สาปสายฝน (เดอะซีรีย์)

-

เขียนโดย watcharakarn

วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2565 เวลา 23.55 น.

  45 chapter
  16 วิจารณ์
  14.94K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2565 00.02 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

17) มันมาเป็นฝูง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ปลายลำแสงขาวของไฟฉายทาบลงบนผนังของตัวบ้าน ระหว่างที่พวกเรายืนอยู่ตรงตีนบันไดไม้ห้าขั้น

 

สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกกลัวเกร็งจนต้องถึงกับผงะก็คือภาพของฝูงแมลงเม่านับสิบนับร้อยที่บินว่อนและเกาะยั้วเยี้ยอยู่บริเวณนั้นเหมือนกำลังรอคอยอะไรบางอย่าง ฉันเห็นหลายตัวกรีดปีกบางใสไหวๆ  และไต่ไปไต่มาตามแผ่นไม้ ซึ่งมีทั้งตัวใหญ่ขนาดเกือบเท่าหัวนิ้วโป้ง และตัวเล็กประมาณปลายนิ้วก้อย ช่างเป็นภาพที่ดูน่าขนลุกขนพองเป็นที่สุด  

 

“ว้ายแมลง...อี๋!” คนที่สบถออกมาก่อนคือเสียงของคุณหนูผู้มีอารมณ์เปราะบางซึ่งอยู่ทางด้านหลังของฉัน

 

“โธ่แก้ว...กะอีแค่แมลงเม่าทำเป็นร้องไปได้”  ชานนท์กล่าว แต่ฟังจากน้ำเสียงเครือๆ นั่นแล้วเขาเองก็คงหวาดหวั่นอยู่ไม่น้อย

 

 “ถ้ามันมีแค่ตัวสองตัวฉันก็ไม่กลัวหรอกย่ะ นี่มันยกโขยงมาทั้งกองทัพ หากบินเข้าหูเข้าตาฉันจะทำไง” อีกฝ่ายโต้กลับทันควัน

 

“ฮะฮะฮะ…ที่นี่น่ะฝนตกบ่อยแมลงพวกนี้มันก็เยอะแบบนี้แหละพวกชาวบ้านเขาเห็นจนชินแล้วล่ะหนู” อาสุบรรณบอกอย่างอารมณ์ดีก่อนจะก้าวขาขึ้นไป  เสียงบันไดร้องดังแอดๆ ขณะที่พวกเราลงฝีเท้าไปบนลูกนอนไม้แต่ละขั้น ทว่าก็ยังไม่น่ารำคาญใจเท่าเจ้าแมลงเม่าพวกนั้นที่ดูเหมือนว่าจะเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่ามีผู้กล้ำกรายเข้ามาในงานปาร์ตี้ของพวกมัน

 

ความรู้สึกกลัวและขยะแขยงผุดขึ้นในหัวของฉัน เมื่อเหล่าแมลงบินถลาเข้ามาไต่ตอมตามเสื้อผ้าหน้าผมพวกเราทั้งสี่คน

                    

“ว้าย!”   แก้วอุทานพลางปัดตัวแมลงที่บินมาเกาะตรงไหล่ของเธอ

 

“สายทิพย์!”  อาสุบรรณร้องเรียกก่อนจะเคาะประตูไม้ดังก๊อกก๊อก

 

“คุณน้าคะ!”  ฉันช่วยเรียกอีกแรง ส่วนชานนท์ก็เดินไปตามเฉลียงหน้าบ้านและตบฝ่ามือลงบนพนังเพื่อทำให้เกิดเสียงดังแปะ แปะ

 

แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ กลับมา

 

‘คุณน้าทำอะไรอยู่นะ’ ฉันคิดอย่างไม่สบอารมณ์ขณะที่พวกแมลงนั่นเริ่มรุกรานเราหนักขึ้น และหนักขึ้น

 

“สายทิพย์!” คุณอาเรียกพร้อมกับบิดกลอนประตูไปมา อีกมือหนึ่งก็กวัดแกว่งไล่แมลงไปด้วย แสงไฟฉายสาดซ้ายทีขวาทีส่องไปทางไหนก็เห็นแต่แมลงปีกใสตัวเล็กๆ เกาะยุบยับเต็มพรืดไปหมด

 

ทันใดนั้นเองที่ฝูงแมลงเม่าต่างแตกฮือ และบินว่อนกันอลหม่าน ราวกับพายุแมลงอันบ้าคลั่ง  

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา