เมื่อฝนตกคุณคิดถึงอะไร

10.0

เขียนโดย ฮางมะ

วันที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 07.15 น.

  5 ตอน
  17 วิจารณ์
  11.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2556 09.12 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เสียงฝนตกดัง เสียงที่ปัดน้ำฝน เป็นจังหวะ เสียงโทรศัพท์ที่รอปลายสายไม่ยอมรับสาย เสียงรอบกายเหล่านี้ ทำให้เธอ รู้สึก เบื่อ เหงา

 

          วางโทรศัพท์ลงหลังจากได้ใช้ความพยายามอยู่นาน

 

          เขาไม่รับ…หญิงสาวถอนหายใจ  นี่เขาคงจะโกรธเธอมากสินะ …

 

          รถแท็กซี่ได้จอด ตรงที่หมายที่เธอบอกแล้ว หญิงสาวเดินฝ่าฝนกับร่มคันหนึ่ง ยืนถอนหายใจ หน้าร้านกาแฟเล็กๆ  เย็นนี้เธอไม่อยากกลับบ้านเลย เมื่อไม่มีเขา

 

          เข้าไปนั่ง พนักงานเสริฟ นำคาปูชีโน อย่างที่เธอชอบมาให้โดยที่ไม่ต้องสั่ง เธอนั่งมองฟองนมสีขาว แล้วก็นึกถึง ตอนที่เธอกับเขารักกันใหม่ๆ เราเคยมาที่นี่ด้วยกัน

 

          เธอผิดเอง  เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆที่ทำให้เราทะเลาะกัน มองผ่านกระจบใสของร้านกาแฟ มองสายฝนพรำ ไม่หยุด  เธอจ้องมองจอสมาร์ทโฟน อีกรอบ นี่เขาโกรธเธอจริงเหรอ?  ก็ไลน์ไปบอกว่า ขอโทษแล้วนี่น่า

 

          สองวันแล้วนี่ ทำไม ผู้ชายต้องโกรธนานขนาดนี้นะ  เวลาต้องกลับบ้านเองโดยไม่มีเขาไปส่ง เหมือนอย่างเคยมันข่างเหงาจริงๆ

 

          เธอกดฟังเพลงในโทรศัพท์ ไล่ความเหงาที่สายฝนนำมาให้  จังหวะง่าย เนื้อเพลงก็ราวกับเอาชีวิตของเธอไปแต่ง

 

 

เหม่อมองท้องฟ้า ก็เห็นเมฆลอย คล้อยไป
ใบไม้พริ้วไหว เมื่อลมพัดแผ่วเบา ก็เหงาตาม
กลิ่นไอสายฝน ละอองพร่างพรม ชุ่มฉํ่า
เธออยู่ที่ไหน จิตใจเผลอคิดตาม คิดถึงเธอ

ฝนก็เทหัวใจ ก็เซ เหว่หว้านะเออ
ฟ้าฝนแกล้งกันอย่างนี้เสมอ รังแกคนเหงาทำไม

เมื่อความคิดถึง มาพร้อมกับฝน
ห่วงหาใครบางคน เมื่อฝนเป็นสาย
ไม่รู้เลยว่าเธอ ติดฝนอยู่ไหน
จะเปียกฝนหรือเปล่า กังวลอยู่นะ

ฝากความคิดถึง กลับไปกับฝน
ส่งถึงใครบางคน ให้เธอได้รู้ว่า
ให้เธอรีบกลับมา อย่าลืมว่ามีคนห่วงใย

 

 

          แม้แต่คำขอโทษของเธอ เขาก็ไม่เปิดโอกาสที่จะรับฟังเลยเหรอ?

 

          คาปูชีโน่ ไม่พร่องลงไปสักนิด อีกเดี๋ยวถ้าเย็นแล้วมันก็คงเสียรสชาติ แต่เธอก็ไม่อยากจะดื่มเลย  ได้แต่มองฟ้ามองฝน ก่อนถอนหายใจ วางเงิน ขยับตัวจะเดินจากไป เสียงเตือนก็ดังขึ้นที่โทรศัพท์

 

          เธอนั่งลง ก้มหน้ามองจอก่อน จะเงยหน้ามายิ้มกว้าง มองฟ้ามองฝนที่พรำแล้วความเหงาก็มลายหายไปอย่างง่ายๆ

 

         

          ขอโทษน้าพอดีติดประชุม เมื่อเช้าจะโทรไปแบตดันหมดอีก ผมว่าคิดได้ว่าเราไม่น่าโกรธกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย  ทรายอยู่ที่ไหนนะ เดี๋ยวผมจะไปรับวันนี้ฝนตกด้วยสิ

 

 

          ไม่นานก็มีสติ๊กเกอร์ รูปคนคุกเข่ายื่นดอกไม้ ส่งมา

 

 

          ก่อนที่โทรศัพท์จะดังขึ้น เธอกดรับอย่างรวดเร็วราวกับว่า เสียงนั้นจะหายไป  จากนั้นรอยยิ้มก็ไม่จางหายไปจากใบหน้าของเธอ ….

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา