น้ำตาเพลงพิณ

หลังออกจากโรงพยาบาลได้เดือนกว่าๆเพลงพิณที่ตอนนี้หน้าท้องเริ่มใหญ่ขึ้นเหมือนคนข้างในอยากประกาศตัวว่าหนูอยู่ในนี้! เสื้อผ้าที่แน่นตึงจนใส่ไม่ได้แม้แต่ชุดชั้นในเหมือนทุกส่วนของร่างกายขยายขึ้นหมด สภาพจิตใจของเธอเริ่มดีขึ้นตามลำดับถึงแม้ว่าบางครั้งจะมีอาการเหม่อลอยบ้าง แต่เพราะมีอะไรให้ต้องทำต้องเตรียมพร้อมสำหรับเจ้าตัวเล็กในท้องทำให้ไม่มีเวลาที่จะคิดฟุ้งซ่านมากนัก

 

          เพลงพิณไม่ได้ติดต่อเพื่อนฝูงหรือใคร เธอไม่อยากรับรู้อะไรให้กระทบกับลูกในท้องของเธอ แต่กลายเป็นภาคภูมิพี่ชายของเธอที่วิ่งวุ่นทำทุกอย่างแทนแทบจะทั้งหมด ทั้งยังขี้เห่อทำเหมือนกับเธอและลูกเป็นตุ๊กตากระเบื้องเคลือบหากมีอะไรมากระทบกลัวว่าจะแตกสลายไป 

 

          เธอไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น แน่นอนว่าเธอเสียใจ แต่จะมัวเอาแต่นอนร้องไห้ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น อดีตไม่สามรถย้อนเวลากลับไปแก้ไขมีแต่ต้องเดินหน้าต่อเพียงเท่านั้น

 

          ถึงภาคภูมิจะมีน้อยเป็นหน่วยข่าวกรองที่คอยส่งข้อความเล่าสถานะการณ์ของคนบ้านนั้น แต่เขาก็ยังแวะเวียนเข้าไปดูแลพ่อแม่อยู่บ้าง น้องสาวคนเล็กก็เริ่มแพ้ท้องกับพชรที่หน้าดำคล้ำจากการไม่ได้พักผ่อน

 

          วันนี้ภาคภูมิพาเพลงพิณออกมาทำบุญที่วัดแถบชานเมือง บรรยากาศยามเช้าที่ร่มรื่นเย็นสบาย ข้างถนนมีต้นไม้ใหญ่แผ่ร่มเงาทั้งสองฟากฝั่ง ภายในบริเวณวัดมีบรรยากาศที่เงียบสงบ ถ่ายรูปรอบๆบริเวณวัดกันหลายรูปก่อนที่ภาคภูมิพาเพลงพิณไปถวายสังฆทานกับหลวงพ่อ กรวดน้ำและออกมาปล่อยนกปล่อยปลา ก่อนจะเข้าไปกลาบลาหลวงพ่อแล้วกับกันตอนสายๆ

 

          ตอนนั่งรถกลับเพลงพิณรู้สึกสงบและสุขใจอยู่ไม่น้อย ใจเธอยังไม่ถึงขั้นปล่อยวางแต่ก็ไม่ได้โกรธแค้นมากเหมือนวันแรกๆ ลูกในท้องของเธอเริ่มดิ้นบ้างแล้วแรกๆมีการสะดุ้งบ้าง เพลงพิณรู้สึกว่าลูกเธอเป็นเด็กดีมากเพราะเธอไม่มีอาการแพ้ท้องเลยจนน่าแปลกใจ สงสัยจะสงสารแม่ เธอได้แต่ยิ้มแล้วลูบท้องไปมา

 

          คนที่เป็นเดือดเป็นร้อนเห็นจะเป็นภาคภูมิผู้ซึ่งกลัวว่าหลานจะผิดปกติหรือเป็นอะไรไป เพราะหลายอย่างเพลงพิณไม่มีอาการเหมือนคนกำลังท้องตามที่เขาไปศึกษาหนังสือหรือเว็บไซด์แม่และเด็กมา

 

          "พี่ภาคเลิกทำหน้าเครียดสักทีเถอะ หมอก็บอกว่าพิณกับตัวเล็กแข็งแรงปกติดีทุกอย่าง พิณมองหน้าพี่แล้วเดี๋ยวหลานจะจำเอาไปทำตามนะ" เพลงพิณเอ่ยแซวพี่ชายที่กำลังขับรถอยู่

 

          "อืม..พิณอยากไปไหนอีกรึเปล่า" ภาคภูมิถามน้องสาวที่กำลังดูรูปในโทรศัพท์ของเขาไปมา

 

          "พิณอยากไปดูบ้านที่พี่บอกว่าเพื่อนพี่อยากจะขาย" เพลงพิณเงยหน้าขึ้นมาตอบ

 

          "บ้านมันยังรกอยู่น่ะสิ ไปก็ไม่มีอะไรน่าดูหรอกเดี๋ยวอารมณ์เสียเปล่าๆ" ภาคภูมิพูดอย่างขัดใจ เมื่อนึกถึงบ้านที่เพื่อนเขาประกาศจะขาย น้องเขาชอบบ้านหลังนั้น แต่เพื่อนเขายังไม่ได้ย้ายของออกไปสักที

 

          เขายังไม่อยากให้เพลงพิณกลับคอนโด กลัวเธอจะคิดมากเพราะวันนี้เป็นวันแต่งงานของพชรกับบุษกร เขาไม่ได้ไปร่วมงานเช้าเพราะไม่อยากให้เพลงพิณอยู่คนเดียว 

 

          "....."

 

          ความเงียบเข้าปกคลุมภายในรถ ทั้งสองคนเงียบกันไปพักใหญ่ก่อนที่เพลงพิณจะเอ่ยออกมา

 

          "พี่ภาคไม่ไปงานหรือคะ" เพลงพิณถามภาคภูมิ

 

          "พี่ไม่ได้เป็นประธานในพิธีซะหน่อย ถึงจะไม่ได้ไปก็ไม่ทำให้งานสะดุดหรอก" ภาคภูมิตอบก่อนจะเหลือบสายตามามองน้องสาว

 

          "พิณไม่เป็นอะไรหรอก พิณอยู่ได้พี่ไปเถอะ คนที่บ้านกับเพื่อนๆพี่คงรอ" เพลงพิณหันตอบแล้วหันไปยิ้มให้ภาคภูมิ

 

          เธอรู้ว่าเพื่อนหลายคนของเขาคงรอภาคภูมิ คงสงสัยและอยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะโทรศัพท์ของเขาสั่นไม่หยุด

 

          เพลงพิณเอาโทรศัพท์ของภาคภูมิมาอัพรูปที่ไปทำบุญลงไปใน IGของเธอ เพลงพิณเลือกรูปที่กำลังค้อมตัวก้มกรวดน้ำเพราะเห็นมือและเสี้ยวหน้าแค่บางส่วนไม่ได้เห็นท้องของเธอ

 

          หลังจากอัพรูปพร้อมแคปชั่นสั้นๆว่า กรวดน้ำและทำบุญ♡ พร้อมทั้งแท็กชื่อภาคภูมิลงไป ข้อความก็เด้งรัว ทั้งเพื่อนและคนรู้จักกระหน่ำถามกันมา

 

[Lynz~ : สาธุT^T]

[☆ฉันสวย☆ : สาธุค่ะ แต่....อะไรยังไง งง?  เหมือนฉันจะมาผิดงาน??]

[Lynz~ : T^T]

[Mooooo₩ : สาธุจ้า~ เจ้าบ่าวคนเดิมเพิ่มเติมคืออัลไลลลล??]

[☆ฉันสวย☆ :  @Lynz~ ตอบซิ]

[Lynz~ : เสียใจ อับอาย อัดอั้นนนน~]

[zzzBenzzz : สาธุคับ~ (ก้มมองการ์ดในมือ ผมควรกลับบ้านใช่ไหม)]

[$ใจCทรูวววว$ : สาธุ ไม่ใช่อย่างที่คิดใช่มั้ยยยย]

[☆ฉันสวย☆ : @zzzBenzzzตามที่เห็นสมควรค่ะ]

[Mooooo₩ : @$ใจCทรูวววว$ฉันก็คิด  กอดเทอววว~]

[$ใจCทรูวววว$ : ⊙□⊙ กอดตอบ~]

[☆ฉันสวย☆ : กอดพิณแน่นๆไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนฉันอยู่ตรงนี้เสมอ♡]

ฯลฯ

          เพลงพิณไล่อ่านข้อความสักพักแล้วก็ล็อกเอาท์ออกไปแล้วคืนโทรศัพท์ให้ภาคภูมิ เธอถอนหายใจออกมาก่อนจะหลับตา

 

          ภาคภูมิหันมามองด้วยความเป็นห่วงก่อนจะแวะร้านอาหาร "พิณอย่าพึ่งหลับตื่นมาทานข้าวก่อนจะเที่ยงแล้ว เดี๋ยวหลานหิว" ภาคภูมิรู้ว่าเพลงพิณจะปฏิเสธจึงเอาหลานมาอ้างให้เธอยอมเข้าไปในร้านอาหาร สั่งอาหารมาหลายอย่างก่อนจะออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก

 

          เพลงพิณมองตามพี่ชายออกไป ก่อนจะหันมาสนใจดูเมนูอาหารตรงหน้าต่อ

 

          "ฮัลโหล...ครับแม่"

 

          "ครับ...น้องก็ดีครับ วันนี้ออกมาข้างนอกกัน"

 

          "อ่า...ครับเดี๋ยวผมไปส่งน้องกลับแล้วจะเข้าไป" ภาคภูมิกดวางสายก่อนจะถอนหายใจออกมา ตอนที่คุยโทรศัพท์กับแม่เขาได้ยินเสียงของคุณยายแว่วๆออกมา 

 

          ภาคภูมิกลับเข้ามาในร้านก่อนจะเรียกพนักงานมาสั่งให้ห่ออาหารที่มาเสิร์ฟกลับบ้าน

 

          "พิณห่อกลับบ้านกันนะ พี่ต้องรีบไป... เอ่อ คุณแม่โทรมาน่ะ" ภาคภูมิหยิบการ์ดให้พนักงาน ก่อนจะหันมามองสีหน้าของน้องสาว

 

          เพลงพิณพอจะเดาเรื่องราวออกว่าที่งานคงกำลังวุ่นวายเพราะตัวเจ้าสาววันนี้ไม่ใช่เธออย่างที่ทุกคนเข้าใจ เพลงพิณเข้าใจก่อนจะพยักน้าแล้วลุกตามภาคภูมิที่หันไปหิ้วอาหารหลายถุงกลับคอนโด

 

 

          "ตาภาคพูดว่ายังไงบ้างแม่ภา แล้วยายพิณล่ะ" คุณหญิงผกาถามลูกสาวที่วางสายจากหลานชายไป

 

          "ภาคกำลังมาค่ะคุณแม่ ส่วนพิณ...รอฟังจากภาคดีกว่าค่ะ" พรรัมภาก้มหน้าตอบ

 

          "พวกเธอเห็นผู้หลักผู้ใหญ่เป็นหัวหลักหัวตอกันหรือยังไง ถึงไม่มีใครคิดจะบอกพวกเราเลย หึ! คนเขาคงเอาไปนินทาพูดสนุกปากหมดแล้ว น่าขายหน้าจริงๆ" คุณหญิงปาหนันอดที่จะต่อว่าลูกสะใภ้ไม่ได้ ก่อนจะหันไปมองลูกชายที่นั่งหน้าตึงอยู่ข้างๆ 

 

          งานแต่งงานที่พิธีเช้าแสนจะกระอักกระอ่วนเมื่อเห็นเจ้าสาวคลานเข่าเข้ามาไหว้ผู้ใหญ่ รอยยิ้มจืดเจื่อนของฝ่ายเจ้าบ่าวที่เข้ามาพยุงเจ้าสาวเข้ามากราบทำพิธี คุณหญิงผกาอยากจะอาละวาดแต่ก็เห็นแก่หน้าของทั้งสองฝ่ายที่แขกเหรื่อมากันเยอะจึงตามน้ำไป

 

          อย่าว่าแต่ญาติผู้ใหญ่เลยแม้แต่แขกที่มาร่วมงานเช้ายังตาแทบถลนหลุดออกมาจากเบ้าเมื่อเห็นภาพนั้นก่อนจะหันไปซุบซิบกันเบาๆด้วยความเกรงใจ

 

          "เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วก็แต่งๆไปให้มันจบ แล้วนี่...ยัง...จะมีงานเลี้ยงตอนเย็นอีกหรือ" วันชัยปู่ของพชรหันไปถามภานุที่นั่งหลับตาอยู่ข้างๆ

 

          "ก็คงต้องเลี้ยงรับรองแขกที่มาร่วมงานน่ะครับคุณพ่อ" ภานุตอบพ่อไป เขาปวดหัวกับเรื่องที่ลูกชายทำ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากขอโทษทางฝั่งเจ้าสาวเพราะลูกชายเขาผิดเต็มๆ

 

          "ผมขอพาน้องขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ" พชรพูดกับผู้ใหญ่ก่อนจะพาบุษกรขึ้นไปข้างบน

 

          ภาคภูมิจอดรถไว้นอกรั้วบ้านก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน คนงานเริ่มจัดโต๊ะเก้าอี้ ในสวนหน้าบ้าน มีเวทีเล็กๆประดับด้วยพุ่มดอกกุหลาบสีขาว รอบๆบริเวณทั้งสวนหน้าบ้านและในตัวบ้านล้วนจัดด้วยกุหลาบขาวเพราะเพลงพิณขอบและเธอออกแบบงานทั้งหมด

 

          พวกเขาไม่ได้เปลี่ยนอะไร เปลี่ยนแค่ป้ายชื่อเจ้าสาวที่ห้อยอยู่และเอารูปพรีเวดดิ้งของเพลงพิณออกไปแค่นั้น

 

          ภาคภูมิเดินเข้าไปในบ้านก่อนจะเจอกับบรรยาการทะมึน เห็นคุณย่ากับคุณยายนั่งหน้าตึงอยู่ก็รีบเข้าไปหา 

 

          ภาคภูมิยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก่อนจะรีบเข้าไปนั่งตรงกลางระหว่างคุณย่าและคุณยายที่นั่งอยู่ทันที

 

          "ตาภาคพาน้องไปอยู่ที่ไหน แล้วนี่ยายพิณไม่มาด้วยหรือ" คุณหญิงปาหนันถามหลายชายเมื่อมองไม่เห็นหลานสาวมาด้วย

 

          "โถ่คุณย่าพิณจะมาได้ไงล่ะครับ" ภาคภูมิมองคุณย่าอย่างอ่อนใจ จะให้เพลงพิณมาเป็นประธานในพิธีอดีตว่าที่สามีกับน้องสาวหรือไง

 

          "คุณปาหนันก็นะถามแปลกๆ ยายพิณเสียใจขนาดนั้นตอนนี้ทำใจได้ก็เก่งแล้ว ถ้าเป็นดิฉันคงจุดไฟเผาบ้านไปแล้วล่ะค่ะ" คุณหญิงผกาพูดขึ้นมาพร้อมกับต่อว่าหลานชายเบาๆ

 

          "นี่ก็อีกคนไม่เห็นหัวผู้ใหญ่เหมือนพ่อกับแม่เราไม่มีผิด น้องเป็นผู้หญิงจะพาไปค้างอ้างแรมที่อื่นทำไม อยู่บ้านนี้ไม่ได้ทำไมไม่ไปหายายฮึเรา พาน้องไปอยู่ที่แบบนั้นได้ยังไง" คุณหญิงผกาพูดพร้อมกับตีไปที่แขนหลานชาย

 

          "คอนโดผมไม่ดีตรงไหนล่ะครับ แถมน้องยังอยู่ในสายตาผมอีก ผมจะได้คอยดูแลใกล้ๆไง" ภาคภูมิตอบไป

 

          "ยังจะมาพูดอีก ยายรู้นะว่าเราพาผู้หญิงเข้าออกที่นั่นเป็นว่าเล่น" คุณหญิงผกาตำหนิหลานชาย ที่ทำหน้าเหวอเมื่อเธอพูดแฉออกไป

 

          "โถ่ก็น้องเขาอยากอยู่ที่นั่นนี่ครับ แล้วอีกอย่างน้องเขาไม่อยากรบกวน อยากจะอยู่คนเดียว เดี๋ยวทำใจได้คงไปหาคุณปู่คุณย่ากับคุณตาคุณยายเองแหละครับ" ภาคภูมิรีบแก้ตัวแล้วเปลี่ยนเรื่องพูด

 

          "แล้วนี่เจ้าบ่าวเจ้าสาวไปไหนล่ะครับ"ภาคภูมิถามพลางมองหาน้องสาวกับเพื่อนของเขา

 

          "ไปเปลี่ยนชุดน่ะ ให้น้องได้พักด้วย ถ้าเหนื่อยเกินไปจะเป็นลมเอา" พรรัมภาตอบลูกชาย 

 

          "อ่า... งั้นผมขอออกไปดูเพื่อนๆที่มางานก่อนนะครับ" ภาคภูมิพูดก่อนจะรีบแยกตัวออกไป

 

*****

 

          ภาคภูมิเดินออกมาหาเพื่อนกลุ่มใหญ่ที่กวักมือเรียกอยู่ด้านนอก

 

          "ไอ้ภาคนี่มันอะไรวะ ไอ้พัชกับน้องมึง..." ปกรณ์ถามภาคภูมิที่เดินเข้ามานั่งลงเก้าอี้ข้างๆ

 

          "อย่างที่เห็น กูไม่มีอะไรจะพูด ปวดหัว" ภาคภูมิตอบเลี่ยงไป เพื่อนๆก็ไม่กล้าถาม ถึงจะสงสัยในความสัมพันธ์ และการเปลี่ยนตัวเจ้าสาวในครั้งนี้ 

 

          ภาคภูมิกับพชรเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก ทั้งกินทั้งเที่ยวอยู่กลุ่มเดียวกันมาตลอด เพื่อนในกลุ่มล้วนรู้ว่าพชรหมั้นกับเพลงพิณน้องสาวของภาคภูมิ คบกันมาหลายปีจนกระทั่งร่อนการ์ดแต่งงาน แต่พอถึงวันงานเจ้าสาวกลับกลายเป็นบุษกรน้องสาวคนเล็กของภาคภูมิแทน เพื่อนๆถึงกับยิ้มค้างด้วยความช็อคเมื่อเห็นหน้าเจ้าสาว 

 

          ภาคภูมิก็ไม่อยู่ที่งาน ได้แต่ขอเจ้าภาพเอาเหล้ามากินกันตั้งแต่ตะวันยังตรงหัว ถึงกับเฮฮาไม่ออกกันเลยทีเดียว

 

          "ไอ้ห่าเมธ!! นี่มึงเมาอีกแล้วเหรอ!" ภาคภูมิหันไปมองเห็นปรเมธที่ยกเหล้าซดแบบไม่เกรงใจใคร

 

          "ปล่อยมันเถอะ มันยังไม่หายบ้า ตั้งแต่แจนไป..."

 

          ตึง!!! "อย่าพูดชื่อมันให้กูได้ยิน" ปรเมธวางแก้วแล้วใช้สายตาที่แข็งกร้าวหันมาพูดกับอดุลที่นั่งข้างภาคภูมิ

 

          ภาคภูมิมองปรเมธที่มีสภาพไม่เป็นผู้เป็นคนทั้งที่เป็นคนหล่อเหลา แต่ตอนนี้ผมเผ้ายาวปรกหน้าหนวดเครารกครึ้มไปหมด แถมยังเมาหมดสภาพทุกวันตั้งแต่เมียหนีหายไป

 

          "ไอ้เมธเรื่องบ้านมึงน่ะ ย้ายของให้กูยัง แล้วก็อย่าลืมเข้าไปทำเรื่องโอนชื่อโอนโฉนดให้กูนะเว้ย" ภาคภูมิพูดกับปรเมธ

 

          "อืม เดี๋ยวไป" ปรเมธรับคำก่อนจะยกแก้วกระดกเหล้าเข้าปากอีกครั้ง

 

*****