[Destiny of Rune Master] - มหาสงครามตราศักดิ์สิทธิ์

เขียนโดย สายลมแห่งผืนป่า

วันที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2561 เวลา 07.59 น.

6 ตอน

0 วิจารณ์

5,978 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2561 13.24 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) การพบเจอที่ไม่น่ายินดี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ เมืองหลวงจักรวรรดิกุหลาบแดง โรเท โรเซ (Rote Rose)

"นายพลกาลาฮัด(Galahad) กลับมาถึงแล้วขอรับ เลดี้เมส" นายทหารคนหนึ่งเข้ามาแจ้งข่าวแก่เลดี้เมส "เรียกเขาให้เข้ามาหาข้า" หญิงสูงศักดิ์ ผู้มีเส้นผมสีอำพัน นัยน์ตาแหลมคมสีเขียว แต่งกายในชุดคลุมสีขาว กล่าวแก่นายทหาร "ขอรับ" นายทหารรับคำสั่งแล้วรีบวิ่งออกไปในทันที ไม่นานนัก ชายตาเดียวผู้มีนามว่ากาลาฮัด ก็มาถึง

Galahad : ข้ามาแล้วเลดี้เมส

Lady Mes : ได้ตัวเจ้าเด็กนั่นมาหรือเปล่ากาลาฮัด?

Galahad : แน่นอนอยู่แล้ว, ทหารเอามันเข้ามา!!

นายทหารลากตัวโนเอลเข้ามาแล้วเหวี่ยงลงที่พื้น ก่อนที่จะเดินออกไป

Lady Mes : ไม่เจอกันนานเลยนะเจ้าหนู 200ปีได้แล้วสินะ แกทำให้ฉันเสียเวลาน่าดูเลยนะ ว่าไหม?

Noel : อึ่กก แกกก...

Lady Mes : หึหึหึ อย่าทำหน้าตาน่ากลัว แบบนั้นสิ เรามารำลึกความหลังกันหน่อยดีไหม?

เลดี้เมสโน้มตัวลง ก่อนจะยื่นมือไปจับที่หน้าของโนเอล แล้วเชยปลายคางขึ้น ก่อนจะเอ่ยปากถามว่า

Lady Mes : เจ้าสิ่งนั้น อยู่ที่ไหน?

Noel : เจ้าพูดเรื่องอะไร? ข้าไม่เข้าใจ

Lady Mes : อย่าแกล้งโง่ไปหน่อยเลย! เจ้าก็รู้ดีว่าข้าหมายถึงอะไร!!

Noel : ..........

Lada Mes : ดี!! ข้าจะรอดูว่าเจ้าจะปากแข็งแบบนี้ไปได้นานเท่าใด, ทหาร! เอามันไปขังที่ห้องของข้า!!

"ขอรับ!!" นายทหารหน้าประตูสองนายมาลากโนเอลออกไป เหลือเพียงกาลาฮัดกับเลดี้เมสเพียงสองคนอยู่ในห้อง

Lady Mes : กาลาฮัด เจ้าสิ่งนั้นมันอยู่ที่ไหน?

Galahad : ข้าก็ไม่แน่ใจนัก แต่ว่าบางที...

Lady Mes : บางที?

Galahad : ก่อนที่เราจะจับเจ้าหนูนั่นได้ มีเด็กผู้ชายอีกคนอยู่กับมัน

Lady Mes : เด็กผู้ชาย?

"โฮ่~" เลดี้เมสยิ้มที่มุมปาก "ไหนเล่ารายละเอียดมาให้ข้าฟังซิ"

อีกด้านหนึ่ง ณ ค่ายทหารรับจ้างภาคีสิงโตคำราม (Order of Roaring'sLions)

ที่บริเวณริมแม่น้ำ เหล่าทหารรับจ้างที่กำลังมาหาเสบียงและน้ำดื่มอยู่นั้น ก็ได้พบกับสิ่งๆหนึ่งเข้า "เฮ้ๆๆ มาดูทางนี้สิพวกเรา" ทหารรับจ้างคนหนึ่งตะโกนเรียกพวกพ้องของตนให้มาดูบางสิ่งบางอย่าง "มีอะไรงั้นเรอะ? เสียงดังเชียว" ทหารรับจ้างที่เหลือค่อยๆเดินมาทางต้นเสียง "น..นี่มัน... เด็ก? นี่" เหล่าทหารรับจ้างกำลังงุนงงกับภาพเบื้องหน้า "ทำไมถึงมีเด็กมาอยู่ในที่แบบนี้ได้? แล้วที่สำคัญมือนั่น" ที่มือของเด็กน้อยที่กำลังสลบอยู่นั้นได้เปล่งแสงออกมา "ไม่ผิดแน่ แสงแบบนี้มัน ตราศักดิ์สิทธิ์!!!" เสียงอื้ออึงดังไปทั่วบริเวณนั้นอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะมีทหารรับจ้างคนหนึ่งพูดขึ้นมา "พาเจ้าเด็กนี้ไปหาบอสเถอะ เผื่อบอสจะมีหนทางทำอไรได้บ้าง" แล้วเหล่าทหารรับจ้างก็พากันอุ้มเด็กน้อยที่ยังไม่ได้สติ กลับไปยังแคมป์ที่พักของพวกตน

เมื่อมาถึงหน้าแคมป์ เหล่าทหารรับจ้างก็พบว่ารองหัวหน้าของพวกเขากำลังเดินตรวจความเรียบร้อยอยู่ "ท่านเอ็ดการ์!!(Edgar) เห็นบอสบ้างไหม?" ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบกว่าๆหันมาตามเสียงเรียก "ตอนนี้จอร์จ(George) อยู่ที่ห้องทำงานของเขาน่ะ" เมื่อชายหนุ่มพูดจบ เขาก็สังเกตเห็น เด็กน้อยอายุสิบกว่าๆที่พวกของเขาพามาด้วย "เด็กคนนั้นเป็นใคร??" ชายหนุ่มถาม "พวกเราพบเขานอนหมดสติอยู่ที่ริมแม่น้ำ แถมที่มือยังมีแสงของตราศักดิ์สิทธิ์อีกต่างหาก พวกเรากะว่าจะพามาให้บอสดู" เมื่อพูดคุยกันจบ ทั้งหมดจึงพาเด็กน้อยคนนี้ไปที่ห้องพยาบาลเพื่อรักษาตัว ก่อนที่เอ็ดการ์จะเดินขึ้นไปที่ห้องทำงานของจอร์จ

ที่หน้าห้องทำงานของจอร์จ เอ็ดการ์ทำการเคาะประตูเรียก "ก๊อก ก๊อก" หลังสิ้นเสียงเคาะ ก็มีเสียงตอบกลับมาจากข้างในห้อง "เข้ามาได้" เมื่อได้ยินดังนั้น เอ็ดการ์จึงเปิดประตูและเดินเข้าไป "มีอะไรงั้นเรอะ?" ชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆ ใบหน้ามีแผลเป็นรูปกากบาทที่แก้มข้างขวา ถามเพื่อนของเขา

Edgar : พวกของเราเจอเด็กคนหนึ่งนอนหมดสติ อยู่ที่ริมแม่น้ำ จึงช่วยพาเขามารักษาตัวที่นี่

George : เด็กงั้นเรอะ?, แล้วมันสำคัญถึงขนาดต้องมารายงานฉันเลยเหรอ?

Edgar : เด็กคนนั้นมีตราศักดิ์สิทธิ์อยู่กับตัว

George : ว่าไงนะ!!, เป็นตราชนิดไหน?

Edgar : ยังไม่ทราบแน่ชัด ดูเหมือนว่าตราจะยังไม่ได้ทำการสถิตร่าง

George : งั้นเรอะ.., แล้วตอนนี้เด็กคนนั้นอยู่ที่ไหน?

Edgar : เขายังไม่ได้สติ พวกเราก็เลยนำตัวเขาไปรักษาที่ห้องพยาบาล

George : งั้นก็คงเบาใจได้ ตอนนี้คุณหมอนิโคล(Nicole) แวะมาตรวจรักษาที่แคมป์พอดี

Edgar : ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ดี, งั้นฉันไปพักผ่อนก่อนนะ

George : อ่า~ ฝันดีนะ~

แล้วเอ็ดการ์ก็เดินออกจากห้องไป "เด็กที่มาพร้อมกับตราศักดิ์สิทธิ์งั้นเหรอ? น่าสนุกดีแหะ" จอร์จคิดในใจพร้อมเผยรอยยิ้มออกมา

โปรดติดตามตอนต่อไป