สำหรับชั้นแกคือเพื่อนแท้ 2

พวกคุณเคยไหม? เคยท้อเเท้ เหนื่อยใจกับคนรอบๆข้าง สำหรับชั้น  ประจำเลย แต่ชั้นจะสบายใจที่สุดก็ต่อเมื่อกลับมาบ้าน พบเจ้าเพื่อนซี้สี่ขา ที่กระดิกหางให้ เวลาที่ได้ลูบหัวมัน หัวใจที่เหนื่อยล้าและแห้งแล้งก็กลับมาชุ่มชื่นอีกครั้ง มันช่างสบายใจเหลือเกิน 

หมูแดงพากย์

โฮ่ง!โฮ่ง! จำแดงกันได้ไหมครับ คิดถึงกันรึเปล่านักอ่านทุกท่าน 

เวลาที่พี่P กลับมาจากมหาลัยทีไร พี่เค้าจะทักทายเหล่ามะหมาอย่างพวกผมก่อนแทบทุกครั้ง ช่วงหลังๆผมเริ่มสังเกตุเห็นว่า พี่P มักจะดูเหนื่อยล้า...เเววตาดูเหงาๆ แต่พอเจอพวกผม เค้าก็ยิ้มออกรอยยิ้มนั่นช่างสดใสดีจัง ความเหนื่อยล้านั่นของพี่P หายไปทันที ผมเองก็อายุเยอะแล้ว พี่P มักจะพูดเสมอ 'หากแดงเป็นอะไรไป...คงจะเสียใจสุดๆเลย'

ผมเองก็ไม่อยากให้พี่P เศร้า เสียใจ ในตอนนี้ผมขอมีชีวิตอยู่เพื่อนายของผมให้นานที่สุดก็พอ โฮ่ง!

บิ๊กบูมพากย์

สวัสดี คนอ่านทุกคน คิดถึงบูมป่ะ บูมไม่สนหรอกนะ บูมหล่อ บูมน่ารัก บูมหยิ่ง ชัดป่ะ!

เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันดีกว่า คนอ่านอยากรู้รึเปล่า ว่าพวกผมน่ะอายุเท่าไหร่กัน...

เริ่มจากเเม่หมีก่อนเลยนะคร้าบ....รวมๆแล้ว อายุ11ปีของหมา อายุคนก็เท่ากับ สี่สิบกว่าใกล้ห้าสิบแล้ว...สำหรับหมาแล้ว นับว่าอายุยืนมากกกกก

ต่อมาหมูแดง มะหมาพี่ใหญ่ อายุรวมๆแล้วก็แปดปีจวนจะเก้าปี เทียบกับคนก็สามสิบจวนสี่สิบ

ตามมาด้วยแตงไทย มะหมานินจา รวมอายุก็หกปี เท่ากับ ยี่สิบสี่ปีของอายุคน

ต่อมาก็ผมเอง บิ๊กบูมผู้น่ารัก(?) อายุก็ห้าขวบ เท่ากับ ยี่สิบปีของอายุมนุษย์ 

สุดท้ายน้องเล็กสุดของบ้าน ฟักทองที่อายุ สี่ขวบ เท่ากับ สิบหกปีของอายุมนุษย์

แหม สุดท้ายบูมก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับคนอ่านนะ แต่อย่าลืมติดตามผลงานของอีอ้วน เอ้ย! พี่P หรือ นิกซ์ด้วยนะคร้าบบบ โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!