ไร้เดียงสา

          คาบสุดท้ายผ่านไป กลับบ้านสะที วันนี้เดินกลับคนเดียวอีกแล้ว มะปรางนางกลับกะแหนนาง  เราไม่อยากไปเกะกะ เดินดีกว่าสบายใจ

เดินเหม่อๆไปเรื่อย

ขิง !! เสียงทักจากด้านหลัง เราหันไปเห็นรอยยิ้มนี้แล้วขื่นใจจัง

บอส : ขิง ขึ้นมาบอสไปส่ง

ขิง : ไม่เป็นไรพี่เกรงใจ

บอส : มาเถอะ ฝนจะตกแล้ว

เราก็เงยหน้ามองท้องฟ้าเริ่มครึ้มๆ เลยขึ้นมา

บอส : บ้านอยู่ตรงไหนเนี่ย

ขิง : ตรงไปเรื่อยๆ เข้าซ. 2 แค่ปากทางพอเดี๋ยวเดินไปเอง

บอส : ใกล้จัง อยากให้ไกลกว่านี้

อะไรลูก หนูจะสื่ออะไร !!!! ใจพี่เต้นแรงอีกแล้ว

ปรี๊ด! ปรี๊ดดดด ! เราหันหลังไปเจอไอ่ม่อนขับรถตามมา เราหันหลับไม่สนใจ

บอส : แฟนหรอ ?

ขิง : ป่าวววว ! ไม่ใช่ๆ 

บอส : ดูหึงๆนะ

ม่อน : ลงมาๆ 

บอสจอดรถข้างทาง ใกล้จะถึงปากทางบ้านแล้วเชียว

ม่อนจอดแล้วเดินมาหาบอส 

มึงเก๋าหรอ ไอ่ม่อนถามบอส / เรายืนงงอะไรว่ะเนี่ย บ้าบอมาก

บอส : มีอะไรพี่ ผมไปทำอะไรให้พี่ไม่พอใจ

ม่อน : มึงจีบขิงหรอ 

บอส : พยักหน้า

ขิง : ยืนอึ้ง ! เดี๋ยวๆ อะไรกัน เราพูด

ม่อน : พอใจมึงยังขิง มึงก็อยากจะจีบน้องเขาพอดี 

ไอ่ม่อนพูดไปแบบนั้นเรานี่โคตรอยากต่อยปากมันเลย บอสก็หันมามองเรา

บอส : จริงป่าวเนี่ย (ยิ้มหวาน)

ระหว่างนั้นม่อนมันก็เดินไปรถและขับออกไปเลย

ขิง : ไปเถอะ จะถึงบ้านพี่แล้ว

บอส : ครับๆ ขับรถไม่ถึง 2 นาทีถึงปากทาง

เราลงกำลังเดินเข้าซอย บอสตะโกนตามมา พน. เจอกันนะขิง เราหันไปยิ้มให้ไม่ได้พูดอะไร เขินอยู่ในใจ อิๆ 

20:50 เสียงไลน์ดังขึ้น

ม่อน : ไม่ขอบคุณกูหน่อยหรอ

ขิง : เรื่อง ?

ม่อน : กูชงให้มึงขนาดนี้

ขิง : เรื่องของกู ไม่เกี่ยวกับมึง

ม่อนอ่านแต่ไม่ตอบอะไรมา เราก็ไม่ได้ใส่ใจ ปิดไฟนอน