Mental

Episode 7

     ตั้งแต่ที่ผมเจอเธอครั้งล่าสุด วันนี้เธอก็มาเรียนซักที จีซุนดูเปลี่ยนไปมากเลย ตอนนี้เธอเหมือนเป็นคนใหม่

     "อรุณสวัสดิ์ ดองซาง"

     "อะ...อรุณสวัสดิ์"

     จะว่ายังไง จีซุนก็เปลี่ยนไปจริงถ้าไม่รวมเรื่องสีผมของเธอที่กลายเป็นสีดำเข้มทมิฬแบบนี้ละน่ะ ดูรวมๆก็ดีขึ้นมากเลย

     "จีซุน?!"

     จะว่าไปลืมไปเลยว่าเจมินเคยรังแกล้งจนทำให้จีซุนไม่มาโรงเรียนหลายสัปดาห์เลย จะมีเรื่องกันหรือเปล่าน่ะ ผมไม่กล้าแม้แต่จะคิดเลย

     "ฉันขอโทษที่ฉันทำไม่ดีกับเธอ"

     ผิดคาดแหะ จีซุนกลายเป็นฝ่ายขอโทษแบบนี้ หรือว่าเธอเปลี่ยนไปแล้ว ก็น่ะ แต่ว่าทำไมจีซุนถึงขอโทษล่ะ ไม่ใช่เจมินที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษ

     "ฉะ...ฉันไม่รู้ว่าเธอ ขอโทษเรื่องอะไรนะ แต่ฉันจะยกโทษให้ก็ได้ ถ้าเธอขอโทษมาซักขนาดนี้"

     เจมินเปลี่ยนใจง่ายๆเลย ปกติเธอมักจะเหม่อใส่ ไม่ก็ทำท่าทางไม่สนใจแล้วเธอชนไหล่ แต่ว่ามันก็เป็นไปด้วยสินะ แบบนี้ คงไม่ต้องกังวลอะไรแล้วมั้ง

     "ขอบคุณ ที่ยอมรับคำขอโทษของฉัน ขอบคุณจริง"

     "ก็บอกว่า...ยกโทษแล้วไง จะเอาหรือไง..."

     ดูพวกเธอตอนนี้สิ พวกเธอยิ้มให้กันและกันแล้ว โดยเฉพาะจีซุน เธอดูสวยและน่ารักในแบบที่ผมเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลย ด้วยทรงผมสีดำนั้น เหมือนเธอดูลึกลับมากกว่าเดิมอีก

     "ดองซาง นายก็มาด้วยสิ"

     "ฮืม เอ่อ...ได้ๆ"

     อย่างนี้แหละดี วันปกติๆของพวกเราก็ได้กลับคืนมาซักที ทุกอย่างที่เขาทางกันหมดแล้ว ผมหวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดี ผมหวังว่างั้นน่ะ

     "มาตอนรับจีซุนกลับมากัน 1...2...3"

     "จีซุน ยินดีต้อนรับกลับ!(ผมกับเจมินพร้อมกัน)"

     "ขอบคุณน่ะ"

-จบตอน-