อาลัวร์แม่สาวน้อยคลั่งรัก

-

เขียนโดย ศูนย์จุดห้า

วันที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2564 เวลา 17.05 น.

  1 ตอน
  0 วิจารณ์
  1,509 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2564 19.03 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ตอนที่ 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

      เหตุการณ์ตัวอย่างหลังคู่หมั่นหักหน้าและความร้ายบื้อของอาลัวร์ ครั้งที่ 1

      "ตึ่ง!!!!!!!"

     "ยัยตาหวาน เป็นเธอสินะที่มายุ่มย่ามกับมาร์เลตน่ะ?"

     " Σ(-_-?! "

     "เลิกมายุ่งกับคู่หมั้นของอาลัวร์ซะ" อาลัวร์กระแทกมือลงกับโต๊ะเสียงดังสนั่นทำให้เป็นจุดสนใจของนักเรียนในระแวกนั้นทันที เกิดเสียงกระซิบกระซาบตามมา ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

      หญิงสาวที่ถูกเรียกสดุ้งสุดตัว ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างอย่างตกใจ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นหน้าเศร้าๆ

     "วะ...ว่ายังไงนะคะ"

     "ไม่สวยแล้วยังโง่อีกนะคะ เลิกยุ่งกับคู่หมั้นฉันซะ...เข้าใจไหม!!"

     " -_-' "

     อาลัวร์เอ่ยเสียงเข้ม จ้องแม่สาวตรงหน้าเขม็ง....ตอนนี้รู้สึกโมโหมากเลยค่ะ

      "ตะ..แต่ว่าเราคบกันอยู่นี่คะ"

      เอ๊ะ!!!?ยัยผู้หญิงสามร้อยห้าสิบแปดล้านเล่มเกวียวนี่....ขนาดอาลัวร์พูดออกไปอยู่โทนโท่ว่าเป็นคู่หมั่นอยู่หยกๆ ไร้ยางอายมากเลยค่ะ อย่างนี้ให้อาลัวร์สั่งสอนสักหน่อยเถอะ

      " หมับ!"   เธอคว้าแก้วน้ำที่วางอยู่ไม่ไกลสาดใส่หน้าหวานๆให้หายเลี่ยน ดูไม่จืดกันไปเลยหึ!

      "อ๊ะ!!? " โบว์อาร์ร้องเสียงหลง ใบหน้าหวานเปียกโชกไปด้วยหยดน้ำใส เป็นไงตาสว่างรึยัง

      "คะ....คุณอาลัวร์ทำอะไรคะ!!?"

      "ล้างความเสแสร้งของเธอไง...จำไว้อย่าเข้าใกล้คู่หมั้นของอาลัวร์อีก" ว่าจบก็สบัดผมเดินออกมาอย่าง สวยๆ....หลังจากผ่านไปได้ไม่นานนักก็โดนเรียกตัวไปสอบสวนโดยคุณคู่หมั่นทันที

 

 

ความร้ายบื้อของอาลัวร์ครั้งที่ 2

           --------สวนหย่อมหลังโรงเรียนน---------

     "ว่ามายัยตาหวาน เธอจะเอายังไงกับฉัน" อาลัวร์จ้องสาวน้อยตรงหน้าอย่างขุ่นเคืองถึงที่สุด หลังจากวันแรกที่เธอสั่งสอนยัยตาหวานนี่ไปไม่สำเร็จ แถมยังไม่มีความสำนึกสักนิด คิดว่ามาร์เลตคอยเข้าข้างอยู่ล่ะสิ ฮึ่ม!!

      "ขะ...ขอโทษค่ะ" น้ำตารื้อขึ้นมาอย่างน่าสงสาร นี่ขนาดอาลัวร์ยังไม่ลงมือทำอะไรเลยนะ น่าตายจริงๆ

      "ขอโทษอย่างนั้นหรอ" ประทานโทษเถอะ ที่เธอต้องทำคือเลิกยุ่งกับมาร์เลตต่างหาก อาลัวร์โกรธจนควันออกหู

      " ตะ..แต่ว่าคุณมาร์เลตคบอยู่กับฉันนะค้ะ"

      "ละ..เรารักกันนี่คะ"

      "กรี๊ดดดด!!!มะ..เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ" อาลัวร์เหมือนจะทนไม่ได้อีกต่อไป เมื่อยัยตาหวานนี่แกล้งยั่วเธอ หญิงสาวโกรธจนหน้าดำหน้าแดง

      "เรารักกันค่ะ...คุณอาลัวร์ต่างหากล่ะคะที่ควรจะยกเลิกการหมั้นไป คุณจะพรากคู่รักออกจากกันได้ลงคอหรอ" ยัยตาหวานยังปั้นหน้าเศร้าน้ำตาคลอหน้า

       "วะ...ว่าไงนะ อึก..ยัยตาหวานตายซะเถอะ" อาลัวร์โกรธจนหน้ามืดตามัวพุ่งเข้าใส่โบอาร์ที่ยืนอยู่ริมสระน้ำ หวังจะผลักให้ตกน้ำตายๆไปซะ แต่สาวเจ้ากลับลื่นนถลาพุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างห้ามไม่อยู่

       โบอาร์หน้าเหวอก่อนจะเหวี่ยงตัวหลบไปอย่างหวุดหวิด

       "พรืด!!!"

       "กรี๊ดดดด!!!"

       "ตู้มมมมม!!!!!!"

       "ชะ...ช่วยด้วย!!!!? อ่อก อั่ก ชะ...ช่วยฉันด้วยย"

       และ อีกสารพัดความร้ายบื้อ ของอาลัวร์ ไม่ว่าจะแกล้งขัดขา ยัยตาหวาน. แต่อาลัวร์กลับทรงตัวไม่อยู่ล้มเองซะงั้นโดยที่ยัยตาหวานจอมเสแสร้งนั่นไม่เป็นอะไรสักนิด จะแกล้งชนยัยตาหวานนั้นให้ล้มก้นจ้ำเบ้าตัวเองกลับสะดุดหินล้มจนหน้าแหกไปหลายวัน และ แน่นอนทุกครั้งที่อาลัวร์คอยกลั่นแกล้งยัยตาหวานจอมมารยา มาร์เลตจะเรียกเธอไปเสวนาทุกครั้งพร้อมกับคำพูดที่กล่าวออกมาแล้วทำเอาอาร์ลัวร์บอบช้ำอยู่ร่ำไป  แต่ถึงกระนั้นก็คอยมาเอาใจมาร์เลตอย่างกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนทุกที

      ....แต่ทว่าในเหตุการณล่าสุดวันนั้น กลับทำให้เธอเปลี่ยนความคิดทั้งหมดที่มีไป.

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา