Demon Shadow :Blood City

เงาที่ 3 :ทางเลือก

          เป็นสถานที่ ที่เงียบสงบเวลาที่ไม่มีมอนสเตอร์อยู่เลยเพราะว่าถ้ามาอยู่ต่อหน้า เซน จะไม่รอดไปสักตัว

          เซน คือชื่อของผมเองที่อยู่ที่ต่างโลกแบบนี้ มันมีความหมายว่า 'ของขวัญจากพระเจ้า'

          ผมได้เดินผ่านซากศพของคนที่เคยมาที่แห่งนี้ก่อนผมซะอีก พวกเขาอ่อนแอไปเลยโดนมอนสเตอร์ฆ่าตาย ที่นี่เป็นถ้ำที่มีอุโมงเชื่อมทางไปเรื่อยๆ มีมอนสเตอร์คลาสสูงๆอยู่เยอะ ที่นี่ก็คือ 'ดันเจี้ยน'

          ดันเจี้ยน Dragon King นี่คือชื่อดันเจียนที่ผมติดอยู่ทำไมต้องใช้คำว่า'ติดอยู่'นะหรอ ต้องย้อนกลับไปเมื่อ2สัปดาห์ก่อนเดินทาง

"ตามที่กล่าวมา เราอยากให้พวกท่านช่วยปิดรอยแยกมิติด้วยเถิด"

          คำพูดของจอมเวทหลวงที่ได้กล่าวไว้เบื้องต้นนั้นได้ทำให้คนจากอีกมิติตกใจ

"นี่จะบ้าหรอทำให้พวกเราตายแล้วจะให้มาทำอะไร     บ้า บ้า อีก"

"อุส่าเกิดมาอีกครั้งขอเดิมตามรอยที่วางไว้เถอะคะ"

          เหล่าผู้คนจากอีกมิติได้พูดกันไปมาเสียงของแต่ละคนทำเอาไม่รู้ว่าจะตอบคำถามใครก่อน ทันใดนั้นอัศวินศักดิ์สิทธิ์ที้อยู่ข้างๆจอมเวทหลวงก็ได้พูดตัดทุกคนที่อยู่ในโบสถ์

"ทางเราไม่ได้บังคับพวกเธอ แต่ถ้ายังห่วงคนที่เราจากมาไม่อยากให้เกิดอันตราย ทางเรายอนดีตอนรับ ไม่ขออะไรมา แค่คนที่จะมาสายนี้ขอแค่มีคุณธรรม คำนึงถึงชีวิตผู้คนมากกว่า ภารกิจ ก็พอ"

          คนที่อยู่อีกมิติถ้ารอยแยกมันเยอะมากขึ้นจนกันไม่ได้ ถึงอีกมิติจะมีอาวุธร้ายแรงยังไง แต่ก็ต้องมีคนตายอยู่ดี หลังจากได้ฟังเหตุผล คนอื่นๆต่างคิดได้

"อีก 3 วันเราจะมานั้ดเจอกันที่ศาลากลาง เมืองวาดิออส และที่พักจะอยู่ใน Status Screen "

          Status Screen เป็น หน้าจอสี่เหลี่ยมผืนผ้าใส โค้งได้ลอยอยู่ในระดับสายตา มันจะบอกข้อมูลส่วนตัวเราอย่างเช่น ชื่อ ธาตุ เป็นต้น บอกค่าสถานะ พลังต่างๆพร้อมอัพเกรดไปในตัว บอกไอเทมที่อยู่ในกระเป๋าสำภาระต่างของเรา บันทึกสิ่งที่เราศึกษาไว้ใช้ได้ บอกความสามารถที่เราสามารถใช้ได้หรือปลดล็อคแล้ว(ลักษณะนั้นให้อารมเหมือนในเกม)

          ณ ห้องนอนเล็กๆ มีโต๊ะเก้าอีอยู่มุมหน้าต่างและมีหนังสือมากมายวางอยู่บนโต๊ะ พื้อห้องเป็นไม้ลายสวยมันงาม เพดานและกำแพงสีขาวทำจาปูน เซนนั้นอ่านหนังสือ ตำราต่างๆอยู่เพราะความสามารถของเซนเป็นการตีบวก ซึ่งสามารถเอาของ1ชินมาอัพเกรดโดยใช้วัถุดิบต่างๆในการอัพเกรดหรือเอาของ2ชินมาประกอบรวมกันก็ได้

          นั้นจึงเป็นสาเหตุที่เซนต้องอ่านตำราเพื่อนำไปต่อยอดความสามารถของตน ตำราจะมากมายแค่ไหนเขาก็อ่านได้เพราะโลกที่เขาจากมาเขาเรียนเก่งมากอ่านหนังสือทุกวันเอาแต่เรียนจนไม่มีเพื่อนกับใคร หนังสือที่เอามา ยืมจากหอสมุดประจำเมือง วาดิออส อาณาจักร ฟาเรนเซียร์

          ตอนเช้าเป็นเวลาที่ทุกคนสวนมากตื้นมาทำงาน แต่วันนี้เป็นวันเลือกสายงานของผม ผมหลับคาหนังสือที้อ่าน ลุกจากเก้าอี้ไปอาบน้ำแปรงฟัน กินข้าวกับคนร่วม หอพักเดียวกัน รวมผมก็เป็น5คน

"นายชื่อ เซนชะ"

"อือ"

"นายจะเลือกสายอาชีพอะไรหรอ"

"นั้นดิมุกคนเขาอยากรู้"

"ทำไมถึงถามละ"

"ก็เห็นนายไม่ค่อยเข้าสังคมเท่าไหร่"

"นักผจญภัย หนะ"

"พวกนายเลิกถามเขาได้แล้วนี่เรากำลังทานข้าวกันอยู่นะ"

"เอาหน้าๆ อย่าสุภาพเลย เธอ เราเพื่อนกันนะ"

          เพื่อนคำนี้อีกแล้ว เราชักอยากเจอคนที่จริงใจแบบนั้นบ้างจังเมื่อมองพวกเค้า4คนกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน คุยกันทำอะไรด้วยกันทำให้เราเห็นถึงสิ่งที่ไมเคยมีในตัวเรามาก่อนเลย

          หลังจากทานข้าวเสร็จเซน ได้เดินทางไปล่วงหน้าคนร่วมหอไปแล้วเพื่อนจะได้แวะไปคืนหนังสือที่อ่านแล้วไปศาลากลางของเมืองนี้เพื่อเลือกสาย

จบตอน