สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

5.3

เขียนโดย Bloodlas

วันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 01.18 น.

  68 ห้องเรียน
  26 วิจารณ์
  56.81K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มกราคม พ.ศ. 2562 01.20 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

26) ค่ำคืนของหญิงสาว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

  "นอนหลับยังซาราเนะ"

  "ยังค่ะ ผิดทีผิดทางนิดหน่อย"

  "ถามหน่อย อยากรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงยอมห้เธอมาอยุ่ที่นี้ในฐานะภรรยาอีกคน"

  "อยากรู้มากด้วยค่ะ ฉันเองก็ยังสงสัย"

  "งั้นจะบอกให้ละกัน   เธอรู้ใช่ไหมว่าหมอนั้นน่ะแข็งแกร่ง"

  "จากที่เห็นมาแข็งแกร่งมากเลยค่ะ"

  "นั้นสินะในประวัติศาส อสูรของG hunter ทางดานพละกำลังหมอนี้และที่ถูกแข็งแกร่งที่สุด"

  "ช่วยอธิบายเพิ่มหน่อยค่ะ ไม่ค่อยเข้าใจ"

  "ง่ายๆ ตั่งแต่บนโลกนี้มีมนุษย์มา หมอนั้นเป็นคนที่มีพละกำลังมากที่สุด"

  "พอจะเข้าใจแล้วค่ะ"

  "อืม แต่สิ่งที่ผลักดันหมอนั้นคือครอบครัว เราทุกคนคือแรงผลักดันแต่มันก็มีข้อเสีย คือหากคนในครอบบาดเจ็บหรือเสียไครไปเราก็ไม่อาจหยุดยั้งเค้าได้ถ้าหากบ้าคลั้งขึ้นมา"

  "อันนี้พอเข้าใจได้ ทุกย่อมรักครอบคครัวเอง"

  "ครั้งก่อนเค้าบ้าคลั้งขึ้น ฉันท้องฮินะอยู่ยังโชคดีที่ยังหยุดหมอนั้นไว้ได้ แต่รั้งต่อไปบอกเลยฉันไม่มั้นใจหลอกว่าจะหยุดหมอนั้นได้เพราะตอนนี้หมอนั้นแข็งแกร่งกว่าเก่ามากแบบสมัยเทียบไม่ติดเลย"

  "ความหมายคือคุณต้องการให้ฉันมาช่วย หยุดหากเค้าคุ้มคลั่ง"

  "ก็ประมาณนั้นการที่คนที่รักมากขึ้นห่วงหามากขึ้น มันจะทำให้เค้ายับยั้งอารมณ์ได้มากขึ้น"

            ระหว่างที่สองสาวกำลังคุยกันหน้าก็มีเงาของคนที่ยืนฟังอยู่มาซักพัก และเงานั้นก็เดินจากไปทางชั้นหนึ่ง

  "ไปแล้วสินะ"

  "ไปแล้ว ?"

  "ชูน่ะ เค้ามายืนฟังซักพักแล้ว"

  "รู้ได้ไงค่ะ ว่าเค้าอยู่"

  "กลิ่นอายน่ะและความรู้สึกก็ส่วนนึง"

  "ทำได้ยังไงค่ะ"

  "ในอนาคตเธออยู่กับพวกเราเดียวก็ทำได้"

  "พอพอเลิกคุยเรื่องซีเรียส ไหนไหน ขอสำรวจร่างกายเธอสิ อนาคตเธออาจมีน้องให้ฮินะไหนไหน"

  "อย่าค่ะคุณฟูกะมันจักกะจี๋"

  "โหๆ แม่ให้มาเยะ เด็กสมัยโตไวกันจริงๆ"

         คุกคัก ตึง

  "โหยใจกล้านะซาราเนะขึ้นค่อมฉันเนีย"

  "ฉันนะมันพวกชายก็ได้หญิงก็ดี แต่รู้ไหมฉันอดทนแค่ไหนกับการอดกลั้นไม่ให้ทำแบบนี้ กับผิวที่นุ้มนิ้มและเรียบเนียนแบบนี้"

  "อย่าเลียตัวฉันสิมันจักจี๋นะซาราแนะ ขอละ"

  "คุณทำตัวเองนะ"

  "ไม่น้าาาาาาาาา"

         จบมุมฟูกะ

            ผมลงมาทำอาหารเช้าให้เด็กละคนอื่นที่ออกไปทำงาน แล้วนังกินกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ตามปกติ ซักพักยัยฟูกะก็เดินลงสภาพหัวยุ้งมาเชียวเหมือนเจอศึกหนักมาเลย

  "ไปทำไรมาฟูกะสภาพแย่มาเลย"

  "นิดหน่อยกะสอนเรื่องอย่าว่าให้เด็ก ดันโดนเด็กจัดเต็มซะ"

  "555 มิน่าซาราเนะดูมีออร่าแปลกๆ"

  "ไม่หน้าพลาดเลย"

                    ตกเย็น

  "คุณชูค่ะ เรื่องสัญญาปกปิดความลับเสร็จแล้วนะค่ะ"

  "อ้อ อ่าๆ"

  "แล้วเรื่องไปสอนอีกสองวันเข้าไปด้วยค่ะ"

  "ไหงเร็วแบบนั้น"

  "เหตุผลหลายๆอย่างค่ะ"

  "ฝากบอกฟูกะด้วย"

  "ค่ะ"

  "เออ ซาราเนะ กับฟูกะเบาๆมือหน่อย เรื่องผู้หญิงยั้ยนั้นอ่อนด้อยประสบการณ์"

  "ไม่ต้องกลัวค่ะฉันจะถนุถนอมอย่างดีเลย"

  "นี้พวกเธอสองคนจะคุยเรื่องฉันอีกนานไหม"

  "เออ...."

  "ก็เรื่องจริงนี้ค่ะคุณฟูกะ"

  "ชูนายไม่คิดจะช้วยห้ามเลยรึไง"

  "ไม่รู้ล่ะฉันไม่เกียวด้วย"

  "นี้นาย"

  "คือนนี้มาสนุกกันนน่ะค่ะคุณฟูกะ"

  "ชูคืนนี้ฉันไปนอนกับนาย"

  "ห้องนอนแขกมันเตียงสำหลับคนเดียว"

  "คุณฟูกะไม่ให้หนีแน่ค่ะ"

                         ติดตามตอนต่อไป

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา