คิไมระ
6.3
เขียนโดย 
หนึ่งตัวตน
วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 เวลา 03.15 น.
30 ตอน
1 วิจารณ์
21.57K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 03.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
10) วาระสุดท้าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ โล่ได้แตกกระจายออกเป็นเศษเล็กเศษน้อย
และนั่นก็ทำให้โซระได้แทรกเข้าไปจนถึงตัวโกร่า
" พบกันจนได้นะ หึหึหึ "
ผมได้เปลี่ยนแปลงร่างกลายเป็นฝูงผีเสื้อนับพันแล้วบินรอบตัวของโกร่าพร้อมๆ กับปล่อยเกสรราตรีรอบๆ ตัวเขา
ผงเกสรได้แทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของโกร่าจนมันทำปฏิกิริยากับร่างกายของเขาจนผิวเริ่มแห้งเหมือนดินที่แห้งแล้ง
" นี่มัน! เกสรราตรี! "
เจ้ามนุษย์ไปเอามาได้ยังไงกัน!
เกสรราตีค่อยๆ ดับเส้นประสาทการเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ โดยไม่ได้ทำให้รู้สึกของความเจ็บปวด โกร่าที่ทำได้แค่ขยับตาไปมาก็รู้สึกว่าตนเองคงจะถึงฆาตแล้วจึงไม่ปริปากบ่นว่าอะไร
ร่างของโกร่าค่อยๆ แตกละเอียดจนกลายเป็นผุยผงเหมือนใบไม้ที่แห้งกรอบเพราะสูญเสียน้ำที่ระเหยเป็นไอหมดแล้ว
อื้ม! คราวนี้รสชาติดีขึ้นมาหน่อยเพราะผมมีความร้อนภายในตัว พอย่อยเข้าไปแล้วเหมือนได้กินเนื้อย่างที่ดูราคาแพง
พอโกร่าหัวหน้าของพวกมันตายไป เจ้าพวกขี้ข้าก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรผมอีก ได้แต่นอนเป็นหมาง๋อยอยู่บนพื้น
ส่วนตาแก่เมื่อไม่มีอะไรทำแล้วก็คืนร่างกลายเป็นงูเล็กและกระโดดขึ้นบนใล่ผมตามเดิม
(( ไม่นึกเลยนะว่าเจ้าโกร่าในตอนที่เจ้านั่นกำลังจะตายเป็นรอบสุดท้ายจะไม่ปริปากบ่นเลย เป็นครั้งแรกที่มันทำตัวเป็นคนดีจนหน้าหมั่นไส้ ))
เอาน่า มันก็ตายไปแล้วจะขุดเรื่องเก่าๆ อีกทำไมเนี่ย รีบกลับถิ่นเถอะ ผมไม่ชอบอยู่ที่นี่นานๆ
(( พูดอย่างกับข้าชอบนั่นแหละ รีบไปซะสิ ข้าจะเซ็งตายอยู่แล้วเนื่ย ))
" หึ! "
โซระหัวเราะออกมาคำหนึ่งแล้วหายตัวพร้อมๆ กับฝูงผีเส้อราตรี
ถิ่นสไลม์
ณ โพรงสไลม์
ฟิ้ว
ฝูงผีเสื้อนับพันปรากฏต่อหน้าฝูงสไลม์พร้อมๆ กับร่างมนุษย์ของโซระ
" ข้ากลับมาแล้ว "
ฝูงสไลม์ทั้งหมดเปลี่ยนสีกลายเป็นสีชมพูแล้วไปกระโดดทับบนตัวเขาด้วยความดีใจ
(( บุ๋งบุ๋ง ))
" เหวอ! อะไรเนี่ย! "
(( มันบอกว่า ยินดีต้อนรับกลับมาน่ะ ))
" โอ๊ย! พวกเจ้าพอได้แล้ว ข้าหายใจไม่ออก "
.............................................................
ถ้ำเพลิง
ณ ห้องบูชา
" ท่านพ่อ ข้ากลับมาแล้ว ข้าไปล่าหมูให้กับท่านด้วยท่านดูสิว่าน่ากินมั้..... "
เดร่าอึ้งกับสภาพห้องที่สิ่งของแตกกระจายระเนระนาด ข้ารัยใช้ก็นอนกันเกลื่อน แต่ไม่มีวีแว่วของราชามังกรโกร่า
" นี่มันเกิดอะไรขึ้น! แล้วท่านพ่อข้าข้าไปไหน! "
เธอใช้เท้ากระทืบบนข้ารับใช้ตนหนึ่งและเค้นถามจากสภาพนั้น
" ทะ ท่านโกร่า ถะ ถูกสังหารแล้วขะ ขอรับ "
ขี้ข้าพูดตะกุกตะกักเพราะคุณเธอบี้เท้าบนหัวเขาเหมือนพรมเช็ดเท้า
" ใครเป็นคนฆ่า! บังอาจนัก! "
เธอใช้เนตรหยั่งรู้ที่เป็นความสามารถเฉพาะตัวของเผ่ามังกรมองไปที่วงแหวนเวทย์
ทันใดนั้นภาพเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ก็ได้ปรากฏและฉายสิ่งที่ผ่านมารวมถึงผู้ที่สังหารโดกร่าแบบชัดระดับสูงสุด
มนุษย์งั้นรึ.....รึว่า! จะเป็นเจ้ามนุษย์นั่นที่ท่านพ่อเคยพูดถึง
เดร่าชักดาบขึ้นมาจากเอวแล้วชี้ไปทางวงเวงทย์แล้วพูดคนเดียวแบบเท่ๆ
" บังอาจมาล้วงคอมังกร ข้าผู้นี้จะเป็นคนสังหารมันเอง จะได้ได้รู้ว่าใครอยู่เหนือจุดสูงสุดกันแน่! "
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
