เพียงว่ารัก

                           บังเอิญ.......จูบ

                             เพียงว่ารัก

ฉันที่กำลังแต่งตัวอย่างเร่งรีบเพื่อไม่ให้เขาต้องรอนาน เขาเป็นห่วงฉันขนาดนั้นหรอ คงไม่ใช่หรอก คุณท่านต้องให้เขาเอายามาให้แน่ๆ ถือว่าเป็นคนดีอยู่บ้าง รับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองเป็นต้นเหตุ ให้ฉันต้องเจ็บตัว

" เสร็จแล้วค่ะคุณนพ "

" นี่ ยาแก้อักเสบ รีบทานและเข้านอน พรุ่งนี้ไปขึ้นรถกับฉันที่หน้าบ้านนะ ห้ามสายเด็ดขาด "

" เพียงไปเองดีกว่าค่ะ "

" เธอก็รู้คำสั่งฉัน คำใหนคำนั้น " ทำไมถึงชอบขัดใจผมตลอดนะ

" ค่ะ ทราบแล้วค่ะ" ฉันก็จำใจตอบเขาเช่นเคย ฉันที่กำลังจะเดินผ่านเขาไปเตียงนอน แต่ต้องสะดุดขาตัวเอง ทำให้มือทั้งสองของฉันไปกอดเอวเขา แล้วเราทั้งสองคนก็ล้มลงบนเตียงนอนโดยที่ เขาคร่อมอยู่บนตัวฉัน ปากของเราชนกันเนิ่นนาน และฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่ปากชนกันธรรมดา แต่คุณนพดูดปากฉัน พอรู้ตัวอีกที ฉันก็รีบผลักเขาออก ทั้งเขาและฉันต่างฝ่ายต่างก็ตกใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

" เพียง......ขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นค่ะ เพียงอยากให้คุณนพลืมมัน ที่เราบังเอิญ...จูบกัน "

" ลืมหรอ " ใช่สิสำหรับเธอ จูบนั่นมันคงไม่น่าจดจำในชีวิตเธอสิ

" ได้ ฉันก็ไม่ได้คิดว่ามันเป็นสิ่งที่น่าจดจำ " ผมตอบเธอแล้วก็เดินจากไป โดยปิดประตูเสียงดังก่อนออกจากห้อง

" เป็นอะไรของเขานะ ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วย"ชั่งเขาเถอะ ไปนอนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า

ลืม ลืมงั้นหรอ พูดมาได้ไง นั่นจูบแรกของผมเลยนะ และก็เป็นจูบแรกของเธอด้วย ผมพลิกตัวไปมาตลอดคืน นอนก็นอนไม่หลับ เธอคงนอนหลับสบายใจเลยสินะเพียงรัก

ตะวันโผล่ขึ้นตรงขอบฟ้า จันทราลาลับกลับอัสดง วันใหม่เริ่มมาถึง

" ลงมาแล้วหรอลูก ทำไมตาคล้ำขนาดนั้นล่ะ ไม่ได้นอนหรอเมื่อคืน "

"นิดหน่อยครับผมอ่านหนังสือดึกครับ "จริงๆแล้วไม่ใช่หรอก ผมเอาคิดเรื่องยัยนั่นทั้งคืน

"อย่าหักโหมมากนะ เดี๋ยวไม่สบายเอา มาทานข้าวดีกว่าจะได้รีบไปโรงเรียน ทำไมหนูเพียงยังไม่มานะ "

" หนูมาแล้วค่ะคุณท่าน ขอโทษที่ทำให้ต้องรอนานค่ะ "

"ไม่เป็นไรจ๊ะ หนูเพียงหน้าตาสดใสนะ ไม่เหมือนตานพที่ไม่ได้นอนทั้งคืน "

" ไม่ได้นอนหรอคะ " ฉันหันไปทางคุณนพ " ม.6ไม่มีสอบนะคะ พึ่งเปิดเรียนวันแรกเอง "

"ก็ตานพอ่านหนังสือซะดึกเลยไม่ได้นอน ทำไมต้องหักโหมด้วย พักบ้างนะลูก ให้ร่างกายผ่อนคลายบ้าง "

" ครับแม่ " มันไม่ใช่เพราะหนังสือ มันเป็นเพราะเธอไงเพียงรัก เธอคงลืมเรื่องจูบไปแล้วสินะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หลังจากทานข้าวเสร็จผมก็เดินไปที่รถ เพื่อไปโรงเรียน เพียงรักเธอก็นั่งหน้ารถข้างลุงวิชัย และมองข้างทางทุกครั้งเพื่อดูวิถีชีวิตผู้คน ผมเผลอมองเธอผ่านกระจกบ่อยมากระยะนี้ ผมไม่รู้เกิดความรู้สึกนั้น ตอนใหน

หลังจากลงจากรถ เราทั้งสองคนก็เดินไปบนอาคารเรียนพร้อมกัน ต่างคนต่างไม่พูดอะไร

" อ่าวไอ้คุณนพ ไปไงมาไงถึงเดินมาพร้อมเพียงได้วะ " คนที่ทักผมคือนัทเพื่อนสนิทผมเอง ผมกับเพียงรักมองตากันและกัน แล้วเธอก็รีบเดินไปห้องของเธอ

"ไม่มีอะไรหรอก วันนี้มารถคันเดียวกัน เธอมีเเผลถลอกที่เข่าน่ะ คุณแม่เลยไม่อย่างให้มาคนเดียว " ไอ้นัทมันชอบซักผมเรื่องเพียงรักตลอดเลย

"อ่อ อย่างนี้นี่เอง อย่างเพียงทั้งสวยทั้งน่ารัก แกไม่เผลอตกหลุมรักเพียงหรอวะ "

" ใครจะไปชอบยัยนั่นกัน ซุ่มซ่ามก็ซุ่มซ่าม "

" แต่ฉันเห็นไอเต้ รองตัวท็อปของห้อง ตอนพักเที่ยงชอบไปกินข้าวกับเพียง "

"เรื่องของเขาสิ ใครจะสนใจ " แล้วผมก็เดินเข้าห้องทันที

" ขนาดไม่สนเขา หน้าตายังกับไปโกรธใครมาขนาดนั้น หึงแรงตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยไอ้เพื่อนนพ " ผมบ่นคนเดียว

ผมจะคิดมากเรื่องยัยนั้นทำไม จะกินข้าวกับใครก็เรื่องของเธอสิ ผมก็เหมอออกนอกหน้าต่าง จนคุณครูเข้ามาสอน และได้พูดถึงสัปดาห์หน้าว่า จะมีการไหว้ครู และมีการเลือกตัวแทนถือพานชาย/หญิง ผมไม่ได้สนใจอะไรว่าเขาจะเลือกใคร

" นายเป็นอะไรนพ ทำไมเหมอตลอดเลยวันนี้ " ดาวเพื่อนสนิทผม เป็นผู้หญิงที่ผมสนิทด้วย

" ก็มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยนะ " ผมตอบเธอ

"เราว่าไม่นิดนะ นายไม่ใช่คนที่ชอบเหมออ่ะ"

พอพูดคุยกับดาวเสร็จ เสียงคุณครูก็ดังขึ้นให้นักเรียนทุกคนเงียบ และเสนอชื่อคนถือพานมา

" ผมเสนอชื่อ น้ำชา ครับ "เพื่อนผู้ชายในห้องพูด

" หนูขอเสนอชื่อ ประธานของเราค่ะ นพ " เพื่อนในห้องพูดขึ้น

"ผมเสนอชื่อ ดาว และฝ่ายชายก็เต้ รองตัวท็อปของห้องครับ " เพื่อนในห้องพูดขึ้น

"ได้ข้อสรุปแล้วนะ จากทั้งนักเรียนเสนอมาและจำนวนผลโหวตที่มากที่สุด ฝ่ายชายได้แก่ นพนัย วิวัฒนาการจ๊ะ ส่วนฝ่ายหญิงคือ ดาวกมล ธนโชคจ๊ะ "

เพื่อนต่างๆต่างพากันตบมือให้ผมกับดาว สำหรับผม ผมไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ แต่ก็หน้าที่ด้วย ผมเป็นประธาน จะปฏิเสธก็จะดูไม่ดี

เฮ้อ จากผลโหวตฉันได้เป็นตัวเเทนถือพานฝ่ายหญิง ฝ่ายชายก็ชิปม่อน หัวหน้าห้อง6/3

" ยินดีด้วย เพียงเพื่อนรัก ผู้ถือพานสามสมัย "ปิ๋มพูดขึ้น

" ฉันไม่อยากเป็นเลย ปีที่สามแล้วนะ " ตั้งแต่ม.4 -ม.6 เอาเถอะปีสุดท้ายแล้ว สู้ๆ

"ไปทานข้าวกันดีกว่า หิวแล้ว " เจนพูดขึ้น

ตอนนี้เราทั้งสามคนก็อยู่โรงอาหารของโรงเรียน วันนี้คนเยอะจัง ต้องรีบหาที่นั่งแล้ว แต่ยังไม่ทันเดินไปหา ฉันก็เห็นเต้ห้อง6/1 เรียกไปนั่งด้วยสงสัยใช่ไหม เด็กห้องคิงขนาดนั้นมารู้จักฉันได้ไง มันเกิดจากอุบัติเหตุที่เขาขับรถเกือบชนฉัน เพราะฉันวิ่งไปช่วยสุนัขที่อยู่กลางถนน และนั้นคือเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้จักกัน

"นั่งด้วยกันสิเพียง เราจองไว้ให้กลุ่มเธอด้วย"

"ขอบใจนะเต้ นี่สั่งอะไรหรือยัง "

" ยังเลย เรารอเธอน่ะ"

"คราวหน้าทานก่อนเลยนะ ระวังเป็นโรคกระเพาะ" ฉันบอกเต้เพราะไม่อยากให้เขารอแบบนี้บ่อยๆมันไม่ดีต่อเขา

" ครับเพียง " เธอเป็นห่วงผมด้วย

"หิวข้าวแล้วจ๊ะทั้งสองคน พูดยังกับคู่รักไปได้ " เจนพูดขึ้น

"ไม่ใช่สักหน่อย " ฉันปฏิเสธ ส่วนเต้ก็เขิลจนหูแดงแล้ว

ผมเห็นเพียงรักคุยกับเต้ ทำไมผมต้องหงุดหงิดใจด้วย จริงอย่างไอ้นัทบอกที่ทั้งสองคนทานข้าวด้วยกัน เธอทานข้าวกับมันบ่อยแค่ใหน รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่ คำถามมากมายที่อยากจะถามเธอ แต่ก็ทำได้เเค่เก็บไว้

" นั่นเพียงรักนี่ ไอ้นพ "

" ฉันเห็นแล้ว " ผมก็ทำเมิน ไม่สนใจเดินไปที่โต๊ะประจำผม

"ไอ้เพื่อนนพทำเป็นไม่สนใจ แต่หน้าแกน่ะมันแสดงออกว่าอยากจะไปชกไอ้เต้ขนาดนั้น" นัทบ่นคนเดียว

ผมเห็นเขาสองคนคุยกัน หัวเราะมีความสุขมันขัดหูขัดตาผมจัง เธอลืมเรื่องเมื่อคืนเร็วขนาดนั้นเลยหรอ ขอเข้าไปขัดจังหวะหน่อยเถอะ

" นพ นายจะไปไหนน่ะ "ดาวพูดขึ้น

"มันคงไปหาเพียง " ผมรู้ว่าดาวมันคิดยังไงกับไอ้นพ แต่ไอ้นพไม่รู้ มันชอบใครผมรู้คนเดียวแหล่ะ

เมื่อผมเดินมาถึงโต๊ะเพียงรัก เสียงหัวเราะก็หยุดลง

" คุณนพ มีอะไรหรือเปล่าคะ " ฉันถามออกไป ทั้งสีหน้า ท่าทางเขาเหมือนโกรธใครมา

" ตอนเย็นห้ามช้าห้ามไปไหน เลิกเรียนเสร็จกลับบ้านเลย แม่ฉันสั่งน่ะ " จริงแล้วแม่ผมไม่ได้สั่งหรอก

" ได้ค่ะ มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ " เขาไม่มองฉันแต่กลับไปมองเต้แทน สองคนนี้อยู่ห้องด้วยกันแต่ไม่ถูกกัน ยอมเขาเลยไอ้คุณนพ

หลังจากผมบอกเธอเสร็จ ผมก็กลับโต๊ะทันที ถ้าเห็นอยู่ด้วยกันอีก จะกวนจนรำคาญเลย ไม่ยอมหรอก ผมเสียจูบให้ยัยนั่น เธอต้องรับผิดชอบผมและความรู้สึกผมสิ

___________________________________

คุณผู้อ่านทั้งหลายขอใจ และแสดงความคิดเห็นให้เค้าหน่อยนะ

##ห้ามคัดลอกเนื้อหาไปเด็ดขาด เพราะนิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นมาด้วยความคิดและจินตนาการของตัวเองล้วนๆ ถ้าใครคัดลอกเนื้อหาหรือนิยายของสาวน้อยรักนิรันดร์ไป ขอดำเนินการตามกฎหมาย..