ผู้มาจากร้านขายของเล่นมือสอง

เขียนโดย GUEST1563380390

วันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2562 เวลา 23.29 น.

3 ตอน

0 วิจารณ์

3,413 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2562 15.11 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) ร้านของเล่นมือสอง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

คิมหันต์เด็กชายวัย 8 ขวบเดินตามหลัง ชายหนุ่มผู้เป็นลุงเข้าไปในร้านขายของเล่นแห่งหนึ่ง ร้านขายของเล่นแห่งนี้ขายของมือ2 ที่มาจากการทดลองผิดพลาดทางวิทยาศาสตร์ของระดับหัวกระทิทั้งหลาย มีทั้งปัญญาประดิษฐ์ที่ทำงานได้ไม่เต็มรูปแบบ หุ่นยนต์เลี้ยงเด็กปดระวาง หุ่นยนต์แฟนสาวช่างปรณิบัติที่เหมือนคนเกือบทุกอย่าง

เขากวาดสายตาไปรอบๆร้าน มีทั้งตุ๊กตายัดนุ่นตัวอ้วนกลมซึ่งดูแล้วไม่ค่อยจะสมส่วนสักเท่าไหร่

"คงเป็นเพราะปัญหาจากการผลิตสินะถึงได้มาอยู่ที่นี่"เด็กชายผู้ที่มีความเฉลียวฉลาดเกินอายุพึมพำกับตนเอง

"คิมอยากจะได้ตัวไหนก็เลือกเลยนะ เดี๋ยวลุงซื้อให้" เด็กชายยิ้มตอบ

ลุงยังคงใจดีกับเขาเสมอ ตั้งแต่จำความได้ถึงแม้จะไม่มีพ่อแม่เหมือนคนอื่น แต่คิมหันต์ก็ไม่เคยรู้สึกว่าขาด เพราะลุงจะช่วยเติมเต็มทุกๆสิ่งในชีวิต ลุงส่งเขาเรียนโรงเรียนดีๆ ส่งเขาไปเรียนพิเศษ พาไปกินอาหารดีๆ หรือแม้กระทั่งซื้อของราคาแพงๆให้ใช้ สิ่งเดียวที่ลุงไม่มีให้คือเวลาที่จะมาเล่นกับหลานชายวัย8 ขวบ มันก็ไม่แปลกที่คิมหันต์จะไม่ค่อยได้เลือกหรือหยิบของเล่นแพงๆซักชิ้น เพราะถึงซื้อไป ก็ไม่มีใครมาเล่นด้วย

ชื่อคิมหันต์ แปลว่าฤดูร้อน และเจ้าตัวก็เป็นคนที่ใจร้อนสมชื่อ เพราะถ้าเพื่อนคนไหนทำตัวไม่ถูกใจ หรือทำอะไรให้ไม่พอใจ ก็จะพาลไม่เล่นและไม่คุยด้วย

หลังจากเดินผ่านตุ๊กตาตัวอ้วนกลมที่ดูไม่ผ่านQC จากโรงงานผลิต เด็กชายยังคงเดินไปเรื่อยๆในร้านขายของเล่นมือ2 เขาพบกับตุ๊กตาเสมือนมนุษย์ที่มีรูปลักษณ์เป็นเด็กผู้หญิงน่ารักสดใส เธอดูดีมาก แต่เมื่อนึกย้อนไปถึงผู้หญิงหลายๆคนที่มาติดพันกับลุงของเขา ที่ตอนแรกก็ดูน่ารัก แต่พอเวลาผ่านไปก็เรียกร้องนู่นนี่จนน่ารำคาญ

"ไม่รู้ว่าความผิดพลาดของตุ๊กตาตัวนี้คือน่ารำคาญมากเกินไปหรือเปล่า"คิมหันต์แอบคิดแล้วก็รีบเดินออกไปจากตุ๊กตาเด็กผู้หญิงที่ใครๆก็น่าจะหมายปอง แต่ไม่ใช่สำหรับเด็กหนุ่มแน่นอน

"ไม่เลือกเอาซักตัวหรอคิม"ผู้เป็นลุงพูดขึ้น เมื่อเห็นว่าเด็กชายยังไม่ได้เลือกของเล่นเลยซักชิ้น

"ไม่ดีกว่าครับ มีแต่ตัวที่ดูน่าจะสร้างปัญหามากกว่า เอามาเล่นสนุก ลุงดูตัวนั้นสิครับ..." คิมหันต์พูดพร้อมชี้นิ้วไปที่ตุ๊กตาผู้หญิงตัวเมื่อครู่

"น่ารักมากเลยนะ แต่ไม่รู้ว่าในระยะยาวจะน่ารำคาญหรือเปล่า"

ผู้เป็นลุงรู้เสมอว่าหลานชายของเขาฉลาดและรอบคอบมากกว่าอายุจริง

"แต่ลุงหาร้านนี้มานานมากเลยนะคิม ของเล่นพวกนี้แม้จะมือ2 แต่ก็มาจากนักวิทยาศาสตร์หัวกระทิ มีตำหนินิดหน่อยก็ถูกส่งมาที่นี่ หรือบางตัวถึงจะปดระวางมาจากที่อื่นก็มาจากบ้านมหาเศรษฐี ที่ใช้แปบเดียวก็เบื่อแล้วก็ส่งมาที่นี่เหมือนกัน คิมเลือกดูซักตัวเถอะลูก"

ลุงหยุดพูดพร้อมพูดต่อด้วยเสียงแผ่วเบาเพราะกลัวว่าหลานรักจะไม่พอใจ

"อย่างน้อยถึงลุงจะไม่ค่อยมีเวลา แต่ถ้าคิมมีตุ๊กตาแบบนี้มาไว้เป็นเพื่อนเล่นซักตัวก็คงจะไม่เหงา"

"ผมไม่ได้เหงาครับลุง ผมไม่จำเป็นต้องมี..." หืม...ยังพูดไม่ทันจบประโยค คิมหันต์ก็ไปสะดุดตาเข้ากับตุ๊กตาเด็กหนุ่มที่แววตาดูไร้ความรู้สึก แต่พอมองลึกเข้าไปเหมือนเจ้าตุ๊กตามันกำลังมีความรู้สึกเดียวกับเขา ความรู้สึกที่พยายามโกหกตัวเองว่า"ไม่เหงา"

"ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้ เหมือนคนมาก เหมือนแบบไม่มีที่ติเลย"เด็กชายพึมพำกับตัวเองอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าหลานเริ่มสนใจของเล่นตรงหน้า ลุงจึงยกมือข้างหนึ่งขึ้นเพื่อเรียกพนักงานแนะนำสินค้าประจำร้าน

"สวัสดีค่ะ ตุ๊กตาตัวนี้ดูดีมากเลยนะคะ ผิวขาว ใบหน้าคมคาย ผมหยิกสีเทาอ่อน มีเลือดเนื้อ ใช้ชีวิต เติบโตตามวัย และพูดคุยโต้ตอบได้ เป็นตุ๊กตาที่เหมือนมนุษย์มากที่สุดตั้งแต่ที่ทางร้านเคยมีมาเลยค่ะ" พนักงานพยายามอวดอ้างสรรพคุณของสินค้าเพื่อหวังจะได้ส่วนแบ่งจากยอดขาย

"แล้วตุ๊กตาตัวนี้มีตำหนิตรงไหนอ่ะครับ"เด็กชายรีบถามกลับด้วยความอยากรู้

"มันไม่มีความรู้สึกค่ะ หลายครั้งที่มีคู่รักจะซื้อไปเป็นลูก แต่คนเป็นพ่อแม่อย่างแรกที่อยากได้คือความรัก แต่เจ้าตุ๊กตาตัวนี้กลับมีให้เขาไม่ได้ หรือบางครั้งครอบครัวที่มีลูกคนเดียวอยากจะซื้อไปเป็นของเล่นให้ลูก แต่มันก็สร้างความบันเทิงให้เขาไม่ได้ พวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะซื้อไปทำไมสู้ซื้อตุ๊กตาเด็กสาวนักปรนิบัติ หรือหุ่นยนต์พี่เลี้ยงน่าจะดีกว่า"พนักงานพูดเสียงแผ่วลงเพราะคิดว่าคงจะปิดการขายไม่ได้และพูดต่อว่า

"เจ้าตุ๊กตาตัวนี้อยู่ที่นี่มา8ปีแล้ว เปลี่ยนชั้นวางมาหลายขนาดเพราะตัวมันโตขึ้นตามอายุ เจ้าของร้านบอกว่าถ้าอีกปีไม่มีคนซื้อก็คงต้องเอาไปทำลาย เก็บไว้ก็เปลืองข้าวเปลืองน้ำ คงเป็นตัวแรกเลยค่ะที่ถูกส่งไปกำจัดเพราะไม่มีคนต้องการ" พนักงานพูดด้วยท่าทีเรียบเฉย แต่ทำไมนะเด็กชายกลับเห็นความเศร้า ความเหงาเมื่อมองลึกเข้าไปในดวงตา ถึงแม้ปากก็พยายามส่งยิ้มน้อยๆมาที่เขา ไหนบอกว่าไม่มีความรู้สึก จริงๆแล้วไม่มีความรู้สึกหรือไม่มีใครใส่ใจ กันแน่

"ของเล่นชิ้นนี้น่าสนใจ" คิมหันต์คิดแบบนั้น

"ผมอยากได้ตัวนี้ครับลุง"เด็กชายพูดขึ้นแล้วชี้ไปที่ตุ๊กตาตัวที่พนักงานบอกว่าไร้ความรู้สึก

"งั้นผมซื้อตัวนี้ครับ"ชายหนุ่มผู้ถูกเรียกว่าลุงยื่นบัตรเครดิตวงเงินมหาศาลให้กับพนักงาน

ผู้แนะนำสินค้าคนก่อนแสดงท่าทางดีใจเป็นอย่างมาก เขาหยิบตุ๊กตาไร้ความรู้สึกออกจากชั้นวางแล้วแทนที่ด้วยตุ๊กตาตัวใหม่ ไม่มีความผูกพัน หรือสายใยใดๆ เขาออกจะดีใจมากซะด้วยซ้ำที่เจ้าตุ๊กตาตัวนี้ขายออกซักที

ตุ๊กตาถูกวางบนรถข้างคิมหันต์ คู่มือการใช้งานของเล่นเล่มบาง และใบเสร็จรับเงินยื่นให้กับคนจ่ายเงิน ในระหว่างที่รอลุงขึ้นมาบนรถคิมหันต์รีบเอ่ยทักทายเพื่อนใหม่ ไม่ใช่สิของเล่นชิ้นใหม่ อย่างตื่นเต้นแบบไม่เคยเป็นมาก่อน

"สวัสดีฉันคิมหันต์นะ เรียกว่าคิมเฉยๆก็ได้" ของเล่นมือ2 ผู้ถูกเจ้าของหมาดๆเอ่ยทักทายก็พยักหน้ารับแล้วตอบกลับในทันที

"ครับคิมหันต์"

ทั้งหนึ่งคน และหนึ่งตัว เอะหรือว่าหนึ่งชิ้น แต่ช่างเถอะไม่สำคัญเท่า แววตาเหงาๆของทั้งคู่เริ่มเจือจางลงไป

ตัวละคร

สารบัญ

ตอน 2