มัน........ก็เเค่ความฝัน

ฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้งที่มีเสียงในห้องนั้งเล่น ทุกๆวันฉันจะฝันเรื่องที่เศร้าๆ น่ากลัวๆ ตลอด....

มันเป็นความฝันที่.....น่ากลัว ทุกๆครั้งที่ฉันฝัน ฉันจะไปดู 'ไดอารี่' ที่เเม่ฉันเก็บเอาไว้...

"นั้นเสียงอะไรนะ"ฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ฉันมองไปยังนาฬิกาที่อยู่บนโต๊ะของฉัน ใช่ ฉันจะตื่นตอนดึกทุกๆวัน เเละทุกๆวัน 'ไดอารี่' ของเเม่ฉันจะเขียนว่าต้องไปทำอะไรถึงจะนอนหลับได้อีกครั้ง ฉันเลยเดินไปดู 'ไดอารี่'  "ห้องรับเเขก" ห้องรับเเขกเป็นที่ๆฉันไม่อยากไปในตอนกลางคืนมากที่สุด เพราะมันทั้งมืด เเละมีเสียงน้ำตกอยู่ตลอด ฉันจึงจำใจไปที่ห้องรับเเขก เเน่นอน ทุกๆบ้านอาจจะต้องผ่านทางเดิน บ้านฉันก็เหมือนกัน

คิกๆ คิกๆ

ฉันเดินออกจากห้องไม่ได้กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงหัวเรอะจากห้องนั้งเล่น ฉันทำเป็นไม่สนใจเเละเดินไปที่ห้องรับเเขก พอฉันเปิดประตูห้องรับเเขกฉันก็เจอผู้หญิงยืนอยู๋หน้าประตูบ้าน...

"ยังไม่นอนอีกหรอ?"เธอถาม

"ฝันร้าย?"

"พี่พึ่งกลับจากที่ทำงานนะ"

"พี่ซื้อเค้กมาด้วยนะ"

"ชอบใช่ไหมละ"

"ไปล้างหน้าล้างตาก่อนไป"เธอวางเค้กไวที่โต๊ะเเล้วส่งยิ้มมาให้ฉัน ฉันเดินไปที่ห้องน้ำเเล้วหันไปที่กระจก.... "เเก.....ต้อ..ง..เป็นข..อง..ฉัน" มีผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนผู้หญิงที่เอาเค้กมาให้เลย...

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด" ฉันกรี๊ดออกมาเพราะผู้หญิงคนนั้นลากฉันเข้าไปในกระจก..

จงจำไว้.........มันเป็น......เเค่ฝัน

ปล.เรื่องสั้นเรื่องนี้มารจากเกม มัน.....ก็เเค่ความฝันนะคะ ^^ ในเนื้อเรื่องอาจจะเปลี่ยนเเปลงนิดหน่อยนะคะ (ที่เอามาทำเรื่องสั้นเพราะบางคนไม่อยากเล่นหรืออยากอ่านมากกว่า)