บ้านคณินธร

ณ ห้องทำงานของคณินธร

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

*คุณคณินค่ะ คุณคณิน*

*............*

เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่อยู่ด้านใน

*ฉันไม่เข้าไปก็ได้ค่ะ ฉันแค่จะมาบอกคุณว่าอะตอมเข้าใจคุณทุกอย่าง  อะตอมไม่ได้เชื่อคำพูดของคุณสินีนะค่ะ คุณสบายใจได้ อะตอมบอกว่าแกรู้ว่าคุณรักแกรักแม่ของแกมากแค่ไหน*

*..............*

เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่อยู่ด้านในเช่นเดิม

*ฉันกลับห้องก่อนนะค่ะ...คุณสบายใจเมื่อไหร่ก็กลับไปนอนพักผ่อนนะค่ะ*

ทางด้านคณินธร

เมื่อนิชาเดินจากไปแล้วคณินธรที่ยืนฟังนิชานิ่งอยู่หลังประตูก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวนั่งลงบนพื้น พิงกับประตูแล้วนึกถึงเรื่องในอดีตที่ผ่านมา

หกปีก่อน

*พี่คณินไม่จำเป็นต้องเสียสละตัวเองเพื่อช่วยนิษาหรอกนะค่ะ นิษาจะไปจากที่นี่ หนีไปให้ไกลแสนไกล พี่คณินจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลากับนิษา*

*พี่ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ...ในเมื่อพี่รู้เรื่องทั้งหมดแล้วพี่จะช่วยนิษาเอง...นิษาก็เหมือนน้องสาวของพี่ พี่ชายคนนี้จะช่วยปกป้องเธอเอง*

*แล้วคนที่พี่คณินชอบละค่ะ*

คนที่พี่ชอบก็คือเธอยังไงละ

คณินธรคิดในใจ

*เธอไม่รู้หรอกว่าพี่ชอบเธอ...พี่แค่แอบชอบเธอเท่านั้น*

*นิษาขอโทษ นิษาน่าจะเชื่อพี่คณินตั้งแต่แรก ไม่น่าไปหลงเชื่อผู้ชายเลวๆ แบบนั้นเลย เสียทั้งตัว เสียทั้งเงิน แถมยังสร้างความเดือดร้อนให้พี่คณินอีก*

*ไม่เป็นไรพี่จะช่วยเธอดูแลลูกของเธอเอง*

*ขอบคุณค่ะพี่คณิน...บุญคุณของพี่คณินครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก ไม่รู้ว่าชาตินี้นิษาจะตอบแทนบุญคุณพี่คณินได้หมดหรือเปล่า*

*ไม่ต้องคิดมากหรอกนะทำใจให้สบาย ทุกอย่างปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่เอง*

*ขอบคุณค่ะ*

ความคิดของคณินธรต้องหยุดลงเพียงเท่านั้นเมื่อเขาได้ยินเสียงเคาะประตู

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

*ป้าเองค่ะ...ป้าเข้าไปได้ไหมค่ะ*

*ครับ*

*คุณคณินกำลังคิดถึงเรื่องของคุณนิษาใช่ไหมค่ะ*

*ครับ...*

*อย่าคิดมากเลยนะค่ะ คุณคณินไม่ได้เป็นคนทำให้คุณนิษาตาย ทุกอย่างมันเป็นอุบัติเหตุ*

*ผมทราบครับ แต่เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ทีไรผมก็อดรู้สึกผิดไม่ได้อยู่ดีละครับ อะตอมต้องมากำพร้าแม่ตั้งแต่อายุยังน้อยก็เพราะความประมาทของผม*

*อย่าโทษตัวเองเลยนะค่ะ ถ้าคุณนิษารับรู้ได้เธอจะไม่สบายใจนะค่ะ*

*ขอบคุณมากนะครับป้าอุ่น ที่ช่วยดูแลอะตอมมาโดยตลอด*

*มันเป็นหน้าที่ของป้าอยู่แล้วค่ะ*

*ป้าอุ่นไปพักผ่อนเถอะครับ ผมก็จะกลับห้องเหมือนกัน*

*ป้าขอให้คุณคณินมีความสุขในชีวิตแต่งงานนะค่ะ*

*ขอบคุณครับ*

ทางด้านนิชา

เมื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเธอก็รีบเข้านอนหวังจะนอนให้หลับก่อนที่คณินธรจะเข้าห้องมาแต่ไม่ว่าจะพยายามข่มตาให้หลับยังไงเธอก็มิอาจจะหลับตาลงได้เธอนอนพลิกร่างไปมาจนกระทั่งได้ยินเสียงคณินธรเปิดประตูห้องเธอก็แกล้งหลับตาลงทันที

*ผมขอโทษนะนิชาที่ดึงคุณเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้*

พูดจบเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไป

*เขาเป็นอะไรหรือเปล่านะ ทำไมน้ำเสียงของเขาถึงดูเศร้าจัง*

นิชาคิดในใจ