สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

  "มีอะไรกันอีกละ"

  "ก็พวกเค้าสงสัยเรื่องทำไมacademyของเรา ถึงไม่มีนักเรียนหาย"

  "พวกเวนนั้นมันต้องการอะไรจากเราวะ"

  "คุณชูคะใจเย็นๆ คุณไม่ต้องเข้าประชมฉันจะจัดการเอง"

  "ฝากด้วยเย็นนี้ฉันไม่กลับช้าหน่อย"

            ชูเดินไปหาฟูกะแล้วบอกอะไรซักอย่างกับเธอ แล้วเดินจากไปเค้าเดินอย่างช้าๆพรางมองรอบเพื่อให้ตัวเองสงบลงให้มากที่สุด แล้วไปหยุดที่โรงเรียนเด็กประถม แห่งนึงมันเป็นช่วงเวลาที่เด็กกลุ่มนึงกำลังเรียนพละศึกษา  ในตอนนั้นมือหญิงสูงอายุกับอาจารย์อีกคน

  "คุณมาทำอะไรที่นี้ คุณทำให้เด็กๆกลัว"

  "ขอโทษครับ ที่นี้ผมเคยมานั้งเพื่อให้จิตใจสงบสมัยก่อนยังเป็นแค่โรงเรียนอนุบาล" ผู้หญิงสูงอายุบอกอาจารย์ที่มาด้วยให้ไป

  "ฉันขอ นั่งข้างๆได้ไหม"

  "เชิญครับ"

  "สีหน้าของคุณที่มองเด็กๆ มันมองอย่างโหยหาเหมือนเพิ่งสูญเสียอะไรไป"

  "ลูกสาวผมเพิ่งถูกลักพาตัวไป และผมตามไปช่วยเธอไม่ทัน"

  "เสียใจด้วยนะคะ"

  "ไม่เป็นไรครับพอผมสงบจิตใจลงก็จะตามหาเธอต่อ"

  "พอฉันเจอคุณมานั่งตรงนี้ทำให้ฉัน นึกถึงเด็กหนุ่มคนนึ่งตอนนั้นฉันยังเป็นแค่ครูพี่เลี้ยงของเด็กอนุบาล"

  "งั้นหรอครับ"

  "เค้าเหมือนคุณที่ชอบมานั่งมองเด็กๆแบบนี้ ตอนนี้เค้าน่าจะอายุซัก70ได้แล้วละมั่งคะ"

  "งั้นคุณก็เออ....."

  "ฉันที่ดูแข็งแรงแบบนี้เพราะวิทยาสาสที่ช่วยไว้"

  "งั้นหรอครับ"

  "ฉันขอตัวก่อนนะคะยินดีที่ได้เจอกัน"

  "ยินดีที่ได้เจอกัน  อีกครั้งนะครับ"

  "อีกครั้ง?"

           ชูพูดจบและเดินจากมา ระหว่างที่เดินพ้นออกจากประตูโรงเรียนเค้าชะงักและหันไปมองทางขวาและพบกับคน คนนึงใส่เสื้อฮู้ดคลุมหัว คนสวมฮู้ดหันมามองชูแล้วถอดที่คลุมหัว มันทำให้ชูตกใจจนพูดไม่ออก

  "คาโต้ ?"

  "ไม่ได้เจอกันนานผบ. ไปหาที่คุยกันที่อื่น"

           ชูเดินตามคาโต้ไปอย่างช้าๆทั้งสองคนเดินไปอย่างเงียบๆ จนถึงสวนสาธารณะที่นึงชูก็ยังยืนจ้องมองคาโต้อย่างไม่กระพิบตา

  "อะนี้กาแฟ"

  "คุณตายไปแล้วผมเห็นกับตา"

  "ก็ใช่ฉันตายไปแล้ว แล้วนี้ก็ไม่ใช่ร่างกายของฉัน" คาโต้เปิดเสื้อให้รอยเย็บที่คอ

  "หมายความว่าไง"

  "ฉันรู้สึกตัวเมื่อวาน ตอนกำลังเลียเลือดฉันเห็นวาริมะจับคนขังไว้ พอดูดีดีก็รู้ว่าเป็นลูกสาวนาย"

  "คุณกำลังจะบอกตอนที่พวกคุณมาลักพาตัวลูกของผมคุณไม่รู้สึกตัว งั้นคุณวารีมะก็"

  "ไม่ใช่หมอนั้นผิดกับฉัน หมอนั้นรู้สึกตัวหมอนั้นไม่ใช่วารีมะ เค้าเหลือแค่ความแค้นที่มีต่อมนุษย์"

  "แล้วผมจะเชื่อคุณได้ยังไงในสภาพแบบนี้"

  "นั้นสินะ ฉันบอกได้ภาพว่าสิ่งที่วารีมะจะทำต้องใช้เวลาอย่างน้อย2สัปดา นายต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อม อะนี้ฉันยืนยันได้แค่นี้" เค้าโยนมือถือเครื่องนึงไปให้ชูแล้วจากไป

           ชูเปิดมือถือเครืองนั้นดูมันมีไฟล์วีดีโอ  มันเป็นไฟล์ที่ฮินะอัดไว้บอกถึงสถานะการตัวเองแล้วบอกเส้นทางเท่าที่จำได้ให้ในวีดีโอ ชูรีบกลับบ้านทันทีเพื่อให้ทุกคนช่วยวิเคราะวีดีโอ พอถึงบ้านชูเอาวีดีโอให้ริทสึไปวอเคราะ ส่วนตัวเค้าก็ไปหาฟูกะในครับ แล้วเดินเข้าโอบเอวฟูกะที่กำลังทำอาหาร

  "นายทำอะไรของนาย"

  "ฟูกะลูกเราปลอดภัยดี"

  "นายว่าไงนะชู บอกฉันอีกที"

  "ลูกปลอยภัยดีตอนนี้"

  "นายรู้ได้ยังไง ลูกส่งวีดีโอมาให้ดู"

  "ลูกส่งซิกลับมาให้ฉันในวีดีโอที่ถูกฝากมา"

  "วีดีโออยู่ไหนแันข้อดูหน่อย"

  "ฉันฝากริทสึจัดการอยู่ใจเย็นๆ ฉันจะพาลูกกลับมาให้ได้"

            ติดตามตอนต่อไป