ห้วงไฟเก่า

               ในบ้านทาวน์เฮาส์สองชั้นขนาดหน้ากว้างห้าเมตร สามห้องนอน สองห้องน้ำหลังหนึ่ง ตั้งอยู่ชานเมืองมหานคร

ภายในตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูราคาแพงมียี่ห้อโด่งดังทางทีวี

มีการจัดวางข้าวของภายในบ้านอย่างเป็นระเบียบ ซึ่งเป็นบ้านและที่ทำงานของ”วุฒิ”

ชายวัยรูปร่างสูงสมส่วน เขายังจำได้ดีถึงเมื่อครั้งที่เรียนมหาวิทยาลัยตอนที่พบรักกับ “เยาว์”

ภรรยาคู่ชีวิตที่ช่วยกันทำงานเป็นสถาปนิกในบ้านทาวน์เฮาส์ที่มีห้องทำงาน อยู่ชั้นล่าง

โดยมีเยาว์ทำหน้าที่ส่วนใหญ่เป็นคนออกแบบ ร่างแบบเพื่อส่งต่อให้วุฒินำไปเขียนเป็นแบบก่อสร้าง

ที่ไม่ค่อยถนัดในการใช้ความคิดสร้างสรรค์ แต่จะถนัดในการเขียนแบบในคอมพิวเตอร์

เพื่อปริ้นซ์เป็นแบบก่อสร้างเพื่อส่งต่อให้ผู้ว่าจ้างในขั้นสุดท้ายของการรับจ้างงาน
             
                   

               ในทุกวันจันทร์ถึงศุกร์วุฒิต้องทำหน้าที่ขับรถพาลูกสาวคนโตไปเข้าโรงเรียนอินเตอร์

เขาขับรถเก๋งยี่ห้อตัวอักษรภาษาอังกฤษสามตัวเรียงกันที่เขาและเธอช่วยกันเลือกซื้อ

ด้วยเงินที่ทั้งคู่ช่วยกันเก็บหอมรอมริบตั้งแต่เริ่มแต่งงานอยู่กินกันมา

รถจอดไว้ในโรงจอดรถที่มุงด้วยหลังคาเมทัลชีทแผ่นสีเงินคล้ายสังกะสีแต่ดูใหม่เอี่ยม

บนเสาซีเมนต์ต้นใหญ่หนาดูมั่นคง เขาเดินเข้าบ้านตรงไปยังเก้าอี้ทำงาน

นั่งเบาะที่มีพนักพิงหลังสูงปุด้วยหนังเทียมสีดำ เขารู้สึกผ่อนคลาย

ส่วนลูกชายคนเล็กเป็นหน้าที่ของเยาว์ในการดูแลพาไปขึ้นรถโรงเรียนที่มารับส่งถึงปากซอยหน้าหมู่บ้าน

หลังจากอาหารเช้าที่เธอเลือกซื้อเองจากตลาดในหมู่บ้านตั้งแต่เช้าตรู่

เธอรับบทบาทเป็นคุณแม่และภรรยาเช่นนี้เป็นประจำทุกวัน

เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจยามเช้าเพื่อลูกของทั้งสองสามีภรรยาที่ถูกต้องตามประเพณีและตามกฎหมาย
               

               เสียงโทรทัศน์จากทีวีจอแบนขนาดสามสิบสองนิ้วที่เยาว์เปิดค้างไว้เมื่อตอนที่วุฒิไปส่งลูกสาวเข้าโรงเรียน

เขานั่งดูทีวีจอแบนอย่างจดจ่อ รายการข่าวของสถานียอดนิยม ดำเนินถึงช่วงข่าวบันเทิงในเช้าแก่

ของวันจันทร์

“เยาว์คุณดูสิเดี่ยวนี้แววเพื่อนคุณเป็นดารามาตั้งแต่สมัยเรายังเรียน 

เขารวยใหญ่แล้วนะซื้อบ้านหลังใหม่หรูเลย อยู่วงการนี้เขาคงมีรายได้ดี มากเลยนะผมว่า”

เขาเอ่ยถึงดาราสาวคนสวยอดีตเชียร์ลีดเดอร์ประจำมหาวิทยาลัยเก่าเพื่อนเก่าสมัยเรียนของเยาว์

ซึ่งปัจจุบันวุฒิใช้ชีวิตไปด้วยความรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองเหมือนคนที่ต้องวิ่งตามหลังคนอื่นอย่างไม่มีหวังว่าจะตามทัน

“ยังรักเขาอยู่ละสิ ทั้งสวยและรวยด้วยไม่เคยเห็นมีข่าวกับผู้ชายคนไหนอีกต่างหาก”
เธอพูดประชด

“คุณนี่ก็พูดอะไรที่มันสร้างสรรค์หน่อยสิ ป่านนี้เขามีลูกมีผัวไปแล้วมั้ง
คนสวยๆวงการนี้ชอบปิดข่าวเรื่องส่วนตัว คุณไม่รู้หรอกเหรอ แม้เราจะไม่เคยเห็นมีข่าว”

วุฒิบ่นอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อยเมื่อได้ยินภรรยาพูดอย่างนั้น เขาเดินออกไปบ้าน
นั่งลงที่ม้านั่งใต้ต้นมะม่วง แล้วยกแบบที่เขาเพิ่งปรินซ์มาตรวจทาน เยาว์เดินมานั่งสมทบที่ม้านั่งฝั่ตรงข้าม

ทั้งคู่พูดคุยกันเรื่องงานที่ยังค้างส่งมอบให้ลูกค้า ที่ยังทำไม่เสร็จ

“แบบที่ฉันร่างมาให้คุณเขียนแบบขออนุญาตปลูกสร้าง ฉันขอแก้ไขใหม่อีกรอบ แบบมันยังไม่ลงตัว”
  

“นี่คุณแก้แบบมาสองรอบแล้วนะ นี่จะแก้อีกเป็นครั้งที่สาม ผมไม่ไหวจะเขียนแบบใหม่แล้วนะ

ยังไงก็สรุปให้แน่นอนสิ ลูกค้าคุณวิทย์ เขาคงไม่ซีเรียสเรื่องแบบเท่าไหร่

เพราะล่าสุดที่คุยกันกับผม เขายังบอกกำชับให้ผมเรื่องมือ จะได้ขออนุญาตทางเทศบาลให้ผ่านไว

นี่เขารอมาตั้งสองสามเดือนเข้าแล้ว คุณน่าจะตัดสินใจให้เด็ดขาดว่าจะออกแบบบ้านหลังนี้ยังไง

ทำๆให้จบๆงานไปเถอะ”

วุฒิบ่นด้วยความเหนื่อยกับงานที่ยังไม่เสร็จ

“เออน่าคุณ งานนี้น่ะฉันตั้งใจออกแบบสุดฝีมือ

หลังจากบ้านสร้างเสร็จฉันจะลองส่งผลงานของเราไปให้นิตยสารมีทำรีวิว

เราจะได้มีประวัติผลงานลงนิตยสาร จะได้มีอะไรอ้างลูกค้า เวลาโปรโมทรับงานมาทำไง”

“ก็แล้วแต่คุณ ก็ดีอย่างเราสองคนจะได้มีชื่อเสียงในวงการกะเขาบ้าง

ลำพังรับงานฟรีแลนซ์นานๆจะได้งานเข้ามาทำทีนึง เงินยังไม่พอใช้เลย

เดี๋ยวนี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดี ลูกค้ารวยๆมาจ้างให้ออกแบบ เขียนแบบ อย่างคุณวิทย์ หายากกว่าเมื่อก่อน”

วุฒิพูดสมทบ เขากำลังเบื่อหน่ายกับปัญหาเศรษฐกิจ ที่ส่งผลกระทบต่อรายได้ของเขาและภรรยา

เพราะในช่วงที่เศรษฐกิจไม่ดี งานให้ทำยิ่งมีน้อย เพราะลูกค้ากลุ่มเป้าหมายของสองสามีภรรยา

ก็โดนพิษเศรษฐกิจเล่นงานไปตามๆกัน จะหาคนมีเงินถุงเงินถังมาลงทุนก่อสร้างยาก เงินซื้อบ้าน

และรถที่เป็นสินสมรสของทั้งคู่เป็นการซื้อด้วยเงินสด เขา

ภูมิใจกับสิ่งที่เขาและภรรยาหามาได้ตั้งแต่ช่วงที่เศรษฐกิจดี

วงการก่อสร้างขยายตัวมีทำให้เขามีลูกค้ารวยๆมาจ้างงานให้เขาเขียนแบบ ไม่ขาดสาย

ในขณะเดียวกันที่คนรุ่นราวคราวเดียวกับสองสามีภรรยาต้องทำงาน

ซึ่งเพื่อนฝูงส่วนใหญ่สองทั้งสองต่างทำงานประจำแยกย้ายกันไปอยู่ตามบ้านเกิดของตัวเองหลังจากร่ำเรียนสำเร็จการศึกษาแล้ว