JA คนง่อย ขอไปต่างโลก

     เมื่อผม(?)จัดการเหล่าสมุนปีศาจได้แล้ว ผมจึงรู้สึกฮึกเหิมขึ้นเป็นกอง 

"เอาละ โย! ไปกันเถอะ!"

โย ทำหน้าหน่ายๆ แต่ก็เดินตามผมที่ก้าวเข้าไปในส่วนลึกของปราสาท ระหว่างทางเดินมีศพมากมายส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิง ส่งกลิ่นเหม็นตลอดทาง.... และแล้วก็ได้พบ! เจอกันแล้วสินะ.....เจ้าหนูตัวกระจ้อยร่อยที่เข้ามาแทะศพ..... และแล้วผมก็ได้เห็นห้องๆหนึ่ง เมื่อเข้าไปในห้องจึงได้เห็นร่างของหญิงสาว ที่ถูกตรึง เข้ากับไม้กางเขนและสลบอยู่.....หญิงสาวคนนั้นคือ...'นิชิดะ เฟรย์'

"น...นั่นมันนิชิดะ เฟรย์นี่นา!!"ผมตะโกนขึ้น

"แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ละ"โย ถามขึ้นแบบลอยๆ

แต่ดูเหมือน เธอกำลังรู้สึกตัว และเธอก็หันมามองพวกเราพร้อมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอิดโรย

"ม...มาตายกันแล้วสินะ จ...เจ้าพวกสวะ หน้าตาทุเรศ" เธอพูดขึ้นอย่างนั้นแล้วก็สลบไปต่อ...

"ถ้าจะตื่นขึ้นมาเพื่อพูดแบบนี้ก็สลบต่อไปเถอะเฟร้ย จะตื่นมาทำไม!" ผมโวยวาย

เสียงปรบมือดังขึ้นไปทั่วห้อง พร้อมเสียงราวหนุ่มวัยกลางคนพูดขึ้น..

"เก่งมากๆ...ที่ฝ่า ขุนพล ของฉันและมาถึงที่นี่ได้ขอชื่นชมจากใจ"

ผมกับโยหันไปทางต้นเสียงพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย.....สิ่งที่เห็นเป็นชายหุ่นอ้วนเทอะทะ รูปร่างเตี้ยมีหนวดและเคราเต็มใบหน้า คิ้วหนาเหมือนปลิงมีเขาเล็กๆงอกออกมา และมีปีกที่เล็กยังกับแมลงวัน.....ดูจากสภาพแล้ว...ใช่เลย...คนนี้แหละ.....

"หมีควายติดปีกแมลงวัน?" ผมกับโยพูดขึ้นพร้อมกัน และทำหน้าดูถูกพร้อมชี้นิ้วไปที่คนนั้น

"จอมมารเว้ย!จอมมาร!ไอพวกบ้า!"

ดูยังไงก็.....ไม่น่าเกรงขามเลยสักนิด...