แค่เพียง กำลังใจ

    " วรนันท์"เสียงหนึ่งพูดขึ้น

"คะ ครู"นันท์หันไปทางต้นเสียง

"วันนี้เธอยังดูติดๆขัดๆนะ ร้องยังไม่ดีเท่าไร แต่ก็พยายามได้ดี ครูชอบเสียงเธอนะ เอาละกลับบ้านได้แล้วเหนื่อยมากละ"ครูบรรยง พูดแล้วยิ้ม

"ค่ะครู กลับก่อนละคะ สวัสดีคะ"

     ระหว่างกลับบ้านนันท์ก็กลุ้มใจ คิดแต่เรื่องร้องเพลง เธอยังไม่พอใจตัวเองที่ร้องติดๆขัดๆ เสียงไม่ถึง

"เริ่มท้อซะแล้วเรา"นันท์ถอนหายใจ

"สวัสดี นันท์"เสียงของใครบางคนเรียก

"อ่ะ สวัสดี ต้น" นันท์ยิ้มให้

"กลับด้วยคนสิ"ต้นพูด

"อืม ดีเหมือนกันจะได้ไม่เหงา"

"เป็นอะไรรึเปล่า เธอดูเคลียดๆนะ"

"ก็เรื่องร้องเพลงที่จะแข่งนี้แหล่ะ"

"ทำไมหรอ"

"กดดันนิดหน่อย"

"เธอเก่งอยู่แล้วล่ะ อย่าคิดมากสิ"ต้นยิ้ม

"จะแข่งอยู่แล้วแต่ฉันยังร้องไม่ดีเลย"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวตั้งแต่พรุ่งนี้ไปฉันจะไปดูเธอซ้อมล่ะกันนะ"

"เอ๋... จะดีหรอ"

"ไม่ต้องอายหรอกนะ เธอเก่งอยู่แล้ว"

"อืมๆ ถึงบ้านแล้วฉันๆ ไปล่ะ บ่ายจ้ะ"

     นันท์พูดจบก็วิ่งเข้าบ้านทำให้ต้นยิ้มให้กับความขี้อายของนันท์

"เธอน่ารักดีนะ"