พ่อของผม...

          สวัสดีครับทุกท่าน ผมชื่อ ธนชัย บุญยอด หรือจะเรียกผมสั้นๆว่า เอก ก็ได้นะครับ

     ผมนับว่าเป็นเด็กเรียนเข้าขั้นดีคนหนึ่ง ผมใช้ทุนของโรงเรียนในการศึกษา เพราะผมจน

     ผมอยู่กันแม่แค่สองคน แม่ของผมทำงานหนักเพื่อส่งผมเรียน แม้ผมจะมีทุนก็ตามแต่ใน

     การศึกษาในระดับต่างๆย่อมมีค่าใช้จ่ายเสริมมากพอสมควร 

          ทุกๆครั้งที่ผมมองแม่ของผม ผมนึกถึงใครอีกคน คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่ชีวิตของแม่

     ใช่...ผมกำลังนึกถึงพ่อของผม หึ ไม่ผิดหรอกครับ เพราะผมกำลัง' นึกถึง 'ไม่ใช่' คิดถึง '

     ตั้งแต่เด็กจนโตผมไม่เคยเห็นหน้าผู้ที่ผมเรียกว่าพ่อเลย ไม่รู้ด้วยว่าในตอนนี้เขาคนนั้นอยู่

     ที่ไหน ทำอะไร ผมไม่รู้เลย ผมมักจะปวดใจทุกครั้งที่เห็นพ่อลูกหยอกล้อกัน มันทำให้ผม

     อยากหลั่งน้ำตา อยากสัมผัสอ้อมกอดนั้น หากแต่มันคงเป็นเพียง.....แค่ฝัน

     " แม่ครับ ผมกลับมาแล้ว " ผมวางกระเป๋าลงบนเก้าอี้ก่อนจะเดินเข้าไปสวมกอดผู้เป็นแม่

ที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัว

     " กลับมาแล้วหรอ วันนี้แม่ทำไข่พะโล้ของโปรดให้ลูกด้วยนะ " แม่ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม

หอม....แต่ไม่หอมเท่าความรักของแม่ที่ให้ผม

     " หอมจังเลยครับ มาเดี๋ยวผมช่วยยก " ผมเดินไปหยิบถ้วยอาหารไปวางที่โต๊ะทานข้าวประจำ

บ้าน อาหารละลานตาก็ไม่สะดุดเท่าจำนวนเก้าอี้ มันมี 3 ตัว ผมเบือนหน้าหนี ไม่อยากจะเห็นภาพ

ที่ผมคิด

          ผมและแม่หยอกล้อกันไปทานไป มันเป็นภาพที่อบอุ่นและมีความสุข แต่จะสุขมากกว่านี้

     หากมีใครอีกคนมานั่งทานด้วย เวลาผ่านไปไม่นานเราก็ทานอาหารกันเสร็จ ผมสูดหายใจก่อน

     จะเอ่ยประโยคหนึ่งขึ้นมา

     " แม่ครับ...ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมมีแม่ที่อยู่เคียงข้างผมมาโดยตลอด ผม ผม...รู้สึกดีที่เรา

เป็นครอบครัวที่อบอุ่น แม่ทำหน้าที่เป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับผม แต่ผม...รู้สึกว่าผมขาดอะไรไป

บางอย่าง ผม...อยากมีพ่อครับ ผมอยากรู้ว่าตอนนี้พ่ออยู่ที่ไหน ทำอะไร แล้วคิดถึงผมบ้างไหม "

ผมเห็นแม่กำลังหลบสายตาของผม แต่ความเศร้าเข้าปกคลุมทำให้ผมมองเห็นแววตาคู่นั้น แววตา

ที่มันช่างดูเจ็บปวด
     
     " แม่ครับ.... "

     " มันไม่ผิด ไม่ผิดเลยที่ลูกจะอยากรู้ ตลอดเวลาแม่พยายามเป็นทั้งแม่และพ่อให้กับลูก แม้แม่

จะรู้ดีว่ามันไม่มีทางจะให้ความอบอุ่นได้ทั่วถึง เอกฟังแม่นะลูก แม่รักลูกมากเช่นเดียวกับพ่อของ

ลูก เขาก็รักลูกไม่แพ้กัน หากแต่ในตอนนี้เขาไม่สามารถมาหาลูกได้ แต่เขายังคงคิดถึงลูกเสมอนะ

เอก "

     " ผม ผม....รู้ครับว่าแม่เหนื่อยแค่ไหน แม่พยายามแค่ไหน แต่ผมอยากเจอพ่อ " พูดจบผม

ก็เข้าไปกอดแม่ น้ำตาที่ผมกลั้นไว้อยู่นานก็พรั่งพูรไหลรินออกมา มืออุ่นของแม่ลูบหัวเพื่อปลอบ

ใจผม แม่ครับ...

     " เอก....แม่รักลูกนะ "

     " ผมก็รักแม่ครับ " เสียงอุดอู้ของผมจะส่งถึงแม่หรือเปล่านะ 

               ถ้าเป็นไปได้ พระเจ้า ผมอยากเจอพ่อ ผมอยากบอกว่าผมรักท่านแค่ไหน แต่ก็รู้ดีว่า

     มันไม่มีทางเป็นไปได้ ที่ทำได้ในตอนนี้คือดูแลผู้หญิงของพ่อให้ดีที่สุด จะรักจนสุดหัวใจ

     พ่อครับ.....ผมรักพ่อนะครับ