Hide and Seek เรื่องเล่าในคืนวันหนึ่ง

ฉันเป็นคนกลัวง่าย ฉันเลยศึกษาวิธีการเล่นเกมนี้อย่างระมัดระวังก่อนเล่น เพื่อนฉันเคยเล่นและเขาเผลอส่งเสียงออกมาเลยทำให้วิญญาณมาข่วนที่ประตูห้องที่เขาซ่อนอยู่ พอได้อย่างเช่นนี้แล้วฉันเลยเกิดความอยากรู้อยากเห็นมากๆ โชคดีที่วันนั้นพ่อแม่และพี่ชายของฉันไปบ้านของตายายทั้งคืน ฉันเลยเริ่มเตรียมตัวเล่นซ่อนหานี้โดยทันที
 เพราะว่าเกลือเป็นสิ่งสำคัญในตอนสุดท้ายและเพราะฉันเป็นแมวขี้กลัว ฉันเลยผสมน้ำเกลือและแอลกอฮอล์เข้าด้วยกันเพื่อจะทำน้ำที่โคร.ตตตตตไล่วิญญาณ
มีเพียงทีวีที่ฉันเปิดไว้ ส่วนอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อื่นๆนั้นฉันปิดทุกอันหมด
ฉันไม่อยากบาดเจ็บ ฉันเลยแทงตุ๊กตาโดยใช้ดินสอกดเท่านั้น
 จากนั้นฉันก็รีบวิ่งไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าในห้องนอนใหญ่ และอมเจ้าเกลือที่ฉันผสมไว้ในปากของฉัน
ตอนแรก มันน่าเบื่อมากเลยล่ะ ฉันเลยคิดว่า หรือว่าฉันจะอ่านเรื่องสยองขวัญมากเกินไป? บางทีฉันน่าจะเอาเวลาไปส่งข้อความคุยกับเพื่อนแทนที่จะมาเล่นอะไรแบบนี้
ทันใดนั้นเอง เหมือนประสาทหลอน... จู่ๆทีวีก็เปลี่ยนช่องและฉันก็ได้ยินเสียง
 “เธอ.. อยู่.. ไหน.. นะ..?” พร้อมๆกับเสียงทีวีเปลี่ยนช่อง
ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่! ฉันคิดได้แต่เพียงคำว่า ไม่ เท่านั้น
แล้วฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิง.. เสียงนั่นเหมือนเสียงของฉันและมันดังออกมาจากทีวีไม่ยอมหยุด
ความคิดเดียวในตอนนั้นของฉันก็คือ
“ฉันจะต้องจบเกมนี้” จริงๆ แค่นั้นแหละที่ฉันคิด
 ฉันเลยวิ่งออกจากตู้เสื้อผ้า วิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่อไปหาตุ๊กตา แต่ระหว่างทาง ฉันได้เหยียบบนอะไรบางอย่าง..
มันคือตุ๊กตาหมีพูที่ฉันเตรียมไว้ในตอนแรก..
ฉันอยากจะเป็นลมไปเสียตรงนั้น แต่ก็กลัวว่าฉันอาจจะบาดเจ็บได้ถ้าฉันเป็นลมไป และฉันจะต้องจบเกมนี้ก่อน
ตุ๊กตาหมีพู จริงๆแล้วมันควรจะอยู่ในห้องน้ำที่อยู่ตรงข้ามห้องโถง แต่ตอนนี้มันกลับอยู่ข้างๆเตียง พร้อมกับดินสอในมือของมัน...
วันต่อมาฉันเลยกำจัดตุ๊กตานั่นทิ้งซะ