Thunder God Emperor จักรพรรดิอัสนีเทพเจ้า

ตอนที่1 องค์ชายผู้ถูกเหยียดหยาม

มีหลายคนเคยกล่าวไว้ว่าเกิดมาร่ำรวยเป็นองค์ชายหรือราชานั้นเป็นดั่งลูกรักของสวรรค์มิว่าใครต่างก็นับหน้าถือตาและยำเกรงในอำนาจอันยิ่งใหญ่ของราชวงศ์

แต่จักมีผู้ใดที่จักรู้เล่าว่าถึงแม้จักเกิดเป็นถึงองค์ชายแห่งอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่อย่างอาณาจักรต้าเหว่ยก็มิได้มีความสุขเลย

ทั้งถูกเมินเฉยจากผู้เป็นบิดาหรือฮ่องเต้แห่งอาณาจักรต้าเหว่ยและถูกญาติพี่น้องคนละมารดากลั่นแกล้ง

หรือแม้กระทั่งเหล่าคนรับใช้ยังแอบกลั่นแกล้งในบางครั้ง

จนกระทั่งวันนี้เฟิงอี้หรือองค์ชายผู้รันทดมีดวงตาที่มีแววแปลกประหลาดไป

ดวงวิญญาณที่เคยอาศัยกายหยาบของเฟิงอี้ผู้เก่าได้เลือนหายไป

เป็นเพราะองค์ชายเฟิงอี้หรือองค์ชายผู้รันทดได้รับเครื่องรางบางอย่างจากใต้น้ำหรือใต้ทะเลสาบ

ที่ส่องแสงสีเหลืองทองศักดิ์สิทธิ์น่าเกรงขามออกมาจากก้นทะเลสาบ

พลังงานศักดิ์สิทธิ์ลึกลับได้ห่อหุ้มร่างกายที่อ่อนแอของเฟิงอี้ก่อนที่วิญญาณในร่างเก่าจักหายไป

“เจ้ามิต้องห่วงข้าจักดูแลมารดาของเจ้าให้เองจงไปสบายเถิดเด็กน้อยผู้รันทด...”ปากของเฟิงอี้ได้กล่าวออกมาจากภายใต้ก้นทะเลสาบ

“ร่างกายอ่อนแอจนเจียนตายอยู่แล้ว?....”ดวงตาของเฟิงอี้สว่างวาบก่อนที่จักมีพลังงานสีทองเปล่งประกายออกมาจากร่างกายของเขา

“นี่คือพลังสวรรค์ที่เหลืออยู่ของเราช่างน้อยนิดนัก”เฟิงอี้ถอดถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าภายใต้ก้นทะเลสาบก่อนที่ร่างกายของเขาจักมีแรงดีดอย่างน่าอัศจรรย์

ร่างกายของเฟิงอี้กลายเป็นเส้นแสงสีทองก่อนที่มินานนักจักปรากฏร่างของเฟิงอี้นั่งอยู่ข้างๆทะเลสาบ

“กี่ร้อยกี่พันกี่หมื่นปีมาแล้วกันหนอ....”ใบหน้าขาวและหล่อเหลาขององค์ชายผู้รันทดหรือเฟิงอี้ได้เงยขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมน

ท้องฟ้ามันไร้แสงแห่งดวงดาว

“น่าขันเสียจริงที่ข้าไว้ใจผู้อื่นจนทำให้ตนต้องสูญเสียทุกอย่างแม้แต่ตอนนี้ฟากฟ้ายังมิต้อนรับการกลับมาของข้า ฮ่าๆ ช่างน่าขัน”เสียงหัวเราะที่นุ่มแต่กังวานของเฟิงอี้ได้หัวเราะเยาะต่อทุกสิ่งอย่างที่ตนเคยพบผ่านมา

“เจ้าเด็กน้อยผู้นี้เจ้ารันทดกว่าข้าเสียอีกหรือนี่?”ใบหน้าของเฟิงอี้กลายเป็นตะลึงงันเขาเคยคิดว่าชีวิตตนน้ำเน่าและรันทดแต่เทียบมิได้เลยกับชีวิตของร่างกายที่เขาครอบครองและถือกำเนิดใหม่

“เฮ้อ!แต่ก็ยังดีที่เจ้ามิรันทดมากกว่านี้อีกหากมิมีมารดาคงจักแย่ยิ่ง”ในความทรงจำที่เฟิงอี้หลอมละลายจากร่างกายของเขาเขารู้ว่าองค์ชายผู้รันทดหรือตัวเฟิงอี้เองนั้นมีมารดาที่อ่อนโยน

แถมเป็นถึงผู้ที่ให้กำเนิดบุตรของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรต้าเหว่ย

แต่มารดาของเฟิงอี้ก็เป็นเพียงนางใน

แน่นอนว่ามารดาของเฟิงอี้หรือหวู่เหลียงจิงในตอนนี้ได้เป็นเพียงนางสนมที่จักรพรรดิแห่งต้าเหว่ยหรือเฟิงต้าหมิงมิได้เหลียวแลอีกแม้แต่น้อยหลังจากที่ให้กำเนิดเฟิงอี้แล้ว

“เอาเถอะข้าจักทวงทุกอย่างที่น่าจักเป็นของเจ้าอยู่หลายส่วนกลับมา...หึหึแต่แน่นอนว่าข้าจักต้องทวงของคนอื่นๆด้วย”เฟิงอี้หัวเราะเสียงดังโดยในบริเวณทะเลสาบนี้มิได้มีทหารยามมาเฝ้าดูแล

องค์ชายเฟิงอี้ผู้รันทดผู้นี้มิสามารถบ่มเพาะพลังได้แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจักมิได้เป็นดังเฉกเช่นเคย

เพราะเสียงหัวเราะของเฟิงอี้ได้หยุดลงม้านตาของเขาได้ปิดลงพร้อมกับเกิดเรื่องประหลาดขึ้น

กลิ่นอายแห่งอัสนีได้แผ่ออกมาตามรูขุมขนและโลหิตเหม็นคาวได้พุ่งพวยออกมาจากปากของเฟิงอี้

จุดตีบตันทั้งหลายถูกทำลายจนหมดสิ้น

เส้นชีพจรแรกปรากฏขึ้นภายในร่างกายของเขากลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากเส้นชีพจรเริ่มที่จักส่งพลังทำลายล้างน่าหวาดกลัวออกมา

ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิดที่มีเมฆปกคลุมได้มีแสงสีทองแล่นไปมาราวกับมังกรอัสนีที่ล่องลอยอย่างรื่นเริงอย่างมีความสุข

สายอัสนีได้ตอบรับราวกับว่าเจ้านายที่รักของมันได้กลับมาหามันอีกครั้ง

ทั่วทั้งดินแดนต้าเหว่ยในเวลานี้จิตใจของผู้คนสั่นสะท้านและหวาดผวาอย่างแปลกประหลาดมันเป็นแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่ราวกับว่าเทพเจ้าทรงพิโรจ

ราวกับว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งสวรรค์ได้เหยียบย่างอยู่บนท้องนภาและมองดูโลกมนุษย์อย่างเมินเฉยและดูแคลน

โชคชะตาผู้สูงส่งและยิ่งใหญ่ได้เริ่มก้าวเดินเปิดตำนานจักรพรรดิอัสนีเทพเจ้า!

จบ...โปรดติดตามตอนต่อไป...

สามารถอ่านตอนใหม่ก่อนใครได้ที่ ReadAwrite , Dek D ,Fictionlog , ธัญวลัย, Hongsamut , NovelRealm ขอบคุณครับ.