บทนำ

**“อะไรนะคะ นี่แม่ให้ฟ้าแต่งงานหรอค่ะ”**เสียงหญิงสาวถามกลับอย่างไม่เชื่อหูตัวเองก็เพราะคุณหญิงอิงธิรา มารดาของเธอกำลังบอกว่าจะให้เธอแต่งงานกับใครที่ไหนไม่รู้

“ได้ยินไม่ผิดหรอกลูกฟ้า อีกไม่นานลูกก็เรียนจบแล้วแม่อยากให้ลูกแต่งงานกับลูกชายคุณหญิงมาริณี เพื่อนแม่ที่เคยเล่าให้ฟังตอนนี้ลูกชายของคุณหญิงเรียบจบแล้วอีกอย่างแม่ก็เคยสัญญาไว้ว่าพอลูกโตขึ้นจะให้เป็นสะใภ้”

“แต่แม่ค่ะ แม่เคยถามหนูรึยังว่าอยากแต่งงานรึเปล่าลูกชายเขาเป็นใครหน้าตานิสัยเป็นยังไงหนูก็ไม่รู้จะให้แต่งงานกัน หนูทำไม่ได้”

“ฟ้า ถือว่าแม่ขอเราเหลือกันแค่สองคนแม่ลูกถ้าวันหนึ่งแม่เป็นอะไรไปแล้วแม่จะสบายใจนอนตายตาหลับได้ยังไง อีกอย่างนะลูกชายเพื่อนแม่เขาก็เป็นคนดีขยันไม่เคยมีข่าวเสียๆหายๆ ทำเพื่อแม่ได้ไหมลูก” สิ้นคำพูดของอิงธิราฟ้าใสก็เงียบไปเธอไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปหญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้าทำไมเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้นกับเธอ

“ถ้ามันทำให้แม่มีความสุข ฟ้ายอมก็ได้ค่ะ”หญิงสาวเอ่ยเสียงนิ่งก่อนจะขอตัวกลับขึ้นไปบนห้องนอนพร้อมทิ้งตัวลงไปบนเตียงใหญ่สีขาวตัดกับลายดอกไม้สีม่วงอ่อน ก่อนจะเอาหน้าซุกไปยังผ้าห่มพร้อมดิ้นไปดิ้นมา

เธอไม่รู้จะทำยังไงเลยตอบตกลงเพื่อให้มารดาสบายใจแต่สำหรับเธอความรักมันไม่เคยมีจริง ฟ้าใสเคยมีความรัก ผู้ชายคนนั้นเป็นรักแรกของเธอและเป็นรักที่เธอเจ็บปวดไม่เคยลืม

ย้อนกลับไปเมื่อ****2 ปีก่อน

ณ คอนโดกลางใจเมืองหลวง

สีฝีเท้าของฟ้าใสเดินขึ้นมาบนห้องของชายอันเป็นที่รักก่อนจะหยุดถอนหายใจพร้อมกำมือแน่นเธอได้รับข้อความจากใครก็ไม่รู้บอกว่าอยู่กับแฟนของเธอ พอเห็นข้อความฟ้าใสก็รีบตรงมาที่คอนโดแห่งนี้ก่อนจะเอื้อมมือไปไขกุญแจอย่างช้าๆ ไม่แปลกที่เธอมีกุญแจห้องนี้เพราะแฟนเธอเป็นคนให้ไว้เองประตูถูกเปิดออกพร้อมสายตาของหญิงสาวที่มองไปรอบๆก่อนจะหยุดชะงักอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง น้ำใสๆเริ่มนองเต็มเบ้าตาฟ้าใสเดินเข้าไปใกล้ๆเธอเห็นภาพของผู้หญิงแปลกหน้ากับแฟนตัวเองนอนแน่นิ่งแถมท่อนบนไม่ได้สวมอะไรกันเลยเจอแบบนี้จะให้คิดว่าอย่างไร

“พี่ทำแบบนี้กับฟ้าได้ยังไง ลุกขึ้นมาสิทำแบบนี้ได้ยังไงห๊ะ”เสียงพูดพร้อมน้ำตาปลุกคนตรงหน้าพร้อมเอาฝ่ามือตีไม่หยุด ชายหนุ่มที่นอนอยู่รีบตื่นขึ้นมาอย่างมึนงงพร้อมมองไปรอบๆห้องก่อนจะทำสีหน้าตกใจที่เห็นฟ้าใส

“ฟ้า มันไม่ใช่อย่างที่ฟ้าเห็นนะ”

“จะไม่ให้ฟ้าเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็นหรอ เราคบกันมา3ปี กะอีแค่ฟ้าไม่ยอมนอนกับพี่หรอค่ะเป็นเหตุผลที่พี่นอกใจฟ้าไปคว้าผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มานอนด้วย”

“พี่ พี่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”ชายหนุ่มพูดพร้อมบีบหัวตัวเองเขาจำอะไรไม่ได้ ก่อนที่ผู้หญิงอีกคนจะลุกขึ้นพร้อมมากอดแขนเขาแน่น

“ที่รัก เกิดอะไรขึ้นคะเนี้ย”น้ำเสียงออดอ้อนยิ่งทำให้ความรู้สึกของฟ้าใสแย่ลง

“เราเลิกกันต่อจากนี้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับฟ้าอีก ฟ้าเคยบอกพี่แล้วว่าสิ่งที่ฟ้าเกลียดที่สุดก็คือคำโกหก และความไม่ซื่อสัตย์แต่พี่ก็ทำลายความเชื่อใจที่ฟ้าเคยมีให้กับพี่”หญิงสาวร้องไห้จ้องมองใบหน้าชายหนุ่มอย่างเกลียดชังพร้อมเดินหันหลังออกมาจากห้องนั้น เธอไม่อาจจะทนมองภาพที่บาดตาบาดใจเธอได้อีก

“ฟ้า ฟ้าเดี๋ยวก่อนสิมันไม่ใช่แบบนั้นนะฟ้า” สายหมอกหรือนฤเมฆ พยายามจะลุกขึ้นไปหาแฟนสาวแต่ผู้หญิงข้างๆ ก็ไม่ยอมปล่อยให้เลย

“นี่ ทำแบบนี้ทำไมต้องให้บอกอีกกี่ทีว่าฉันไม่ได้รู้สึกชอบอะไรเธอ” หมอกหันไปมองดุผู้หญิงข้าง สีหน้าของเธอเศร้าลง

“แต่ตอนนี้พี่เป็นสามีแพรแล้ว จะทิ้งแพรไปง่ายๆเลยหรอคะ”

“แน่ใจหรอว่าฉันเป็นสามีเธอ ถึงฉันจะเมาจนจำไม่ได้แต่สิ่งที่ฉันรู้แน่ก็คือฉันไม่ได้ร่วมเพศอะไรกับใคร ออกไป!”

“พี่หมอก พี่กล้าทำแบบนี้กับแพรหรอค่ะหึ แต่อย่างน้อยก็มีอย่างหนึ่งที่แพรทำสำเร็จก็คือพี่เลิกกับยัยนั้นแล้ว ในเมื่อแพรไม่ได้พี่ ใครหน้าไหนก็ไม่มีวันได้”

“ออกไป ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน”แพร หรือแพรววา อิริยะตระกูล รีบสวมเสื้อผ้าก่อนจะออกไปด้วยท่าทีแสนเจ็บใจที่ถูกชายหนุ่มไล่ออกมาอย่างหมูอย่าหมา

ปัจจุบัน

ผับ QQ ที่แห่งนี้อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมหาลัยไม่กี่กิโลถือว่าเป็นย่านบันเทิงกันทีเดียวนอกจากจะมีร้านนั่งชิล มีผับและร้านอาหารมากมายแล้วย่านนี้ยังมีสถานศึกษาทั้งสองแห่ง มหาลัย CEN กับมหาลัยAAC ฟ้าใสเรียนมหาลัยCENวันนี้เธอกับเพื่อนๆอีกสี่ห้าคนมาที่ผับแห่งนี้แสงสีเสียงดังกระหึ่มพร้อมกลุ่มฟ้าใสนั่งดื่มกันอยู่

“กูเม่ง แทบไม่เชื่อหูที่รู้ว่าอีฟ้าจะแต่งงาน”เสียงส้มพูดขึ้นมา

“เอ่อ จริงตั้งแต่มันอกหักกูก็ไม่ให้ว่ามันจะคบกับใครแล้วนี่คิดไงมาแต่งงานว่ะ”แอนพูดเสริม

“พวกมึงเม่ง จะพูดตรอกย้ำกูทำไมว่ะกูไม่ได้อยากแต่งเว้ย แต่เพราะแม่ที่ขอร้องกูจะให้กูทำไงวะ” ฟ้าใสพูดไปยกแก้วเหล้าไป

“แต่มันก็อาจไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้นป่ะ ดีชะอีกแนนนี่ก็อยากมีผัวเหมือนกันเบื่อพวกชะนีจริงๆ”แนนนี่หญิงเทียมคนเดียวในกลุ่มพูดขึ้นพร้อมเอามือมาโอบบ่าฟ้าใส

“มาๆ งั้นวันนี้ถือชะว่าเป็นวันสละโสดของอีคุณเพื่อนฟ้าใสผู้ทีไม่เคยลืมรักแรก เอ้าชน”

“ไม่เคยลืมอะไร กูลืมไปหมดแล้วผู้ชายสันดานอย่างนั้นอย่าได้พบได้เจอกันอีกเลย มาชนแก้วคืนนี้กูจะเมา” เสียงเฮฮาของสาวๆพร้อมชนแก้วกันไปมาก่อนส้มจะชวนเพื่อนๆไปโยกหน้าเวที ฟ้าใสที่วันนี้แต่งตัวกางเกงยีสต์ขาสั้นเสื้อปาดไหล่เอวลอยเต้นอยู่กับเพื่อนๆอย่างสนุกสาน จนไม่รู้ว่ามีสายตาของใครอีกคนจ้องมองเธอไม่วางตา

“มองอะไรว่ะไอ้หมอก”เสียงผู้ชายที่นั่งตรงข้ามถามอย่างสงสัย วันนี้หมอกกับต้มและเบสมาดื่มกันที่ร้านแห่งนี้เพราะร้านนี้เป็นของต้ม

“ก็มองไปเรื่อยๆ มีอะไรรึเปล่า”

“เอ่อ สรุปงานแต่งมึงจัดวันไหนว่ะกูจะได้เตรียมตัวเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว”

“เอ๊ะ นี่หมอกจะแต่งงานแล้วหรอฉันไม่ยักรู้”เสียงไอรีนถามชายตรงหน้า ไอรีนเป็นแฟนของต้ม

“อืม อีกไม่กี่อาทิตย์หรอก”

“อยากจะเห็นหน้าเจ้าสาวมึงจริงๆไหน ตอนแรกมึงไม่อยากแต่งงานไงแล้วทำไมจู่ๆถึงยอมแต่งถามจริง” เบสถามเพื่อนอย่างสงสัย

“เห้ย ดูสาวๆโต๊ะนั้นสิ คนนั้นแฟนเก่ามึงไม่ใช่หรอว่ะน้องคนนั้น ไอ้เบสเมียมึงก็มาวะ”ทั้งต้มไอรีนแล้วเบสหันไปมองก่อนจะหันมามองหน้าเพื่อนชายที่นั่งนิ่งอยู่ตอนนี้พวกเขารู้แล้วเขาหมอกมองอะไร

“แล้วบอกว่าวันนี้ไม่ว่าง”เบสบ่นออกมา

“คนนั้นหละ ที่กูจะแต่งงานด้วย”

“ห๊ะ/ห๊ะ”เสียงเพื่อนอุทานพร้อมกันก่อนจะมองหน้ากันไปมา

“อะไรยังไงว่ะ ไหนว่าเลิกกันนานแล้วทำไมถึงมาแต่งงานกันได้กูงงไปหมดแล้ววะ” เขายักไหล่แต่ไม่พูดอะไรออกมาก่อนจะหันกลับไปมองหญิงสาวอีกครั้ง