ชีวิตโลกออนไลน์

.

ความวุ่นวายเฟสบุ๊ค

.

          ผมเป็นอีกคนที่ชอบโลกออนไลน์แห่งนี้มาก ในแต่ละวันของผมไม่ทำอะไรเลย 555+ เล่นเฟสบุ๊คลูกเดียว ที่ผมเล่นเฟสบุ๊คอย่างเดียวนั้น ก็เพราะว่าผมเล่นอย่างอื่นไม่เป็น 555+

          วันนี้ก็เป็นเข้าแต่เฟสแต่เฟส ใครจะด่าเราก็ไม่สน คนมันจะเล่นทำไมอ่ะ ? ใครจะห้ามเราได้ 555+

          ด้วยเหตุนี้เองผมจึงหยิบกระดาษข่าวทางเฟสบุ๊คจากผู้ชายคนนึ่ง เขาโพสต์ในไทม์ไลน์ว่า

          [สุขก็โพสเฟส เศร้าก็โพสเฟส เหนื่อยก็โพสเฟส เจ็บก็โพสเฟส เบื่อก็เล่นเฟส เหงาก็เข้าเฟส มันกำลังกลืนกินจิตอันหม่นเศร้า มันกำลังเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต มันกำลังเปิดโลกหลากลิมิต มันกำลังคุมความคิดของเรา บางทีมันก็ไม่ได้แย้อะไร บางทีมันก็ไม่ได้เลวร้าย บางทีมันก็แย้ทีเดียว บางทีมันก็มัวเมา เอะ หรือเราจะโทษมันมากเกินไป จนตอนนี้ เราลืมควบคุมใจตัวเอง หลบมุมซักพัก ดูว่าจะหลบมันได้นานแค่ไหน]

          แล้วชายผู้นั้นเขาก็หลบ หายไปจนเหล่าคนที่รู้จักเขาในเฟสบุ๊คนั้น มีแต่ความคิดถึงที่อยากจะเจอเขา เขาหายไปไหน...ผมไม่รู้ ผมรู้อยู่อย่างเดียวคือรู้ว่ามีคนคิดถึงเขามากมายในขณะนี้ ใช่ผมเองก็คิดถึงเขาเช่นกันในฐานะคนรู้จัก แม้ว่าจะไม่สนิทมากเหมือนใครๆ ก็ตาม

          มันเป็นความต้องการที่ผมไม่อยากพบพานกับความเหงาล่ะมั้ง ?

          จะว่าไปแล้วข้อความของงเขาโพสต์...มันก็ช่างสะกิดใจใครหลายคนมากมายเช่นกัน มันเป็นข้อความแห่งความรู้สึกที่ออกมาลึกๆ ในความพินิจใจจิตใจของเขา...ที่เหมือนกับใครหลายคน

          ผมหันมาอ่านกระดาษข้อความที่คนอื่นๆ เขาโพสต์กัน มันก็จริงอย่างที่ชายผู้นั้นได้โพสต์เอาไว้ตั้งแต่แรก ที่ว่า [สุขก็โพสเฟส เศร้าก็โพสเฟส เหนื่อยก็โพสเฟส เจ็บก็โพสเฟส เบื่อก็เล่นเฟส เหงาก็เข้าเฟส] นั้นคือความเป็นจริงที่ผมได้เห็น

          [โสดดดดด.โปรดจีบ...]  ข้อความแรกที่เข้าไปในไทม์ไลน์ของเพื่อนสาว ผมเกิดความรู้สึกที่ไม่ชอบใจนัก ‘มาๆ มาเป็นแฟนกัน 555+’ ผมแสดงความคิดเห็นในกระดานโพสต์นั้น ทั้งที่ความจริงผมคิดว่า ‘รุ่นนี้ไม่ต้องจีบแล้ว มีแต่จะถีบลูกเดียว 555+’ ที่ผมโพสต์ไปนั้น...ไม่ได้คิดอะไรเลย เพราะผมเป็นเพื่อนกับเจ้าของเฟสบุ๊คคนนั้นที่เคยเรียนด้วยกันมา

            แต่ว่ามีมือดีจากใครก็ไม่รู้ที่ผมไม่รู้จัก เขามาแสดงความคิดเห็นต่อจากข้อความของผมว่า

          [ไอ้สัส ริอาจจีบแฟนกู มึงตายยย ควย !!]  หลังจากที่ผมกดเข้าไปอ่าน ผมถึงกับร้องอุทานขึ้นมาทันทีว่า

          “ชิบหายล่ะกู  =_=”

          และก็ต้องรีบปิดเฟสบุ๊คทันทีที่ได้เห็น...หลายวันเลยแหละครับท่านผู้ชม ที่ผมจะเข้าล็อคอินในเฟสบุ๊คอีก

          หลายวัน...แน่ๆ

เขียนเมื่อวันที่ 10/ตุลาคม/2557 เวลา 21.01-21.23 น.

อัพลงขีดเขียน 20/ตุลาคม/2557