VR Hunter game

"ภารกิจในครั้งนี้...ถือเป็นบทสรุปของทั้งสองฝ่าย" ผู้เฒ่าครนั้นพูดตัดสินพวกเค้า

ทั้งสองฝ่าย ในขณะที่เทลเลอร์นังรู้สึกตกใจกับเรื่องที่เขาได้เจอแม่

"เทล..." แอนนี่เดินเข้ามาหาพร้อมกับเอามือแตะบ่าเขาเบาๆเพื่อปลอบใจ

"เฮ่~ มันไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกนะ นี่มันก็แค่เกมส์ๆนึงก็เท่านั้น..." แอนนี่รู้สึก

ถึงอารมณ์ของเทลอยู่ในตอนนี้ เธอก็ฉีกยิ้มให้กับเทล เทลหันมามองเธอพร้อมกับ

ความตกใจในเรื่องที่เกิดขึ้นนี้

บิวกับชาโดวมองพวกเค้าสามคน เขารู้สึกยินดีกับชัยชนะของเทลและเพื่อนๆ

บิวเดินเข้าไปหาเทล "นี่...สหาย" บิวเรียกเทลพร้อมกับอมยิ้มเล็กๆ "ฉันว่าแม่เธอ

คงไม่เป็นไรหรอก"

เทล แอนนี่ เจ็ค ต่างหันมามองที่บิว สายตาแต่ละครดูเศร้าแทนเทลเลอร์เอามากๆ

บิวเหลือบตามองดูแต่ละคนแล้ว มันทำให้เธอรู้สึกผิดแทน "นี่ๆ" เธอยกมือทั้งสองข้าง

แบบมือและโบกไปมา "นี่...ฉันไม่ได้ว่าพงกเองนะ" บิวเหลือบทองดูสีหน้า

ของแต่ละคน มันก็เริ่มส่งผลทำให้เธอเองเริ่มเศร้าคล้อยตามไปเช่นกัน

"ฉันขอโทษด้วย...เรื่องที่ทำกับพวกเธอไว้" บิวมองหน้าเทลและยกมือข้างหนึ่ง

ขึ้นมาวางจับที่บ่าข้างหนึ่งของเทล เทลรู้สึกและทำตัวไม่ถูก เขาคิดอะไรไม่ออก

ในหัวของเค้ามีแต่เรื่องที่เลอะเลือนสมองเต็มไปหมด "ฉัน...ฉัน~" เขาพูดอ้ำอึ้ง

พูดเสียงไม่ออก แต่ในระหว่างนั้น ก็ได้มีแสงสีเหลืองทองอร่ามส่องลงมาจาก

ท้องฟ้า แสงนั้นเริ่มขยายขนาดใหญ่ขึ้น พื้นดินสั่นใหว เจ็คหันมองดูลำแสงบนท้องฟ้า

"มันเป็นแสงอะไร" ทุกคนเงิยหน้าขึ้นไปมองกันด้วยความไม่รู้เรื่อง

จากนั้นแสงนั่นก็เริ่มเปร่งแสงมากขึ้นเรื่อยๆๆๆจนพวกเค้าทนมองตอไปไม่ใหว

ทุกคนต่างเอาแขนข้างหนึ่งยกขึ้นมาปิดบังสายตา

"กลับมาแล้วสะหาย" ซีเลียร์พฟุดพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูมีความสุข

ชาโดวกับบิวยิ้มกริ่มเมื่องเห็นซีเลียร์กลับมา "ซีเลียร์...!!!" ชาโดวตะโกนเรียกหา

บิวก็ตะโกนเรียกด้วยเหมือนกัน "ซีเลียร์ๆ...!!!"ทั้งสองคนดีใจจัดจนไม่รีรอที่จะ

วิ่งเข้าไปหา เทลก็หันมองไปด้วยความตกใจและความรู้สึกเสียใจที่ได้เห็นแม่

ของเค้าอีกครั้ง "แม่..."  เทลอ้าปากค้าง เค้าค่อยๆก้าวเดินเข้าไปหาช้าๆ ซีเลียร์

ก็หันไปมองเทลลูกรักของเธอพร้อมกับก้าวเดินไปหาเช่นกัน "เทล...คือว่าแม่..."

แม่ของเทลก็รู้สึกผิดไม่ต่างกับตัวของเทล เธอเหลือบตาขึ้นลงเอามือกุมแน่น

"ทำไมแม่ไม่บอกผมละครับ" เทลพูดน้ำเสียงผิดหวัง

เทลก้าวเดินเข้าไปหาแม่ของเค้าช้าๆทะก้าว แม่ของเขายืนอยู่นิ่งส่งสายตามอง

เทลและทำตัวไม่ถูกเพียงได้แต่มองดูลูกชายของเค้าเดินเข้าไปหา และเทลก็ได้

เดินเข้าไปจับฝ่ามือของแม่ทั้งสองข้างขึ้นมาพร้อมกับยิ้มให้กำลังใจ "ไม่เป็นหรอก

นะครับแม่..." เทลจับฝ่ามือของแม่ตัวเองอย่างแน่น สื่อถึงกำลังใจที่ดี "เรามาเริ่ม

ต้นกันใหม่เถอะ"

แม่ของเทลเม้มปากด้วยไม่แน่ใจ ความคิดของเธอกำลังปั่นป่วน เํอเงิยหน้ามอง

เทลอีกครั้งพร้อมกับพยักหน้าตอบ "อืม...แม่ทำเพื่อลูก ทั้งหมดนี้แม่ทำเพื่อลูก"

ทุกคนต่างมองดูเทลกับแม่ของเค้าด้วยความรู้สึกที่ดีกันท่วนหน้า

Follow in next time