โลกอมตะ

-

เขียนโดย silversoul

วันที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2564 เวลา 21.51 น.

  6 ตอน
  0 วิจารณ์
  3,576 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2564 21.54 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) ประกอบพิธี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตึง

 

ตึง

 

ตึง

 

เสียงกลองมังกรประกอบพิธีดังสะท้อนไปทั่วหุบเขามังกรสวรรค์ วันนี้อารามเต๋ามังกรสวรรค์ค่อนข้างร้างผู้คน เพราะอารามจะประกอบพิธีสำคัญในวันนี้ จึงปิดไม่ให้มีผู้คนเข้ามาจุดธูปบูชา 

 

แต่ลูกศิษย์ในวัดยังคงคับคั่งล้วนยืนประจำตำแหน่งของตนรอบแท่นพิธี

 

แท่นพิธีอารามมังกรสวรรค์สลักขึ้นจากหนกชั้นดี เจ้าอารามยืนสำรวมสวดมนต์อยู่ด้านล่าง บนแท่นมีเด็กชายนอนอยู่ด้านบน ในมือของเด็กชายถือหยกสลักรูปมนุษย์ ผสานกันไว้บนหน้าอกคล้ายคนหลับสนิท

 

หลังจากเจ้าอารามสวดคาถาเพื่อเตรียมพร้อมเป็นที่เรียบร้อย จึงเดินไปหาหญิงชายวัยกลางคนคู่หนึ่ง

 

เมื่อเห็นเจ้าอารามเดินมา หญิงวัยกลางคนจึงคุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว

 

“ท่านเจ้าอาราม ขอเพียงท่านกำจัดวิญญาณร้ายได้สำเร็จ พวกเรายินดีบริจาคสมบัติทุกอย่างให้อารามเลยเจ้าค่ะ” หญิงวัยกลางคนอ้อนวอนทั้งน้ำตา

 

เมื่อเห็นเช่นนี้ชายวัยกลางคนก็คุกเข่าลงเช่นกัน “ใช่ขอรับ ขอเพียงลูกของเราหลุดพ้นจากความทรมาณ เรายินดียกดาบไม้ประจำตระกูลให้กับอารามมังกรสวรรค์”

 

เมื่อมองฉากนี้เจ้าอารามมังกรสวรรค์ก็ดูทูกทั้งสองคนในใจเล็กน้อย อารามมังกรสวรรค์ไม่เคยขาดสมบัติมีค่าหรือเงินทอง ที่เข้าตาเขาก็มีเพียงดาบไม้ประจำตระกูลเท่านั้นที่นับว่าเป็นของวิเศษหายากที่มีค่า

 

“ท่านทั้งสองไม่ต้องร้อนใจไป เรารับปากพวกท่านแล้วย่อมทำให้สำเร็จดั่งวาจา แต่โยมทั้งสองก็ต้องทำตามสัญญาที่จะให้บุตรเป็นศิษย์อารามมังกรสวรรค์เช่นกัน” เจ้าอารามมังกรสวรรค์พูดด้วยความเมตตา

 

อันที่จริงเจ้าอารามไม่ได้ต้องการรักษาเด็กคนนี้ในตอนแรก เพราะปีศาจตนนี้มีพลังไม่ธรรมดาเลย แต่เมื่อเขาเห็นว่าเด็กคนนี้มีร่างกายหายากไม่ธรรมดาเขาจึงคิดใหม่

 

เด็กคนนี้มีร่างเต๋าสื่อสวรรค์ที่ถือว่าเป็นร่างที่ดีที่สุดที่จะฝึกวิชาเต๋าของพวกเขา

 

“เอาล่ะ ท่านทั้งสองลุกขึ้นเถิด อีกประเดี๋ยวก็จะเที่ยงแล้ว เป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะกำจัดปิศาจร้ายตนนี้” เจ้าอารามเต๋าพูดพร้อมกับเดินจากไป

 

เจ้าอารามเดินเดินเข้าไปจนถึงกระท่อมที่อยู่ห่างไกลและเงียบสงบ บริเวณนี้เป็นบริเวณที่ถูกหวงห้ามในอารามเต๋าสวรรค์ มีเพียงผู้อาวุโสในอารามเท่านั้นจะเข้ามาได้

 

เจ้าอารามเดินเข้าไปในกระท่อมอย่างช้า ๆ แล้วคุกเข้าลงหน้าเตียงไม้ไผ่ บนเตียงนี้มีชายชรานอนอยู่ ชายคนนี้ดูเหมือนกับตายไปแล้ว ร่างกายของเขาเหลือเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูก ลมหายใจของเขาช้ามากจนเหมือนไม่ได้หายใจ กลางหน้าอกของเขามีหยกสลักรูปมนุษย์วางอยู่

 

ชายชราคนนี้คือผู้ก่อตั้งอารามมังกรสวรรค์เมื่อสองร้อยปีก่อน นักพรตมังกรสวรรค์ เขาฝึกวิชาจนถึงขีดสุดจนมียายุขัยยาวนานถึงสองร้อยหกสิบปี แต่มนุษย์ไม่อาจสู้ฟ้าได้ วันหนึ่งอายุขัยก็ต้องสิ้นสุดลง เขาจึงทำได้เพียงใช้วิชาปกปิดสวรรค์เพื่อยืดอายุไปก่อน แต่ข้อเสียของวิชานี้คือเขาทำได้เพียงนอนอยู่นิ่ง ๆ เท่านั้น มิอาจดำเนินชีวิตตามปกติได้

 

“ท่านอาจารย์ ในสุดเวลาที่ท่านรอคอยก็มาถึงแล้ว ข้าหาร่างที่ยอดเยี่ยมเหมาะกับท่านได้แล้ว ครั้งนี้ท่านจะได้เกิดใหม่และเป็นผู้นำอารามมังกรสวรรค์ไปสู่ความรุ่งเรืองอีกครั้ง” เจ้าอารามพูดออกมาด้วยความแผ่วเบา

 

ตึง

 

ตึง

 

ตึง

 

เวลาห้าโมงสี่สิบห้านาที เสียงกลองมังกรสะท้อนไปทั่วลานพิธี ควันธูปมงคลฟุ้งขึ้นท้องฟ้า

 

“อัญเชิญสัตว์ศักดิ์สิทธิ์”

 

เสียงผู้ดำเนินพิธีดังก้องกังวาน ทำให้ดูมีมนต์ขลังเป็นพิเศษ

 

ด้านทิศตะวันออก นักพรตอาวุโสเดินตามมาด้วยบรรดาลูกศิษย์ที่แบกกรงขนาดใหญ่ ข้างในเป็นงูมีเขาประหลาด ลำตัวสีเขียวยาวราวสิบเมตร

 

ด้านทิศใต้ นักพรตอาวุโสเดินตามมาด้วยลูกศิษย์ที่หามกรงออกมา ข้างในมีไก่ตัวผู้ที่ใหญ่กว่าปกติราวสามเท่า ทั่วทั้งตัวมีสีแดงสด บนหัวมันมีหงอนงดงามราวกับมงกุฏ

 

ด้านทิศตะวันตก  นักพรตอาวุโสเดินตามมาด้วยลูกศิษย์ที่แบกกรงขนาดใหญ่ออกมา ข้างในมีเสือขาวที่ดูดุร้ายมาก 

 

ด้านทิศเหนือ  นักพรตอาวุโสเดินตามมาด้วยลูกศิษย์ที่แบกกรองขนาดใหญ่ ข้างในมีเต่าสีดำทมิฬ ที่ตัวใหญ่กระดองกว้างราวสองเมตร

 

บรรดาลูกศิษย์และคู่สามีภรรยาวัยกลางคนเห็นฉากนี้ก็ประหลาดใจมาก สัตว์เหล่านี้ล้วนไม่เคยพบเห็นได้ในโลกภายนอก

 

“สวดคาถาสี่จตุรเทพ” ผู้ดำเนินพิธีกล่าวอีกครั้ง

 

บรรดาลูกศิษย์ทั้งหลายจึงเริ่มท่องคาถาพร้อมกัน

 

สี่เทพสัตว์สวรรค์

 

กำราบสี่ทิศ

 

บูรพามังกรฟ้า

 

ทักษิณหงส์ชาด

 

ประจิมพยัคฆ์ขาว

 

อุดรเต่าทมิฬ

 

สี่เทพสัตว์สวรรค์

 

พิทักษ์สี่ทิศ

 

ขอจงสถิต ณ ที่นี้เทิญ

 

เหล่าลูกศิษย์ท่องคาถาอย่างพร้อมเพรียง

 

พระอาทิตย์ค่อย ๆ เคลื่อนมาเป็นเวลาเที่ยงตรง

 

“บูชายัญสี่สัตว์สวรรค์” ผู้ดำเนินพิธีกล่าวอีกครั้ง

 

ผู้อาวุโสที่ประจำการอยู่กับสัตว์ทั้งสี่ลงมือพร้อมกัน ลงดาบที่คอสัตว์ทั้งสี่จนเลือดสาดกระจายไปบนแทนพิธีหนกจนแดงฉาน



 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา