ปาฏิหาริย์โลกวิญญาณ (ได้รับการตีพิมพ์จากAmity Publishing แล้ว)

5.3

เขียนโดย watcharakarn

วันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564 เวลา 12.10 น.

  67 ตอน
  3 วิจารณ์
  30.09K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2565 23.09 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) ฉันชื่อสาริกา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 “ในที่สุดก็ตัดสินใจแบบนี้จริงๆ สินะ”

 

 ‘หือ…เสียงใครน่ะ?’ ใครก็ไม่รู้กำลังพูดอยู่ใกล้ๆ  หรือว่าเราจะหูเพี้ยนไปเพราะฤทธิ์ยา

 

 “ดูเหมือนจะยังคงเหลือลมหายใจในห้วงสุดท้ายนะ เดี๋ยวฉันจะเก็บไว้ให้ก่อน แต่ดวงวิญญาณหลุดออกมาแล้วล่ะ” ถ้อยคำนั้นเหมือนกำลังสนทนากับใครอีกคนอยู่

 

 ‘เอ๊ะนี่มันผู้หญิงนี่…แถมเสียงยังเพราะเสียด้วย’ ประสาทสัมผัสของผมกลับมาทำงานอีกหน เพียงแต่รู้สึกว่าจมูกมันด้านๆ ชาๆ อย่างบอกไม่ถูก แล้วก็ตัวเบาๆ หวิวๆ พิกลแหะ

 

“ก็คงจะขี้แพ้อย่างที่เธอว่าจริงๆ น่ะแหละ…” เสียงใสๆ นั่นยังคงเจื้อยแจ้ว

 

 ‘เอ๋…นี่เธอกำลังว่าใครกัน แล้วมายืนบ่นอะไรอยู่แถวนี้ล่ะเนี่ยไม่รู้รึไงว่านี่มันห้องคนอื่นเขา’ ผมนึกตำหนิ

 

‘เฮ้ยตะตะตะแต่นี่มันห้องเรานี่หว่า เธอเข้ามาดะดะดะได้ยังไงกัน’ พอนึกได้ก็พลันตกใจขึ้นมาอย่างแรงพาให้รู้สึกวูบวาบแปลกๆ ไปทั่วทั้งตัว  ‘หรือว่าผู้หญิงคนนี้คิดจะเข้ามาปล้น  จิ๊กของ หรือทำมิดีมิร้ายเรา’

 

“เธอส่งพิกัดของประตู ‘เทวานิรมิต’ มาด้วยละกัน เร็วๆ ด้วยล่ะเดี๋ยวจะโดนจับได้ซะก่อน ส่วนเรื่องนั้นฉันจะพยายามทำให้สำเร็จนะไม่ต้องเป็นห่วง…แค่นี้นะแพรวภิตาเขาคงรู้สึกตัวแล้ว” หญิงสาวปริศนาสั่งอีกฝ่ายเสียงขรึม

 

 ‘เอาแล้วเว้ยงานเข้าแล้วกู’ ผมคิดกระวนกระวาย พยายามหาทางหนีทีไล่ ถ้ายัยนี่เป็นโจรห้าร้อยขึ้นมาคงแย่แน่แท้ ทางที่ดีทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแกล้งตายต่อดีกว่า…คร็อก

 

 ผมปิดตาแน่น ภาวนาให้อีกฝ่ายหยิบข้าวหยิบของตามที่ต้องการแล้วรีบๆ ผละจากไปโดยเร็ว

 

 ‘ชะอุ้ย…’ ทันใดนั้นสาวเจ้าก็ถือวิสาสะใช้นิ้วเบิกนัยน์ตาขวาผมให้เปิดออก

 

 “ตื่นได้แล้วค่าาา…คุณผู้ชายเลิกทำเป็นเด็กๆ แบบนั้นได้แล้วน่า” เธอพูดกระเซ้าอย่างอารมณ์ดี น้ำเสียงที่ฟังดูเป็นกันเองตั้งแต่แรกเริ่มทำให้ผมประหลาดใจและรู้สึกเก้อเขินที่ถูกจับได้

 

ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าค่อนข้างเบลอและถึงเนื้อถึงตัวจนผมได้แต่นอนตัวแข็งทื่อกรอกสายตาไปมาอย่างทำอะไรไม่ถูก เห็นแต่ฝ่ามือเล็กๆ ซึ่งสวมถุงมือยาวหนังแก้วสีแดงเมทัลลิคเป็นเงาวาวๆ เปลือยนิ้วนั่น แล้วก็แสงขาวๆ เรืองรองพร่าเลือนไปหมด

 

“คะคะคุณคือใคร?” ผมทักเสียงตะกุกตะกักออกไป นึกหวาดๆ และที่สำคัญทั้งเสียงแล้วก็รูปร่างลักษณะที่เห็นทำให้ยืนยันได้ว่าเธอไม่ใช่นุ่นแฟนสาวของผมอย่างแน่นอน

 

ประเดี๋ยวหนึ่งภาพตรงหน้าก็ชัดเจนขึ้น ดวงตาเริ่มปรับระยะสายตาได้จนมองเห็นอะไรต่อมิอะไรเป็นปกติ ผมเห็นผู้หญิงช่วงขาเรียวหุ่นเพรียวบางร่างเล็กในชุดสองส่วนสวมกระโปรงรัดรูปหนังแก้วสีขาวฟิตๆ ส่วนบนเป็นเกาะอกสีเดียวกันซึ่งปิดลงมาถึงช่วงเอวเว้าเผยวงสะดือที่บุ๋มลงไปเล็กน้อย แล้วผมก็เห็น…เห็น 

 

เอ่อ…หน่มน๊มสีขาวจั๊วะที่ทะลักล้นออกมาจากผ้าแถบเอ้ยเกาะอกของเธอยืนเข้ามาอย่างถนัดถนี่

 

ซึ่งมัน…บะละฮึ่มอย่างกับลูกแตงโมแน่ะ

 

แล้วทันใดก็

 

“เพี้ยะ!” ฝ่ามืออีกข้างของเธอก็ตบเปรี้ยงเข้ามาที่ข้างแก้มซ้ายของผมเสียจนหน้าหัน

 

“โอ้ยยย เจ็บนะยัยบ้า” ผมโวยวายด้วยความโมโห นึกแปลกใจที่รอบร่างเพรียวนั้นปรากฏแสงรัศมีสีขาวเปล่งประกายออกมาทั่วตัวทำให้ห้องที่มืดสลัวสว่างจ้าขึ้นมาทันใด

 

 “ก็นายมาจ้องหน้าอกฉันก่อนทำไมล่ะ?” เธอแหวใส่

 

 “ก็โฟร์โมสต์ของคุณมันทิ่มตาผมก่อนนี่” ผมเถียงสู้พลางลูบแก้มป้อยๆ เล่นตบเต็มแรงแบบไม่มีออมมือให้เลยอย่างนี้…เจ็บชะมัดยาด

 

เธอถอนมือซ้ายออกจากตาผมก่อนจะก้มหน้าลงพลางใช้สองมือจับๆ บีบๆ สำรวจหน้าอกหน้าใจของตัวเอง กลุ่มผมยาวสลวยเงางามเป็นลอนเล็กน้อยสีดำขลับทิ้งตัวตกลงมาปรกเนินเนื้อนุ่มนิ่มไซส์บิ๊กเบิ้มนั้น ช่างเซ็กซี่เย้ายวนชวนให้เลือดกำเดากระฉูดเสียจริงแม่คุณเอ๋ยย

 

 ‘เท่าที่สังเกตผมคงได้เจอกับสาวพริตตี้ทรงเสน่ห์เข้าให้แล้วล่ะสิ’

 

 “นายว่านมฉันมันใหญ่ไปเหรอ?” เธอถามทื่อๆ ทำเอาผมรู้สึกเขินแทน            

 

“อ๋อ…มะม่ายหรอก” ผมตอบอายๆ ก่อนจะสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นเธอใช้สองมือดันลูกแตงโมคู่งามลดวื้บบเข้าไปราวกับเล่นมายากล จากคัพอีเหลือคัพซีภายในสองวินาที

 

“อ่าว…เฮ้ย!!”

 

 “ว๊าก ช่วยด้วยผีหลอก!!!” ผมร้องพลางชักเท้าหนี ชันเข่าคู้ตัวกระเถิบร่างชิดผนังส่งสายตาหวาดหวั่นไปทางอีกฝ่าย

 

 “คุณเป็นใครกันแน่เนี่ย แล้วเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง?” ผมถามเสียงสั่น “คน ผี ปีศาจ สัตว์ประหลาด หรือว่า…”

 

หญิงสาวแปลกหน้าเงยมองผม ก่อนจะยิ้มหวานให้ จะว่าไปหน้าตาเธอก็สวยไม่หยอก ทั้งรูปหน้าเรียวผิวขาวเกลี้ยงเกลาราวไข่ปอก เครื่องหน้าคมคาย คิ้วเส้นเล็กสีเข้ม จมูกเล็กโด่ง ริมฝีปากได้รูปฉาบลิปสติกสีแดงสวย ส่วนที่มีเสน่ห์เย้ายวนที่สุดคือดวงตาโตซึ่งกรีดอายลายเนอร์สีดำคม และปัดแพขนตางามงอนขับลุกส์ให้ดูโฉบเฉี่ยวและเซ็กซี่เย้ายวนราวกับนางแมวยั่วสวาท

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

ชอบอ่านนิยายแนวไทยๆ กันมั๊ย

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา