ความรู้สึก(รัก) เวลา และความทรงจำ

เวลายายไม่อยู่ฉันรู้สึกว่าชีวิตนี้ ว่างเปล่าเสียเหลือเกิน แต่บ่อยครั้ง ยายมักเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการ จู้จี่ขี้บ่น จนน่ารำคาญใจ เตย หรือปาหนัน สาวสวยที่อยู่กับความทุกข์ลึกๆในจิตใจ ที่เธอคิดเสมอว่าไม่มีใครต้องการเธอ ทั้งพ่อและแม่ทอดทิ้งเธอไป

"สักวันหนึ่ง ถ้าเตยมีครอบครัว น่ะยาย เตยจะสร้างครอบครัวที่มีแต่ความรัก เตยจะรักลูกของเตย ไม่ทอดทิ้งลูกเหมือนพ่อกับแม่ที่ทำกับเตย"

 "แก คิดแบบนั้นก็ดีแล้วล่ะ เตยเอ่ย และยายอยากจะบอกเอ็งน่ะว่า ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักลูกตัวเองหรอก"

"ไม่มีพ่อแม่ คนไหน ไม่รักลูกตัวเองหรอก"  ยายมักจะบอกแบบนี้กับหล่อนอยู่เสมอ

เตยก็อยากคิดแบบที่ยายบอกนั่นแหละ แต่มันทำใจให้คิดแบบนั้นไม่ได้จิงๆ  เวลาอยู่คนเดียวแบบนี้ เตยมักคิดถึงคำพูดต่างๆที่เคยคุยกับยายเสมอ วันนี้เป็นอีกวันที่ยายได้ทอดทิ้งให้หล่อนอยู่คนเดียว และก็ต้องอยู่แบบไม่มียายในชีวิตต่อไป  ยายได้จากหล่อนไปแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน ต่อไปนี้หล่อนต้องดูแลตนเองและอยู่ต่อไปโดยไม่มียาย "มันจะไปยากอะไร ก็ใช้ชีวิต ไปเรื่อยเหมือนที่ผ่านมา" ปาหนัน บอกกับตนเอง

อีกไม่กี่วันโรงเรียนก็จะเปิดเทอมแล้ว หล่อนมีเด็กนักเรียนน่ารักๆ รอคอยหล่อนอยู่ คงคลายเหงา คลายเศร้าไปได้เยอะ

"เตย จ๊ะ เตยจ๋า  ทำไรอยู่จร้า  คิดถึงเตยจังเลย"  หนุ่มใหญ่ ผู้มีใจให้หญิงสาวมาตลอด

"อ้าว พี่นาวี  มาธุระแถวนี้หรือค่ะ " หญิงสาวร้องถามออกไป

"พี่มาตามใจ เรียกร้อง น่ะจ๊ะ"

หญิงสาวไม่ได้พูดอะไร ออกไปเพราะรู้ ว่าหนุ่มใหญ่คนนี้มีใจให้หล่อนมานานแล้ว และเขาเป็นคนที่เปิดเผย แต่หล่อนยังไม่มั่นใจในความรักของเขา หรือไม่มั่นใจในตัวหล่อนกันแน่ หล่อนเฝ้าถามตัวเองตลอด และลุกไปเตรียมน้ำมาต้อนรับชายหนุ่ม

 "ดื่มน้ำเย็น ให้ชื่นใจก่อนค่ะพี่นาวี"

"แค่เห็นหน้า เตย พี่ก็หายเหนื่อยแล้วจร้า และถ้าได้หอมแก้มสักฟอด... " พูดพร้อมทำหน้าทะเล้น

"พูดเอาแต่ได้ พี่นาวี นี่"

"เตย พรุ่งนี้ พี่จะไปกรุงเทพฯ เลยแวะมาหาเตย มาถามว่าเตยอยากได้อะไรหรือป่าว"

 "ทำไม จะซื้อของฝากกันนี่มัน ต้องถามด้วยหรือค่ะ ว่าอยากได้อะไร"

"ไม่ใช่แบบนั้ เตย ก็ ที่ถามนี่ หมายถึงอยากได้อะไรเป็นพิเศษ ต่างหากล่ะค่ะ ที่รักกกกกกก"ชายหนุ่มทำหน้าทะเล้นสาวคนรัก ที่เขาคิดว่าหล่อนก็รักเขา

"ไม่มีค่ะ  เพราะ..." หญิงสาว ทำท่าครุ่นคิด

"เพราะ อะไรหรือจร้า เตยจ๋า"

"เพราะ ว่า ... เพราะว่า " หญิงสาวแกล้งทำให้เขามีลุ้นไปงั้นแหล่ะ จิงๆๆไม่มีอะไรหรอก

กริ๊ง ๆๆๆ  เสียงโทรศัพท์ มีสัญญานเรียกเข้า และช่วงนี้มีบ่อยเสียด้วย เนื่องจากพ่อของหล่อนเป็นคนโทรมา

"สวัสดีค่ะ บ้านคุณครูปาหนัน ค่ะ" หล่อนเงียบไปอึดใจเพื่อรออีกฝ่ายตอบกลับมา และมันก็เป็นไปตามที่หล่อนคิด พ่อหล่อนโทรมาอีกแล้ว...

นาวี เฝ้ามองสีหน้าคนรับโทรศัพท์ แล้วรู้ได้ทันที ว่า ที่รักของเขาต้องมีเรื่องให้คิดและตัดสินใจ

"หนูบอกคุณแล้ว ว่า หนูมีงาน ที่ต้องรับผิดชอบอยู่ทางนี้"

"งานครูบ้านนอก กระจอกๆน่ะหรือ ทิ้งๆมันไปเถอะ เตยมาอยู่กับพ่อ เตยไม่ต้องทำงานก็ได้ลูก หรือถ้าลูกอยากทำงานพ่อหางานให้ลูกทำได้ หรือจะช่วยงานพ่อก็ได้  ยายก็ไม่อยู่แล้ว ลูกจะอยู่อย่างไรคนเดียว ฮึ พรุ่งนี้พ่อให่คนไปรับลูกน่ะ ลูกเตรียมข้าวของ..."

"โรงเรียนใกล้เปิดเทอมแล้ว หนู๋ต้องเตรียมตัวไปสอนเด็กๆ น่ะค่ะ แค่นี้ น่ะค่ะ หนูติดธุระ สวัสดีค่ะ"

แล้วเจ้าหล่อนก็วางสายตัดสัญญานการติดต่อให้สิ้นสุดลง

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

"เตยมีอะไร ไม่สบายใจ บอกพี่ได้น่ะ" นาวี อาสาขึ้นเมื่อเห็นแววหม่อนหมองในใจของหญิงคนรัก

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เตยตัดสินใจไปแล้ว ไม่อยากเอามาคิดอะไรมากมาย"

"แต่ดูเหมือนเตย ยังมี..."

"ไม่มีหรอกค่ะ  เอ่อพี่นาวีมีธุระ อะไรกับเตยอีกหรือเปล่าค่ะ"

"จะไล่พี่ ทางอ้อม หรือครับ"

"ไม่ได้อ้อม น่ะค่ะ แบบนี้เขาเรียกว่า ไล่แบบตรงๆ เลยค่ะ"

"เตย น่ะเตย แบบนี้ พี่ก็ต้องกลับใช่ไหม"

"ใกล้มืดค่ำแล้วค่ะ อยู่นานๆไม่ดี เตยจะเสียหายเอา ยิ่งไม่มีหนุ่มๆมาสนใจอยู่ด้วย เดียวก็ขายไม่ออกกันพอดี"

"ครับๆๆ กลับก็กลับ แต่ที่กลับนี่ กลัวเตยเสียหายน่ะ ไม่ใช่กลัวจะขายไม่ออก ยังไงก้อมีพี่คนหนึ่งแหล่ะ ที่เต็มใจ"

"ค่ะ ยังไงก็ พรุ่งนี้เดินทางปลอดภัยน่ะค่ะ"

"ครับ ขอบคุณครับ ที่รัก"

"อย่ามาตู่ แบบนี้ซิค่ะ เตยยังไม่เคยตกลงเป็นที่รักของใคร"

"เตยใจร้าย ทำร้ายจิตใจเขาตลอดเลย เดี่ยวกลับจากกรุงเทพฯ คราวนี้บางที เตยอาจเป็นมากกว่าที่รักของพี่ก็ได้น่ะ  กลับน่ะครับ  ดูแลตัวเองน่ะ พี่เป็นห่วง และจะโทร.มาหาน่ะครับ"

"ค่ะ"

.......................