โรงเรียนร้าง

8.8

เขียนโดย Matbasoteecop

วันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.15 น.

  1 ตอน
  2 วิจารณ์
  5,404 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2556 20.24 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1) โรงเรียนพิศวง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ โรงเรียนร้างแห่งหนึ่งซึ่งเคยมีประวัตินักเรียนหญิงผูกคอตายเพราะอกหักจึงเสียใจมาก วิญญาณเฮี้ยเพราะตายโหงจึงทำให้นักเรียนหลายหรือแม้แต่ครูยังพากันออกจากโรงเรียนนี้กันหมดปล่อยให้โรงเรียนนี้ร้างเก่าไปผ่านมาหลายสิบปี ต่อมาจึงมีแฟนคู่หนึ่งได้ขับรถผ่านหน้าโรงเรียนร้างนั้นได้พบกับเด็กหญิงใส่ชุดนักเรียนมายืนหน้าโรงเรียนกวักมือเรียกแต่2คนนั้นไม่สนใจพอกลับไปถึงบ้านทั้งสองคนนั้นได้ฝันถึงเด็กคนที่เห็นอยู่หน้าโรงเรียนร้างนั้นบอกว่าทำไมไม่เข้าไป!!! ทั้งสองคนนั้นจึงกลัวมากจนรุ่งเช้าพวกเขาจึงไปเรียกเพื่อนของพวกเขามาเพื่อไปโรงเรียนร้างนั้นหลังจากที่ได้มายืนอยู่หน้าประตูโรงเรียนร้างเเห่งนี้พวกเขารู้สึกถึงความเงียบสงัดและวังเวงและน่ากลัว หลังจากนั้นพวกเขาได้เข้าไปในโรงเรียนนั้นต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเป็นคู่ๆไป ต่างคนต่างเดินไปกับคู่พร้อมไฟฉายคุ่ละกระบอก เพื่อนรักชายคู่หนึ่งเดินไปในห้องนาฏศิลป์เมื่อเข้าไปพอดีนั้นก็ได้กลิ่นเหม็นเน่าซากสัตวือบอวลอยู่ทั่วห้องที่พุ่งเข้ามาใส่หน้าพวกเขาได้เข้าไปในห้องนั้นและตามหาเจ้าของกลิ่นนั่นทันทีที่เดินไปชฎาที่วางอยู่ก็ตกลงมาเขาจึงเดินเพื่อนไปเก็บมันขึ้นไปวางที่เดิมเมื่อเขาหยิบขึ้นมานั้นก็มีเสียงโซ่ตกเขาจึงให้เพื่อนเขาเดินไปดูทันทีที่เพื่อนเขาเดินไปดูนั้นเขาต้องตกใจกันสิ่งที่เห็น เขาเห้นคล้ายแขนคนกำลังห้อยออกมาจากช่องโหวของเพดานเขาตกใจมากเขาจึงเรียกเพื่อนมาดูเขาชี้ไปตรงเบดานว่าเจอกับอะไร แต่เพื่อนเขากลับมองไม่เห็นเขาจึงดทรเรียกเพื่อนทุกคนมาที่ห้องนาฏศิลป์ เมื่อเพื่อนเข้ามากันหมดแล้วแต่เหลือคุ่ที่พบกับเด็กในวันั้นกลับหาทางออกไม่เจอเพราะถูกบังตาเดินไปทางไหนก็เหมือนวนกลับมาที่เดิม ทางด้านเพื่อนๆของเขาเมื่อเข้ามาเพื่อนชายชี้สิ่งนั้นให้ดูแต่เพื่อนทุกคนกลับพูดว่าไม่เจอไม่เห็น เพื่อนเขาพยายามจะชี้สิ่งนั้นให้เพื่อนดูแต่กลัีบถูกว่าว่าตาฝาด พวกเขาจึงเริ่มสำรวจหาเจ้าของกลิ่นนั้นใหม่เมื่อเพื่อนอีกคนของเขาหันไปทางกระจกพบเด็กหญิงใส่ชุดนักเรียนยืนจ้องพวกเขาอยู่คนที่เห้นนั้นจึงหันกลับไปถามเพื่อนว่าเรามากี่คนเมื่อเรารู้ว่าคนที่เห็นไม่ได้มาด้วยเขาจึงบอกเพื่อนให้ดูว่าเรานับผิดไปรึเปล่าเมื่อเพื่อนของเขาได้หันไปก็สงสัยว่าเด็กคนนั้นเป็นใครเพื่อนคนหนึ่งเผบอไปเหยียบอะไรบางอย่างเมื่อเขามองลงไปเห็นรองเท้ายักเรียยนหญิงเก่าๆคู่หนึ่ง ที่อยู่บนพื้นนั้น มีทั้งรอยเลือดคราบเลือดเต็มไปหมด ส่วนทางด้านของคู่สามีภรรยานั้นเขาได้เดินไปเจอประตูบานหนึ่งเขาเปิดเขาไปก็เจอบันไดทางลงไปข้างล่างพวกเขาได้แต่เดินไปตามเส้นทางที่พบเจอเท่านั้นเมื่อเขาเดินลงไปตามเส้นทางของบันไดที่ค่อยๆมืดลงมืดลงเขาเข้าไปในห้องๆหนึ่งซึ่งเป็นห้องไม่เก่าๆห้องหนึ่งเขาเข้าไปเพื่อหาว่าเพื่อเขาอยู่นั่นรึเปล่าแต่ไม่พบอะไรหลังจากนั้นเมื่อพวกเขาจะออกจากห้องนี้ประตูก็ปิดเองตัดหน้าพวกเขาทำให้หน้าของผู้ชายคนนั้นถูกกระแทกอย่างแรงจึงล้มไปชนกับผู้หญิงคนนั้นเขาพยายามจะเปิดประตูแต่ไม่สำเร็จผู้หญิงจึงร้องตะโกนเรียกเพื่อนให้มาช่วยแต่ก็ไม่มีใครได้ยินมีแต่เสียงตอบกลับมาเป็นเสียงร้องไห้ทั้งๆที่ห้องไม้นั้นไม่สามารถเก็บเสียงได้ทางผู้ชายก็ได้โทรศัพท์หาเพื่อนทันทีที่เพื่อนรับเขารีบบอกให้เพื่อนมาช่วยเเต่เพื่อนเขากลับไม่ได้ยินซะงั้น ทำให้เขาทั้งสองคนกลุ้มมาก ส่วนทางด้านพวกเพื่อนๆเขาก็ประสบกันสิ่งที่ไม่สามารถพิสูทได้ พวกเขาเดินออกไปจากตรงหน้ากระจกกำลังจะออกไปจากห้องนี้ก็มีเสียงโซ่ดังขึ้นอีกครั้ง พวกเขาจึงวิ่งไปดูเจอศพเด็กนักเรียนเน่าเปือยเห็นทั้งกระดูกและเนื้อหนัง หัวขาดห้อยติดอยู่บนโซ่นั่นพวกเขาหลอนมากกับสิ่งที่ได้พบเห็นนั้นพวกเขาวิ่งหนีออกไปจากห้องนั้น ส่วนทางด้านเพื่อนคุ๋นั้นพอออกจากห้องมาได้แล้วจึงรีบวิ่งแต่วิ่งไปลื่นกับน้ำอะไรบางอย่างลื่นล้มตกบันได้ตายทั้งคู่เมื่อเพื่อนๆออกไปกันหมดแล้วรอเพื่อนที่ตายแล้วแต่พวกเขาไม่รู้ว่าเพื่อนเขาตายทั้งคู่พวกเขาจึงรอไปสักประมาณ30นาทีผ่านไปเขาเริ่มสงสัยพวกเขาจึงกลับเข้าไปอีกครั้ง เขาต้องสลดใจกับภาพที่เห็นเพื่อนของเขานอนหมดลมหายใจอยู่ตรงหน้าบันไดพวกเขาจึงวิ่งไปโอบกอดร่างเพื่อนเขาเพื่อพยายามปลุกเขาขึ้นมาถึงแม้มันจะงมงายมากแต่เขาก็ทำแล้วลมก็พัดมาอย่างแรงทำให้ความเย็มที่พัดมากับลมพััดเเข้ามาทางช่องหนาต่าง เขาจึงบอกให้เพื่อนของเขาไปเรียกคนในละแวกนั้นมาช่วยเมื่อเพื่อนเขาได้ออกไปตามคนมาลมพัดมาทำให้มีหัวอะไรบางอย่างกลิ้งตกลงมาตามขั้นบันไดมาหยุดอยู่ข้างๆศพเพื่อนเขา แล้วตามมาด้วยรองเท้าหนึ่งข้างกลิ้งลงมาตามหัวนั่น พวกเขาจึงรีบโทรตามเพื่อนที่ออกไปตามคนมาช่วยว่าให้เร่งตามคนมาลมจึงแรงขึ้นแรงขึ้นเรื่อยๆประตูปิดเสียงดังจึงทำให้วงแตกพวกเขาวิ่งไปเป็นกลุ่มแต่มีเพื่อนคนหนึ่งวิ่งไปสะดุดกันอะไรบางอย่างล้มลงไปเมื่อพวกเขามองไปตรงนั้นสิ่งทีเห็นคือร่างเด็กสาวนอนคว่ำหน้าที่กำลังค่อยๆพลิกหน้าขึ้นมาเพื่อทีจะลุกขึ้นนั่งพวกเขาสิติแตกจึงวิ่งหนีกระเจินกระเจิงแต่วิ่งหนีเท่าไหรก้ไม่สามรถหนีพ้นพวกเขาได้วิ่งหนีจนถึงดาดฟ้าของโรงเรียนร่างเด็กหญิงค่อยๆเดินมาใกล้ๆค่อยๆเดินไปเรื่อยๆพอเดินมาได้สักระยะร่างนั้นก็ยื่นแขนยาวออกไปทุกคนกลัวมากจึงตกตึกตาย ส่วนทางเพื่อนที่เหลืออยู่คนเดียวเขาตัดสินใจกลับไปที่โรงเรียนนั้นเพราะความห่อวงเพื่อนเมื่อเขาเข้าไปในโรงเรียนอีกครั้งเดินหาเพื่อนไปทั่วจนถึงห้องศิลปะเขาเดินเข้าไปแล้วตะโกนเรียกหาเพื่อนเขาประตูปิดเองอีกครั้งเขาหันไปเจอเด็กหญิงร่างเล็กที่คอมีรอยโซ่ขนาดใหญ่หลายเส้นทีตั้วมีหนอนมีแหมลงมีน้ำเหลืองไหลเต็มไปหมดไฟสว่างขึ้นทั้งๆที่โดนตัดไปนานแล้วไฟค่อยๆกระพริบไปเรื่อยๆร่างเด็กนั้นค่อยเคลื่อนเข้ามาใกล้ๆตัวเขาตามจังหวะไฟนั่นเมื่อเขามาใกล้จนเขาชิบกำแพงร่างเด็กน้อยนั้นชูมีดที่เต็มไปด้วยคราบเลือดขึ้นมารูปปั้นทชที่ตั้งอยู่ค่อยๆตกแตกไปเรื่อยๆ เขาโห่ร้องขึ้นด้วยความกลัวและเสียขวัญอย่างสุดขีด ตัวเขาไปชนกันตู้ข้างๆทำให้กล่องเหล็กที่ใส่อุปกรณ์ศิลปะที่หนักเกินกว่าคน1คนจะยกได้ ได้หล่นลงมาทับหัวเขาเละจนตาย และเรื่องราวนี้ก็เป็นที่เล่าไปทำให้มชไม่มีใครกล้าผ่านทางโงเรียนนั้นอีกเลย

----------------จบ-----------------------

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา