เอ็กซ์ทีน

10 มีนาคม 2553

บันทึกของพีท

          “มึงมานอนทำอะไรตรงนี้วะ?” เงาของวัยรุ่นชายสองคนซ้อนทับร่างวัยรุ่นหนุ่มอีกคนที่กำลังนอนแนบตัวกับพื้นหญ้ามือประสานไว้ที่ท้ายทอยอย่างสบายใจ กลางแดดจ้ายามบ่ายแก่

“พวกมึงหลบดิวะ กูกำลังเสพบรรยากาศ ฟ้ากระจ่างใสขนาดนี้ ต้องนอนอาบแดดให้สบายใจ” เสียงโวยวายของร่างที่นอนแนบพื้นหญ้า ใบหน้าเรียวเล็ก จมูกแหลม ผมสั้น ตัวผอม ผิวสีน้ำตาล

“ขนาดนั้นเลยเหรอวะเพื่อน” วัยรุ่นหนุ่มคนซ้ายนั่งลงกับพื้นหญ้าข้าง ๆ ร่างที่นอนแนบอิงอย่างสบายใจ เขามีรูปร่างหนาอวบ เจ้าเนื้อ หน้าตี๋ ใส่แว่น ผิวขาวกระจ่างใส

“อย่างมึงจะไปเข้าใจอะไร ไอ้พีท เขาเรียกว่าสุนทรียภาพยามบ่ายเว้ย” ร่างผอมที่นอนอยู่พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“แบบนี้ปะวะเพื่อน” สิ้นเสียงของพีท มือของเขาจ่อไปที่ใบหน้าของร่างที่นอนพร้อมกับแสงสว่างเจิดจ้าจากฝ่ามือทำเอาอีกฝ่ายสะดุ้งเพราะแสบตา

“ไอ้ห่าพีท! กูจะอาบแดด ไม่ได้จะอาบแสงในตัวมึง พวกมึงแม่งขัดมู้ดกูชิuหาย” ร่างที่นอนแนบเริ่มมีน้ำเสียงฉุนเฉียว

“เซน จัดการดิ” พีทหันไปบอกวัยรุ่นหนุ่มอีกคนที่นั่งข้างขวาของร่างที่นอนแนบพื้นหญ้า เขามีผิวสีเข้ม ตัวใหญ่ยักษ์ หน้าดุ

     สิ้นประโยคของหนุ่มตี๋ เซนจับร่างที่นอนแนบยกขึ้นเหนือศีรษะด้วยมือข้างขวาอย่างรวดเร็วและดูง่ายสบายราวหยิบผ้าเช็ดตัว

“ไอ้เซนปล่อยกูลงนะเว้ย!!!” ร่างผอมเริ่มโวยวายที่ถูกกลั่นแกล้ง ตัวเขาลอยเหนือพื้นด้วยความตกใจและเริ่มดื้นไปมา

“ถ้ามึงอยากอาบแดด มึงไปอาบใกล้ ๆ พระอาทิตย์ รับแสงแดดให้เต็มที่ดิวะ ไอ้เน เอาแล้วนะ” พูดจบเซนเหวี่ยงแขนขวาที่จับร่างผอมไป 45 องศา ก่อนที่จะเขวี้ยงเขาออกไปกลางอากาศอย่างไร้ความปรานี

     ร่างผอมลอยปลิวอยู่กลางอากาศชั่วครู่ก่อนที่จะทรงตัวได้และเหาะกลับมาบนพื้นหญ้าพร้อมกับลมพัดโบกรุนแรงวูบเดียว ต่อหน้าวัยรุ่นชายทั้งสองคน

“ไอ้Sadd เซน พวกมึงแม่ง เxี้ยชิuหาย” น้ำเสียงหงุดหงิดของเน ตามด้วยเสียงหัวเราะชอบใจของอีกสองคน

“มึงอยู่แต่ในนี่ไม่เบื่อบ้างเหรอวะเน มึงอยากออกไปใช้ชีวิตข้างนอกไหมวะ แบบเรียนต่อ ทำงาน มีอนาคต” พีทถามร่างผอมขณะที่กำลังนั่งลงบนพื้นหญ้าอีกครั้ง ทำให้อีกสองคนนั่งลงตามด้วย

“ไม่นะ กาก ๆ อย่างกูอยู่ในนี้สบายกว่า ใช้งบของรัฐบาล ที่บ้านเติมการ์ดให้ ไม่รู้ว่าออกไปแล้วจะทำอะไร” เนตอบกลับ

“โถ่ มึงไม่มีความฝันเหรอวะเพื่อน ความฝันของมึง” พีทใส่อารมณ์ในน้ำเสียงเพื่อกระตุ้นอีกฝ่าย

“ทำอย่างกับมึงมี?” เนพูดสวนพลางเหล่ตามองอีกฝ่าย

“วันก่อนกูเจอสาวคนหนึ่งที่วิลเลจสี่ อย่างแจ่ม น่ารักมาก เห็นแล้วกูแบบอย่างสร้างอนาคตกับเขาว่ะ” พีทพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใสปนตื่นเต้น

“มึงเจอเขาครั้งเดียว มึงคิดจะสร้างอนาคตกับเขาเลยงี้” เนถามต่อ

“กูจะออกจากที่นี่ หางานทำ สร้างเนื้อสร้างตัวแล้วกลับมารับเขาไปอยู่กับกู เป็นเมียกู แม่ของลูกกู” พีทพูดต่อ

“ไอ้กากเอ้ย ทำเป็นปากดี กาก ๆ อย่างมึงกูให้แค่ 2 อาทิตย์ สุดท้ายก็กลับมานอนชักหนอนตัวเองในห้องคนเดียว” เซนพูดเบรกความฟุ้งกระจ่างของเพื่อน

“ไอ้ห่าเซน” อาการพีทเหมือนฟองสบู่ในความคิดแตกกระจายขณะที่เพื่อนทั้งสองคนนั่งขำ

     จังหวะนั้นร่างสาวสวยคนหนึ่งลอยลงมาจากอากาศ ห่างจากพวกเขาราว 50 เมตร หน้าตาสวยหมวยอินเตอร์ ผิวขาวเนียนละเอียด สูง รูปร่างอวบอิ่มมีน้ำมีนวล เอวคอดเล็กนิดเดียว สวมชุดสบาย ๆ แต่โชว์ทรวงทรงเรือนร่างชัดเจน มือขวาของเธอถือถุงพลาสติกใส่ของสด ผัก และเครื่องปรุงทำอาหารอีกหลายอย่าง

“นั่นวิวนี่หว่า กิ๊กเก่ามึงอะเน” พีทพูดพลางหันไปมองเน เมื่อได้เห็นร่างหญิงสาวลอยลงมาจนปลายรองเท้าเหยียบพื้นดิน

“กิ๊กเก่าอะไรล่ะ เขาไม่เอากูด้วยซ้ำ” เนพูดตัดพ้อ

“เอออย่างมึง คนสวย ๆ อย่างวิวจะสนใจทำไมวะ” เซนพูตอกย้ำอีกที

“เขาเดินมานู้นแล้ว ไอ้เน พวกมึงลุกดิ” พีทสะกิดแรง ๆ และลุกขึ้นยืนอย่างตื่นตระหนกจนอีกสองคนต้องลุกตาม

“มึงทักเขาดิ” พีทผลักไหล่เพื่อนให้ไปทักทายสาวที่กำลังเดินมา

“ทักทำเxี้ยอะไรอะ” เนพูดสวนพลางหันมองค้อน

“ทักดิไอ้sad!” พีทพูด

“สามคนยืนทำอะไรกัน?” วิวถามเมื่อสังเกตเห็นหนุ่ม ๆ ทำท่าทีประหลาดชวนตลก

“ไปไหนมาเหรอวิว?” เนตะโกนถามสวนกลับด้วยความตื่นเต้น

“ไปส่วนกลาง ใช้การ์ดมา” วิวพูดพร้อมกับยกแขนทั้งสองข้างเล็กน้อยให้อีกฝ่ายสังเกตเห็นถุงพลาสติกใส่ของกับการ์ดสี่เหลี่ยมสีฟ้าเข้มพร้อมเลขรหัส 13 ตัวในมือซ้ายของเธอ

“แล้วจะไปไหนเหรอ?” เนถามด้วยความตื่นเต้น ทำเอาพีทกับเซนกลั้นขำไว้ไม่อยู่

“ไปทำมื้อเย็น พวกเธอมากินด้วยกันไหม?” วิวตอบกลับ เธอฉีกยิ้มดูน่ารักดี

“แต่วันนี้คนเยอะหน่อยนะ พวกเด็ก ๆ อยู่ในบ้านเต็มเลย กลัวของที่ซื้อมาไม่พอ” วิวพูดต่อ

“ไม่เป็นไรเลยวิว เดี๋ยวไอ้เนใช้การ์ดซื้อของแล้วตามเข้าไปช่วยทำอาหารนะ” พีทตอบกลับสาวสวยพร้อมกับเอาแขนซ้ายโอบไหล่เพื่อนข้าง ๆ และตบหลังแรง ๆ

“ได้สิ ตามเข้ามาในบ้านได้เลยนะ” สาวสวยตอบเชื้อเชิญอย่างสุภาพก่อนจะเดินจากไป

“ไอ้ห่าพีท พูดอะไรปรึกษากูก่อน พ่อกูไม่เติมการ์ดให้จะ 2 อาทิตย์ละ” เนหันมาดุเพื่อน น้ำเสียงหงุดหงิด

“งั้นก็ใช้การ์ดไอ้เซนดิ แม่มันเติมให้ทุกวัน” พีทพูดแก้ปัญหา

“กูไม่ให้เว้ย มึงตัวการก็ใช้การ์ดตัวเองดิ” เซนบอกปัด

10 มีนาคม 2553

บันทึกของวิว

     สาวสวยเดินมาถึงหน้าบ้านสี่เหลี่ยมหน้าจั่วสีเขียวอ่อน ก่อนจะเปิดรั้วบ้านถอดรองเท้าอย่างคุ้นชิน

“แวน พี่เข้าครัวนะ” เธอกล่าวทักทายหนุ่มลูกครึ่งเอเชีย-ยุโรป ขณะที่เขากำลังเล่นเกมกับเพื่อน ๆ อยู่บนโซฟา

“พี่วิวสวัสดีครับ” พวกเด็กหนุ่มที่กำลังเล่นเกม หันมายกมือไหว้สวัสดีสาวสวย

“สวัสดีจ้า ตามสบายเลยนะ” วิวทักกลับเด็กหนุ่มทั้ง 3 คน มีทั้งหนุ่มตาตี่ ตี๋ตาโต และหนุ่มใส่แว่นน่ารัก ก่อนที่จะเดินผ่านพวกเขาตรงไปที่ครัวด้านในของตัวบ้าน

“แวน มานี่!” เสียงตะโกนมาจากห้องครัวของวิวเรียกชื่อ หนุ่มลูกครึ่ง ใส่เสื้อแขนกุด หุ่นล่ำ

“แป๊บพี่วิว ผมเล่นเกมอยู่จะชนะแล้ว” แวนขึ้นเสียงตอบกลับ ดูหงุดหงิด

“มึงไปช่วยพี่วิวในครัวเลย พวกกูหิวข้าว” หนุ่มตี๋ตาโต ถีบแวนตกโซฟาพร้อมกับพูดไล่ให้เข้าไปในครัว