[Fic naruto] short story sakura

9.0

เขียนโดย Amhentai

วันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.36 น.

  43 chapter
  185 วิจารณ์
  279.35K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 23.08 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

32) My Sweetheart ผมเกลียดคุณ ตอนจบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ บริษัท

 

"อ๊าาา..สดชื่น" ซากุระสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ สีหน้าสดชื่นเอามากๆ ซากุระค่อยๆ ก้มหน้าลงมาสูดดมเสื้อกล้ามสีขาวอีกครั้ง

"อื๊มมม.. ถ้ามีใครมาเห็นเราทำอย่างนี้มีหวังโดนหาว่าเป็นพวกโรคจิตแน่ๆ" ซากุระคุยกับตัวเองเอามือลูบหน้าท้องเบาๆ เธอรู้ว่าตัวเองท้องมาได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว ครั้งแรกที่รู้ว่าตัวเองกำลังมีอีกคนอยู่ในตัวเธอตกใจมาก

 

'ฉะ..ฉะ.ฉันทะ.ท้องทะ.ทำไมต้องมาตอนนี้ด้วย' ร่างบางผมชมพูยืมตัวสั่นเทาราวกับลูกนกที่ตกน้ำ ในมือกำแทงสีขาวแน่นมันขึ้นแถบสีแดงสองขีด

'ละ.แล้วฉันจะทำยังไงดีหละ' ซากุระทรุดตัวนั่งบนเตียงใบหน้าซีดเซียวเรียวปากแห้งเผือกอย่างเห็นได้ชัดลูบหน้าท้องตัวเองไปมา

'ไม่ต้องห่วงนะ ถึงแม่จะทำตัวแย่มากแค่ไหน แต่แม่ไม่คิดทำร้ายหนูอย่างแน่นอน ถึงหนูจะไม่ได้เกิดมาเพราะความตั้งใจของแม่ แต่ว่าแม่รักหนูตั้งแต่เซี่ยวของวินาทีแรกที่รู้ว่าแม่มีหนู แม่ไม่เสียใจที่มีหนูหรอกนะแม่แค่ตกใจเท่านั้น แม่รักหนูนะ' ซากุระมองหน้าท้องตัวเองยิ้มให้อย่างอ่อนโยนแปลกเหมือนกันทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เห็นหน้าแท้ๆ เพียงแค่รู้ว่าเขามีตัวตนทั้งๆ ที่ยังเป็นแค่เพียงก้อนเนื้อเองแท้ๆ ทำไมถึงหวงแหนมากมายถึงขนาดนี้

'นายจะดีใจหรือเปล่านะ แต่ฉันดีใจมากเลยนะอย่างน้อยฉันก็มีลูกกับคนที่ฉันรักถึงแม้ว่านายจะไม่รักฉันก็ตาม นายจะดีใจหรือเสียใจ ถ้ารู้ว่ามีเขา ลูกของเรา' ซากุระยิ้มให้สิ่งที่อยู่ในตัว เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอรักเขาไม่ใช้ว่าเพราะเขาเป็นคนแรกของเธอแต่เพราะเขาดูแลเธอมาตลอดไม่ว่าเธอจะร้ายกับเขามากเพียงใดเขาก็ยังคงดูแลเธอไม่ห่าง ถึงแม้จะทะเลาะกับบ่อย แต่พอเธอมีเรื่องก็เป็นคาคาชิทุกครั้งที่มาช่วย ซากุระตัดสินใจลุกขึ้นเดินลงมาด้านล่างของบ้านมีร่างสูงผมสีเงินนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องโถ ซากุระสูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปหาคาคาชิ

'นินายฉันมีอะไรบางอย่างจะบอก' ซากุระกัดฟันพูด คาคาชิยังคงอ่านหนังสือต่อไป

'จะเอาอะไรหรือครับคุณหนู พึ่งต้นเดือนแท้ๆ เงินหมดอีกแล้วหรอครับ' คาคาชิพูดอย่างหน่ายๆ

'ไม่ใช่เรื่องเงิน นายคิดว่าฉันจะเอาเงินอย่างเดียวหรือไง' ซากุระขึ้นเสียงเล็กน้อย

'งั้นแสดงว่าคุณต้องการผมสินะ' คาคาชิปิดหนังสือเงยหน้ามองร่างบางที่ยืนอยู่

'ใช่ฉันต้องการนายเพราะว่าฉันกำละ...'

'สวัสดีค่ะ อือ..ขอโทษนะค่ะ ฉันมาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าค่ะ' เสียงใส่ดังขึ้นมาพร้อมการปรากฏตัวของร่างบางผมสีน้ำเงินเข้มเดินเข้ามาในห้องโถ

'คุณฮินาตะ/ฮินาตะ' ทั้งคู่เรียกชื่อคนที่เข้ามา คาคาชิเดินไปหาฮินาตะทันทีด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างที่ซากุระไม่เคยได้เห็นมาก่อน ซากุระมองอาการของร่างสูงด้วยหัวใจที่ไหววูบ

'เปล่าครับ มาเร็วเหมือนกันนะครับ' คาคาชิพาฮินาตะมานั่งที่โซฟา

'ซากุระจังเป็นอะไรไปทำไมหน้าซีดๆ อย่างนั้นหละค่ะ นี่ฉันซื้อส้มมาฝากด้วยนะของโปรดของซากุระจังเลย' ฮินาตะหยุดตรงหน้าซากุระยกถุงส้มขึ้นมายื่นให้เพื่อนสาว

 

พรึบ

 

'ไม่เอา เหม็น!! อึ๊บ!' ซากุระปัดถุงส้มให้ออกห่างจนมันตกลงพื้น ฮินาตะตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่คิดอะไรเพราะสีหน้าของซากุระตอนนี้ซีดมากจนดูน่ากลัว ฮินาตะเข้าไปช่วยพยุงตัวซากุระเพราะเธอทำท่าเหมือนจะเป็นลม

'อย่าไม่ยุ่งกับคนไม่มีมารยาทเลยครับ คุณฮินาตะ ผมไม่คิดเลยนะว่าการที่คุณเกิดในสังคมชั้นสูงแบบนี้มันไม่ได้ช่วยให้คุณดีขึ้นมาบ้างเลยหรือไงถึงได้ทำตัวแย่!!ขนาดนี้ การที่คุณมีฐานะทางสังคมที่ดีกว่าคนอื่นมันไม่ได้ช่วยขัดเกล้า!คุณเลยหรือไง แย่!!!จริง!' คาคาชิรั้งตัวฮินาตะไว้ไม่ให้เข้าไปหาซากุระที่ยื่นทำท่าพะอึดพะอมอยู่ ซากุระมองหน้าคนพูดอย่างเจ็บใจ เจ็บมากๆ เจ็บจริงๆ น้ำอุ่นๆ เริ่มสะสมอยู่ที่ขอบตา

'คุณคาคาชิค่ะ ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ แต่ว่าซากุระจังเธอดูท่าไม่ดีเลยนะค่ะไปดูเธอเถอะค่ะ' ฮินาตะมองซากุระอย่างเป็นห่วงเอามากๆ พยายามเข้าไปช่วยเพื่อนสาวแต่มือของคาคาชิยังรั้งแขนของเธออยู่

'อย่าไปยุ่งเลยครับ คนอย่างนี้จะมีอะไรนอกจากเรียกร้องความสนใจเท่านั้น' คาคาชิพูดอย่างเหยียดหยามใส่ ซากุระยืนนิ่งจิกเล็บกับแขนตัวเองจนแดงระบายความเจ็บที่ใจออกมาเพื่อไม่ให้น้ำตาไหล

'ฉันขะ..ขอบใจเธอมากนะฮินาตะฉันไม่เป็นอะไร แค่มีเรื่องอย่างคุยกับพะ..พี่คาคาชิทะ.เท่านั้น' ซากุระพยายามข่มอารมณ์ตัวเองให้เย็นที่สุด

'แต่ผมไม่มีอะไรจะคุยกับคนแย่ๆ อย่างคุณ' คาคาชิจูงมือฮินาตะเดินออกมาจากในห้องโถ

'คุณคาคาชิค่ะซากุระจังคงมีเรื่องสำคัญจริงๆ อยู่คุยกับเธอเถอะนะค่ะ เดี๋ยวฉันไปรอที่ห้องเขียนแบบเองก็ได้ค่ะ ฉันมาที่นี่บ่อยรู้หมดแล้วว่าห้องไหนอยู่ตรงไหนไม่เป็นไรหรอกค่ะ' ฮินาตะพูดอย่างยิ้มๆ จับมือคาคาชิให้ออกจากแขนแล้วเดินออกมา

'ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าคุณหรอกครับคุณฮินาตะเราไปกันดีกว่า' คาคาชิรีบพาฮินาตะออกมาปล่อยให้ซากุระยื่นนิ่ง ซากุระยืนตัวสั่นในใจไหววูบอย่างแรงจนเธอรู้สึกถึงความบางเบาของอากาศระบบหายใจเริ่มอึดอัดขึ้นมาก่อนจะ.....

 

วูบ!!/พรึบ

 

'ซากุระจัง!!!' ฮินาตะรับร่างซากุระไว้ก่อนที่ร่างบางจะกระแทกกับพื้น คาคาชิได้ยินเสียงเรียกก็หันมา

'คุณหนู!!!!' คาคาชิรีบตรงเข้ามาหาซากุระทันทีอุ้มเธอมานอนที่โซฟาที่อยู่ไม่ไกล สีหน้าเป็นห่วงเอามากๆ ซากุระพยายามดึงสติกลับมาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองเห็นหน้าคาคาชิเขามองเธออยู่สีหน้าของเขาตอนนี้ดูกังวลเป็นอย่างมาก

'เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้นะค่ะ ซากุระจังอย่างพึ่งขยับนะ' ฮินาตะตรงเข้าครัวไปอย่างเร็ว

'คุณ!!เป็นอะไรไปอยู่ๆ ก็เป็นลม' คาคาชิถามเป็นห่วงเอามากๆ

'ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน' ซากุระปัดมือคาคาชิที่ลูบผมเธอออกไป

'จะไม่ให้ยุ่งยังได้ไงกันอยู่ๆ คุณเป็นลมอย่างนี้จะผมให้อยู่เฉยๆ ได้อย่างไง คุณบอกมีเรื่องจะคุยกับผมไม่ใช่หรือไงว่ามาสิผมรอฟังอยู่' คาคาชินั่งคุกเข่ากับพื้นเอามือไล้แก้มซากุระอย่างอ่อนโยน

'หึ ไม่สำคัญอะไรหรอก ก็แค่เรื่องไร้สาระเท่านั้นอย่าใส่ใจเลย' ซากุระปัดมือคาคาชิอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นพยายามทรงตัวเดินไป

'ซากุระ!! เดี๋ยวฉันไปส่งบนห้องนะ บอกแล้วว่าอย่าพึ่งลุกยังหน้าซีดอยู่เลยเดี๋ยวก็เป็นลมอีกหรอก' ฮินาตะพูดเสียงดุนิดๆ เพื่อให้ร่างบางฟัง

'ฉันไม่เป็นไรจ๊ะ อื่ม..ขอบคุณนะฉันขอแค่น้ำแก้วนี้แล้วกันตามสบายเลย ฉันไม่อยากรบกวนพวกเธอ' ซากุระรับน้ำในมือฮินาตะมาหันมองคาคาชิด้วยสีหน้าที่เศร้าเอามากๆ หันหน้าเดินขึ้นบันใดไปอย่างลำบาก แว๊บนึ่งที่คาคาชิมองร่างบางเขาเห็นเธอ 'ร้องไห้' คาคาชิมองตามจนซากุระขึ้นไปชั้นบนของบ้าน 'เราพูดแรงเกินไปหรือเปล่านะ' คาคาชิฉุดคิดในใจก็จริงที่เขาชอบพูดสอดเสียดเธอแต่เขาไม่ชอบเห็นน้ำตาของเธอ ถ้าไม่ติดต้องคุยเรื่องงานกับฮินาตะเขาคงไปหาเธอแล้ว แต่ว่าเรื่องงานต้องมาก่อน

'ถึงพ่อเขาจะไม่ต้องการ แต่แม่ต้องการหนูนะค่ะอย่าน้อยใจนะ แม่รักหนูมากนะค่ะ' ซากุระลูบหน้าท้อง พูดทั้งน้ำตาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

 

"Hello ฉันมาแล้ว เอาไอ้นี่มาฝากด้วย" อิโนะเปิดประตูเข้ามา ซากุระถึงกับสะดุ่งรีบเก็บเสื้อกล้ามที่ดมอยู่ทันที

"ยัยอิโนะ!! โธ่!!..คิดว่าใครตกใจหมด" ซากุระเงยหน้ามองเพื่อนสาวก่อนหยิบเสื้อกล้ามขึ้นมาดมต่อ

"ฉันว่าแกไม่ได้แพ้ท้องหรอก แต่แกโรคจิตมากกว่า ฮ่าฮ่าฮ่า" อิโนะเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามเอาช่อดอกกุหลาบสีแดงสีขาวยื่นให้

"ว๊าว!!!...น่ากินจังเลย" ซากุระมองดอกกุหลาบด้วยตาเยิ้มเม้มปากไปมา

"ดูทำเข้าถ้าอยากมากขนาดนั้นก็เชิญตามสบาย" อิโนะเลื่อนช่อดอกไม้ให้ ซากุระไม่รอช้าดึงดอกกุหลาบสีแดงสดออกมาจากช่ออ้าปากแล้ว....อ้ำเคี้ยวๆ แล้วกลืนลงคอไปทำหน้าอร่อยกับสิ่งที่กินเอามากๆ อิโนะนั่งมองอย่างยิ้มๆ ที่เธอรู้ว่าซากุระท้องเพราะทั้งสองไม่มีความลับต่อกัน....เอ่อ..ความจริงก็คืออิโนะจับผิดได้ต่างหากเพราะตอนที่ซากุระไปหาเธอที่ร้านดันไปยืนกินดอกกุหลาบจนหมดไปกว่าครึ่งร้าน เธอจึงเคล้นถาม จนซากุระต้องเล่าทุกอย่างให้ฟังตอนแรกฮิโนะแทบจะไปกระจวกไส้คาคาชิแต่ซากุระห้ามไว้เพราะเธอไม่อยากให้เขาต้องเดือดร้อนเพราะเธออีก อิโนะนั่งมองซากุระกินดอกไม้อย่างเอร็ดอร่อยท่าทางเหมือนเด็กเอามากๆ

"หวัดดีจ๊าาา" ร่างสูงผมเงินเปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะ

"แค๊กๆ แค๊กๆ" ซากุระสำลักสิ่งที่อยู่ในปากเบิกตากว้างเอามือปิดปากตัวเองไว้ อิโนะมองอาการของซากุระเกือบหลุดขำออกมา

"หวัดดีค่ะพี่คาคาชิ" อิโนะทักทายตามปกติ

"หวัดดีครับคุณอิโนะ จะไปไหนกันหรอครับ" คาคาชิเดินเข้ามาถามหยุดที่ข้างโต๊ะของซากุระมองสิ่งที่อยู่บนโต๊ะ 'ดอกกุกลาบ? เสื้อ? เอามาทำไม' คาคาชิมองหน้าซากุระสลับกับสิ่งที่อยู่บนโต๊ะโดยเฉพาะดอกกุหลาบที่มีแต่ก้าน 'แล้วดอกมันหายไปไหน?'

"พอดีว่าจะพาซากุระหาอะไรกินกันนิดหน่อยนะค่ะไปด้วยกันไหมค่ะ" อิโนะถามออกไป

"คุณหนูอยากให้ผมไปด้วยหรือเปล่าละครับ" คาคาชิเหล่ตามองอย่างเจ้าเล่ห์โน้มตัวมาเอาหน้ามาใกล้หน้าซากุระ ซากุระเผลอสูดกลิ่นตัวของคาคาชิทำจมูกขมุบขมิบเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ต้นคอของร่างสูง ก่อนอิโนะจะกระแฮมออกมาให้ซากุระได้สติเอามือดันหน้าคาคาชิให้ออกห่าง

"กะ..แกไม่ต้องไป อย่าทำกับฉันอย่างนี้ฉันไม่ชะ.ชอบ" ซากุระทำหน้าขึนขันเล็กน้อยพยายามทำเป็นคุณหนูเอาแต่ใจให้ปกติที่สุด อิโนะมองทั้งสองอย่างยิ้มๆ 'เก็กกันเข้าไป ถ้าพี่คาคาชิรู้ว่ามีคาคาชิจูเนียมีหวังเก็กแตกแน่ ฮิฮิ'

"ฮิฮิ...อุ๊ย!! โทษที่พอดีกำลังคิดเรื่องสนุกๆ นะ" อิโนะหลุดขำออกมา

"งั้นผมไม่ไปก็ได้ ผมฝากคุณหนูด้วยนะครับ อย่าไปนานมากนะครับผมคิดถึง" คาคาชิพูดสองประโยคแรกเสียงปกติได้ยินทั้งห้องก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหูซากุระเสียงแหบที่สุดแสนน่าลุ่มหลงซากุระหน้าขึ้นสีเล็กน้อย คาคาชิผลักตัวออกมาเดินออกไปนอกห้อง

"แหม...เป็นห่วงกันจริงเลยน๊านนน อย่าไปนานนะครับผมคิดถึง โอ๊ยยยย...หวานกันซะ นี่ถ้าเขารู้ว่ามีคาคาชิจูเนีย เขาคงไม่ห่างจากแกแน่เลยวะ" อิโนะแซวเล็กน้อยยิ่งทำให้ซากุระหน้าแดงขึ้นไปอีก

"ชิ!!ไปได้ยังละฉันไม่อยากกลับบ้านเย็น" ซากุระเชิดหน้าใส่

"ห่างนิดห่างหน่อยไม่ได้เลยน๊ะ" อิโนะแซวไม่เลิก

"อิโนะ!!!" ซากุระทำหน้าดุใส่

"เออๆ ไปกันดีกว่าแต่ว่าแกอย่าเอาไอ้นี้ไปนะ ฉันขอร้อง เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าฉันมีเพื่อนเป็นพวกโรคจิต" อิโนะมองเสื้อกล้ามในมือที่ซากุระกำลังดมอยู่

"ไว้กลับไปดมที่เจ้าตัวดีกว่าถึงใจกว่าเยอะ!!" อิโนะไม่เลิก

"ยัยบ้า!!! ไปกันได้แล้ว" ซาากุระเก็บเสื้อใส่กระเป๋าลุกขึ้นเดินไป

 

ตัดมาทางคาคาชิ

 

ร่างสูงเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านอย่างเร็ว รีบเดินไปหน้าห้องนอนของซากุระ เปิดประตูเข้าไปตรงไปหน้ากระจกหยุดมองแท่งสีขาวที่คว้ำหน้าอยู่ เอื้อมมือออกมาสั่นเล็กน้อยในใจเต้นตึกตักๆ รั่วๆ หยิบแท่งสีขาวขึ้นมาค่อยๆ หันช้าๆ

 

"ห๊ะ!! สะ..สองขีด ก็ปะ.แปลว่า....ท้อง" คาคาชิกำมือแน่นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่หน้ากระจก

"ระ..เรากำลังจะเป็นพะ..พ่อ คุณหนูของผมขอบคุณมากๆ นะครับ สุดที่รัก..ของผม" คาคาชิจูบที่แท่งสีขาวปากพรึมพรัมไปมายิ้มอย่างดีใจ ความรู้สึกของการเป็นพ่อคนมันเป็นแบบนี้นี่เองใจเต้นโคมคาม การที่รู้ว่ามีอีกหนึ่งชีวิตกำลังจะเกิดมาดูโลกเพราะว่าเขาเป็นคนทำมันดีสุดๆ ไปเลย คาคาชิหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที

"สวัสดีครับคุณคิซาชิจำเรื่องที่ผมกับคุณตกลงกันได้หรือเปล่าครับ ครับเรื่องที่ผมเคยบอกว่าจะบริหารงานที่บริษัทให้แต่ผมจะไม่แต่งกับคุณซากุระ ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้วนะครับผมจะแต่งงานกับคุณหนูสิ้นเดือนนี้ ก็เพราะว่าเราสองคนกำลังมีลูกด้วยกับครับ....." คาคาชิพูดในสิ่งที่ต้องการกับปลายสายที่คุยด้วยน้ำเสียงจริงจังเอามากๆ

 

ช่วงเย็นของวันนั้น

 

"ขอบใจนะอิโนะวันนี้ฉันสนุกมากเลยหละ" ซากุระเดินเข้ามาในตัวบ้านด้วยหน้าตาสดใสสุดๆ

"จ๊า ไม่เป็นระ..อุ๊ย!!...พี่คาคาชิมายืนทำอะไรตรงนี้ค่ะ" อิโนะหันไปเจอชายผมเงินยืนอยู่หน้าประตูบ้านด้านใน

"ผมมายืนรอภรรยากับลูกนะครับ ที่รักทำไมมาช้าจังเลยหละผมรอตั้งนาน" คาคาชิเดินมากอดซากุระหอมแก้มไม่มีอาการเก็กใดๆ หลงเหลือให้เห็นทั้งสิ้น ซากุระงงเล็กน้อยมองอย่างไม่เข้าใจ

"บอกแล้วไงว่าอย่างทำแบบนี้กับฉัน!!!" ซากุระพยายามแกะมือคาคาชิให้ออกจากเอวตัวเอง

"ทำไมหละครับที่รัก ผมจะกอด...จะหอมเมียตัวเองมันผิดมากนักหรือไง" คาคาชิพูดหน้าตาเฉยพรางหอมแก้มไปมาอย่างไม่อาย อิโนะมองอย่างรู้ทัน 'รู้แล้วหละสิว่ามียัยหนู ถึงเก็กแตกแบบนี้' อิโนะยิ้มชอบใจ

"นี่!แกเป็นอะไรของแกเนี่ย!!" ซากุระไม่เข้าใจร่างสูงที่กอดตนอยู่

"คุณใจร้ายกับผมมากเลยนะ ทำไมไม่บอกเรื่อง..'ลูก'..ให้ผมรู้หละ" คาคาชิกอดซากุระจากด้านหลังเอาหน้าเกยไหล่ซากุระไว้ยื่นแท่งสีขาวให้ซากุระดู ซากุระหยุดดิ้นขัดขืนยอมอยู่นิ่งๆ

"หึ ใจร้ายงั้นหรอ นายเองไม่ใช่หรือไงที่บอกว่าเรื่องของฉันมันไร้สาระไม่สำคัญแล้วนายจะให้ฉันทำอย่างไง ที่สำคัญไปกว่านั้นฉันไม่อยากเอาเขามาเป็นเครื่องผูกมัดนายเอาไว้ ในเมื่อนายไม่รักฉัน ฉันก็ไม่ต้องการให้นายมารับผิดชอบ.."

"ใครบอกว่าผมไม่รักคุณ ผมรักคุณมาก รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเลยนะ เด็กน้อยผมชมพูที่ร้องไห้งองแงคนนั้น คุณรู้ไหมทั้งพ่อทั้งแม่คุณทำอย่างไงคุณก็ไม่หยุดจนผมขอคุณมาอุ้มคุณหยุดร้องลืมตามองผมดวงตาสดใสประกายเขียวมรกตคู่นั้นจับใจผมมาจนถึงทุกวันนี้ ผมรักคุณมากนะครับคุณหนูแสนเอาแต่ใจ" คาคาชิพูดพรางเอามือลูบไล้หน้าท้องซากุระไปด้วยเขาพูดตามไปสิ่งที่อยู่ในใจ

"ไม่ต้องฝืนใจพูดก็ได้ฉันไม่ว่าอะไรหรอก ไม่ต้องมารับผิดชอบ ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้หรอกนะ คนสำส่อน!!อย่างฉันก็มั่ว!นอนกับผู้ชายไปทั่วท้องกับใครก็ไม่รู้ ไม่ต้องมาสนใจคนแย่ๆ อย่างฉะ..."

 

หมับ

 

คาคาชิจับตัวซากุระหันมาประกบปากจูบปิดปากเธอดูดกลืนคำพูดที่ร่างบางกำลังพูด เอามือจับล็อกหน้าซากุระไว้ไม่ให้หันหน้าหนี ซากุระพยายามผลักตัวออกมาแต่คาคาชิไม่ยอมจูบปิดปากอยู่อย่างนั้นจนซากุระหยุดขัดยอมให้คาคาชิจูบหลับตาลงปล่อยน้ำอุ่นๆ ที่ดวงตาออกมาเพื่อระบายความน้อยใจที่มี คาคาชิผลักปากออกมาไล่จูบซับน้ำตาให้ซากุระอย่างอ่อนโยน

 

"ผมขอโทษที่ชอบว่าคุณแบบนั้น ผมไม่อยากให้ใครมองคุณหนูของผมไม่ดี แค่อยากเตือนสติคุณเท่านั้น และที่สำคัญ... ผมไม่อยากให้ผู้ชายพวกนั้นเข้าใกล้คุณ ผมขอโทษ เรามาเริ่มกันใหม่นะครับ ที่รักของผม" คาคาชิจ้องตาซากุระพูดสิ่งที่อยู่ในใจแสดงให้เห็นที่ดวงตาว่าสิ่งที่เขาพูดมันเป็นเรื่องจริงที่ออกมาจากใจ ซากุระมองจ้องที่ดวงตาคมกริบคู่นั้นสายตาที่จริงจังถูกส่งมาให้เธอครี่ยิ้มออกมาเบาๆ ก่อนจะเข้าไปกอดคาคาชิไว้

"ฉันก็ขอโทษพี่เหมือนกันที่ทำเรื่องไม่ดีกับพี่ ฉันรักพี่มากนะ แต่ว่า..." ซากุระลากเสียงยาว

"มีอะไรหรอครับที่รัก" คาคาชิมองต่ำลงมามองคนที่ซุกหน้าอยู่กับอกเขา

"เรื่องคุณพ่อ..."

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอครับผมคุยกับพ่อคุณแล้ว สิ้นเดือนนี้เราจะแต่งานกัน" คาคาชิบอกเรื่องที่คิดว่าจะทำให้ร่างบางดีใจ

"สิ้นเดือนนี้เลยหรอ!!! แต่ฉันยังไม่อยากแต่งนิให้คลอดก่อนไม่ได้หรอ" ซากุระเริ่มแย้งออกมา

"ทำไมอีกหละครับ" คาคาชิเริ่มทำหน้าหนักใจอีกรอบ

"แกจะดื้ออะไรอีกวะฉันเริ่มเหนื่อยใจแทนพี่คาคาชิแล้วนะเนี่ย" อิโนะที่มองทั้งคู่ปรับความเข้าใจกันอย่างยิ้มๆ ก่อนจะทำหน้าเซ็งขึ้นมาทันทีมองซากุระอย่างหนักใจ

"โธ่!!..แต่งงานทั้งที่ฉันก็อยากสวยที่สุดนิ ท้องแบบนี้ใส่รัดๆ ก็ไม่ได้ ใส่ส้นสูงก็ไม่ได้ อย่างนี้ก็หมดสวยเลยนะสิ" ซากุระผลัดตัวออกมาจากคาคาชิทำท่าทางประกอบให้เห็นสีหน้าไม่พอใจสุดๆ

"แกจะสวยอะไรนักหนาวะ แกนะสวยอยู่แล้วไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก" อิโนะพูดอย่างเหนื่อยๆ

"แกไม่เข้าใจฉันอิโนะ ฉันอยากใส่ชุดสวยๆ นิ" ซากุระทำแก้มป่องใส่อิโนะ คาคาชิเห็นอย่างนั้นก็เข้าไปกอดเอวร่างบางไว้จากด้านหลัง

"แต่สำหรับผมตอนที่คุณไม่ใส่อะไร คุณสวยสุดๆ เลยหละ" คาคาชิพูดคลอเคลียร์ใกล้หู ซากุระหน้าแดงขึ้นมาทันที

"บ้าพูดอะไรก็ไม่รู้ ไม่อายยัยอิโนะหรอ...เอ่อ..ฉะ.ฉันยอมแล้วก็ได้" ซากุระก้มหน้าพูดลูบมือคาคาชิไปมา

"ฉันว่าฉันกลับบ้านก่อนดีกว่า.. อ๊อ!! อีกอย่างพี่คาคาชิค่ะให้ในท้องออกมาก่อนดีกว่านะค่ะแล้วค่อยใส่เข้าไปใหม่ ส่วนแกฉันว่าแต่งตอนนี้นะดีแล้ว ถ้าจะรอให้หุ่นแกเพรียวฉันว่าคงจะอีกนานแน่เลยวะ พี่คาคาชิไม่ปล่อยให้แกว่างหรอกดูท่าแล้วอ่ะนะ" อิโนะมองอาการของคาคาชิที่เริ่มไซ้จูบที่ต้นคออย่างไม่อายเธอที่ยืนอยู่เลย

"ก็อย่างที่คุณอิโนะพูด แหม...ผมก็จะสี่สิบแล้วต้องรีบหน่อยเดี๋ยวมีลูกไม่ทันใช้ครับ" คาคาชิพูดอย่างยิ้มๆ พรมจูบที่แก้มซากุระไปมา ซากุระเองก็ไม่ขัดการกระทำของคาคาชิแต่อย่างใด ก้มหน้ายืนอมยิ้มอย่างเดียว

"ค๊าๆ อย่าหักโหมมากนักนะค่ะ สงสารเจ้าตัวเล็กมัน" อิโนะมองหน้าท้องซากุระแล้วพูด

"ไม่ต้องห่วงหรอกยัยหมู ฉันปรึกษากับคุณหมอแล้วไม่มีอันตรายอย่างแน่นอน" ซากุระตอบกลับแต่ยังก้มหน้าไม่ยอมเงย

"แหม... เอาใจจังเลยนะไปล่ะบ๊ายยยย" อิโนะโบกมือลาเดินออกไปนอกตัวบ้าน

"เราเองก็ไปกันบ้างดีกว่านะครับที่รัก ผมอยากคุยกับลูกจะแย่แล้ว" คาคาชิหันมามองหน้าซากุระ

"ฉันยังไม่อาบน้ำเลยขอไปอาบน้ำก่อนนะ" ซากุระผลักตัวออกมาจากอ้อมกอดของคาคาชิ

"เอางั้นก็ได้" คาคาชิพยักหน้าด้วยสีหน้าที่เจ้าเล่ห์สุดๆ

"อ๊ายยย!!! นี่แกจะทำอะไรฉันปล่อยฉันนะไอ้ขี้ค่า!" ซากุระพูดเสียงแข็ง

"หึ!! ผมบอกกี่ทีแล้วว่าให้มีมารยาทโดยเฉพาะกับผัว!!ตัวเองอย่างนี้ไม่ต้องอาบแล้วน้ำนะอาบอย่างอื่นดีกว่า" คาคาชิกอดซากุระไว้แน่นเหล่ตามองหน้าร่างบางในอ้อมแขน

"อ๊ายยย!!! ไม่เอาน๊าาฉันกำลังท้องอยู่น๊ะ!! ขอโทษๆ ไม่เรียกแบบนั้นก็ได้นะพี่คาคาชิ" ซากุระทำเสียงอ้อนๆ

"อือ...ไม่ทันแล้วหละครับ ผมเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น หึหึ ผมจะปราบคุณเองครับคุณหนู!!!" คาคาชิรีบพาร่างบางขึ้นไปชั้นบนของบ้านทันที

 

ณ วันแต่งงาน

 

ห้องโถใหญ่ของบ้านถูกตกแต่งไปด้วยหมู่มวนดอกไม้ที่ถูกประดับจัดเป็นช่อๆ อย่างสวยงาม ภายในงานตลบอบอวนไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้ที่ประดับบรรยากาศแสนอบอุ่นกำลังโอบล้อมรอบตัวผู้คนที่อยู่สถานที่นั้น

 

"ผมขอขอบคุณแขกทุกมากนะครับ ที่เสียสละมาเพื่อเป็นพยายามรักของเราสองคน..." คาคาชิโอบเองร่างบางเรือนผมชมพูดในชุดเจ้าสาวฟูฟ้อง แต่ดูหน้าร่างบางเหมือนไม่ชอบเท่าไหร่

"ฉันว่างานนี้ลูกนายลำบากแน่ จะเอาลูกสาวฉันอยู่หรือเปล่าเนี่ย ชักเริ่มห่วงๆ แล้วสิ" คิซาชิพูดสีหน้าเล่นๆ มองคู่บาวสาวบนเวที ซากุระทำหน้าบูดบึ่ง เพียงแค่เธอจะเอาเสื้อของคาคาชิมาดมเธอชอบกลิ่นตัวของคาคาชิตอนเหงื่อออกอับนิดๆ อื๊อหื๊อ!!..กลิ่มมันช่าง... แต่คาคาชิไม่ให้เอามาเพราะมันดูไม่ดีเหมือนพวกโรคจิตเจ้าสาวของเราเลยสีหน้าบึ่งตึงอย่างที่เห็น

"โธ่..ท่านครับผมว่าคนที่น่าเป็นห่วงคือคุณหนูมากกว่า เจ้าคาคาชินะมันร้ายจะตายคุณหนูไม่ทันคาคาชิหรอกครับ" ซาคุโมทำสีหน้ากังวลเล็กน้อยแต่ใบหน้านั้นก็ยังมีร้อยยิ้มปะปนอยู่

"คุณลุงค่ะไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกค่ะ เพราะว่าสองคนนี้เหมาะสมกันมาก ส่วนเรื่องยัยคุณหนูเอาแต่ใจของเราไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกค่ะ ฉันว่าพี่คาคาชิรับมือได้แน่นอนค่ะปราบยัยคุณหนูของเราได้อยู่หมัดเลยหละคอยดูแล้วกัน" อิโนะพูดอย่างยิ้มๆ มองคู่บ่าวสาวบนเวที

"..ใช่ไหมครับที่ระ...รัก" คาคาชิลากเสียงยาวมองตามสายตาของแขกที่อยู่ด้านล่างที่กำลังมองจุดหนึ่งบนเวที คาคาชิหันไปมองก็เจอเจ้าสาวแสนสวยของเขากำลังยืนมองช่อดอกกุหลาบที่ประดับอยู่บนเวทีเอื้อมมือหยิบดอกกุหลาบสีแดงขึ้นมาหนึ่งดอกสูดดมเม้มปากก่อนจะค่อยๆ อ้าปากงับ

"ทำอะไรนะที่รัก" คาคาชิทักขัดขึ้นมาก่อนปากของซากุระจะงับดอกกุหลาบในมือ

"เรื่องของฉันแกไม่ต้องมายุ่ง ไม่ให้ฉันเอาเสื้อมาดมฉันกินไอ้นี้ก็ได้ ชิ!! อยากพูดนักไม่ใช่หรือไงก็พูดไปสิ!!! แต่อย่ามายุ่งกับฉัน!!!ไอ้ขี้ค่า!!" ซากุระกระแทกเสียงใส่สบัดหน้ากลับมาหาดอกกุหลาบในมืออีกครั้ง

"มาดูกันสิว่าใครจะแน่กว่ากัน ลูกนายจะทำอย่างไงกับยัยหนูของฉัน" คิซาชิมองอาการของซากุระ ยิ้มให้กับความดื้อของลูกสาวตัวเอง ซากุระกำลังอ้าปากงับดอกกุหลาบอีกครั้ง

"หลังจบงานนี้ผมสัญญาว่าจะให้คุณมากกว่าหนึ่ง!!...'ดอก!!!'..." คาคาชิพูดขัดการกระทำของซากุระอีกครั้งทำเอาซากุระชะงักไปเลยที่เดียวมองคาคาชิสลับกับดอกกุหลาบในมือทำท่าคิดอย่างหนัก

"โอ๊ะ!!โอ๊!! ยัยคุณหนูของเราคิดหนักเลยวุ๊ย จะเอาอย่างไงหละจ๊ะซากุระ" อิโนะตะโกนแซวออกมาซากุระมองดอกไม้กับคาคาชิไปมาเม้มปากแน่นดมดอกไม้ในมืออีกครั้งทำหน้าเหมือนตัดสินใจได้ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ อีกครั้ง

"เลือกดีๆ นะครับคุณหนูระหว่างดอกกุหลาบในมือกับ....'ดอก'....ที่ผมจะให้ คุณจะเอาดอกไหน คุณจะเอากุหลาบในมือก็ได้นะแล้วแต่ ผมไม่บังคับ" คาคาชิพูดขัดขึ้นมาอีกครั้งซากุระอ้าปากค้างกับดอกกุหลาบหันมองคาคาชิก่อนจะสบัดหน้ากลับมาเลื่อนปากเข้าใกล้ดอกกุหลาบก่อนจะ....จูบที่กลีบดอกไปหนึ่งที จากนั้นก็เสียบดอกกุหลาบไว้ที่เดิมเอามือโกยกระโปรงขึ้นมาด้วยมือทั้งสองข้าง ก่อนจะหอบหิ้วกระโปรงฟูฟ้องของตัวเองเดินฉับๆ มาหยุดยืนข้างคาคาชิปล่อยมือที่จับกระโปรงทิ้ง แต่สีหน้ายังคงไม่พอใจเหมือนเดิม

"หมดท่าเลยวะยัยคุณหนูของฉัน" อิโนะพูดขึ้นมาอีกครั้ง

"เงียบไปเลยนะ!!อิโนะ เอาแก!!จะยืนบื่ออยู่ทำไม รีบๆ ขอบคุณเข้าสิ จะได้จบงานเร็วๆ แล้วอย่าลืมสัญญาด้วยหละ" ซากุระพูดใส่คาคาชิที่ยืนยิ้มให้กับภรรยาสุดน่ารักคนนี้

"ครับ..คุณหนูที่รักของผม" คาคาชิโอบเอวซากุระอีกครั้ง โดยครั้งนี้ร่างบางมีสีหน้าที่ยิ้มแย้มไม่บึ่งตึงกอดแขนร่างสูงไว้เอาหน้าซุกที่แขนและเริ่มไล่ขึ้นมาที่ซอกคอ

"นิๆ ทั้งสองคนฉันบอกแล้วไงว่าให้เจ้าตัวเล็กมันออกมาก่อน แล้วค่อยเอาเข้าไปใหม่ ไม่ฟังกันเลย" อิโนะยังคงแซวไม่เลิกจนซากุระทนไม่ไหวแย่งไมล์จากคาคาชิมา

"ชิ!!ยัยหมู เอาไมล์มานี่!! ดิฉันต้องขอบคุณแขกทุกท่านมากเลยนะค่ะ เรามาดื่มฉลองกันเลยดีกว่า ชิส!! ค๊ะ" ซากุระหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาชูขึ้นในอากาศก่อนกระดกรวดเดียวจนหมด

"เชิญแขกทุกท่านตามสบายเลยนะค่ะ นิแกจบงานแล้วไปได้หรือยังหละ" ซากุระหันมาพูดกับคาคาชิที่ยืนอึ่งกับการกระทำของร่างบางที่รีบเร่งให้จบการปิดงานเร็วๆ

"คุณหนูครับ ผมบอกกี่ทีแล้วครับว่าให้รู้จักกาลเทศะ อย่างนี้คงต้องโดยสั่งสอนหน่อยแล้วหละครับคุณหนู!!!" คาคาชิช้อนตัวซากุระขึ้นมา

"ฉันไม่ฟังคนอย่างแกหรอก!!!ไอ้ขี้ค่า!!!" ซากุระกอดคอคาคาชิแล้วพูดเสียงดัง

"ผมบอกคุณแล้วใช่ว่าให้หัดมีมารยาทกับคนอื่นโดยเฉพาะกับผัว!!ตัวเอง วันนี้อย่าหวังว่าจะได้นอนเลยครับ!!คุณหนู!!!.." คาคาชิรับพาซากุระขึ้นไปชั้นบนของบ้านทันทีท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ที่จ้องมองอึ่งนิดๆ กับคำพูดของทั้งคู่แต่ก็อดที่จะยิ้มกับการกระทำที่น่ารักๆ ของทั้งคู่ไม่ได้

"ผมขอโทษแทนคาคาชิด้วยนะครับที่พูดแบบนั้นกับคุณหนู" ซาคุโมหันมาก้มหัวขอโทษคิซาชิยกใหญ่คนอื่นๆ เริ่มหันมามอง

"ไม่เป็นไรหรอ.. อย่างนี้ฉันชอบจะได้มีหลานให้ฉันเยอะๆ" คิซาชิพูดอย่างยิ้มๆ

"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอค่ะคุณลุง ดูท่าอย่างนี้มีลูกหัวปีท้ายปีแน่นอนค่ะ" อิโนะหันมาพูดอย่างยิ้มๆ เล่นเอาแขกทุกคนหัวเราะชอบใจกันใหญ่

 

~~~~~~~~~~END~~~~~~~~~

 

(ตอนต่อไปเป็นของอิทาจินะค๊าาา มาดูกันว่าอิทาจิจะร้ายจะเลวมากแค่ไหน)

(ตอนนี้รู้สึกคาคาชิจะไม่ค่อยร้ายเท่าไหร่ แต่ไรท์ชอบเรื่องนี้:แกเป็นคนแต่งก็ต้องชอบสิ:จากรีดเดอร์)

 

ขอฝากอีกอย่างนะค่ะ สำหรับน้องๆ คนไหนที่กำลัง หาที่เข้าศึกษาต่อในมหาลัยสาขาที่ไรท์อยู่เปิดรับสมัครน้องๆ ฝากลิ้งไว้ด้วยนะค่ะ เข้ามาสอบถามได้เลยค๊าาา

 

รับตรง!! ม.วไลยอลงกรณ์ เศรษฐศาสตร์ ไม่จำกัดเกรด

 

ปล.1 อยากให้เข้าไปสอบถามกันหน่อยนะค่ะมันเป็นงานที่ไรท์ต้องส่ง อาจารย์ที่ มหาลัย

ปล.2 อีกสองสามวันไรท์จะมาอัพนะค๊ะ (คู่มาดาระ)

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านเรื่องสั้นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา