บ้านคณินธร

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูทำให้คณินธรกับนิษาต้องหันไปมองที่ประตูพร้อมกัน เมื่อประตูถูกเปิดออกคนที่เดินเข้ามาในห้องก็คือป้าอุ่นนั่นเอง คณินธรเป็นฝ่ายพูดทักทายป้าอุ่นขึ้นก่อน

*ป้าอุ่นมาเยี่ยมนิษาหรือครับ...ทำไมไม่บอกผมละครับจะได้มาพร้อมกัน*

คณินธรพูดทักขึ้นเมื่อเห็นป้าอุ่นเดินเข้ามาในห้อง

*มันกะทันหันนะค่ะ*

*ทำไมครับ*

*คือว่า...คุณนิเธออยากพบคุณนิษานะค่ะ ป้าก็เลยอาสาพามา เอ๊ะ! แล้วคุณนิหายไปไหนแล้วละค่ะ ป้าติดคุยธุระกับคุณพยาบาลอยู่ก็เลยให้เธอขึ้นมาก่อน เธอหายไปไหนแล้วละค่ะ*

*ป้าอุ่นบอกว่านิชาขึ้นมาที่นี่หรือครับ*

*ค่ะ*

*แย่แล้วค่ะพี่คณิน พี่คณินรีบไปตามหาครูนิชาสิค่ะ*

*ถ้าอย่างนั้นผมฝากป้าอุ่นช่วยดูแลนิษาด้วยนะครับผมจะไปตามหานิชา*

*ค่ะ*

*เกิดอะไรขึ้นหรือค่ะทำไมคุณคณินจะต้องทำท่าทางตกใจแบบนั้นด้วยละค่ะ*

*คุณนิชาอาจจะเห็นภาพตอนที่นิษากอดกับพี่คณินแล้วเข้าใจผิดก็ได้นะค่ะ*

*แย่แล้วละค่ะ เมื่อวานนี้ทั้งสองคนก็ดูเหมือนว่าจะทะเลาะกันด้วยนะค่ะ*

*นิษาไม่อยากเป็นสาเหตุที่ทำให้ทั้งสองคนมีปัญหากันเลยนะคะ เราจะทำยังไงกันดีค่ะป้าอุ่น*

*ป้าก็คิดไม่ออกเหมือนกันค่ะ*

ทางด้านนิชา

เมื่อเห็นภาพบาดตาบาดใจ นิชาจึงตัดสินใจขั้นเด็ดขาด เธออยากเจ็บตอนนี้ดีกว่าปล่อยให้ความรู้สึกที่เธอมีต่อคณินธรนั้นถลำลึกลงไปมากกว่านี้ ในวันนั้นเธอจึงตัดสินใจไปจากคณินธร

1 ปีผ่านไป

*จัดงานทำบุญครบ 100 วัน ให้คุณนิษาเรียบร้อยแล้วคุณคณินไม่คิดจะไปตามหาคุณนิบ้างหรือค่ะ*

*ป้าอุ่นอย่าพูดชื่อของผู้หญิงคนนั้นให้ผมได้ยินอีกนะครับ คนไม่มีหัวใจแบบนั้น ปล่อยเธอไปเถอะครับ*

*แต่ว่าคุณหนูต้องการคุณนินะค่ะ*

*..............*

คณินธรไม่ตอบคำถามของป้าอุ่นเขาทำเพียงแค่เดินจากไปอย่างเงียบๆ

ณ โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ในตัวเมือง จังหวัดนครนายก

*ครูนิชาวันนี้ช่วงบ่ายต้องรบกวนครูนิชาช่วยไปเสิร์ฟกาแฟให้กับแขกของท่านผู้อำนวยการด้วยนะค่ะ พอดีพี่จะต้องไปทำธุระข้างนอกนะค่ะ*

*ได้ค่ะพี่ปราณี*

*ขอบใจมากจ๊ะ*

ครูปราณีครูสอนวิชาแนะแนวและเป็นเลขาหน้าห้องของผู้อำนวยการพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับนิชาก่อนจะเดินจากไป

บ่ายวันนั้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

*เชิญ*

*กาแฟค่ะท่าน*

*คุณคณินต้องการอะไรเพิ่มอีกไหมครับ*

*ไม่ครับ...ขอบคุณครับ*

ชื่อของคณินทำให้นิชาถึงกับมือสั่นเลยทีเดียว แต่เธอก็พยายามตั้งสติและสามารถวางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะของท่านผุ้อำนายการได้สำเร็จ และในขณะที่กำลังเสิร์ฟกาแฟให้กับแขกของผู้อำนายการนิชาก็แอบมองใบหน้าด้านข้างที่กำลังก้มอ่านเอกสารอย่างตั้งใจ แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อพบรอยแผลเป็นที่หางคิ้ว

คุณคณิน...ใช่เขาจริงๆ เขามาทำอะไรที่นี่นะ

นิชาคิดในใจ

*เอ่อ! ถ้าท่านไม่ต้องการอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะคะ*

*เชิญครับครูนิชา ขอบคุณมาก*

*ค่ะ*

ชื่อของนิชาทำให้คนที่สนใจแต่เอกสารตรงหน้ายอมเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสาร สายตาของทั้งสองคนสบกันก่อนที่คณินจะยิ้มเยาะออกมาแล้วหันกลับไปสนใจกับเอกสารตรงหน้าอีกครั้ง การกระทำของคณินสร้างความหงุดหงิดหัวใจให้กับนิชาได้ไม่น้อย

มาแอบอยู่ใกล้ๆ เรานี่เอง เธอคิดจะทำอะไรกันแน่นะนิชา

คณินธรคิดในใจ

*ผมตกลงตามข้อเสนอในสัญญานี้ทุกอย่างครับวันนี้เรามาเซ็นสัญญากันเลยดีกว่าครับ*

*ได้ครับได้...เอ่อ! ครูนิชาอย่าเพิ่งไป...ผมรบกวนช่วยถ่ายเอกสารสัญญาซื้อขายให้ผมหนึ่งชุดด้วยนะ*

*ค่ะ*

เมื่อนิชารับเอกสารไปแล้วเธอก็รีบเดินออกจากห้องของ ผอ.ไปทันที