เอ็กซ์ทีน

26 กรกฎาคม 2553

บันทึกของนน

          “มึงอยู่ที่ไหน?!” เด็กหนุ่มผมสั้น หน้าตาดีมีเนื้อแก้ม ริมฝีปากอวบอิ่ม ผิวขาวออกเหลือง รูปร่างนักกีฬา หุ่นล่ำ หนา สวมชุดลำลอง กำลังเพ่งมองวิสัยทัศน์รอบตัวท่ามกลางความพินาศของซากบ้านเรือนต่าง ๆ กองไฟมหาศาลเกิดเป็นกลุ่มควันสีดำลอยฟุ้งทั่วท้องฟ้ายามใกล้ค่ำ สายตาและท่าทางของเขาคล้ายกำลังมองหาใครบางคนอยู่บนหลังคาบ้านหลังหนึ่งที่ไม่ถูกทำลายจนเสียหายมาก

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!” เด็กหนุ่มอุทานขึ้นกับภาพความย่อยยับตรงหน้า

     ทันใดนั้นเกิดเสียงระเบิดดังสนั่นใกล้ตัวเขา เด็กหนุ่มกระโดดด้วยความเร็วพร้อมกับปีนป่ายโหนซากบ้านเรือนต่าง ๆ ราวกับเป็นวานรในร่างมนุษย์

     สายตาของเขาเหลือบลงไปเห็นเงาคนในซอกตึกที่ยังไม่ถูกเปลวไฟจากความเสียหายลุกลาม

“กูนึกว่ามึงตายแล้ว! ไอ้เนส” เด็กหนุ่มกระโจนลงมาหาเงาร่างนั้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับกล่าวคำทักทายอย่างสนิทสนม

“ไอ้นน!” เงาผอมบางที่ซ่อนอยู่โผกอดเด็กหนุ่ม เขามีผมสีดำ อายุที่ไล่เลี่ยกับนน หน้าตี๋ ผิวขาวซีด สวมเสื้อผ้าสีดำ

“พวกมันฆ่าทุกคนเลย เด็กผู้หญิงคนนั้นกับตัวอะไรก็ไม่รู้ มาเป็นกองทัพเลย” เนสพูดทุกอย่างด้วยความสั่นเครืออย่างลนลาน

“มึงใจเย็น ๆ นะ มึงไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว แล้วนี่เจ็บตรงไหนไหม?” นนพูดให้อีกฝ่ายใจเย็นลงพร้อมกับจับตัวพลิกไปมาเพื่อดูบาดแผลด้วยความเป็นห่วง

“เฮ้ย!” เสียงอุทานตกใจของนน เพราะจู่ ๆ ตัวของเนสก็เริ่มเปล่งแสงสีขาวสว่างจ้าออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ

     ร่างนักกีฬาเหลือบไปเห็นผ้าใบขนาดใหญ่พอที่จะห่อคนทั้งตัวได้ เขาจึงรีบดึงผ้าใบนั้นออกมาคลุมตัวของเนสไว้ราวกับรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไร

“ค่ำแล้ว มึงกำลังเปล่งประกาย” นนพูดกับเนสพลางช่วยอีกฝ่ายคลุมตัวด้วยผ้าใบเพื่อให้แน่ใจว่าแสงสว่างที่เปล่งออกมาจากร่างนั้นจะไม่เจิดจ้าจนเป็นจุดสังเกต

“ทำยังไงดีวะ!” เนสพูดด้วยความวิตกกังวล

“เราต้องรีบหนีแล้ว ก่อนที่จะถูกเห็นไม่งั้นตายแน่ เหมือนกับคนอื่น ๆ “ นนตอบกลับด้วยเสียงที่หนักแน่น

      ไม่ทันขาดคำ เสียงฝีเท้าและการเคลื่อนไหวของร่างเงาที่นับไม่ถ้วนพร้อมกับการทำลายล้างในซากกองไฟตรงเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้น

     นนไม่รอช้ารีบใช้แขนทั้งสองช้อนตัวอีกฝ่ายขึ้นมาก่อนจะแนบร่างผอมบางในผ้าใบไว้ที่หน้าอก แสงสว่างเล็ดลอดออกมาจากผ้าใบเพียงเล็กน้อยแต่ก็อันตรายมากพอที่จะทำให้เป็นจุดสังเกต

“เฮ้ย!” เนสอุทานด้วยความตกใจ สภาพเขาเหมือนเด็กห้าขวบ

“ยังจะเขินอีก ไม่ใช่เวลานะ” นนพูดดักความคิดอีกฝ่าย

     เป็นไปตามคาด ร่างเงาจำนวนมากเริ่มสงสัยและก้าวเข้ามาใกล้ทั้งสองคน ร่างนักกีฬาไม่รอช้ารีบรวบรวมกำลังขาทั้งสองข้างก่อนที่จะกระโดดขึ้นไปด้วยพละกำลังมหาศาลพร้อมกับความเร็วเหนือคน

      ทักษะการกระโดดของเขาราวกับวานรยักษ์ที่รวดเร็วหลบการโจมตีจากระยะไกลของร่างเงา เสียงระเบิดซากตึกดังสนั่น ไอความร้อนแผ่พุ่งออกมาจนร่างนักกีฬารู้สึกตัวแต่เขาหยุดไม่ได้ นนพาเนสกระโดดหายเข้าไปในป่า หนีออกจากระยะการจู่โจมได้ทันท่วงที