[My] Forever Love คุณชายตัวร้ายกับนายตัวแสบ [Boy's Love]

7.3

เขียนโดย oKARASUo

วันที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2564 เวลา 12.58 น.

7 ตอน

0 วิจารณ์

3,519 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2564 13.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

6) คนละคนเดียวกัน?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

'เมียมี เมียพี่ ต้องมา'

'นี่เมียไม่มา ก็เพราะว่าเมีย ไม่ มี'

'เมียมี เมียพี่ ต้องมา'

'นี่เมียไม่มา ก็เพราะว่าเมีย ไม่ มี'

'ขวัญเอยขวัญเรือน'

'อย่าแชอย่าเชือน เบือนบิดไมตรี'

'ยอดรัก รัก สลักใจ'

'ฝังไว้ ในดวงฤดี ตัวพี่นี้บริสุทธิ์'

'หัวใจผ่องผุดไม่มีราคี'

'เห็นใจพี่บ้าง เถิดยอดชีวา'

'เมียพี่ไม่มา ก็เพราะว่าเมีย ไม่ มี'

'เมีย มี เมีย พี่ ต้องมา นี่เมียไม่มา'

'ก็เพราะว่าเมีย ไม่ มี'

'เมีย มี เมีย พี่ ต้องมา'

'นี่เมียไม่มา ก็เพราะว่าเมีย ไม่ มี'

"โอ๊ยยยยยใครเปิดเพลงเชี้ยอะไรดังขนาดนี้ นี่มันยังเช้าอยู่เลยนะเว้ย เปิดอย่างกับงานทอดกฐินวัดบัวลอย?งั้นแหละ"

ผมที่ต้องตื่นมาอย่างหัวเสียเพราะดันไปได้ยินใครที่ไหนไม่รู้แม่งเปิดเพลงซะดังลั่นซอย ดังซะขี้หูออกมาเต้นสามช่า แหม่~ ผมที่นอนไม่หลับอีกแล้วก็ลุกพรึ่บลงจากเตียงและเดินตามเสียงเพลงมา

"แม่งเสียงมันทำไมดังใกล้จังวะ" ผมเดินลงมาที่ชั้นสองที่เป็นห้องครัวและห้องพักของครีมกับเฮียซัน แล้วผมก็ต้องหยุดกึก เมื่อเจอเข้ากับสิ่งมหัศจรรย์ทั้งเจ็ด ไม่ใช่แล้วแบบนี้ไม่ได้เรียกสิ่งมหัศจรรย์ แบบนี้มันอุบาทว์เกินที่จะเรียกแบบนั้นได้ ดีนะที่กูยังไม่ได้กินข้าว ก็ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ อือ อือ อือ(เสียงเอคโค่)

ไอ้เฮียที่ทั้งเนื้อทั้งตัวใส่แค่ผ้าขาวม้าผืนเดียว เดินไปเดินมาเหมือนว่าจะทำอาหารอยู่แต่ไม่ใช่แค่นั้นไง ไอ้เหี้ยแม่งเสือกยืนนิ่งๆไม่ได้มันเต้นด้วย ทำท่าประกอบเพลงเฉย ยกทัพพีขึ้นมาจ่อปากพร้อมแหกปากร้อง

คุณผู้ชมครับลองนึกภาพตามผมนะ ผมยาวรุงรังถึงบ่า หัวฟูๆของมันที่ตอนนี้ใส่ที่คาดผมสีเขียวเรืองแสง หนวดเคราแบบคุณลุงซานต้า ไล่ลงมาคือเปลือยอก แต่แม่งหุ่นโคตรแซ่บบอกเลย -.,- แต่พอไล่สายตาลงมาอีก ผ้าขาวม้าที่พันเอวเอาไว้และมันพร้อมมมจะหลุดปลิวออกมาได้ทุกเมื่อ คือจะ ว่ายังไงดี ทั้งตัวมันมีดีอยู่ตรงที่หุ่นดีและขาวเท่านั้นเอง และ เดี๋ยวๆๆๆๆ มึงอย่าส่ายเย๊อออ กูกลัวผ้ามึงหลุดไอ้เฮียยย ผมนี่ก็บ้ายืนมองมันเต้นอยู่ได้ โอ้ยประสาทจะกิน ตั้งแต่เจอไอ้เฮีย ชีวิตผมบันเทิงขึ้นเยอะ คนหล่อเพลีย

"เฮียเดี๋ยวๆๆๆ อย่าส่ายเยอะผ้ามันจะ..."

พรึ่บ!!!

"หลุด...กรี๊ดดดดดดด"กูนี่กรี๊ดเลย ร้องลั่นบ้าน ไอ้เฮี๊ยยยยยไอ้คนลามก ไอ้หนวดกรัง ไอ้กระหังบินได้ โอ้ยย คุณผู้ชมมม มันหลุดแล้ววว หลุดลงมาต่อหน้าต่อตาผมเลย แล้วที่หนักกว่านั้นคือมันไม่ใส่กางเกงในเว้ย แล้วอะไรๆ มันก็ปรากฏต่อสายตาชาวโลก จรวดอาร์พีจีของมันพร้อมกับลูกระเบิดสองลูกหันมาส่งยิ้มสวัสดีให้ผมอย่างเป็นมิตร? เพราะอะไรทำไมถึงบอกว่าเป็นมิตรอ่ะเหรอ ก็เพราะว่าตอนนี้มันห้อยสงบนิ่งอยู่น่ะสิ ดีนะที่มันยังไม่ได้อยากจะสู้รบกับใคร ไม่งั้นมันคงชูคอพร้อมยิงแน่นอน แล้วอะไรทำไมผมต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย

"อ้าวชายน์ รอแป๊บนะเดี๋ยวข้าวก็เสร็จแล้ว"

"เฮียยย ข้าวผมยังไม่หิวแต่ว่าช่วยเก็บมันเข้าคลังอาวุธก่อนดีมั้ย จรวดอาร์พีจีนั่นน่ะ"ผมพูดในขณะที่ตายังจ้องไปที่หว่างขาของไอ้เฮียไม่วางตา กูอายแต่ทำไมกูยังมองงง จรวดมันแม่งใหญ่โตมโหฬารบานเย็นมาก ไม่อยากจะคิด แทงทีไส้แตก ว่ากันตามตรงนะถ้าโดนเข้าไปงานนี้พระเจ้าไม่ช่วยกล้วยไม่ต้องทอดกันเลยทีเดียว

"อ้าว ผ้าหลุดเหรอ นึกว่าแอร์มันแรงถึงว่าทำไมเย็นแปลกๆ"มึงไม่ต้องมาองมาอ้าวเลย มึงควรจะอายกูบ้างถึงกูกับมึงจะมีอะไรเหมือนกันแต่มึงก็ไม่ควรชักอาวุธออกมาขู่กูแบบนี้ แม่งดีนะเลือดกำเดาไม่พุ่งออกมาด้วย

"โอ๊ย คนหล่อเครียด แล้วนี่เฮียครับ คุณเฮียไม่คิดจะอายอะไรใครเลยหรือยังไงกันครับ ใส่แค่ผ้าขาวม้าผืนเดียวเดินไปมาแบบนี้"

"อายทำไม มีเหมือนกันไม่เห็นต้องอายเลย"ยัง มันยังไม่สำนึก

"เฮียเก็บมันกลับเข้าไปนะ โอ๊ยย ผมไปอาบน้ำดีกว่า คุยกับเฮียแล้วปวดหัว อ้อ แล้วอย่าลืมปิดเพลงซะด้วยนะครับ มันดังมากนึกว่าที่บ้านจัดงานรำลึกงานวัด" ผมพูดจบก็รีบเดินกลับเข้าห้องทันที

บางทีก็รู้สึกอายแทนมันนะ ขนาดครั้งก่อนที่ผมไม่ได้ใส่อะไรแล้วมาเปิดประตูรับมันนี่ผมยังอายไปสามวันเลย แล้วนี่มันคิดว่าโชว์มาโชว์กลับไม่โกงใช่ป่ะ วันนี้ถึงได้มายืนเด่นหราเป็นสง่าโชว์จรวดอาร์พีจีให้ผมดูแบบนี้ สงสัยผมคงต้องไปหาหมอบ้างแล้วล่ะ เจอแบบนี้บ่อยๆหัวใจจะละลาย เห้ย ไม่ใช่ หัวใจจะวาย ตกใจหัวใจวายอ่ะ เข้าใจใช่มั้ยครับ จริงๆนะ -.,-

ผมอาบน้ำแต่งตัวหล่อเสร็จปุ๊บก็เดินลงมาข้างล่าง ตอนนี้ครีมเปิดร้านเสร็จแล้วพร้อมให้บริการ อย่าลืมแวะมาชิมกันนะครับ

"อ้าวเมีย วันนี้แต่งตัวซะหล่อ จะออกไปไหนเหรอครับ"นั่น ยัดเยียดตำแหน่งให้กูอีกแล้ว

"ก่อนตอบขอตบทีหนึ่งได้มั้ยครับ ไอ้บ้าอย่ามาเรียกแบบนี้นะ"

"ฮ่าๆ แล้วนี่พี่จะไปไหน"

"ว่าจะออกไปทำธุระสักหน่อย แต่ไม่น่าจะนานหรอก เดี๋ยวก็กลับ"

"อืม โอเค รับทราบครับผม แล้วนี่พี่ทานข้าวยัง ทานข้าวก่อนมั้ยหรือว่าจะออกไปเลย"

"เดี๋ยวพี่จะออกไปรับเพื่อนด้วยคงจะให้มันเลี้ยงแหละ ฮ่าๆ ยังไงมันก็เพิ่งกลับจากต่างประเทศด้วย ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึง"

"เอ๊ะ ใครกันครับ มีคิดถงคิดถึง สาวใช่ไหมสวยมั้ยครับ แน่ะหรือว่าแฟนใหม่ พี่ทำแบบนี้กับผัวได้ยังไงครับ ครีมเสียใจนะ ฮื้อออ"

"สตรอว์เบอร์รี่มากครับ เดี๋ยวตีกบาลแยกเพื่อนเว้ย ผู้ชายด้วย"

"เฮ้ ผมไม่เคยรู้เลยนะว่าพี่มีเพื่อนอยู่ต่างประเทศด้วยใครเหรอครับ ผมอยากรู้" แน่ะนังขี้เผือก พอได้ยินว่าเป็นผู้ชายนี่ออกอาการเลยนะ อ้อเหมือนผมจะลืมบอกอะไรหรือเปล่า น้องครีมเป็นเกย์แหละ เพราะที่ผมรู้ก็เพราะว่าหมอนี่มันเข้ามาจีบผมไง ซึ่งตอนนี้มันก็ยังหยอดผมอยู่ทุกวันทั้งที่ผมปฏิเสธไปแล้วว่าผมไม่ใช่เกย์

"รูปเหรอ รอแป๊ปนะ"ผมหยิบมือถือขึ้นมากดเข้าอัลบั้มรูปแล้วเลื่อนหารูปเพื่อนผมให้ดู

"ไหนๆเจอยัง พี่แม่งช้าอ่ะ"

"นี่ลูกน้ำลายไหลแล้วครับรอแป๊ปสิวะ เอ้าคนนี้"ผมยื่นมือถือส่งให้ครีมดู โอ๊ยไอ้บ้าตามันเป็นประกายวิบวับเลย สงสัยจะถูกใจ ก็ใช่สิเพื่อนผมมันออร่าแรงแซงสิบล้อพ่วงห้าพ่วงเลยนี่หว่า หล่อถึงขนาดไม่ว่าจะเพศไหนรุ่นไหนต่างก็อยากได้มันเป็นผัวทั้งนั้น นี่ผมว่ามันควรได้รางวัลผัวแห่งชาตินะ

"เชี่ย หล่อลากกระชากเครื่องในมาก เขาชื่ออะไรอ่ะพี่"

"หมอนี่ชื่อ บุญปลูกน่ะ"

"เชี่ยย พี่ เอาดีๆดิคนหล่อลากขนาดนี้อ่ะนะ จะมาชื่อบุญปลูก ผมไม่เชื่อ"โอ้ย ชื่อนี้มันไม่ดีตรงไหน มึงเตรียมตั้งโต๊ะแถลงข่าวขอโทษคุณบุญปลูกทั้งประเทศเลย เดี๋ยวลุงต...พอๆเลิกคุยก่อนที่กูจะไปนอนคุยกับรากมะม่วงเถอะ

"หมอนี่ชื่อไคโตะ "

"คุณไคโตะสินะครับ ต้องส่งคนไปตามสืบสักหน่อยแล้ว"

"เมื่อกี้นายพูดอะไรหรือเปล่า"

"อ้อเปล่าครับผมแต่บอกว่าคุณไคโตะเขาหล่อน่าลากไปกินอ่ะครับ ฮ่าๆ พี่ชายน์รีบไปเถอะครับเดี๋ยวสายนะฮะ"นั่นรู้ชื่อเพื่อนกูปุ๊บรีบไล่กูปั๊บเลย

"เออๆ ดูร้านดีๆล่ะ ถ้ามีอะไรก็โทรมาเข้าใจมั้ย"ผมบอกแล้วเดินออกมาจากร้าน

"ครับๆ เมียก็เดินทางปลอดภัยนะครับ"

"เมียพ่อง ไม่ใช่เว้ย ต้องให้พูดสักกี่ครั้งกันวะ"เห้อ มันยังไม่วายยัดเยียดตำแหน่งมาให้อีกตามเคย ผมส่ายหน้าให้กับความทะเล้นมันที่ทำให้ผมหัวร้อนได้ตลอดสิน๊า

ผมมารับไคโตะที่สนามบิน รออยู่สักพักมันก็ออกมา ออร่าผัวแห่งชาติยังคงวนอยู่รอบตัวมัน ทำให้มองหามันได้ไม่ยาก ผมยกมือขึ้นโบกไปมา มันที่เห็นว่าเป็นผมก็รีบเดินยิ้มหล่อออร่าผัวมาทันที

"ไงมึง"ผมทักมันทันทีที่มันลากกระเป๋าเดินทางแบรนด์ดังมาหยุดอยู่ที่หน้าผม

"ไงเพื่อน ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงฉิบหาย"มันทักกลับมาพร้อมกับกอดหมับ

"ไอ้ไค ปล่อยไอ้บ้าคนมองกันใหญ่แล้ว"ผมที่โดนกอดดิ้นขลุกขลัก

"ฮ่าๆ โอเคๆ แต่ว่านะชายน์ นายสูงขึ้นบ้างหรือเปล่าทำไมมีแค่นี้เอง"มันพูดพร้อมกับยกมือเรียวยาวของมันขึ้นมาเพื่อวัดระดับความสูง ใช่ซี่~~กูมันเตี้ยนี่ ขนาดสูงตั้ง178นะ ยังไม่เท่ามันเลย

"ไอ้ไคกูสูงขึ้นตั้งหลายเซ็นต์นะตอนนี้178 แล้ว" ผมพูดอย่างภาคภูมิใจ

"กูสูงแค่ 183เองอ่ะ ไม่กระเตื้องเลยเสียใจฉิบหาย"มึงกล้าพูดนะ มึงมันกล้าพู๊ดด สูงแค่183 ไอ้สัส แถมยังยิ้มล้อกูอีก

"สัส ยิ้มล้อกู มึงเดินกลับบ้านเองเลย"

"ฮ่าๆๆ กูขอโทษ โถ่เพื่อน~~~"ไม่ต้องมาทำเสียงอ้อนเลยไอ้เพื่อนเลว

"ไปกันได้แล้วกูหิวข้าว ให้มารับเช้าแบบนี้เนี่ย อ้อ แล้วที่สำคัญ มึงต้องเลี้ยงกูนะครับเพื่อน" ผมพูดพร้อมทั้งยกมือกอดอก

"ครับๆ รับทราบแล้วครับคุณหนู"

"กูไม่ใช่คุณหนู ไอ้บ้าไค ไปกันได้แล้ว"ผมพูดแล้วเดินนำไอ้เพื่อนตัวสูงออกไปที่ลานจอดรถ

ห้างสรรพสินค้า M

ผมกับไคเราเดินหาร้านอาหารกันอยู่พักใหญ่ กว่าจะได้ร้านก็เดินกันขาแทบหัก

"โอ๊ย ปวดขาฉิบหาย ร้านอาหารก็ไม่เคยจะว่างเลย ไปตายอดตายอยากกันมาจากไหน"ผมที่เข้ามานั่งที่โต๊ะเพื่อรอสั่งอาหารก็โอดครวญขึ้นมา

"นี่เพื่อนครับ ต้องการคนนวดให้มั้ยครับ โอดครวญจังเลย เดินนิดเดินหน่อยทำเป็นร้อง"ครับไอ้คนไม่เหนื่อยแหม่~~อยากจะกระโดดถีบสองตีนคู่ เอาให้กลิ้งกลับญี่ปุ่นไปซะเลย

อ้อผมลืมบอกไปว่าไอ้หน้าหล่อตรงหน้าเนี่ยที่บ้านมันทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ แม่งรวยโคตร คนอะไรหล่อไม่พอแถมยังรวยอีก กูอิจฉาเมียมันในอนาคตจริงๆ

"กูเกลียดมึงจริงๆครับเพื่อน"ผมว่าพร้อมมองบนใส่มัน ไอ้เพื่อนตัวดีหัวเราะลั่น เราสั่งอาหารมาแล้วลงมือจัดการกับอาหารตรงหน้าก่อนที่ผมจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ

ผมเดินผ่านโต๊ะหลายโต๊ะมาเพื่อตรงไปที่ห้องน้ำ ผมเดินเข้าไปยังห้องด้านในสุดและเข้าไปนั่งได้สักพัก ผมได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาและเงียบหายเข้าไปในห้องน้ำ

'ฮัลโหล เรื่องที่สั่งให้จัดการไปถึงไหนแล้ว'

'ใช่ จัดการไปสืบประวัติมาให้ฉันด่วนเลย'

ผมที่นั่งอยู่ได้ยินบทสนทนาที่ไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไรบ้างแต่อย่างหนึ่งที่ผมรู้ลึกได้คือน้ำเสียงนั่น มันคล้ายกับน้ำเสียงของเฮียซันเป็นอย่างมาก แต่ว่ามันอาจจะแค่คนเสียงคล้ายก็ได้

'ถ้าได้เรื่องแล้วโทรมารายงานฉันด่วนเลยนะ'

'ถ้าเห็นว่าท่าไม่ดีก็จัดการปิดจ๊อบซะ'

เชี่ยปิดจ๊อบอะไรวะ มึงเด็กมหาลัยป่ะ แบบสืบข้อมูลทำรายงานงี้ จบงานก็ปิดจ๊อบงี้ใช่ป่ะ กูมันคนดีศรีประเทศสยาม คิดบวกๆๆเลยนะ

ผมที่ได้ฟังบทสนทนาบางส่วนไปก็คิดว่าถ้าได้ยินไปมากกว่านี้คงจะไม่ดี ถ้าเกิดมันเป็นคนเลวแล้วมันรู้ว่าผมได้ยินมันอาจจะจับผมไปปู้ยี่ปู้ยำก็ได้ กรี๊ดดดด แค่คิดก็สยิว เชี่ยสยองเหอะ สยิวบ้าอะไร ผมตัดสินใจออกมาจากห้องน้ำทันที แต่แล้ว

จ๊ะเอ๋~

มันก็ออกมาจากห้องน้ำเหมือนกัน โอ้โห ตาต่อตามาประสานกันปิ้งๆเลยไอ้สัส มันชะงักไปเลย ส่วนผมก็ตกใจเพราะว่ามัน หล่อมากกก หล่อเหี้ยๆ หล่อลากกระชากตับออกมาแดก อะไรจะหล่อขนาดนั้น ตาคม คิ้วเข้ม ผิวขาว ตัวสูง โอ้ยกูอิจฉา แถมยังแต่งตัวโคตรเท่ เคลิ้ม~~ เชี่ย...กูไม่ได้เป็นเกย์

"..."ผมมองหน้ามัน แต่ไม่ได้พูดอะไร ผมหันมาที่อ่างล้างมือ จัดการล้างมือเสร็จสรรพ ก็กำลังจะเดินออกไป

"เดี๋ยวก่อน"เชี่ยเสียงแม่งอย่างเหมือน ผมสะดุ้งเมื่อถูกเรียกเอาไว้

"ครับ"ผมหันกลับมามองหน้ามันอีกครั้ง ออร่าแบบพวกมาเฟียเลยสัส แต่ก็เท่จริงๆนั่นแหละ ผมมองสำรวจรูปร่างหน้าตามันก็คิดว่ามันคุ้นมาก ผมคิดว่าถ้าเฮียซันตัดผมโกนหนวดแล้วหน้าตามันจะเป็นยังไง

"เมื่อกี้ได้ยินอะไรหรือเปล่า"

"ได้ยินอะไรครับ พอดีตอนที่อยู่ในห้องน้ำผมใส่หูฟังฟังเพลงไปด้วย ขี้ไปฟังเพลงไปฟิ๊น ฟิน~" ผมโกหกคำโตเพราะคิดว่าถ้าบอกว่าได้ยินมันคงจะไม่ดีกับผมเท่าไหร่

"ไม่มีอะไรหรอก งั้นฉันขอตัวก่อนแล้วกัน"พอพูดจบไอ้หน้าหล่อก็เดินผ่านหน้าผมไปทันที

ผมหันไปมองตามหลังของคนคนนั้น แม้กระทั่งข้างหลังยังเหมือน นี่ผมคิดไปเองหรือเปล่าว่าคนคนนั้นอาจจะเป็นเฮียซันก็ได้ ผมเดินกลับมายังโต๊ะที่ไอ้ไคมันนั่งหน้าหล่อหลอกล่อสาวๆอยู่

"เพื่อนครับ กูคิดว่ามึงตกส้วมตายไปแล้วซะอีก"นั่นเจอหน้าปุ๊บอวยพรปั๊บ แต่ก็เกือบละวะ

"อวยพรกูจังเลยไอ้สัส แล้วนี่มึงจะกลับได้หรือยังครับ"

"กลับสิ กูก็อยากจะพักเหมือนกัน"

"เออกลับเถอะ"

ผมขับรถไปส่งไคโตะที่บ้านและวนรถกลับมาที่ร้านทันที เพื่ออยากจะพิสูจน์อะไรนิดหน่อย ผมลงจากรถและเดินตรงเข้ามาในร้าน

"ครีม เฮียซันอยู่มั้ย"

"อ้าวเมียกลับมาแล้วเหรอครับ"

"ยัดเยียดตำแหน่งให้กูอีกแล้วซัดซะดีมั้งเนี่ย ตอบคำถามกูมา"

"พี่เป็นอะไรเนี่ยหงุดหงิดเรื่องอะไรมากันเนี่ย เฮียแกอยู่ในห้องมั้งครับลองขึ้นไปดูสิ"ผมรีบเดินขึ้นมาที่ชั้นสองหาเฮียซันทันที

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"อ้าวไอ้แสบกลับมาแล้วเหรอ"

"เฮียทำอะไรอยู่ครับ"

"เปล่าหรอกไม่ได้ทำอะไร ันฉนอนอยู่น่ะ"ผมที่อดสงสัยไม่ได้เลยดันตัวเองเข้าไปในห้องนอนของเฮียซันก่อนจะมองสำรวจไปรอบๆห้อง

"เห้ย มาหาอะไร บอกสิ จะได้ช่วยหา"ดูเหมือนเฮียแกจะตกใจไม่น้อยที่ผมเข้ามาให้ห้อง ผมเดินไปที่ห้องน้ำ กลับมาที่ตู้เสื้อผ้า ลองมองหาชุดสุดเท่ที่เห็นวันนี้ แต่ในใจก็คิดว่าอย่าให้เจอ เพราะไม่คิดว่าทั้งสองคนจะเป็นคนคนเดียวกันได้

"เฮียผมขอโทษนะ แต่ว่าวันนี้เฮียได้ออกไปไหนมาหรือเปล่า"ผมยืนนิ่งถามคำถาม

"ก็มีออกไปนะ ไปซื้อของที่ตลาดกลับมาทำข้าวเย็น นายมีอะไรหรือเปล่า

"เอ่อ ไม่มีครับ ผมรบกวนเวลานอนของเฮีย ผมขอตัวก่อนครับ"

ผมเดินออกมาจากห้องของเฮียซัน พลางคิดว่าเขาทั้งสองคน คงไม่น่าจะใช่คนคนเดียวกันแน่ ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย~~~~เห้อ ช่างมันแล้วกัน

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

รอกันนานมั้ย อย่าเพิ่งหนีกันไปไหนน๊า

ตอน 5

สารบัญ

ตอน 7