ปาฏิหาริย์โลกวิญญาณ (ได้รับการตีพิมพ์จากAmity Publishing แล้ว)

5.3

เขียนโดย watcharakarn

วันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564 เวลา 12.10 น.

  67 ตอน
  3 วิจารณ์
  30.18K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2565 23.09 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

62) ชาติก่อนของกระผม!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

           

 

               “นายยังจำตอนที่ฉันเล่าเรื่องอดีตชาติของตัวเองให้ฟังได้รึเปล่า” สาริกาท้าวความ

 

              “ที่คุณบอกว่าคุณเกิดเป็นลูกสาว พระยา เอ่อ…อะไรน้า” ผมพยายามนึกถึงชื่อบิดาที่เจ้าหล่อนเคยพูดไว้ “นั่นใช่มั๊ย”

 

              “หลวงพิบูลย์ชัยปกรณ์” ร่างเพรียวในชุดเดรสยาวเอ่ยแก้พลางแบมือขวาวนเหนือชุดน้ำชาที่วางอยู่ข้างตัวแล้วเสกมันให้กลายเป็นผอบวิเศษในบัดดล  “ตอนฉันยังเป็นเด็กๆ ครั้งหนึ่งระหว่างที่ฉันกับพี่เลี้ยงกำลังเดินกลับเรือนที่อยู่ห่างออกไปจากท้ายตลาด  พวกอันธพาลก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ แล้วพยายามเข้ามาข่มเหงรังแกพวกฉัน”

 

              พอได้ยินเจ้าตัวเล่ามาถึงตรงนี้ผมก็ร้องทักขึ้นมาทันที

 

              “ห๊ะนี่คุณถูกข่มขืนเหรอ”

 

              “เพี๊ยะ!”

 

              “โอ๊ย!”  ผมอุทานเมื่อถูกอีกฝ่ายใช้ฝ่ามือตบหน้าเข้าให้โดยไม่ทันตั้งตัว

 

              “ปากเสีย ไม่ได้ถึงขนาดนั้นย่ะ” เธอแหวใส่ก่อนจะเปิดผอบวิเศษซึ่งวิบวับแวววาวไปด้วยแสงจากอัญมณีที่ประดับอยู่โดยรอบออก จากนั้นจึงล้วงหยิบเอาเม็ดเจลลี่สีแดงขึ้นมาใส่ปากเคี้ยว ก่อนจะยื่นผอบมาให้ผม

 

              ผมก้มลงมองเม็ดเจลลี่หลากสีสันในนั้น แล้วเลือกหยิบขนมเม็ดสีเหลืองใสรูปทรงคล้ายๆ เมล็ดถั่วแดงที่เหลืออยู่เพียงเม็ดเดียวขึ้นมาจะลองชิมดูแต่อีกฝ่ายก็พูดขัดขึ้นมาเสียก่อน

 

              “หยิบสีแดงสิ”

 

              “ก็ผมอยากกินสีอื่นมั่งนิ” ผมโอด

 

              “นายคงยังไม่รู้สินะว่าแต่ละเม็ดน่ะก็ให้ผลที่ต่างกันออกไปน่ะ” ว่าแล้วเจ้าหล่อนที่ตอนนี้กลับคืนเป็นหญิงสาวสวยดังเดิมแล้วก็ฉวยเอาผอบในมือผมไปแล้วค่อยๆ หยิบเจลลี่แต่ละสีขึ้นมาอธิบาย

 

               “อย่างสีแดงนี่ช่วยรักษาแผลฟื้นฟูกำลัง”

 

              “สีม่วง ทำให้พลังหดหาย”

 

              “สีดำนี่อันตราย”

 

              “ส่วนสีฟ้า คือพลังแห่งเทพ”

 

              “สีเขียว รักษาพิษหลายชนิด”

 

              “ชมพูนี่ให้ผลสุ่มต่างกันไปแต่ละคน”

 

              “แล้วสีเหลืองล่ะ” ผมถามพลางส่งสายตาจดจ้องไปยังขนมที่ยังอยู่ในมืออย่างสนใจใคร่รู้

 

              “เดี๋ยวนายก็จะรู้เองแหละ” เธอบอกพร้อมกับแบมือขอมันคืนจากผม

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

ชอบอ่านนิยายแนวไทยๆ กันมั๊ย

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา