The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

9.7

เขียนโดย Jalando

วันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 19.53 น.

  174 LV
  22 วิจารณ์
  142.33K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 01.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

136) ด้านมืดของมาวิน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เครดิตภาพจาก  https://unsplash.com/photos/u6OnpbMuZAs

 

      ทันทีที่มาวินลืมตาขึ้นมา เขาก็สัมผัสกับความมืดมิดและเงียบสงบ ราวกับทุกสิ่งจะนิ่งสนิท เด็กหนุ่มรู้สึกสับสนและหวาดกลัวจนถึงขั้นแหกปากตะโกน

 

“ เฮ้ นี่คือที่ไหน แล้วชั้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ”      

            

 

      สิ่งที่ตอบกลับมามีเพียงเสียงสะท้อนของตัวเอง นั่นทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม ทันใดนั้น เขาก็เกิดความคิดที่ดูเพี้ยนๆ

 

“ เอ๋….หรือว่าชั้นจะตายไปแล้ว ” 

            

 

      เมื่อคิดได้ดังนั้น เด็กหนุ่มก็ตกใจจนหันมาสำรวจร่างกายของตัวเอง ไม่นาน ก็พบว่ายังมีอวัยวะครบ 32  แต่ที่น่าแปลกก็คือ......เขาอยู่ในชุดเสื้อยืดสีเขียว กางเกงยีนส์ขาสามส่วนสีน้ำตาลและรองเท้าผ้าใบสีแดง อันเป็นชุดเก่งในยามที่อยู่บนโลก

 

“ ก็อยู่ครบทุกส่วนนี่หว่า เอ…..แต่ทำไมเราถึงใส่ชุดนี้ เพราะเราน่าจะยังอยู่ที่ The Dark World นี่นา ” มาวินนึกสงสัย ขณะที่คิดหาคำตอบ เสียงเล็กแหลมก็ดังแว่วเข้ามา 

 

“ นายสงสัยอะไรเหรอ ” 

            

 

       เสียงนั้นฟังดูคุ้นหู แต่พอเหลือบมองไปรอบๆ มาวินก็พบแต่ความมืด นั่นทำให้เด็กหนุ่มเกิดอาการขวัญลอยอีกครั้ง เพราะเขามักจะอ่อนแอต่อสิ่งที่ไร้ตัวตน 

 

“ นายเป็นใคร ปรากฏตัวออกมาเดี๋ยวนี้ ” มาวินตะโกนดัง เขานึกภาวนาให้เสียงของตนกลบความกลัวที่ท่วมท้นจิตใจ  

           

 

        ทว่าสิ่งที่ตอบกลับมามีแต่ความเงียบงันจนมาวินเริ่มสงสัยว่าตนหูแว่วไปเองหรือไม่ อึดใจต่อมา เสียงแหลมเล็กนั่นก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง 

 

“ ทำไมนายต้องส่งเสียงดังข่มความกลัว ” 

 

“ เอ๊ะ! มันมาอีกแล้ว แต่เดี๋ยวนะ….แกรู้ความคิดของชั้นได้ยังไง ” มาวินสะดุ้งเฮือก เขาตกใจที่ถูกล้วงลึก ขณะที่เด็กหนุ่มกำลังสับสน เจ้าของเสียงปริศนาก็ปรากฏกายตรงหน้า 

        

 

       ร่างนั้นค่อยๆปรากฏช้าๆ โดยเริ่มจากฝ่าเท้า จากนั้นก็ไล่มาที่ขา ลำตัว หน้าอก แขน ไปบรรจบที่ใบหน้าเป็นจุดสุดท้าย เมื่อบุรุษปริศนาเผยร่างจนเต็มส่วน มาวินก็พบว่าคนผู้นั้นก็คือ…….ตัวเขาเอง

 

“ เฮ้ย! นั่นมันพระเอกรูปหล่อที่ไหนฟะ  ไม่ใช่ซิ…….นี่มันตัวเราเองนี่หว่า แล้วถ้าชั้นอยู่ตรงนั้น แล้วชั้นที่อยู่ตรงนี้คือใครฟะ…งงจนหัวจะระเบิดแล้ว ” มาวินโหวกเหวกโวยวาย พร้อมเอามือกุมกระบาล

             

 

       มาวินอีกคนเริ่มยิ้มมุมปาก พร้อมหัวเราะเบาๆด้วยเสียงเล็กแหลมอันเป็นเอกลักษณ์

 

“ หึ หึ หึ ” 

             

 

       มาวินรู้สึกมึนงงจนไปไม่เป็น ด้วยสิ่งที่เกิด มันเกินกว่าจินตนาการ ซึ่งก็น่าจะเป็นเช่นนั้น เพราะถ้าจู่ๆต้องมาพบกับตัวเองอีกคน ใครจะไปทานทนได้ แต่ก่อนที่เด็กหนุ่มหัวเขียวจะได้กล่าวคำใด มาวินคนใหม่ก็ชิงตอบคำถามก่อน 

 

“ ชั้นก็คือนาย นายก็คือชั้น เราเป็นคนๆเดียวกัน ดังนั้นชั้นจึงล่วงรู้ในสิ่งที่นายคิด ” 

             

 

       คำตอบดังกล่าว ไม่ได้ช่วยให้มาวินหายปอดแหก ตรงกันข้ามกลับกลัวยิ่งกว่าเดิม มีใครบ้างล่ะที่ได้คุยกับตัวเองแบบนี้ เด็กหนุ่มจึงถามเสียงสั่น

 

“ นายบอกว่านายเป็นชั้นงั้นรึ แล้วออกมาได้ยังไง มิหนำซ้ำ ยังมาคุยกันได้อีก ” 

            

 

       สิ้นคำถาม มาวินตัวใหม่ก็แหงนหน้าหัวเราะร่า

 

“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ” 

            

 

        เสียงหัวเราะของมาวินตัวใหม่ ทำเอามาวินตัวเก่าถึงกับจิตตก พร้อมถอยหลังหนีไปสองก้าว  

 

“ นายขำบ้าอะไรฟะ เจ้าตัวปลอม ” มาวินตะคอกใส่ พอมาวินตัวใหม่ได้ยิน เขาก็หยุดหัวเราะ แล้วหันกลับมาชี้แจงด้วยสีหน้าที่ดูเหยียดๆ 

 

“ ขำนายน่ะซิ เจ้าโง่ ชั้นไม่ได้มาหานาย แต่นายนั่นแหละมาหาชั้น จำไม่ได้เหรอ ก่อนมาอยู่ที่นี่ นายกำลังทำอะไรอยู่ ” 

 

“ เออ…..จำได้ว่า…..ชั้นกำลังประลองกับเจ้าพี่ชายหน้าขาว รู้สึกว่าหมัดสุดท้ายที่ปล่อยออกไป มันจะพลาดเป้า หลังจากนั้นก็วูบไป แล้วมาโผล่อยู่ตรงนี้ ” มาวินนึกทบทวนเหตุการณ์ 

        

 

      มาวินตัวใหม่เริ่มยิ้มมุมปากอีกครั้ง แต่ไม่ว่ามองมุมไหน มันก็ไม่ประสงค์ดี เพราะดูบิดเบี้ยวเหยเกและวิกลจริต ราวกับคนไข้โรคจิต

 

“ เหอๆ ก่อนจะทำอะไร ช่วยกรุณาเลิกทำหน้าแบบนี้ได้มั้ย มันดูชั่วช้ายังไงก็ไม่รู้ ถึงชั้นจะเกรียน แต่ยังไงมันก็ไม่ได้ดูเลวร้ายแบบนี้แน่ ” มาวินตัวเก่าร้องเตือน ในใจนึกรังเกียจและหวาดกลัว  

          

 

       แน่นอนว่าทุกสิ่งที่มาวินตัวเก่าคิด อีกคนย่อมรู้ ทว่ามาวินตัวใหม่กลับไม่สนใจ เขายังคงใบหน้าชั่วร้ายดุจเดิม จากนั้นก็ตอบกลับมาเบาๆด้วยน้ำเสียงแหลมเล็ก 

 

“ ความจริงของเรื่องก็คือ.......นายสลบไป เพราะโดนท่าไม้ตายของโอคุยาสุ จากนั้นก็หลุดเข้ามาในโลกแห่งจิตใจ และชั้นก็คือตัวนายในเวอร์ชั่นที่ไร้มนุษยธรรมโดยสิ้นเชิง ” 

 

“ อ้อ......จะบอกว่านายคือ…..จิตด้านมืดของชั้นงั้นเรอะ โห….อย่างกะหนังการ์ตูนหรือนิยายแฟนตาซียุคเก่าที่ชอบเอามาทำเป็นหนังใหญ่เลย บอกได้คำเดียวเลยว่า…..ว้าว ” สิ้นคำกล่าว มาวินตัวเก่าถึงกลับตาโตเป็นไข่ห่าน เขานึกดีใจที่สามารถยกระดับจนได้คุยกับด้านมืดของตัวเอง

            

 

       ท่าทางของมาวินตัวใหม่เหมือนจะเสียเซลฟ์นิดๆ เพราะไม่อาจเขย่าขวัญมาวินตัวเก่าได้ ถึงกระนั้น ด้านมืดก็ยังอยู่ในอาการสงบ พร้อมตอบเรียบๆว่า...... 

 

“ ถ้าบอกว่าชั้นคือด้านมืดที่ชั่วร้าย ก็คงจะจริงอย่างที่เข้าใจ แต่ขอถามซักหน่อย นายคิดว่าความชั่วคืออะไร ” 

 

“ ถามโง่ๆ ความชั่วก็คือการทำไม่ดีต่อคนอื่นไง ” มาวินตัวเก่าตอบแบบไม่ต้องคิด 

 

“ แล้วที่ว่าทำไม่ดีกับคนอื่นคืออะไร ” มาวินตัวใหม่ยังคงถามต่อ 

 

“ เออ…..ก็คงจะเป็นการทำให้…..คนอื่นบาดเจ็บ…ล่ะมั้ง ” พอพูดถึงตรงนี้  สีหน้าของมาวินตัวเก่าก็สลดลงเล็กน้อย เพราะในอดีตที่ผ่านมา เขาเคยทำให้เพื่อนคนหนึ่งต้องบาดเจ็บจนละทิ้งความฝันของตนเอง 

 

“ อ้าว ถ้าความชั่วเป็นแบบนั้น งั้นนายก็ต้องชั่วไม่ต่างจากชั้นน่ะซิ ” มาวินด้านมืดตอบ รอยยิ้มของเขายังดูบิดเบี้ยวและชั่วช้า 

 

“ จะบ้าเหรอ ถะ…..ถึงเคยทำให้คนบาดเจ็บ ตะ….แต่นั่นมันเป็นอุบัติเหตุจากการแข่ง ชั้นไม่มีเจตนาที่จะทำแบบนั้นเลย ” มาวินตัวเก่ารีบแก้ตัว ความมั่นอกมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมเริ่มหายไป

 

“ ฮ่าๆ ก็เมื่อกี้เพิ่งบอกอยู่หยกๆว่า......การทำชั่วคือการทำสิ่งที่ไม่ดีต่อคนอื่น ดังนั้นถึงจะไม่ตั้งใจ การกระทำของนายก็ยังเป็นความชั่วอยู่ดี ” มาวินด้านมืดย้อนคำ นั่นทำให้มาวินตัวเก่าถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะเถียงกลับอย่างรุนแรง 

 

“ แต่ที่ทำลงไป มันเป็นอุบัติเหตุ ชั้นตั้งใจที่ไหนเล่า ใครจะอยากให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้น ” 

 

“ ใช่ๆ เหตุการณ์นั้นนายอาจไม่ตั้งใจ แต่เหตุการณ์นี้ล่ะ นายจะแก้ตัวว่ายังไง ” มาวินด้านมืดตอบกลับอย่างใจเย็น พร้อมผายมือไปข้างหลัง 

       

 

       ทันใดนั้น ก็ปรากฏจอภาพขนาดใหญ่ขึ้นบนอากาศที่ว่างเปล่า มันฉายเหตุการณ์ที่มาวินต่อสู้กับศัตรูหลายคน ไม่ว่าจะเป็น กาสเซ่ โกส ตังลู่ และเหล่าลูกสมุนอีกนับร้อย นอกจากนี้ยังมีมอนสเตอร์เล็กใหญ่อีกหลายสิบ 

              

 

       มาวินตัวเก่ากัดฟันกรอดใหญ่ ทุกการต่อสู้ เขาได้สร้างความเจ็บปวดให้เหล่าอริ บางครั้งก็รุนแรงจนเกือบถึงชีวิต เด็กหนุ่มหมดทางโต้เถียง เพราะทุกสิ่งที่ทำลงไป มันมาจากความตั้งใจอย่างแท้จริง 

 

“ แล้วคราวนี้นายจะแก้ตัวว่ายังไง ” มาวินด้านมืดเดินเข้ามาใกล้ๆ พร้อมตบไหล่ของมาวินตัวเก่าเบาๆ

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา