Talesrunner ผู้พิทักษ์คนที่1

ณ หมู่บ้านขนาดใหญ่ ในแพนโดร่า หรือที่เรียกกันว่าเกาะลอยฟ้า

เกาะลอยฟ้าที่ไม่มีอะไรมายกให้มันลอย น้ำตกจากเกาะใหลลงสู่พื้นดินเหมือนละอองฝนตลอดวัน

พืชพันธุ์ ป่าไม้ ไร่นา มีแต่ความอุดมสมบูรณ์

"ชิโฮะ..." โฮซอนตะโกนเรียก เธอเดินตามหาพร้อมกับตะโกนเรียก

ชุดผ้าคลุมสีม่วงๆ เพิ่มเติมด้วยผ้าพันคอสีครีมอ่อนๆของเธอ มันทำให้ดูอบอุ่นจริงๆ

"ไปใหนละเนี่ยะ" เธอหยุดเดิน มือเกาหัวยิ้กๆ "เฮ้อ..." เธอถอนหายใจยาว "ชอบหนีเราตลอด"

ทันใดนั้น ก็มีเสียงในพุ่มไม้ดัง ซ่าๆ "หือ...ใครนะ" สักพักคนๆนั้นก็กระโจนออกมาจากพุ่มไม้

"555+" เขาหัวเราะและวิ่งออกไปกลางทุ่งหญ้า ท่ามกลางเกาะลอยฟ้ารอบๆ

โฮซอนไม่รีรอ เมื่อเธอเห็นชิโฮะวิ่งหนีไป "นี่...!!! เดี๋ยวก่อนสิ!!!" เธอก็วิ่งไล่ตามไปติดๆ

ชิโฮะวิ่งหันมองดูโฮซอนที่กำลังวิ่งตามอยู่ด้านหลัง "อิอิ..." เขายิ้มกริ้มด้วยความสนุก

แต่แล้วมีคนอีกคนนึงวิ่งเข้ามาชนชิโฮะ "โอ๊ะ!!!" ตัวกระแทกกันจนล้มลงดัง ตุบ!!!

"เสร็จชั้นละ!!!" มิโฮะตะโกนใส่ชิโฮะ และฉีกยิ้มทำหน้าหวาน "แฮะๆๆ" เพื่อนสาวที่สุดจะน่ารัก

คนนี้ดูแลเพื่อนตนเองดีจริงๆเชียว "นายหนีออกมาอีกแล้วนะ ชิโฮะ" ทั้งสองค่อยๆยืนขึ้น

ชิโฮะเอามือจับหัวของตนที่โดนชนกระแทกมาเมื่อครู่ "ไม่ได้หนีบ่อยซักหน่อย"

โฮซอนเดินมามองข้าง มิโฮะเอามือท้าวเอวมอง สีหน้าดูโกรธ "นี่ครั้งที่32แล้วนะคุณเธอ!!!"

ชิโฮะก็รีบพูดกับ "ก็ได้ นิดหน่อยเอง" พูดเหมือนจะหนีน้อย แต่ก็โกหกทั้งสองคนนั้นไม่ได้อยู่ดี

โฮซอนมองดูทั้งสองคนนั้นพูดเถียงกัน "หึๆๆ" เธอยิ้ม "เอาละพอแล้วๆ กลับกันเถอะ"

ณ บ้านของชิโฮะ พ่อและแม่ของเค้าก็กำลังทำงานบ้านกันอยู่

"กลับมาแล้วหรอ" พ่อและเแม่ต่างพูดถาม

"เป็นไงบ้านละ หายตัวไปอีกแล้วนะชิโฮะ" พ่อว่าชิโฮะอย่างเป็นห่วง "อย่าหายไปอีกละ

พ่อกลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับลูก"

"ครับ..." เขาตีหน้าเศร้า หูตก เรียกร้องความสงสารและความหน้ารักจากพ่อ

มือขวามิโฮะวางแตะใหล่ซ้ายของเข้า เธอหลับตาและฉีกยิ้มด้วยความอำมหิต "ฮี่ๆๆ"

ชิโฮะหันมามอง ดูท่าจะหน้ากลัว "อึ๋ย...ซวยแล้วเรา" เขาพูดเบาๆ

Follow in next time