ทวงรักนางซิน

เห็นแววตาผู้ปกครองแล้ว เสียวสันหลังแทนหนูพิมพ์เลยค่ะ          

                                                   ***********************************************

“ต่อให้คุณธัญญ์รักใคร พิมพ์ก็จะยังรักคุณธัญญ์คนเดียว ไม่เปลี่ยนค่ะ”

แต่แล้วคนตัวเล็กผู้เป็นขวัญใจกลับทำลายความหวังของคุณาธิปอีกครั้งอย่างเลือดเย็น เมื่อคำว่า ‘คนเดียว’ นั้นหนักแน่นนัก กล้ามเนื้อตรงโหนกแก้มกระตุก ยิ่งมองสบตากับเทพิมพ์เพื่อขอความมั่นใจว่าเมื่อครู่หูเขาไม่ได้ฟังผิด แล้วเทพิมพ์พยักหน้ารับน้อยๆ รอยยิ้มขี้เล่นก็เลือนหาย กลายเป็นความเคร่งเครียดที่มาแทนที่บนใบหน้าหล่อ กว่าที่คุณาธิปจะควานหาเสียงตัวเองเจอก็เผลอระบายความเกรี้ยวกราดผ่านลมหายใจไปหลายครั้ง

“เต็มใจเป็นของเล่น?” เอ่ยถามแกมประชด เหอะ! ความรักทำให้คนตาบอดน่ะเชื่อ แต่ไม่ยักรู้ว่าจะทำให้โง่ด้วย

“พิมพ์จะรักคุณธัญญ์ในใจ จะรักของพิมพ์คนเดียวเงียบๆค่ะ”

อาจเป็นเพราะยังไม่เคยนึกรักใครจริงจังหรืออาจเพราะยังไม่เคยได้รับรักจริงจากใครจึงทำให้ความศรัทธาเรื่องความรักของคุณาธิปติดลบ แต่ผู้หญิงตัวจิ๊ดเดียวตรงหน้ากำลังจะเปลี่ยนความคิดเขาใหม่ หรือสิ่งที่เขาปรามาสว่าโง่เขลา แท้จริงคือรักแท้ที่บริสุทธิ์ คุณาธิปเริ่มลังเลเมื่อประกายอ่อนหวานในดวงตากลมมันช่างจริงใจสอดคล้องกับคำบอกกล่าวที่ส่งผ่านเรียวปากจิ้มลิ้มไม่ผิดเพี้ยน

“ไม่เสียใจเหรอถ้าเห็นไอ้ธัญญ์แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น”

คนถูกถามส่ายหน้าช้าๆแต่หนักแน่น หัวคิ้วเข้มขมวดมุ่น จะเป็นไปได้หรือที่คนหนึ่งคนเต็มใจจะรักใครแค่เพียงข้างเดียว ไม่มีเครื่องมือมายืนยันความเป็นไปได้ของคำพูดสวยหรูนี้ ทว่าบางอย่างในดวงตาของเทพิมพ์กลับทำให้เขาเชื่อสนิทใจ หรือถึงเวลาที่เขาต้องยอมแพ้แล้วจริงๆ

“พิมพ์ใจร้ายมาก รู้ตัวไหม”

“ขอโทษด้วยนะคะคุณธิป พิมพ์ไม่ได้ตั้งใจ พิมพ์แค่อยากซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง”

ดวงตาคมละทิ้งความน่ารักน่าเอ็นดูของดวงตากลมๆตรงหน้าในทันทีที่ได้ยิน ‘ซื่อสัตย์’ คำๆเดียวที่วนอยู่ในโสตประสาทของคุณาธิป และคำๆนี้ก็มีอานุภาพมากพอจะเปลี่ยนแววตาเคร่งขรึมอันมีสาเหตุมาจากถูกปฏิเสธให้เปล่งประกายรื่นรมย์ในทันที และแน่นอนว่าเรียวปากได้รูปสวยก็กลับมาแย้มกว้างอย่างที่เคยเห็นชินตาเช่นกัน 

“ไม่รู้ชาติที่แล้วไอ้ธัญญ์มันถวายสังฆทานด้วยอะไร ชาตินี้ถึงได้โชคดีชะมัด มีสายเข้าไม่ใช่เหรอ รับเถอะ ธุระของผมเสร็จแล้ว”

อะไรที่หมายถึงความโชคดีของธรธัญญ์งั้นหรือ แล้วธุระที่คุณาธิปพูดถึงนั้นคืออะไรกันนะ แต่ไม่มีเวลาทวงถามเมื่อเสียงโทรศัพท์ของตัวเองกรีดร้องไม่หยุดราวกับฟ้องว่ามีเรื่องคอขาดบาดตาย คราแรกตกใจนึกว่าเป็นสายจงจิตต์โทร.ตามหาตัว แต่พอเห็นว่าเป็นชื่อของเพื่อนรัก เทพิมพ์จึงผ่อนลมหายใจโล่งอกพลางกดรับสายเมื่อคุณาธิปพยักหน้าอนุญาตให้รับมันได้

“จ้ะทราย พิมพ์อยู่ที่คอฟฟี่ช็อป คุณธัญญ์? ทำไมเหรอ”

ทว่ากลับโล่งใจได้ไม่นานเมื่อเสียงของเพื่อนรักที่เรียกหามาตามสายนั้นเต็มไปด้วยความร้อนรน พาให้เทพิมพ์ร้อนใจตามไปด้วย ยิ่งมีชื่อของธรธัญญ์เข้ามาเกี่ยวข้อง ก็ยิ่งใจฝ่อแปลกๆ เรียวปากน้อยเตรียมอ้าปากถามคนในสายที่แจ้งว่ากำลังเร่งเท้าตามมาสมทบให้กระจ่าง ทว่ากลับต้องอ้าค้างเมื่อเรียวแขนถูกกระชากจากเก้าอี้ให้ลุกขึ้นยืน เม็ดทรายจะบอกว่าอะไร จะมาถึงตอนไหนก็ไม่สำคัญอีกต่อไป เพราะตอนนี้ธรธัญญ์ได้มายืนอยู่ตรงหน้าเธอนี่แล้ว หนำซ้ำยังส่งสายตาอำมหิตขู่สำทับจนหัวใจดวงน้อยหล่นไปกองแถวตาตุ่ม คาดโทษเมียรักเรียบร้อยธรธัญญ์ก็หันไปแยกเขี้ยวให้คุณาธิป หนึ่งเดียวที่ยังยิ้มระรื่นชื่นบาน แม้ภัยมาอยู่ตรงหน้า!

“คุณธัญญ์กำลังมารับพิมพ์กลับไงครับ”

“ตัวเล็ก ผู้ปกครองมารับแล้ว”

“ผัว!”

คำว่า ‘ผู้ปกครอง’ ทำเอาใบหน้าของธรธัญญ์ตึงเปรี๊ยะถึงขีดสุดเพราะรู้สึกเหมือนถูกพาดพิงเป็นชายแก่ๆ ผู้เป็นบิดาของยายตากลมที่รัก แต่ครู่เดียวก็ยิ้มร้ายอย่างผู้ชนะ ก่อนดึงร่างบางมากอดโชว์หวานให้บาดตาคุณาธิปเล่น แล้วเกทับด้วยสถานะที่ไอ้เพื่อนทรยศอยากได้จนต้องทิ้งงานทิ้งการมายืนอยู่ตรงนี้ แต่สุดท้ายกลับได้แค่แห้วเป็นรางวัลปลอบใจ

“รู้อย่างนี้แล้วก็ไสหัวไปซะ อย่าเข้าใกล้พิมพ์อีก”

“ทำไม่ได้ว่ะ ขอเรื่องอื่นเถอะ”

แต่คนกินแห้วกระป๋องโตก็หาได้สลด ใบหน้าของคุณาธิปยังคงเต็มไปด้วยความยียวนชวนบาทาประทับหน้าจนธรธัญญ์กัดฟันรอบแล้วรอบเล่า ก่อนความอดทนจะขาดผึงเอาง่ายๆเพียงได้รับการยืนยันว่าคุณาธิปจะไม่เลิกวุ่นวายกับ เมียรัก ในเมื่อเจรจาประสาคนมีอารยะธรรมแล้วไม่รุ่ง ปลายเท้าของคนหวงเมียจึงตวัดขึ้นสูง ทิศทางของเป้าหมายคือปากแมวๆของคนช่างยั่วตรงหน้า โชคดีที่เทพิมพ์ระวังอยู่แล้วจึงดึงร่างสูงไว้ทัน ในขณะที่ตัวต้นเรื่องก็เป็นมวยพอตัวจึงโยกใบหน้าหลบพ้นชนิดฉิวเฉียด

“คุณธัญญ์ อย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ พิมพ์ผิดเอง พิมพ์ขอโทษ เรากลับกันเถอะ นะคะ”

ประเมินด้วยสายตาแล้วคิดว่าสองหนุ่มคงไม่หยุดทะเลาะกันง่ายๆแน่ เทพิมพ์จึงใช้ตัวเองคั่นกลางพลางลากแขนคนหัวร้อนพากลับไปยังห้องทำงานของชายหนุ่ม

“มานี่! อย่าไปโดนตัวมัน”

ดวงตาขี้เล่นลุกวาว ให้โดนด่าเป็นสิงสาราสัตว์ทั้งป่ารวมกันยังไม่เคืองเท่าคำสั่งเสียงเข้มพร้อมมือใหญ่ที่รีบกระชากร่างเล็กจ้อยของกรรมการหน้าสวยออกห่างจากตัวเขาอย่างเร่งรีบนี่เลย อะไรคือต้องดันร่างบางออกห่างเขาเสียไกลโข อะไรคือต้องใช้ร่างสูงแทนกำแพงกั้นไว้อีกชั้น รู้แหละว่าธรธัญญ์หวงภรรยามาก ไม่อยากให้เนื้อตัวของชายอื่นสัมผัสผิวของเมียรัก แต่ไม่ต้องแสดงความรังเกียจออกนอกหน้าขนาดนี้ก็ได้มั้ง นี่คุณาธิปสุดหล่อนะโว๊ยไม่ใช่หมามุ่ย โดนนิดแตะหน่อยจะได้คันคะเยอ คนเสียความมั่นใจเบะปาก หวงขนาดนี้ ไม่เอาชุดนักบินอวกาศให้เมียมึงใส่ไปเลยล่ะ!

“แล้วก็ไม่ต้องทำหน้าใหญ่ออกรับผิดแทนคนอื่น เดี๋ยวเธอก็จะโดนไม่น้อยเทพิมพ์ เคยสั่งแล้วใช่ไหมว่าจะไปไหนต้องบอกฉันก่อน!”

“อย่าดุพิมพ์เลย ฉันให้พิมพ์มาเองแหละ”

“แล้วเธอก็ยอมลงมาหามันง่ายๆ!”

“พิมพ์ยอมมา เพราะต้องการมายกเลิกสัญญาที่เคยรับปากฉันไว้ แค่นั้นแหละ”

“ไม่มีปากรึไง” ยิ่งเห็นคุณาธิปออกตัวปกป้องเทพิมพ์ ความหึงหวงก็ยิ่งทวีคูณ

“นี่ผัวหรือพ่อกันแน่วะ ดุชิบ”

ยังๆ ไอ้เวรนี่ยังไม่เลิกดุเมียมันอีก ประเดี๋ยวพ่อลักไปซ่อนแล้วจะดุไม่ออก

****************************************

เนื้อหาลงให้อ่านครบโควต้าแล้วนะคะ แต่อย่าเพิ่งเทกัน เพราะจากนี้ระหว่างรอเล่ม ภัคจะตัดเนื้อหามาให้อ่านเล่นค่ะ

ส่วนเล่มคุณธัญญ์นั้น... ก็ใกล้เข้ามาทุกที แม่ยกคุณธัญญ์เตรียมเปย์กันได้เลย

แอบกระซิบว่าพี่เค้าหล่อมากกกกกก