เซนต์เซย่า ภาคนักรบคนสุดท้าย Saint Seiya The Last Hope

9.3

เขียนโดย Jalando

วันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2562 เวลา 23.54 น.

  26 ตอน
  13 วิจารณ์
  21.67K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2566 11.38 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9) ตามน้ำไปก่อน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

      สิ่งที่เกิดกับกล้าในเวลาต่อมาก็คือ…..การได้เห็นฉากสีขาวผุดขึ้นมารอบด้าน  ทำให้เขาตกใจจนสะดุ้งตัวโยน 

 

“ เฮ้ย!  นี่มันอะไรกัน  ชั้นกำลังอยู่ในห้องของตัวเองไม่ใช่เหรอ  แล้วไอ้ฉากสีขาวนี่คืออะไร ” กล้ามึนงงไปหมด  แต่พอตั้งหลักได้  เด็กหนุ่มร่างสมบูรณ์ก็เตรียมจะเข้าไปฉีกกระชากฉากขาวที่ห่อหุ้ม  หวังกลับคืนสู่ห้องแคบที่คุ้นเคย  ทว่าสองเท้ากลับขยับไม่ได้ 

 

“ เอ๊ะ!  ขยับตัวไม่ได้  แย่แล้ว  ไม่น่าไปตกลงกับไอ้เซนต์แพนโดร่าเลย  เพราะเจ้าหมอนั่นน่าจะเป็นซาตานจำแลงกายมา  แล้วนี่คงกำลังพาวิญญาณของเราลงสู่นรกแหงๆ ” กล้าเดาไปต่างๆนาๆ  สีหน้าแสดงออกว่าจิตตก  สงสัยว่าพ่อหนุ่มร่างสมบูรณ์จะชอบดูหนังจากฝั่งฮอลลีวู้ดพอสมควร  เลยมีจินตนาการที่กว้างไกลแบบนี้ 

      

 

      แต่ไม่ทันที่กล้าจะได้บทสรุป  ฉากขาวก็ค่อยๆจางลง  กลายเป็นลานกว้างที่ร้างราผู้คน  รอบข้างประกอบไปด้วยเสาหินสไตค์กรีซโบราณที่แตกหักนับสิบต้น   

 

“ เอ๊ะ!  ที่นี่คือที่ไหน ” กล้าสงสัย  เพราะไม่ว่ามองมุมใด  ก็ช่างห่างไกลจากห้องนอนของตนเอง  แถมท้องฟ้ายังถูกปกคลุมด้วยม่านหมอกแห่งราตรี  มีดาวนับล้านดวงสาดแสงกระจายอยู่บนนั้น 

 

“ อืม….แม้กระทั่งเวลาก็น่าจะดึกกว่าตอนที่อยู่ในห้อง  หรือเราโดนเจ้าเซนต์แพนโดร่าวางยาสลบ  แล้วลากมาอยู่กลางแจ้ง  แต่เอ…..มันใช้วิธีไหนป้ายยา  เพราะเรายังไม่ได้แตะต้องน้ำหรืออาหารใดๆเลย ” 

      

 

       กล้าพยายามคิดหาทางออก  แต่ตรึกตรองได้ไม่นาน  ก็ได้ยินเสียงห้าวใหญ่ของหญิงสาวนางหนึ่ง   

 

“ หนีการฝึกอีกแล้วหรือ ” 

      

 

      แม้กล้าจะไม่เห็นรูปโฉมของสตรีผู้มาใหม่  เขาก็เดาได้ว่ามันน่าจะออกมาจากปากของ….ทอมบอยที่ดูบึกบึน  แต่พอเด็กหนุ่มหันไปมอง  ก็ต้องตกตะลึง  เมื่อพบกับสาววัยรุ่นร่างสูงเพรียว 

 

“ จ้าก…..ใครกันน่ะ ” 

     

 

      เหตุที่ทำให้กล้าร้องเสียงหลงเช่นนี้  ไม่ใช่ว่าสาววัยรุ่นคนนั้นจะสวยหยาดเยิ้ม  แต่เป็นเพราะยูนิฟอร์มที่เธอสวมใส่ต่างหาก  มันดูคล้ายชุดเต้นอาระบิคสีแดงผสมดำ  อันรับกับรูปร่างที่ปราดเปรียว  เส้นผมสีโค้กที่ยาวประบ่า  แลหยักศก  ทว่าไม่อาจเห็นหน้าตา  เนื่องจากถูกปิดบังด้วยหน้ากากเหล็กสีเงิน 

     

 

      สาวปริศนาในชุดประหลาด  เอียงคอเล็กน้อย  เป็นเชิงสงสัย  ก่อนจะย้อนถาม 

 

“ กินอะไรผิดสำแดง  หรือหัวไปกระแทกอะไรมา  เจ้าถึงได้เพี้ยนแบบนี้ ” 

      

 

       ฟังจากน้ำเสียงและวิธีการพูดของสาวประหลาด  กล้าคาดว่าเธอต้องคุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี  แต่ก็ยังมีสิ่งที่ชวนให้ติดใจ 

 

“ เอ…..แล้วเรารู้จักเธอคนนี้ได้ยังไง  หรือจะเจอกันในตอนที่ไปงานคอสตูมเซนต์เซย่า  ซึ่งจัดขึ้นเมื่อเดือนก่อน  โอ้….ใช่แล้ว  น่าจะเป็นแบบนั้น  เพราะเธอดูเหมือนอีเกิล  มารีนเหลือเกิน  อย่างกับถอดมาจากการ์ตูนเลย ”  

 

“ โอ้….สุดยอด  เธอเป็นใคร  ทำไมถึงแต่งตัวเหมือนอีเกิล  มารีนขนาดนี้  อย่างกับได้พบตัวจริงเลย  ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม  ถอดกันมาไม่ผิดเพี้ยน ” ด้วยความที่กล้ารู้สึกตื่นเต้นยินดี  จึงรีบร้องทัก  พร้อมก้าวเข้าไปหา  หวังจะได้จับมือ  แต่สุดท้าย  เขากลับประสบบางสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ 

 

“ ผลั้ก ” 

     

 

       กล้ารู้สึกว่าโลกนี้หมุนได้  แต่สิ่งที่ขยับ  กลับไม่ใช่พื้นแผ่นดินที่เหยียบ  แต่เป็นตัวเขาต่างหาก  ที่ตีลังกาลงไปนอนบนพื้นดิน

 

“ อั้ก….” สิ่งที่ตามมาคือ…ความเจ็บปวดที่แผ่นหลัง  บอกให้รู้ว่าเขาเพิ่งถูกจับทุ่ม  และผู้ที่ลงมือนั้นก็คือ….บุคคลที่แต่งตัวเหมือนอีเกิล  มารีนนี่เอง 

 

“ อู้ย….เธอทำบ้าอะไรเนี่ย  จู่ๆก็มาเล่นงานชั้น ” กล้ารีบลุกขึ้นมาโวย  พร้อมเอามือลูบคลำแผ่นหลัง  เพราะยังรู้สึกเจ็บแสบอยู่นิดๆ 

 

“ ชิ  ดูท่าทางยังไม่หายบ้า  คงต้องโดนอีกซักดอก ” สาวปริศนาพึมพำเบาๆ  ก่อนจะพุ่งเข้ามาถีบลำตัวของกล้า  ด้วยความเร็วแรงในการจู่โจม  ทำให้เด็กหนุ่มถึงกับกระเด็นไกลไปชนเสาปูนจนหักกลาง 

 

“ อุ้ก……” 

 

“ โครม….” 

       

 

       กล้ารู้สึกมึนงงนิดหน่อย  และจุกเสียด  แต่ไม่นาน  เขาก็เริ่มฟื้นตัว  พร้อมลุกขึ้นมาคำรามดัง 

 

“ ฮึ่ม….ไม่ยอมให้อีกแล้ว  ชั้นสู้นะโว้ย ”        

       

 

       กล้าพุ่งเข้าไปหาสาวปริศนา  แล้วปล่อยหมัดซ้ายขวาแบบมวยวัด  ซึ่งแต่ละดอก  ล้วนไม่ต้องกายของอีกฝ่าย  ด้วยเจ้าหล่อนพริ้วหลบอย่างง่ายดาย 

 

“ แม้จะเร็วพอสมควร  แถมน้ำหนักหมัดก็ใช้ได้  แต่โจมตีไร้รูปแบบ  พูดง่ายๆคือมั่ว  นี่ล้อเล่นใช่มั้ย  นายเคยทำได้ดีกว่านี้นี่  จริงจังหน่อย ” สาวปริศนาหลบไป  ก็บ่นไป  แม้ไม่เห็นใบหน้า  แต่ดูเธอไม่ค่อยพอใจ  เพราะน้ำเสียงฟ้องว่าอย่างงั้น 

 

“ อย่าพูดมาก  นี่แน่ะ ” กล้ายิ่งโมโหหนักกว่าเดิม  เพราะอยู่ดีๆ  ก็ถูกสาวนางนี้เล่นงาน  แถมยังตั้งตัวเป็นอาจารย์สอนการต่อสู้ให้อีก  ทว่าการหลับหูหลับตาต่อยของเด็กหนุ่ม  ยังไม่ใกล้เคียงกับคำว่า…..เข้าเป้า 

 

“ เปรี้ยง…..” 

      

 

      กล้าได้ยินเสียงปะทะดังสนั่นที่กกหู  คาดว่าน่าจะมาฝ่าเท้าของสาวปริศนาที่พุ่งมาฟาดต้นคอ  และความรุนแรงนั้นก็มีมากมาย  จนส่งให้เขาลอยไปยังลำธารตื้นๆ 

 

“ ตูม…..” เสียงน้ำแตกกระจายดังกังวาน  เพราะถูกของหนักกระแทกใส่  สิ่งนั้นก็คือร่างของมนุษย์เพศชาย  ที่มีอายุพ้นวัยเด็กมาเล็กน้อย 

 

“ แฮ่ก  แฮ่ก  แฮ่ก ” กล้าหอบถี่  เพราะเหนื่อยจากการโหมโจมตี  แถมยังประสบกับอาการมึนงง  เนื่องจากเพิ่งถูกเตะก้านคอมาหมาดๆ 

 

“ นี่ยัยคนนี้เป็นใครกัน  ทำไมถึงได้เล่นงานเรา  แถมยังวางตัวเป็นอาจารย์สอนต่อยตีอีก  หรือวิญญาณมารีนจะเข้าสิงเธอ ” กล้าแอบสงสัย  ดูท่าทางสาวแต่งคอสตูมคนนี้  จะอินกว่าที่คิด  ไม่ทันไร  เขาก็ได้ยินเสียงของเจ้าหล่อน 

 

“ เป็นไง  ลงไปนอนแช่น้ำแบบนั้น  ทำให้เจ้าสงบใจได้มั้ย  เซย่า ” 

     

 

      กล้ารีบหันขวับไปมองสาวปริศนา  ที่บัดนี้  ยืนเท้าสะเอวอยู่ตรงริมตลิ่ง  ทิ้งให้เขายืนงงอยู่ในลำธารที่สูงประมาณเข่า 

 

“ โห….แม้แต่คำพูดคำจา  ยังคล้ายมารีน  ยัยนี่ถ้าไม่ได้เรียนแอคติ้งมา  ก็ต้องบ้าการ์ตูนเซนต์เซย่าชนิดเข้าเส้น  เพราะเลียนแบบได้เหมือนจริงจนน่ากลัว  ราวกับถอดตัวละครมาอยู่ตรงหน้าเลย ” กล้ารู้สึกทึ่ง  แต่ในวินาทีต่อมา  เขาก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเดิม  เมื่อได้พบกับเงาของตนเองที่สะท้อนบนผิวน้ำ 

 

“ จ้าก…….นี่มัน ” กล้าตะโกนดัง  เขาแทบล้มทั้งยืน  เพราะเงาที่ปรากฏเป็นเด็กหนุ่มร่างผอมเกร็งนายหนึ่ง   เสื้อและกางเกงที่สวมใส่  ทำมาจากผ้าเนื้อหยาบเก่าๆ  บนหน้าอกและหัวไหล่มีเกราะหนังประดับอยู่  ตามแขนขาพันผ้าขาว  หน่วยก้านแลคล้ายกาดิเอเตอร์ในยุคโบราณ 

      

 

      แม้จะตกใจกับสารรูปที่เปลี่ยนไป  เพราะของเดิม  กล้าเป็นแค่เด็กหนุ่มร่างสมบูรณ์  แต่ในยามนี้กลับกลายสภาพเป็นนักสู้วัยเยาว์ไปเสียแล้ว  แต่เขาก็พยายามตั้งสติ  พร้อมหลับตาลงสามวินาที  แล้วภาวนาอยู่ในใจ 

 

“ ไม่นะ  ไม่นะ  ขอให้ลืมตาขึ้นมา  ชั้นคือไอ้กล้าดุจเดิม ” 

      

 

      แต่แล้ว  ปาฏิหาริย์ก็ไม่มีจริง  เพราะทันทีที่กล้าลืมตาขึ้นมา  ก็พบกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มีใบหน้าคมสัน  คิ้วหนา  ดวงตากลมโต  จมูกใหญ่และเชิดสูง  ดูท่าทางดื้อรั้น  แถมเส้นผมที่ยาวประมาณต้นคอ  ก็ดกดำและหยักศกในเวลาเดียวกัน 

 

“ เฮ้ย…..นี่มันใบหน้าของเซย่าชัดๆ  แล้วไอ้อ้วนแหยที่แสนจืดของเราหายไปไหน ” กล้ามองเงาใบหน้าของตน  พร้อมยกมือขึ้นลูบคลำสองแก้ม  สีหน้าดูสับสน  ในใจก้ำกึ่งระหว่างตื่นเต้นยินดี  กับตกใจถึงขีดสุด 

 

“ ถ้าเราไม่ได้ฝันไป  นี่ก็น่าจะเป็นอิทธิฤทธิ์ของเจ้าเซนต์แพนโดร่าแน่ๆ ” คิ้วดกหนาของกล้าในโฉมใหม่เริ่มขมวดนิ่ว  เป็นเชิงขบคิด  แต่อยู่กับตัวเองได้ไม่นาน  สาวปริศนาบนชายฝั่ง  ก็กวักมือเรียก 

 

“ เซย่าขึ้นมาได้แล้ว  เราจะได้ฝึกทบทวนครั้งสุดท้าย ” 

      

 

      กล้ารีบหันไปมอง  ในสมองพยายามย้อนรำลึกถึงเหตุการณ์ในการ์ตูน  เลยพบว่านี่คือฉากที่เซย่าและมารีนฝึกซ้อมครั้งสุดท้าย  ก่อนดวลกับคาชิออสในวันพรุ่งนี้ 

 

“ โอ้…ใช่แล้ว  ต้องเป็นตอนนี้แน่ๆ ” กล้าตบเข่าป้าบๆ  และด้วยความที่เขามัวแต่ชักช้า  อาจารย์สาวจึงออกคำสั่งแกมขู่ 

 

“ เจ้าจะมาได้รึยัง  ถ้ายัง  เดี๋ยวข้าจะเข้าไปลากเจ้าขึ้นมา  และถ้าเป็นแบบนั้นจริง  รับประกันได้เลยว่า….อย่างน้อย  ต้องถึงขั้นรากเลือด ” 

 

“ คะ…ครับ  มารีน  เอ๊ะ!  คุณมารีน ” กล้ารีบตามน้ำ  เพราะไม่มีทางเลือกอื่นใดที่ดีกว่านี้ 

 

……………………. 

        

      มารีนได้พากล้ามาที่เนินเขาแห่งหนึ่ง  ซึ่งล้านเลี่ยนเตียนโล่ง  แถมยังสูงจากพื้นไม่มากนัก  ประมาณว่าคนที่กลิ้งตกลงไป  ก็ยังมีหวังจะรอดชีวิต 

 

“ เอาล่ะ  คงรู้แล้วสินะ  ว่าพรุ่งนี้คือศึกชี้ชะตาของเจ้า ” มารีนเริ่มอารัมภบท  ดวงตาจับจ้องมายังเด็กหนุ่ม  ผู้เป็นศิษย์  แต่ไม่เห็นประกายข้างใน  เพราะมีหน้ากากเหล็กคอยปิดบัง 

 

“ เฮือก…ขะ…เข้าใจครับ ” กล้ารับคำสั่งเสียงสั่น สลับกลืนน้ำลาย 

      

 

      ด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไป  ก็ทำให้มารีนเริ่มสงสัยจนหยุดชะงัก  เพราะเซย่าคนเดิมไม่เคยแสดงอาการขลาดกลัวแบบนี้เลย  แถมสำเนียงการพูดก็ดูสุภาพจนผิดสังเกต 

 

“ เอ….ปกติ  หมอนี่จะดูมั่นใจในตัวเองสูง  บ้าบิ่นไม่กลัวอะไร  แถมยังพูดจากระโชกโฮกฮาก  ไม่กล่าวเสียงสั่นและเรียบร้อยแบบนี้ ” มารีนขบคิด  แต่ก่อนที่เธอจะถามว่า….เจ้ากินยาไม่ได้เขย่าขวดมาหรือ  ถึงได้เพี้ยนแบบนี้  นายกล้าก็รีบปรับเปลี่ยนบุคลิกของตนเอง 

 

“ เข้าใจแล้วครับ  แต่คุณมารีนไม่ต้องกังวลไปหรอก  แค่เจ้าคาชิออส  เซย่าคนนี้จะจัดการเอง ” กล้าพูดจบ  ก็ทุบอกตัวเองไปหนึ่งที  แต่ดูท่าทางจะออกแรงมากเกินไป  เลยรู้สึกจุกเสียดเล็กน้อย 

 

“ อุ้ก….ไม่ได้  ต้องทำเข้มไว้  คุณมารีนจะได้ไม่สงสัย  เพราะยังไง  ตอนนี้เราต้องแสดงเป็นเซย่าไปก่อน ” กล้าพยายามกัดฟันทน  พร้อมแสร้งทำเป็นเหี้ยมหาญต่อไป  แม้ภายในใจจะนึกหวาดกลัว 

 

“ ว้าก…ตายแล้ว  พรุ่งนี้เช้า  เราต้องไปเจอไอ้ยักษ์คาชิออส  แล้วตูจะรอดมั้ยเนี่ย ”

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/jalando.darksidewriter.version2

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา