[Destiny of Rune Master] - มหาสงครามตราศักดิ์สิทธิ์

เขียนโดย สายลมแห่งผืนป่า

วันที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2561 เวลา 07.59 น.

6 ตอน

0 วิจารณ์

5,982 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2561 13.24 น. โดย เจ้าของนิยาย

6) เริ่มต้นการฝึกฝน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ บริเวณริมป่าใกล้ๆกับค่ายทหารรับจ้าง

แรมที่ตอนนี้เป็นสมาชิกฝึกหัดของภาคีสิงโตคำราม ได้เดินทางเข้าไปในป่าพร้อมกับทหารรับจ้างส่วนหนึ่งเพื่อฝึกฝนตนเอง โดยมีพี่เลี้ยงเป็นทหารรับจ้างหนุ่มที่ชื่อคาร์ล(Karl) มาคอยดูแลและฝึกเทคนิคการดำรงชีวิตในป่าให้ พวกเขาฝึกสิ่งต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นการหาอาหาร การตั้งแคมป์กลางป่า การจำแนกพืชมีพิษกับพืชที่ไม่มีพิษ เป็นอยู่แบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเวลาผ่านไป 1 เดือน แรมที่ชินกับพื้นที่ป่ามากขึ้น พร้อมที่จะไปสู่การฝึกฝนขั้นต่อไปแล้ว...

Karl : ดูเหมือนนายจะชินกับพื้นที่ป่าระแวกนี้แล้วสินะแรม ต่อไปเราจะฝึกการต่อสู้กับมอนสเตอร์กัน

Ram : มอนสเตอร์งั้นเหรอ??

Karl : ใช่แล้วล่ะ นายคงไม่เคยเห็นใช่ม๊า~ พวกมอนสเตอร์จะอาศัยอยู่ในป่าลึก และบริเวณพื้นที่ ที่ไร้ผู้คนน่ะ

Ram : แล้วมันจะไม่อันตรายเหรอ?

Karl : อย่าห่วงไปเลยน่าาา แถวๆนี้มีแต่มอนสเตอร์ตัวเล็กๆที่ไม่ค่อยดุร้ายน่ะ แม้ว่านานๆทีถึงจะมีมอนสเตอร์หายากระดับ 3 ดาวโผล่มาก็เถอะ พวกเราก็ยังรับมือได้สบาย

Ram : งั้นเหรอครับ..

Karl : อ่ะ!! นั้นไง เป้าหมายของเรา!

ฮอร์นแรบบิท(Horn Rabbit) ปรากฏตัวออกมาจากพุ่มไม้

Karl : ฮอร์นแรบบิท มอนสเตอร์ระดับ 1 ดาว ชนิด: ธรรมดา การโจมตี: พุ่งชนโดยใช้เขาที่อยู่ตรงกลางหัว ความสามารถพิเศษ: ไม่มี จุดอ่อน : เมื่อพุ่งตัวจะเปลี่ยนทิศทางไม่ได้ จนกว่าจะลงถึงพื้น นี่เป็นข้อมูลเบื้องต้นที่ศาสตร์เฉพาะตัว(Unique Skill)ของฉันตรวจสอบได้ เท่านี้เราก็รู้ลักษณะการโจมตีของมันแล้ว ฉันจะจัดการให้ดูก่อนนะแรม ดูฉันให้ดีๆล่ะ

คาร์ลปาก้อนหินใส่ฮอร์นแรบบิท เพื่อยั่วยุให้มันโจมตีเข้ามา เมื่อถูกกระตุ้น ฮอร์นแรบบิทจึงหันมาและวิ่งเข้าใส่คาร์ล ก่อนจะกระโดดพุ่งตัวเข้าใส่ คาร์ลที่รอจังหวะนั้นอยู่แล้ว โยกตัวหลบไปด้านข้าง และใช้มีดคู่ของเขา ฟันเข้ากลางลำตัวของฮอร์นแรบบิท ตายกลางอากาศทันที

Karl : ไงแรม ดูทันไหม?

Ram : สุดยอดไปเลยครับพี่คาร์ล!!

Karl : พี่คาร์ล??

Ram : ผมขอเรียกว่าพี่ได้ไหมครับ? ก็พี่นะคอยดูแลและมาช่วยผมฝึกฝนอยู่ตลอดเลยนี่นา

Karl : แหะ แหะ ได้สิแรม ที่จริงฉันก็อยากมีน้องชายมานานแล้วล่ะ

Ram : ขอบคุณครับพี่คาร์ล!

หลังคุยกันจบ คาร์ลก็พาแรมเดินหาเป้าหมายตัวต่อไป

Karl : อ่ะ! เจอแล้ว ฮอร์นแรบบิท ค่าพลังเหมือนตัวที่แล้ว นายจำที่ฉันทำให้ดูเมื่อกี้ได้ใช้ไหมแรม?

Ram : ครับ!

Karl : ถ้างั้นก็จัดการเลย

แรมปาหินใส่ฮอร์นแรบบิทเพื่อยั่วยุมันเหมือนที่คาร์ลทำ ฮอร์นแรบบิทที่ถูกกระตุ้นก็วิ่งมาทางแรมพร้อมทั้งกระโดดพุ่งตัวใส่ แรมที่รอจังหวะอยู่ก็โยกตัวหลบไปด้านข้าง พร้อมทั้งใช้มีดสั้นฟันลงไปที่กลางลำตัวของฮอร์นแรบบิท แต่ดูเหมือนจะฟันเบาไปหน่อยทำให้มันไม่ตาย และกระโจนหนีเข้าป่าไป

Ram : อ๊าาา~ โธ่~ มันหนีไปซะแล้ว

Karl : ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ไม่เป็นไรน่าแรม นี่พึ่งจะแค่ครั้งแรก ได้แค่นี้ก็ถือว่านายทำได้ดีแล้วน่า

Ram : ก็มันเจ็บใจนี่นา..

Karl : ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ! งั้นเราก็ไปล่าตัวอื่นกันเถอะ, หืมมม?

คาร์ลหันไปมองทางด้านพุ่มไม้

Ram : มีอะไรงั้นเหรอพี่คาร์ล?

Karl : รู้สึกเหมือนมีใครกำลังมองเราอยู่ แต่สงสัยฉันจะคิดไปเองแหะ ไปกันต่อเถอะแรม

Ram : อ่ะ! ครับ!!

ที่ด้านหลังพุ่มไม้ มีเงาของใครบางคนอยู่

??? : หึหึหึ ข้าหาเจอแล้ว

หลายวันต่อมา

คาร์ลกับแรมก็ยังคงฝึกฝนอยู่ในป่ากันต่อไป พวกเขาออกล่าฮอร์นแรบบิทกันเช่นเคย

Karl : ข้างหน้านั่นอีกตัว จัดการเลยแรม!!

Ram : ครับ!!

แรมพุ่งไปข้างหน้า พร้อมกับเอามีดสั้นของเขาเสียดสีกับปลอกมีดที่เป็นเหล็ก ทำให้เกิดเสียงดังเพื่อยั่วยุฮอร์นแรบบิทให้เข้ามาโจมตี มันได้ผล ฮอร์นแรบบิทพุ่งตัวใส่เขาทันที แรมใช้จังหวะนี้หมุนตัวหลบ แล้วต่อด้วย "ท่าฟันกลับหลัง" ในขณะที่หมุนตัวหลบ มือของเขาก็เหวี่ยงมีดมาข้างหลัง และฟันเข้าใส่กลางลำตัวของฮอร์นแรบบิทจนตายคาที่

Karl : ฝีมือพัฒนาขึ้นเยอะเลยนี่แรม อีกหน่อยนายต้องมีฝีมือเหนือกว่าฉันแน่ๆเลย

Ram : แหะๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับพี่คาร์ล

Karl : งั้นก็มาชำแหละเนื้อเก็บไว้เป็นเสบียงกันเถอะ

Ram : ครับ!!

ในขณะที่แยกย้ายกันชำแหละซากฮอร์นแรบบิทที่นอนกระจัดกระจายกันอยู่นั้น แรมก็สังเกตเห็นว่า มีฮอร์นแรบบิทอีกตัวกระโดดออกมาจากพุ่มไม้ "หืมม? มีสองเขา??" ฮอร์นแรบบิทที่กระโดดออกมามีเขาซ้อนกัน นอกนั้นเหมือนฮอร์นแรบบิทอื่นๆ "คงไม่ต่างจากตัวเขาเดียวหรอกมั้ง" เมื่อแรมคิดดังนั้นจึงพุ่งเข้าหาฮอร์นแรบบิทตัวนั้นทันที "ย้ากกกกก" แรมส่งเสียงยั่วยุเหมือนทุกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้มันต่างออกไป "นั่นมันอะไรน่ะ??" เขาทั้งสองของฮอร์นแรบบิทเปล่งแสง เมฆดำเล็กๆก่อตัวขึ้นบริเวณนั้น แล้วทันใดนั้นก็เกิดฟ้าผ่าลงมาใส่แรม "เหวออ!" แรมกระโดดหลบออกมาได้ทัน แต่มันยังไม่จบแค่นั้น สายฟ้าได้ผ่าลงมาอีกครั้ง "อ้ากกกกก!!" คราวนี้แรมโดนสายฟ้าเข้าไปเต็มๆ และสลบไป "แรมมมม!!" คาร์ลรีบวิ่งมาพร้อมพวกของเขาอีก 2-3 คน

Karl : นี่มัน! ไบฮอร์นแรบบิท!! (Bihorn Rabbit) ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ได้? มันเป็นมอนสเตอร์ที่อาศัยอยู่บนภูเขานี่??

Mercenary A :เราต้องรับมือกับมันยังไงดีคาร์ล?

Karl : ไบฮอร์นแรบบิท มอนสเตอร์ระดับ 2 ดาว ชนิด : กลายพันธุ์ การโจมตี : เรียกสายฟ้า ความสามารถพิเศษ : ทนทานต่อสายฟ้า จุดอ่อน : ถ้าเขาหักจะทำให้อ่อนแอลงและตายในที่สุด, เราต้องหาทางทำลายเขาของมันทิ้ง พวกนายช่วยล่อมันให้ฉันหน่อย

Mercenary : รับทราบ!!

พวกของคาร์ล 3 คนผลัดกันหลอกล่อให้ไบฮอร์นแรบบิทออกห่างจากแรม แล้วคาร์ลก็ฉวยจังหวะที่ไบฮอร์นแรบบิท กำลังโจมตีเพื่อนของเขาอยู่ พุ่งไปด้านข้างแล้วพยายามจะฟันเขาของมันให้หัก แต่มันรู้ตัวซะก่อน มันหันกลับมาพร้อบปล่อยสายฟ้าออกจากเขาเป็นเส้นตรง คาร์ลที่พุ่งเข้ามาหลบไม่พ้นโดนสายฟ้าเข้าเต็มๆ แล้วล้มลงไปนอนคว่ำหน้ากับพื้นทันที หลังจากนั้นไบฮอร์นก็เปลี่ยนเป้าหมายมาที่แรม คาร์ลพยายามตะเกียกตะกายตัวเองไปข้างหน้า ในขณะที่ไบฮอร์นเตรียมใช้สายฟ้าเพื่อโจมตีแรมอีกครั้งนั้น "อย่ามาทำร้าย น้องชายของฉันนะโว้ยยย!!" คาร์ลลุกขึ้นยืนพร้อมรวบรวมสมาธิทั้งหมดไปที่เท้า "เส้นทางแห่งสายลม!" คาร์ลก้าวเท้าไปข้างหน้าด้วยความเร็วดั่งสายลม พุ่งผ่านตัวไบฮอร์นพร้อมสร้างบาดแผลจากการฟันใส่ที่เขาของไบฮอร์นนับครั้งไม่ถ้วน จนเขาของมันหักลง และล้มลงไปนอนสิ้นฤทธิ์ทันที คาร์ลพยุงตัวแรมขึ้นมาในอ้อมแขนของเขา ก่อนจะค่อยๆเรียกให้แรมฟื้น

Karl : แรม! แรม! ฟื้นสิแรม! ได้โปรด ตอบอะไรฉันหน่อยสิ แรม!!

คาร์ลร้องเรียกแรม แต่ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เขาน้ำตาไหลนองหน้า เพราะคิดว่าคงจะเสียน้องชายที่เขามีคนแรกไปเสียแล้ว

Ram : พ..พี่ คาร์ลลล..

แรมค่อยๆลืมตาฟื้นขึ้นมา คาร์ลที่เห็นดังนั้นก็ดีใจจนร้องไห้ออกมา

Karl : แรม! นายฟื้นแล้ว ฮือออ ฉัน..ดีใจจริงๆที่นายฟื้นขึ้นมา ฉันนึกว่านาย...จะตายจากฉันไปแล้วซะอีก ฮืออออ

Ram : ผมขอโทษนะครับพี่คาร์ล ถ้าผมไม่ประมาทแล้วมาบอกพี่ก่อนละก็ มันคงไม่เป็นแบบนี้..

Karl : นายปลอดภัยก็ดีแล้ว ฮึกก เรากลับไปที่แคมป์ใหญ่ของเรากันก่อนดีกว่า ฉันต้องไปรายงานบอสเกี่ยวกับเรื่องนี้

Ram : ครับพี่คาร์ล

ในมุมหนึ่งของบริเวณป่านั้น

??? : ชิ! พลาดงั้นเรอะ...

โปรดติดตามตอนต่อไป

ตอน 5