อาร์กอน (พ่อหนุ่มนักเเฮ็ค)

อาร์กอน

ไลน์ ไลน์ ไลน์

เสียงโทรศัพท์ของอาร์กอนดังขึ้น เขาจึงหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียงนอนขึ้นมาดู

"ไคโร : วันนี้เข้าฐานทัพ อย่าลืม"

"คอปเปอร์ : ขี้เกียจ"

"ซีเกมส์ : ใครไม่มาฉันจะยกพวกไปลากตัวถึงคอนโด"

"คอปเปอร์ : อ่อนโยนบ้างก็ได้นะฮยอง"

"เรดอน : สำหรับคำว่าอ่อนโยนไม่มีในพจนานุกรมของมันหรอก"

"ไคโร : จริง 5555555555555555555555"

"ซีเกมส์ : อยากกินลูกปืนแทนข้าวหรอว่ะอั้ยพวกนี้"

"ไคโร : ไม่เคยแผ่ว 555555555555"

"รันเวย์ : พี่ซีนอน มารับน้องรัยเวย์สุดหล่อด้วยนะครับ"

"ซีนอน : ภาระฉันจริงๆ"

"รันเวย์ : เอาน่า ถ้าพวกฮยองไม่มีผม เหงานะบอกเลย"

"ซีนอน : -_-"

"ซีเกมส์ : ว่าไงไอ้อาร์กอน เงียบกริบ ไม่พูดไม่จา อยากโดนถล่มคอนโดหรอ"

"อาร์กอน : เย็นไอ้เสือ"

"อาร์กอน : เดี๋ยวฉันไปถึงคนแรกเลย"

"ไคโร : ให้จริงเหอะ ครั้งที่แล้วก็สายกว่าชาวบ้านเขาเลย"

"อาร์กอน : ถึงไปคนสุดท้ายก็ไปเปล่าว่ะ เออเจอกันสหาย"

"รันเวย์ : เอาน่า พี่อาร์กอนเขาอายุเยอะที่สุดในกลุ่ม จะเดินจะเหินอะไรก็ต้องระมัดระวัง ไปไหนช้ามันเป็นเรื่องธรรมดา"

"อาร์กอน : ฉันแค่อายุ 30 เองนะรันเวย์"

"รันเวย์ : 55555555555 ถึงฮยองจะแก่ แต่ผมก็รักฮยองมากนะ ฮยองหล่อสุดในใจผมเลย"

"ซีนอน : ปลอม"

“เฮ้อ” เสียงถอนหายใจของคนตัวโตที่มีอายุมากที่สุดในเดอะกัซ แต่เขาก็ไม่ได้แก่สักหน่อย ยังดูแลสุขภาพของตัวเองเป็นอย่างดี อาร์กอนคิดในใจและเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง

17.00 น.

รถแรมโบกินีสีขาวขับมาจอดในโรงจอดรถที่มีแรมโบกินีสีแดงและสีดำจอดอยู่ก่อนแล้วในคฤหาสน์ใหญ่ราคากว่า 100 ล้านบาท เป็นบ้านที่มีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ไว้จัดปาร์ตี้ มีห้องนอน 7 ห้องนอน รองรับเจ้าก้อนทั้ง 7 มีห้องฟิตเน็ต ห้องดูหนัง ห้องร้องคาราโอเกะ ห้องประชุมงาน ห้องซ้อมเต้นสำหรับหนุ่มน้อยน้องเล็กสุดของแก๊ง มีห้องไลฟ์สดของไคโร หนุ่มหล่อเจ้าสำอาง ปฏิเสธไม่ได้เลยจริงๆ ว่า พวกเขารวยมากแค่ไหน ซึ่งเจ้าก้อนทั้ง 7 เรียกว่า "ฐานทัพ"

“เฮ้อ ฉันคิดว่าฉันมาก่อนคนอื่นแล้วนะเนี่ย แต่ก็ยังแพ้ไคโรอยู่ดี” อาร์กอนคิดในใจ

หนุ่มหล่อสลัดความคิดและเดินเข้าคฤหาสน์สุดหรูไป เดินตรงไปที่ห้องรับแขก

"สวัสดีครับฮยอง" น้องเล็กสุดเอ่ยทักทาย

"เล่นเกมกันไหม" ซีนอนเอ่ยขึ้น

อาร์กอนจึงหยิบจอยเกมจากซีนอนมาเล่น

"ไหนพี่บอกจะมาคนแรกไง นี่ผมมารอตั้งนานและนะ" ไคโรเอ่ยหลังจากออกมาจากห้องไลฟ์สด

"อะไรของแก แกขี้โกง ตอนแกไลน์มาบอกว่าวันนี้อย่าลืมมาเข้าฐานทัพ แกมาไลฟ์สดอยู่ที่นี่แล้วสินะ"

"555555 ว้ารู้ทัน พอดีงานด่วน เอาเกมมาเล่นบ้างดิว่ะรันเวย์"

"อะไรๆ ผมเล่นอยู่ไม่เห็นหรอ"

"ฉันเห็นแกเล่นก็แพ้พี่อาร์กอนตลอด เล่นเพื่อ แพ้ก็ยอมรับสะเด็กน้อย"

"ใครจะไปชนะพี่อาร์กอนได้ เล่นอย่างโหด เคยแฮ็คมาทุกเกมส์แล้วขนาดนั้น ต่อให้หลับตาเล่นก็ชนะพวกเราอยู่ดี โลกนี้ไม่ยุติธรรม ไม่ยุติธรรม" เสียงโหยหวนขอความยุติธรรมของน้องเล็ก

"ช่วยไม่ได้ พอดีว่าฉันเก่งด้านนี้อยู่แล้วว่ะ"

"เมื่อกี้ใครร้องโหยหวนขอความยุติธรรมนะ" ซีเกมส์ ที่พูดขึ้น พร้อมกับถือของกินพะรุงพะรัง มาพร้อมกับคอปเปอร์และเรดอน ที่ถือของเต็มไม้เต็มมือ สำหรับปาร์ตี้ในคืนนี้

บันทึกของอาร์กอน

ผมปฏิเสธไม่ได้เลยว่ารัก 6 คนนี้ พวกเรารักกันแบบครอบครัวจริงๆ ช่วยเหลือกันมาตลอดทั้งที่ไม่ได้เป็นพี่น้องร่วมท้องแม่กันมา แต่ผมก็รักพวกมันเหมือนน้องในไส้คนหนึ่งเลยก็ว่าได้ หลังจากที่พวกเรานั่งปาร์ตี้ด้วยกันมาจะ 2 ชั่วโมงแล้ว ก็ไม่มีทีท่าว่าจะเมากันเลย เพราะคออย่างพวกผม ต่อให้กินเหล้าจนร้านเจ๊งก็ไม่เมาครับ

“ฮยอง คิดไรอยู่” เสียงของรันเวย์ร้องเรียก ทำให้ผมหลุดออกจากความคิด

“เปล่านิ” ผมตอบ

“เออพี่อาร์กอน พี่รู้ป่ะว่ามิลิน แม่งมีข่าวว่าคบกับเรนจ์ คู่ปรับของพี่น่ะ” ไคโรพูดต่อ

“น้องมิลินเน็ตไอดอลอ่ะนะ สวยวัวตายความล้มเลยว่ะ” เสียงซีนอนพูดสมทบ

“ฉันไม่เห็นรู้จักน้องมิลินของพวกแกเลย สวยขนาดนั้นเลยรึไง”

“ฮยองถ้าไม่สวย ไอ้พี่เรนจ์มันจะเอาทำเมียรึไงล่ะ พี่ก็หน้าจะรู้จักเสืออย่างมันดีนิ”

“จริงฉันเห็นด้วยกับรันเวย์” ซีเกมส์เอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบฟังอยู่นาน

ซึ่งผมก็เห็นด้วยกับพวกมันนะ ไอ้เลวเรนจ์นั่นมันเลวขนาดไหน ที่ไอ้ไคโรพูดก็ถูก ว่าผมกับไอ้เรนจ์เป็นคู่ปรับกัน ทำไมนะหรอ ก็มันแย่งแฟนของผมไปไงล่ะ คิดแล้วก็กระดกเหล้าเข้าปาก

“เฮ้ยๆๆๆ ใจเย็น” เสียงพวกมันพร้อมเพรียงร้องห้ามผม

“อะไรกันแค่พูดถึงคู่ปรับมหากาฬนิดหน่อยกระดกไม่ยั้งเลยนะ” ไคโรพูดและยักคิ้วมาให้ผม

“ไร้สาระว่ะ” พอผมพูดจบพวกมันก็หัวเราะดังลั่น

จริงๆ ผมไม่ใช่คนที่เจ้าคิดเจ้าแค้นนะ ไม่ใช่คนที่ชอบคิดถึงอดีต จบคือจบ เลิกคือเลิก ไม่เอาเรื่องที่ทำให้เสียใจในอดีตมาคิดต่อ เพราะผมเชื่อว่าความทุกข์ของเราอยู่ไม่นาน แต่เราตั้งหากที่เอามันมาคิดซ้ำไปมา จนมันอยู่กับเรานาน

(จบบันทึกอาร์กอน)

เจ้าก้อนทั้ง 7 ก็สนุกสนานตามประสาหนุ่มหล่อที่ยังไม่มีสาวมาควง งานปาร์ตี้ทุกอาทิตย์จึงเป็นงานย้อมใจ ที่สุดมันสุดเหวี่ยง หลังจากต้องทำงานติต่อมาหลายวัน