กล้วยหอม ยอดไพร่ฮาเตลิดโลก

9.0

เขียนโดย longkaew

วันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 เวลา 14.11 น.

  3 ตอน
  1 วิจารณ์
  7,035 อ่าน
แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

2) ผู้มาเยือน จริงๆนะเนี่ย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ใกล้รุ่งเพียงเล็กน้อย หลังจากที่ทำบุญกันเสร็จ กระผมนั่งเล่นกับกับไอ้จ๋อบัวแก้ว บัวแก้วเป็นลิงตัวเมียขอรับ ซนมาก ดีนะ ที่ขอแม่ลิงมาเลี้ยงเป็นตัวเมีย ไม่อยากคิดเลย ถ้าเอาตัวผู้จะซนแค่ไหน กระผมก็ช่วยๆแม่ลิงกับครอบครัวกันไป กระผมรู้สึกสนิทกับบัวแก้วมากกว่าตัวอื่นๆ

         พ่อตู้ รึไอ้ตู้ เพื่อนกระผม ไปเก็บลำไยเมื่อตอน 4 โมง จนป่านนี้ก็ 9 โมงแล้ว พ่อตู้ก็นำลำไยส่วนหนึ่งไปผึ่งแดด อีกส่วนก็ทำลำไยในน้ำเชื่อมขาย

'อีกประมาณ 15 นาที ก็ทำน้ำลำไยได้ วะฮะๆๆๆๆ ความคิดของข้าช่างฉลาดกว่าอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์เสียอีก ฮะๆๆๆ' สรรเสริญตัวเองเข้าไป

         ก๋วยเตี๋ยวเรือมาแล้ว เจ้าเก่าเวลาเดิม เจ๊กง่วนเชียง พายเรือมาเทียบฝั่งบ้านของกระผม กระผมกับเพื่อนๆก็สั่งก๋วยเตี๋ยวเรือมากินกัน

'แปะๆ เอาหมี่เหลืองไ่ม่ใส่ถั่วงอกนะ'

'แปะๆ เอาเส้นใหญ่แห้ง ลูกชิ้นเยอะๆ'

'แปะๆ เอาวุ้นเส้นแทนนะ ช่วงนี้ลดความอ้วนน่ะ' จร้าาา พ่อคนผอมเพรียว หุ่นสมส่วน

'แปะๆ เอาเกาเหลานะ'

'แปะๆ เอาเส้นหมี่ ไม่ใส่เส้น ไม่ใส่ชาม ไม่กิน' ทั้งเจ๊กทั้งคนสั่งหันมามองเป็นสายเดียวกัน

'อันใดวะเนี่ยยยยยย'

      ตอนสายๆ กระผมกับเพื่อนๆ ก็เปิดร้านขายแหลกแหกกระเชอ และรับจ้างทั่วราชอาณาจักร กระผมขายหมดตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ ก็ทำเยี่ยงไรได้ ดันมีทุกอย่างที่ขวางหน้าทั้งไร่ นา สวน ยังไม่รวมวิหารกรีกด้านหลังบ้าน ที่ใช้เป็นโรงงานเครื่องปั้นดินเผาอีก และก็ห้องแถวพีระมิดให้เช่าอีก ทุกกิจการเห็นๆ ถ้านึกภาพบ้านกระผมไม่ออก เดี๋ยวเอารูปมาให้ดู

 

 

ตามแหล่งข้อมูลนั้นเลย กระผมอยู่ไปอยู่มา ก็เริ่มจักไม่แน่ใจเสียแล้ว นั่นบ้านคนหรืออันใดมากองกันไว้ตรงนั้น

'เฮ้ย พ่อกล้วย บ้านคนหรือวะนั่น ดูมันรกๆเยี่ยงใดก็ไม่รู้' ยายเมี้ยน ขาเม้าท์ (ขออนุญาตใช้ศัพท์ปะกิตนิดส์นึง) แกแวะมาทำบุญแถวบ้านกระผมพอดี เกิดอาการสงสัย ไม่ใช่แค่ยายเมี้ยนคนเดียว ทั้งหมู่บ้านขอรับ ทั้งหมู่บ้าน

'ชั้นสาบานได้จะ ว่านี่มันบ้านคน ไม่ใช่อันใดมากองกันไว้ดอก' พ่อตู้แก้ต่างให้กระผมขอรับ พอดีมันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ 

'ชั้นด้วยจ้า' ดีมาก ไอ้ใบ ร่วมด้วยช่วยกัน

       ตอนเที่ยงๆ พวกกระผมขับเกวียนไปกินข้าวที่ตลาดสุดยอดเทสโก้ดอกบัว และเลยไปร้านกาแฟดำล่องแก่ง เพื่อไปจิบคาปูชิโน่ และลาเต้กัน

'เอาคาปูชิโน่ไม่หวาน 1 แก้ว เอ็งเอาอันใดรึ' พ่อปูดำ ชายฉกรรจ์อยากลดความอ้วน ถามพ่อใบ

'เอา...' พ่อใบดูรายการอาหารก่อนตอบ 'ภูเขาสีน้ำเงิน เย็นๆชื่นใจ 1 แก้ว'

'กระผมเอา ไอติมเจลาโต้โบราณรส... ช็อคโกแล็ตนะขอรับ' พอพ่อก้อนสั่งเสร็จ พ่อตู้คว้าหมับไปเลย

'เอา ลาเต้ 1 แก้ว ของเอ็งล่ะ ไอ้กล้วย' กระผมนั่งดู แล้วเสียงพ่อใบเล็ดลอดเข้ามา

'อย่ามาไม่กินอีกนะ' จร้าาา

'เอา มอคค่า ขอรับ' เมื่อสั่งเสร็จ ก็รอไปก่อน ระหว่างนั้น พ่อใบหยิบหนังสือพิมพ์ข่าวทุกวันขึ้นมาอ่าน

(พาดหัวข่าว)

จลาจลครั้งใหญ่!!! เกวียนแว้นซิ่งชนชาวบ้าน!!!!

กู่ไม่กลับ!!!! ฝ่ายโจรโพกผ้าแดงยังไม่ล่าถอย ล่าสุด ปาขี้ใส่บ้านขุนนาง

ประหลาด!!! ลิงออกลูกเป็นไข่ ประชาชนทั่วสารทิศ ยื้อแย่งกันขอเลขเด็ด

อโยธยาซีเอ็มจี ทำพิษ!!! ผัวเมียตีกันตาย

ดาราฉาว ถ่ายวีดิทัศน์แก้ผ้า หวังเงิน 10 ชั่ง

'สังคมสมัยนี้ มีแต่เรื่องเกรียนๆทั้งนั้น เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเห็น' สักพักพนักงานสาวเข้ามา

'กาแฟและไอติมของท่านที่สั่งได้แล้ว เจ้าค่ะ' และพนักงานสาวคนนั้นของที่สั่งไว้ลงไป กระผมสนใจข่าวลิงออกเป็นไข่มาก จึงถามพ่อใบว่า

'ไอ้ใบ ข่าวนั้น ตีเลขได้เท่าใดรึ'

'20 ถ้าข้าจำไม่ผิด' 20 จดๆ ลงสมุดข่อยนี่แหละ ไม่มีเงินชั่งซื้อไอแพดกระดานชนวน ต้องทำใจ เฮ้ย จด ...

แว้กกกกกกกก สมุดข่อยรวมสัพเพเหระประชาชน ไปจดตรงนั้นทำม้ายยยย เอาอันใดลบดีวะ พ่อปูดำหยิบยางลบให้กระผม

'ขอบใจมาก ไอ้ปู' กระผมรีบทำลายหลักฐาน มิเช่นนั้น ท่านขุนศรีทรงชัย เอาเรื่องกระผมเละเป็นแน่

    พอหมดเวลาพักเที่ยง ก็กลับบ้านไปนั่งจับเจ่าที่ร้านตามเดิม แต่บังเอิญจริงๆ ว่ามีคนเคาะระฆังหน้าบ้าน เพราะเห็นข้อความที่แขวนไว้ที่เสากรีกหน้าบ้าน 

http://www.keedkean.com

พวกเรา โชคดีจริงวุ้ย ท่าทางต้องผู้หญิงแน่นอน ใช่ เข้าท่ามาก ต้องใช่ต้องใช่แน่ ใช่แน่ๆ (เอ่อ... วงนมกล่องจักตามเก็บลิขสิทธิ์จากเราไหมนะ)

'ขอโทษนะเจ้าคะ' แว้กกกกก ทำไมกลายเป็นเสียงชายชาตรีไปเยี่ยงนั้นเล่า พวกกระผมหมดสภาพทันที 

'ไม่ทราบว่า... ที่นี่เป็นร้านขายแหลก รับจ้างทั่วราชอาณาจักรใช่หรือไม่เจ้าคะ'

'ฉะๆๆๆใช่ขอรับ' พวกกระผมเช็ดเหงื่อกันแทบไม่ทัน

'พอจักรับอิชั้นเข้าทำงานไหวมั้ยเจ้าคะ'

'อย่าเลยครับ...' ไปไหนนั่นน่ะ

       นางก็เดินไปรอบๆบ้านของพวกเรา พลางบ่นไปว่า

'นี่บ้านคนหรือกระไรมารวมกันล่ะเนี่ย'

'อย่าบ่นเรื่องบ้านได้มั้ย'

'เฮ้ย เขาจะมาเป็นแม่บ้านทีนี่' และพอเดินไปทั่วบ้าน นางคิดได้ว่า

'ชั้น... ตัดสินใจแล้ว' พวกเราลุ้นใจหายรดต้นคอ ขอดนตรีหน่อย

'ชั้นจักอยู่ที่นี่' เหมือนฟ้าผ่า ดนตรีท่อนแรกของเพลงสายล่อฟ้ามาเลยทีเดียว ในเมื่อนางคิดเช่นนั้นก็....

'อ่ะ อยู่ก็อยู่ เริ่มงานวันนี้เลย' นางยิ้มกว้าง

'จริงๆนะ'

'เออ' นางก็ร้องเย้สุดเสียง

--------------------------จบตอน-------------------------------- 


 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา