สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

5.3

เขียนโดย Bloodlas

วันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 01.18 น.

  68 ห้องเรียน
  26 วิจารณ์
  55.88K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มกราคม พ.ศ. 2562 01.20 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

62) เส้นทางสังหาร

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

               การล่วงหล่นของคุณคาโต้คือแบบไร้สติเหลือเพียงทักษะของการต่อสู้แต่ถึงจะแบบนั้นทำเอาลำบากเลย  เพราะการต่อสู้ด้วยสัญชาติญานของคนที่ผ่านการต่อสู้อย่างโชกโชนมันเฉียบคมแม่นยำ  พวกซากศพเริ่มมาลุมล้อมเรามันเริ่มยุ้งยากต้องระวังพวกมันมาคว้าคอ

       มุมฟูกะ

            แย่พวกมันเยอะเกินไปไม่คิดว่าจะปะทะกับฝูงใหญ่เร็วแบบนี้  ยังดีที่เด็กๆพวกนี้มีประสปการณ์มาหลายครั้งไม่งั้นแย่แน่ๆดูจากสายตาต้องเสียเวลาซักพักแน่ชูอุซ่าให้พวกเรานำมาก่อนแต่ต้องมาเสียเวลาแบบนี้  คิดแล้วหงุดหงิด

       "ทุกคนเอาความประภัยมาก่อนอย่าประมาท"

            เด็กทุกคนพยายามอย่างเต็มที่คิดถูกแล้วที่เลือกทุกคนมาเพราะส่วนมากที่มาคือเด็กประจำชั้นของฮินะ  เด็กๆคงรักฮินะมากแต่เรามั่วจะชื้นชมก็ไม่ได้ต้องรีบไปจากตรงนี้

  "ริทสึ"

  "ว่าไง"

  "ใช้โซน่าเช็ดเส้นทางหน่อย"

  "เช็คแล้วข้างหน้าเป็นทางแยก"

  "ไปสำรวจเส้นทางที"

             เราต้องรักษาสภาพการตอนนี้ไว้ก่อนจนกว่าริทสึจะกลับมา สถาณะการโดยโรมยังดีอยู่ไม่มีการบาดเจ็บที่แย่หรือเรวร้ายอะไรเป็นไปได้ทุกคนต้องได้กลับบ้าน

  "ฟูกะไปเช็คมาแล้วทางแยกขวามีพวกซากศพจากทางขวาทางซ้ายไม่มีเลยแต่ฉันไม่ชอบบรรยากาศเลย"

  "งั้นแต่หลอแต่เราต้องหลีกเลี่ยงการปะทะ ริทสึคิดว่าไทางซ้ายไหวไหม"

  "คิดว่าไหวแต่ไม่ชอบเลยรู้สึกอันตรายแปลกๆ"

  "งั้นต้องแปลฟอเมชั้น"

                   "นักเรียนทุกคนเปลี่ยนฟอเมชั้นเป็นฟอชกาเดี้ยน"

               ฟอชกาเดี้ยนคือฟอเมชั้น ที่ให้นักเรียนที่ถนัดป้องกันแล้วคุมโซนอยู่วงนอกและให้นักเรียนโจมตีทางไกลอยู่ต่อและใจสุดคือสายโจมตีหนักและด้านนอกคือพวกอาจารย์

  "หัวหน้าคุณอย่าเสี่ยงนะคะ"

  "เอาน่าฉันรู้ตัวเองดี"

  "ฮานะไหวไหมมะกี้เห็นบาดเจ็บ"

  "ไม่เป็นไรฟื้นตัวแล้ว"

  "ริงดกะยิงลูกธนูส่องสว่างที อายาเมะทิ้งแท่งเรืองแสงตามทางด้วยชุจะได้ตามมาถูก"

             ฉันแปลกใจที่ทางนี้ไม่มีพวกซากศพเลย แต่ยิ่งเดินลึกเข้าไปยิ้งได้กลิ่นคาวเลือดและเห็นซากศพมากขึ้นๆ ทำเอาใจคอไม่ได้เลยสัญญานมือให้หยุดจากหัวหน้าและทำมือให้เงียบ

   แครก กุกกัก

             ลูกธนูแสงที่ยิงไปบนเพดานหล่นมากลางวงพวกเรา ซวยละ

   "ริปเปออออออออออออออออออออออออ"

           ติดตามตอนต่อไป

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา