บ้านคณินธร

ยี่สิบนาทีผ่านไป

*แกไม่สบายแล้วยังมีฤทธิ์อาละวาดอีกหรือวะ เดี๋ยวฉันจะจับฉีดยาเสียให้เข็ดเลย*

*ฉันไม่ฉีดยา*

*ถ้าแกยังโวยวายกับคุณนิอีกละก็ฉันจะบอกคุณนิว่าแกกลัวเข็มฉีดยา แกอย่าใจร้ายกับคุณนินักสิวะ คุณนิเธอไม่ได้ทำอะไรผิดร้ายแรงสักหน่อย ทำไมแกถึงได้โกรธคุณนิมากมายขนาดนั้น*

*แกพูดแบบนี้แสดงว่าแกไม่ได้รักอะตอมเลยสินะ*

*อ้าว! มาพาลใส่ฉันซะงั้น*

*ก็ได้ฉันไม่พูดเรื่องของแกก็ได้ แต่ฉันจะขอปรึกษาเรื่องของฉันบ้าง*

*เรื่องอะไร*

*เอ่อ! คือ...เอ่อ! คือว่าฉัน.....ฉันพลาดมีวันไนท์สแตนด์กับคุณสินีนะสิ*

*อะไรนะ…*

*เบาๆ หน่อยสิวะ เดี๋ยวคนทั้งบ้านก็ได้ยินหมดหรอก*

*ฉันว่าแกคิดผิดแล้วละที่มาที่นี่*

*ทำไมแกถึงพูดแบบนี้วะ*

*ก็สินีอยู่ที่นี่นะสิ*

*อะไรนะ*

*เบาๆ หน่อยสิวะ ไหนบอกว่ากลัวคนในบ้านได้ยินไง*

*แกกำลังจะบอกฉันว่าตอนนี้คุณสินีอยู่ที่บ้านของแกอย่างนั้นหรือ*

*อืม*

*ซวยแล้วไง*

*ฉันว่าแกควรแสดงความรับผิดชอบกับสินีนะ แกเป็นสุภาพบุรุษไม่ใช่เหรอ แกกล้าทำแกก็ต้องกล้ายอมรับผิดสิ*

*กล้าทำกล้ารับอะไรวะมันเป็นความผิดพลาดล้วนๆ เลยนะเว้ย*

*ไอ้อัค...ฉันไม่คิดเลยนะว่าแกจะเป็นคนแบบนี้ ถึงฉันจะไม่ได้ชอบสินีแต่ถึงอย่างไรเธอก็เป็นน้องสาวของนิษา และที่สำคัญที่สุดก็คือเธอเป็นผู้หญิง ฉันไม่อยากให้แกเอาเปรียบเธอ*

*ฉันกับคุณสินีเราสองคนไม่ได้รักกันนะ แกจะให้ฉันรับผิดชอบยังไงวะ*

*แกก็แต่งงานกับเธอสิ รอจนแน่ใจว่าเธอไม่ได้ท้องแล้วค่อยหย่าก็ยังไม่สายนะเพื่อน*

*แล้วถ้าคุณสินีท้องละ*

*แกก็ได้เป็นพ่อคนไงไม่ดีเหรอ*

*แหมทีเรื่องของฉันรู้สึกว่าแกคิดแก้ปัญหาเก่งจริงๆ เลยนะ ส่วนเรื่องของตัวเองไม่มีปัญญาจะแก้*

*แกเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะแล้วค่อยมาห่วงเรื่องของฉัน ส่วนตอนนี้แกก็ควรกลับบ้านไปได้แล้วฉันจะพักผ่อน*

*ไม่กลับ...คืนนี้ฉันจะนอนกับแกที่นี่*

*แกจะนอนที่นี่ได้ยังไง นี่มันห้องของฉันกับ...*

*แล้วใครบอกว่าฉันจะนอนที่ห้องของแกละ...มีพิรุธนะเราเนี่ย…*

*ไอ้บ้าอัค...แกออกไปจากห้องของฉันเลยนะ ฉันจะนอนแล้ว*

*นอนแต่วันเลยเหรอยังไม่มืดเลยนะเพื่อน*

*ไอ้อัค…*

*ไปแล้วเพื่อน...ไปแล้ว*

เมื่อออกมาจากห้องของคณินธรหมออัคพลก็ได้พบกับนิชาซึ่งกำลังเดินขึ้นบันไดมา เมื่อนิชาเดินขึ้นมาถึงบันไดขั้นสุดท้ายหมออัคพลก็เอ่ยทักทายเธอ

*คุณนิไม่ไปทำงานหรือครับ*

*วันนี้นิขอลางานหนึ่งวันนะค่ะ*

*ลามาดูแลใครบางคนหรือครับ*

*เปล่าค่ะ เขาคงไม่อยากให้นิดูแลเขาหรอกค่ะ หน้านิเขายังไม่อยากจะมองเลย*

นิชาตอบเสียงเนือยๆ เหมือนคนที่กำลังจะหมดเรี่ยวแรง

*ทำไมคุณนิคิดแบบนั้นละครับ*

*นิขอตัวก่อนนะค่ะ*

พูดจบนิชาก็เดินผ่านหน้าหมออัคพลไปได้เพียงสองก้าวเท่านั้นเธอก็รู้สึกหน้ามืดแล้วสติของเธอก็ดับวูบไป ทางด้านหมออัคพลนั้นเห็นว่าร่างบางของนิชานั้นเริ่มเอนเอียงคล้ายๆ กับคนเมาที่เดินไม่ตรงทาง ด้วยสัญชาตญาณความเป็นหมอ หมออัคพลรู้ได้ทันทีว่าท่าทางของนิชานั้นไม่ใช่ท่าเดินของคนปกติ หมออัคพลจึงรีบเข้าไปประคองร่างบางของนิชาเอาไว้ก่อนที่ร่างบางของนิชาจะล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น

*ป้าอุ่นครับ ป้าอุ่น ป้าอุ่นช่วยผมด้วยครับ*

*เกิดอะไรขึ้นหรือค่ะคุณหมอ*

*คุณนิเธอหมดสติไปเฉยๆ นะครับ ป้าอุ่นช่วยดูแลคุณนิก่อนนะครับ ผมจะลงไปเอากล่องยา*

*ค่ะ...เดี๋ยวป้าดูแลให้เองค่ะ*

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

*นิเป็นอะไรหรือค่ะป้าอุ่น*

*คุณนิหมดสติไปค่ะ คงเป็นเพราะสองสามวันมานี้คุณนิมัวแต่คอยดูแลคุณคณินทำให้พักผ่อนไม่เพียงพอร่างกายก็เลยอ่อนเพลีย จึงทำให้คุณนิหมดสติไปค่ะ โชคดีนะค่ะที่หมออัคอยู่ตรงนั้นพอดีไม่อย่างนั้นคุณนิอาจจะล้มหัวฟาดพื้นได้เลยนะค่ะ*

*ขอโทษนะค่ะป้าอุ่นที่ทำให้ต้องลำบากมาคอยดูแลนิอีกคน*

*อย่าพูดแบบนั้นสิค่ะ ป้าทำได้ค่ะ*

*ตอนนี้นิรู้สึกดีขึ้นแล้วละค่ะ ป้าอุ่นไม่ต้องเป็นห่วงนินะค่ะ*

พูดพร้อมกับพยายามลุกขึ้นนั่งแต่ก็ไม่สำเร็จเธอรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาอีกแล้ว

*ต่อหน้าป้าไม่ต้องทำตัวเข้มแข็งก็ได้นะค่ะ พักผ่อนเถอะค่ะ*

*ค่ะ*

ค่ำวันนั้น

*แกเข้ามาที่ห้องฉันทำไมวะ*

*ฉันก็จะมานอนเป็นเพื่อนแกไง*

หมออัคพลพูดพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ

*ก็ฉันบอกแล้วไงว่าห้องนี้...*

*ฉันรู้แล้วว่าแกไม่ได้นอนคนเดียวแต่วันนี้คุณนิเธอไม่ได้มานอนที่ห้องนี้หรอก*

*แกรู้ได้ยังไง*

*คุณนิไม่ค่อยสบาย ร่างกายของเธอดูอ่อนเพลียมากฉันก็เลยให้ยานอนหลับเธอไป...ตอนนี้คุณนิกำลังนอนหลับสบายอยู่ที่ห้องนอนของเธอ*

*ทำไมถึงไม่มีใครบอกฉันเลย*

*นายสนใจคุณนิด้วยเหรอ*

*ไอ้อัค*

*ทำไม...พูดแทงใจดำใช่ไหมละ เป็นห่วงคุณนิก็บอกมาสิไม่ต้องมาทำปากแข็งหรอก*

*ฉันกลัวว่าเธอจะมาเป็นอะไรในบ้านของฉันก็เท่านั้นเอง*

*ดูมันพูดเข้า...ถ้าคุณนิได้ยินเข้าเธอจะต้องเสียใจมากแน่ๆ*

ทั้งสองคนไม่มีทางรู้เลยว่าบทสนทนาของทั้งสองคนนั้นมีบุคคลที่สามกำลังยืนแอบฟังอยู่เงียบๆ พร้อมกับคิดแผนการร้ายเอาไว้ในใจอีกด้วย