ชีวิต

          ตั้งแต่วันนั้นมาฉันรู้สึกว่าตัวเองยิ้มได้ดั่งใจคิด และคนที่ฉันยิ้มให้ก็คอเอริกนี่แหละ

          “ มาร์ช่ารู้ตัวมั้ยว่าเธอน่ะยิ้มสวย จำได้มั้ยที่เราเจอกันครั้งแรกฉันเคยบอกว่าตาเธอสวย

แต่ไม่มีแววแต่...ตอนนี้ ตาเธอเป็นประกายสวยมากเลย ”    เอ๊ะ...ทำไมใจเต้นไม่เป็นจังหวะแบบนี้นะ

          “ มาร์ช่าเธอหน้าแดงๆนะ มีไข้รึเปล่า ”  

           “ เอ๊ะ...เปล่านิฉันก็สบายดี ”   เอริกเดินเข้ามา เอามือมาวางทาบบนหน้าผากของฉัน

          “ ไม่เห็นตัวร้อนเลย หรือว่าเธอเขินที่ฉันชมเมื่อกี้หรอ ”

          “ แล้วเขินคืออะไรเล่า ”

          “ เออ...ลืมบอกไปเลย ว่าถ้าเราดีใจแต่ไม่ยิ้มออกมาใบหน้าจะออกสีแดงๆนั่นแหละเขินล่ะ ”           

          “ หรอ... ”    แล้วอยู่ๆเอริกก็นำริมฝีปากของเขามาแตะตรงแก้มของฉัน(หอมแก้ม)

          “ ทะ...ทำอะไรของนายน่ะ ”

          “ เค้าเรียกว่าหอมแก้ม...อุ้ยหน้าแดงกว่าเดิมอีก ”     

เวลาที่ฉันอยู่กับเอริกมันมีทั้งงความรู้สึกกผ่อนคลายและเต้นระคนกัน  ฉันอยากกให้งานขุดคลอง

เสร็จช้าที่สุด เพื่อที่จะได้อยู่อย่างนี้

          “ มาร์ช่า เอริก นายมาร์ทินเรียก ”     ชายคนหนึ่งเดินมาทางฉันกับเอริก รู้สึกสังหรณ์ใจ...

ไม่ดีเลยแหะ

          “ ขออนุญาตค่ะ ”      นายมาร์ทินรอพวกเราอยู่ในห้ห้องใต้ดิน ที่กว้างขวางและว่างเปล่า

           “ รู้สึกว่าพักนี้พวกเธอสองคนจะสนิทสนมกันนะ ในที่แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องมีสายสัมพันธ์ ”

เมื่อนายมาร์ทินพูดจบเขาก็โยนดาบสองเล่มลงพื้น ซึ่ฉันรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร

          “ คนที่จะออกจากห้องนี้มีเพียงคนเดียว ส่วนอีกคนก็หลับใหลอยู่ในนี้ แต่ถ้าไม่มีใครออกมาจากห้องก็หลับไหลอยู่ด้วยกันเลย ฉันให้เวลาถึงระฆังข้าวเย็นดัง”    แล้วนายมาร์ทินก็เดินออกไปจากห้อง

เวลาระฆังข้าวเย็นอีกแค่ไม่กี่สิบนาที ฉันมองหน้าเอริกซึ่งเขาก็มองหน้าฉันเช่นกัน

          “ มาร์ช่า...เธอฆ่าฉันเถอะ ”    เอริกยื่นดาบให้ฉัน

          “ นายจะบ้าหรอ...ใครกันที่คอยบอกฉันอยู่ทุกวัน ว่าอย่าคร่าชีวิตของผู้อื่น...  ”

          “ แต่ถ้าไม่ทำ...เราจะตายทั้งคู่นะ และอีกอย่างฉันก็เคยบอกไปแล้วว่า ถ้าต้องฆ่าใคร

ฉันขอตายดีกว่า ”

          “ ไม่...นายอย่าพูดแบบนี้ ”

          “ เร็วสิ...ไม่มีเวลาแล้วนะ ”    เอริกยัดดาบลงในมือของฉัน แต่...ฉันไม่อยากให้เขาตาย

ฉันอยากอยู่กับเขา

          “ งั้น...ฉันตายเองก็ได้ ยังไงฉันก็คร่าชีวิตผู้คนมามากมาย ไม่สมควรจะมีชีวิตอยู่หรอก

ฉันไม่ได้บริสุทธิ์ขาวสะอาดเหมือนนาย...ให้ฉันตายเถอะ ”

ฉันหันคมดาบเข้าหาตนเอง โชคชะตาก็ยุติธรรมดีนะ ที่ผ่านมาฉันไปคร่าชีวิตครอบครัว คนรัก

ของคนอื่น ตอนนี้พอฉันอยากจะอยู่กับใครสักคน ก็เลยเอาคืนสินะ นายจะรู้มั้ยว่าฉันอยากยู่กับนายเอริก