Look at me มองฉันสิ ‘เฮีย’

 

Chapter 9

 

 

 

 

"..............คบกันมั้ย"

 

 

".......!!!!!!!! "

 

 

ฉันอึ้งกับสิ่งที่เฮียพูดจนพูดไม่ออก ได้แต่มองหน้าเฮียที่ทำหน้าจริงจังขึ้นอย่างไม่เข้าใจ

 

 

"มะ หมายความว่าไง..."

 

 

"ก็หมายความตามนั่นแหละ"

 

 

"........ที่พูดน่ะ จริงงั้นเหรอ"

 

 

"ใช่......."

 

 

"........"

 

 

ฉันก้มหน้าลงเงียบไปสักพักเพื่อคิด แล้วก็เงยหน้าขึ้นนิ่งๆ

 

 

"ไม่เอา...."

 

 

"ทำไม"

 

 

เฮียคมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ฉันเลยมองเฮียกลับอย่างจริงจังเพราะฉันรู้ดีว่าเฮียต้องการอะไร

 

 

"เรื่องนั้น....."

 

 

"......."

 

 

"เฮียน่าจะรู้อยู่แก่ใจดี.."

 

 

ฉันพูดแบบนั้นและปัดมือเฮียที่จับไหล่แล้วเดินออกไปจากรถทันที แต่เพราะขาเฮียไวกว่าเดินไปได้สักพักก็ถูกเฮียจับแขนแล้วดึงให้หันมา ฉันหันไปอย่างช่วยไม่ได้

 

 

"เธอหมายถึงอะไร"

 

 

"ต้องให้พูดด้วยเหรอ.."

 

 

"ถ้าเป็นเรื่องพี่น้องอะไรนั้น ไม่เห็นต้องคิด! เราไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ สักหน่อย"

 

 

"เรื่องนั้นรู้อยู่..."

 

 

"รู้แล้วทำไมปฏิเสธ....! "

 

 

"........."

 

 

ฉันเงียบแล้วมองหน้าเฮียนิ่งๆ เขาไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพูด เฮียเป็นฉลาดก็จริง....แต่บางครั้งก็มองแค่ตัวเองมากเกินไปจนมองข้ามคนรอบตัว

 

 

"เฮียรักฉันงั้นเหรอ..."

 

 

"........"

 

 

"พูดตรงๆ นะเฮีย...ที่เฮียขอฉันคบก็แค่อยากให้ฉันอยู่กับเฮีย"

 

 

"......."

 

 

"เฮียไม่ชอบการถูกแย่งของที่รัก...ที่เฮียหวงฉันไม่ใช่เพราะรักหรอก....."

 

 

"........"

 

 

"แต่เพราะเฮียไม่อยากเสียของเล่นชิ้นโปรดไปก็เท่านั้น......"

 

 

"......."

 

 

ฉันก้มหน้าลงพยายามสงบสติอารมณ์ที่เริ่มร้อนขึ้นมา แล้วพูดกับเฮียต่อ

 

 

"ถ้าเฮียคิดจะคบกับฉันจริงๆ .......ทิ้งนิสัยที่ชอบเที่ยวเล่นกับคนอื่นให้ได้ก่อนเถอะ"

 

 

ฉันพูดทิ้งท้ายไว้แบบนั้นแล้วเดินออกมาทันที ตอนนี้ฉันทั้งโกรธและรู้สึกน้อยใจสุดๆ ถึงจะไม่รู้ว่าทำไมแต่ที่รู้แน่ๆคือ....ฉัน'เกลียด'ความรู้สึกนี้

 

 

 

 

 

 

          หลังจากฉันกลับมาถึงห้อง เฮียไม่ได้ตามมาเพราะไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูเลย คงออกไปข้างนอกล่ะมั้ง เวลาเครียดๆ เฮียชอบออกไปข้างนอกมากกว่าที่จะมานั่งจมกับความเครียด แต่ตอนนี้ฉันกับเป็นฝ่ายนั่งจมปรักกับมันแทน

 

 

"เฮ้อ......"

 

 

ฉันถอดหายใจอย่างช่วยไม่ได้ หลายชั่วโมงแล้วที่ได้แต่นอนเหม่อลอยอยู่บนเตียงไม่ขยับไปไหน

 

 

"รู้สึกไม่ดีเลยแหะ..."

 

 

ฉันพูดอยู่คนเดียวเบาๆ แล้วหันข้างไปจ้องโทรศัพท์ที่วางอยู่ตรงโต๊ะหัวเตียง ระหว่างที่จ้องอยู่จู่ๆ ก็มีแสงสว่างขึ้นมาแล้วก็ได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์ ฉันมองมันนิ่งๆ แต่ไม่ได้หยิบมันมาดูจนมันดับไป แล้วก็ไม่มีเสียงอะไรดังอีกเลย

 

 

 

 

          ดูเหมือนฉันจะหลับไปโดยไม่รู้ตัว แต่พอหยิบโทรศัพท์มาดูว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว หน้าจอโทรศัพท์ของฉันก็ขึ้นชื่อเฮียคิลล์ที่ไม่ได้รับ ฉันคมวดคิ้วอย่างสงสัยเพราะสายที่โทรเข้ามามันตั้ง 10กว่าสาย ฉันเลยโทรกลับไปเพราะคิดว่าเขาคงมีธุระสำคัญ แต่ตอนที่กำลังจะกดโทรจู่ๆ สายจากเฮียคิลล์ก็ดังขึ้นมาก่อน ฉันกดรับอย่างรีบร้อนเพราะตกใจนิดหน่อย

 

 

"........"

 

 

(ยูเอล! ตอนนี้อยู่ที่ไหน)

 

 

"คอนโดเฮีย...."

 

 

(ตอนนี้พวกเรากำลังพาไอ้คีร์ไปส่ง! รอแป็บนะ)

 

 

"........"

 

 

สายจากเฮียคิลล์ตัดไปดื้อๆ ฉันได้แต่มองโทรศัพท์อย่างงงๆ แต่พอนึกไปถึงคำพูดของเฮียคิลล์ ฉันก็รู้สึกหวั่นใจยังไงไม่รู้

 

 

สักพักฉันก็ได้ยินเสียงกริ่งหน้าประตู ฉันออกไปเปิดประตูแต่ก็ต้องตกใจเพราะจู่ๆ ร่างของใครไม่รู้ก็โถมเข้าใส่ตัวฉันฉันเซไปข้างหลังนิดหน่อยแต่ก็พยายามตั้งหลักแล้วรับร่างเขาไว้

 

 

"ยูเอล! ฝากไอ้คีร์ด้วยนะ"

 

 

เฮียลีโอโผล่หน้ามาทักฉัน ฉันถึงได้รู้ว่าคนที่ฉันกอดอยู่คือเฮียคีร์ ฉันพยักหน้าให้พวกเขาแล้วพวกเขาก็ปิดประตูลง

 

 

"เฮีย....."

 

 

ฉันเรียกเฮียเบาๆ เพื่อปลุกเขา ฉันได้กลิ่นเหล้าจางๆ จากลมหายใจเขาเลยรู้ว่าเขาคงไปกินเหล้ากับพวกเฮียคิลล์มาแต่ที่สงสัยคือปกติเฮียจะไม่ดื่มมากจนเมาไม่รู้เรื่องรู้ราวแต่ตอนนี้กับเมาจนแทบจะยืนนิ่งๆ ไม่ได้ ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะ แต่อาจเป็นเรื่องที่ฉันปฏิเสธเฮียก็ได้

 

 

"เฮีย....."

 

 

"อืม....."

 

 

ฉันเรียกเฮียอีกครั้งเพื่อหวังให้เขาตื่น แล้วก็ได้คำตอบเป็นแค่เสียงครางเท่านั้น

 

 

ฉันค่อยๆ พาเฮียไปที่ห้องของเฮีย เพราะเฮียทิ้งน้ำหนักตัวมาทางฉันหมดเลยทำให้ฉันต้องระวังไม่ให้ตัวเองล้มแต่ดูเหมือนสิ่งที่ฉันคิดมันจะเกิดขึ้นจนได้ เพราะพอเดินไปถึงเตียงจู่ๆ เฮียก็ล้มตัวลงมาทางฉันอย่างไม่ได้ตั้งตัว เลยทำให้ฉันเสียหลักแล้วล้มลงบนเตียง

 

 

"อึก! ......เฮีย...."

 

 

"......."

 

 

ฉันพยายามดันตัวเฮียให้ลุกขึ้นเพราะเขาทับฉันจนหายใจไม่ออก แต่จู่ๆ มือฉันก็ถูกรวบไปข้างบนหัว แล้วเฮียก็ค่อยๆยกหน้าขึ้นมามองฉัน

 

 

"........"

 

 

"........"

 

 

ฉันมองตาเขานิ่งๆ สายตาของเฮียดุดันจนรู้สึกน่ากลัวแต่สักพักมันก็อ่อนลง เขาค่อยๆ โน้มหน้าลงมาหาฉัน ฉันรู้ทันทีว่าเขาจะทำอะไรแต่ก็หันหน้าไปอีกทางเพื่อไม่ให้เขาทำในสิ่งที่ต้องการ

 

 

"อย่า......."

 

 

"ทำไม รังเกียจเหรอ"

 

 

"เปล่า..."

 

 

"งั้นก็หันหน้ามา...."

 

 

".........."

 

 

ฉันเงียบทั้งที่หันหน้าไปอีกทาง ทำให้ได้ยินเสียงเขาอยู่ข้างๆ หู

 

 

"ยูเอล......"

 

 

"........"

 

 

"อย่าให้ฉันต้องพูดอีกรอบ! "

 

 

"อะ!! ..."

 

 

เฮียจับกรามฉันให้หันมาแล้วบีบมันจนฉันร้องออกมา พอฉันหันมาเผชิญหน้ากับเขา เฮียก็ประกบปากฉันทั้งๆ ที่มืออีกข้างรวบข้อมือทั้งสองข้างของฉันไว้

 

 

"....อึก!!! .."

 

 

"..........."

 

 

ฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่มาจากปาก เพราะเฮียกัดปากฉัน ฉันได้แต่กลืนมันเข้าไปอย่างอึดอัด แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

 

 

"อืม!! ...."

 

 

"........."

 

 

ฉันค่อยๆ หมดลมหายใจเพราะเฮียจูบฉันโดยที่ไม่ให้หายใจเลย ฉันเลยใช้แรงเฮือกสุดท้ายปัดมือเฮียที่รวบข้อมือฉันไว้จนสำเร็จ แล้วรีบผลักเฮียออกไป แต่ดูเหมือนฉันจะไม่มีแรงเหลืออยู่เลยทำได้แค่ให้เขาหยุดจูบเท่านั้น

 

 

"........"

 

 

"........"

 

 

เฮียมองฉันนิ่งๆ ฉันได้แต่พยายามหายใจอยู่ใต้ร่างเขาเท่านั้น ฉันสบตาเขาอีกครั้งแล้วเอาหลังมือปิดปากไว้เพื่อไม่ให้เขาจูบอีก

 

 

"เฮียต้องการอะไร...."

 

 

".......เธอไง! "

 

 

ฉันรู้สึกตกใจที่ได้ยินคำนั้น ดูเหมือนเขาจะไม่ฟังในสิ่งที่ฉันพูดเมื่อตอนกลางวันเลยสินะ

 

 

"ฉันก็บอกเฮียไปแล้วไง...."

 

 

"ฉันรู้! ....."

 

 

"แล้วทำไมเฮียไม่เข้าใจ..."

 

 

เสียงฉันอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด รู้สึกร้อนขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็พยายามมองตาเขาตรงๆ

 

 

"เธอถามใช่มั้ย....ว่าฉันไม่ได้รักเธอ"

 

 

"........"

 

 

"และที่หวงก็เพราะแค่หวงของเล่นชิ้นโปรด..."

 

 

"........."

 

 

"มันอาจจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็ได้..."

 

 

"........."

 

 

"แล้วเธอล่ะ......รักเฮียรึเปล่า"

 

 

ฉันนิ่งไปทันทีกับคำถามของเฮีย ฉันมองตาเฮียอย่างไม่เข้าใจ

 

 

".......รัก......เหรอ? "

 

 

"........"

 

 

ฉันพูดออกไปเบาๆ อย่างไม่เข้าใจ ทั้งตัวเฮียและก็ตัวฉันด้วย.....ว่าต้องการอะไรกันแน่ ฉันไม่ได้เกลียดเฮีย เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่มั่นใจมาก แต่ถ้าจะถามว่ารักมั้ย? ฉันก็ไม่รู้

 

 

"ไม่รู้หรอก......ก็ฉันไม่เคยมองเฮียนอกจาก'พี่ชาย'เลย.."

 

 

"......."

 

 

สายตาของเฮียไหวนิดๆ เขาเงียบๆ ไปสักพักแล้วก็พูดขึ้นใหม่ด้วยสีหน้าจริงจัง

 

 

"งั้นก็มองซะ.......ตั้งแต่ตอนนี้ไป"

 

 

".........."

 

 

"ความหมายของคำว่า 'เฮีย' จะเปลี่ยนไป.."

 

 

ฉันมองเขายิ้มมาทางฉันนิ่งๆ เขาค่อยๆ โน้มหน้าลงมาใกล้ฉัน เพราะความไม่ตั้งตัวฉันเลยเผลอหลับตาอย่างไม่รู้ตัวสักพักก็รู้สึกถึงอะไรสักอย่างอุ่นๆ ตรงหน้าผาก พอลืมตามาดูก็เป็นเฮียที่จูบหน้าผากฉัน เพราะเฮียพูดตรงๆ ถึงความรู้สึกของตัวเอง ฉันเลยคิดที่จะพูดบ้าง

 

 

"แล้วเฮียล่ะ....."

 

 

"........"

 

 

"มองฉันแบบไหน..."

 

 

"หึ....."

 

 

เขาหัวเราะออกมานิดๆ แล้วยิ้มให้ฉัน

 

 

"พูดแบบนี้ท่าจะเข้าใจง่ายกว่า..."

 

 

"........"

 

 

"ตั้งแต่นี้ไป........'เฮีย' จะจีบ 'ยูเอล' นะ"

 

 

ฉันมองเฮียอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาแบบนั้น แต่ไม่รู้ทำไม.....ในใจฉันถึงรู้สึกโล่งใจ....และดีใจแบบนี้กันนะ

 

 

 

 

 

 

          ฉันนั่งดูทีวีนิ่งๆ โดยที่ไม่ขยับไปไหน โดยที่มีเฮียนั่งอยู่ข้างๆ หลังจากเมื่อวานเฮียพูดแบบนั้นแล้วเราสองคนก็หลับไปทั้งอย่างนั้น มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนเช้าของอีกวัน

 

 

"เบื่อเหรอ..."

 

 

"อืม...."

 

 

"ไปดูหนังกันมั้ย"

 

 

"อืม...."

 

 

ฉันตอบออกไปตามปกติ แล้วเฮียก็เดินเข้าห้องไป ฉันปิดทีวีแล้วก็เข้าห้องไปเหมือนกันเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า พอออกมาเห็นเฮียยืนรออยู่ เราเดินลงมาจนถึงลานจอดรถแต่ฉันก็ต้องหยุดเดินเสียเฉยๆ กับภาพตรงหน้า

 

 

"........."

 

 

รถสปอร์ตสีดำของเฮียถูกขีดจนเป็นรอยและกระจกก็ร้าว ฉันหันไปหาเฮียที่เดินเข้ามาข้างๆ ทันที เฮียมองสภาพรถนิ่งๆ โดยที่ไม่พูดอะไร

 

 

"เกิดอะไรขึ้น...."

 

 

"ไม่รู้สิ แต่ช่างเถอะ....."

 

 

"ช่างเหรอ! ...."

 

 

เฮียหันมายิ้มให้ฉันแล้วก็หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาโทร

 

 

"เอ่อ....พอดีรถกูมีปัญหาช่วยมาซ่อมหน่อยดิ"

 

 

".........."

 

 

ฉันยืนมองเฮียแล้วหันมามองสภาพรถอีกครั้ง มันไม่ใช่อุบัติเหตุ คงเป็นฝีมือใครสักคนที่แค้นเฮีย ฉันยอมรับว่านิสัยแบบเฮียมีศัตรูเยอะ ทั้งจากนิสัยที่ไม่ยอมใครและจากเรื่องผู้หญิง

 

 

"ยูเอล"

 

 

"หืม? ...."

 

 

"ไปกันเถอะ"

 

 

"รถไม่เป็นไรเหรอ"

 

 

"เดี๋ยวจะมีช่างมาซ่อม ไม่ต้องห่วง"

 

 

เฮียพูดแบบนั้นอย่างสบายใจ ทั้งที่ฉันรู้สึกร้อนใจยังไงไม่รู้ เฮียจับมือฉันแล้วเดินไปที่อีกด้านของลานจอดรถ ที่นั่นมีรถหรู2-3คันจอดอยู่ หนึ่งในนั้นคงเป็นของเฮีย

 

 

 

          เรานั่งรถอีกคันของเฮียไปห้างใกล้ๆ ที่ฉันไปบ่อยๆ พอมาถึงเราก็เดินเข้าไปในห้าง แล้วขึ้นไปชั้น 2เพื่อดูหนังในระหว่างที่ยืนต่อแถวอยู่ไม่รู้ทำไมเฮียต้องจับมือฉันแน่นก็ไม่รู้ แต่พอมองไปรอบๆ ตัวก็รู้ทันทีว่าทำไม ระหว่างที่ยืนรออยู่มีกลุ่มนักเรียนชายที่ยืนต่อแถวเหมือนกันมองมาทางฉันแล้วยิ้มให้ ฉันได้แต่นิ่งไว้แล้วทำเป็นไม่สนใจเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอีก

 

 

"ขอตั๋วเรื่องนี้2อันครับ..."

 

 

"ค่ะ...."

 

 

เธอยิ้มให้เฮียแล้วหยิบตั๋วมาให้ หลังเฮียจ่ายเงินค่าตัวเสร็จ เราก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ขายป๊อปคอร์นและเครื่องดื่ม

 

 

"เอารสอะไร"

 

 

"คาลาเมล..."

 

 

"หึ กินแต่ของหวานๆ เดี๋ยวอ้วนนะ"

 

 

ฉันทำตาขวางใส่เฮียที่ขยี้ผมฉันเบาๆ เฮียถือแก้วโค้ก 2แก้วและฉันก็ถือถังป๊อปคอร์นเข้าไปข้างในโรง ดูเหมือนหนังที่เฮียเลือกคือหนังแอ็คชั่นเรื่องนึงที่พึ่งเข้าโรงเมื่อไม่นานมานี้ พวกเรานั่งลงตรงแถวกลาง ดูเหมือนว่าข้างๆ พวกเราจะไม่มีใครนั่งเลยนอกจากข้างหน้า

 

 

 

          หลังจากนั้นหนังก็เริ่มขึ้น ฉันนั่งดูมันนิ่งๆ แล้วหยิบป๊อปคอร์นที่วางอยู่ใต้ที่วางแขนมากินเป็นพักๆ ปกติเวลาดูหนังถ้ามันสนุกฉันจะนั่งดูโดยที่ไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย แต่ถ้ามันน่าเบื่อฉันมักจะหลับไปตั้งแต่กลางเรื่อง หนังเรื่องนี้ค่อนข้างสนุกกว่าที่คิด ฉันเลยดูมันตาไม่กะพริบ

 

 

"........! "

 

 

ถึงอย่างนั้นฉันก็รู้สึกถึงการอยู่ของคนข้างๆ ฉันหันไปมองหน้าเฮียทันทีที่เขาเอามือมากุมมือฉันไว้ ฉันรู้ว่าเฮียรู้ตัวแต่เขาทำเป็นดูหนัง แต่หน้าเขายิ้มดีใจจนรู้สึกหมั่นไส้มาก

 

 

"........."

 

 

ฉันหันไปดูหนังต่อโดยที่ไม่สนใจ มือร้อนและใหญ่ของเฮียกุมมือฉันจนรู้สึกร้อนขึ้นมาดื้อๆ ถึงจะพยายามดึงออกแต่ก็ถูกเฮียกุมแน่นขึ้นจนต้องยอมแพ้

 

 

หลังจากนั้น 1ชั่วโมงหนังก็จบลง ฉันกับเฮียเดินออกจากโรงหนังโดยที่ยังจับมือกันไม่ปล่อย จนมือฉันร้อนและแฉะเพราะเหงื่อ

 

 

"อยากไปไหนรึเปล่า"

 

 

"........ร้านหนังสือ"

 

 

เฮียพยักหน้าแล้วเราก็เดินไปที่ร้านหนังสือ แต่ก่อนที่จะถึงร้านจู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนนึงเดินมาตัดหน้าพวกเรา

 

 

"คุณคีร์ดีนจริงๆ ด้วย! "

 

 

"คุณยิหวา! "

 

 

เฮียทำท่าตกใจที่เห็นผู้หญิงตรงหน้า เธอผมสั้นประบ่าสีน้ำตาลอ่อน ผิวขาวอมชมพู ดวงตาโตสีน้ำตาลที่ดูใสซื่อของเธอมองเฮียคีร์ไม่กะพริบ

 

 

"แล้วนี่มาทำอะไรเหรอคะ.."

 

 

"ดูหนังน่ะครับ.."

 

 

"งั้นนี่ก็เป็นแฟนเหรอคะ"

 

 

เธอมองมาทางฉัน แม้ใบหน้าจะยิ้มอยู่แต่ดวงตาเธอไม่ยิ้มเลย ฉันถึงได้รู้ทันทีว่าเธอต้องการอะไร

 

 

"เปล่าหรอกครับ....."

 

 

"งั้นเหรอคะ?! เห็นจับมือกันเลยนึกว่าเป็นแฟนกันซะอีก"

 

 

"แฟนน่ะไม่ใช่หรอกครับ.....แต่เดี๋ยวอีกหน่อยก็คงเป็นเอง"

 

 

เฮียพูดแบบนั้นแล้วส่งยิ้มมาให้ฉัน ฉันหลบสายตาเฮียนิ่งๆ รู้ดีว่าเฮียหมายถึงอะไร

 

 

"มะ หมายความว่ายังไงเหรอคะ"

 

 

"ผมกำลัง 'จีบ' เธออยู่น่ะครับ"

 

 

ฉันหันไปหาเฮียทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เฮียหันมาสบตาแล้วยิ้มให้ ฉันได้แต่ทำหน้าอึ้งพูดไม่ออก

 

 

"เพราะงั้น....ผมคงคุยกับคุณไม่ได้"