luck love เมื่อรักถามหา

9.0

เขียนโดย ป่าสีดำ

วันที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 00.34 น.

  3 ตอน
  1 วิจารณ์
  5,315 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2558 02.37 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

3) เรื่องบางเรื่องคนโง่เท่านั้นที่ทำได้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     อย่างที่รู้ๆกัน หากใครยังคงงงว่าเกิดอะไรขึ้นก็อธิบายได้เลยว่า ชายทั้ง5คนนั้น100%เป็นแขกของคุณอาแต่อาไม่อยากรับจึงพลักภาระมาให้ฉันซึ่งฉันรู้แน่นอนว่า ไม้พ้นเรื่องเงินแสนที่อาเอาไปลงกับตุ๊กตายางนามว่า เบลล่า
"เออ เรื่องนี้หนูคิดว่าอย่าพึงถ่วงเลยค่ะ อาพึงจะยืมไปเมื่อสามวันก่อนเอง" ฉันรีบออกตัวแต่ทั้ง5ก็ยังคงยืนนิ่งบรรยากาศช่วนให้อึดอัดก่อนที่จะมีชายชุดดำหนึ่งในนั้นล่วงมือเข้าไปเสื้อนอก ใจของฉันเต้นรั่ว
    สิ่งที่เขาหยิบออกมาเป็นแผ่นกระดาษสีทอง ซึ่งมีตัวหนังสือเยอะเกือบเต็มหน้ากระดาษ
"เรามาให้คุณเซ็นสัญาญกับบริษัทเรา ที่คุณสอบเมื่อวาน" เขาพูด
นั้นทำให้ฉันรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่อาที่เกาะอยู่ข้างหนังได้ยินก็ปล่อยมือทันทีและเดินไปกระซากกระดาษจากมือของชายชุดดำ
"ไม่หยักรู้ว่าจะมาเองแบบนี้" ฉันพูด แต่ก็ชะโงกหน้าไปอ่านกับคุณอา
"เราต้องการคนด่วนครับ"เขาหนึ่งในนั้นพูดก่อนจะเงียบไปพักหนึ่งเพื่อให้สองอาหลานอ่านสัญาญจนจบ
"นี้มันอะไรกัน นังหนูของอาจะได้เงินเยอะขนาดนี้เลยหรอ" อาสุนโอบมาที่คอของฉันและขย่าอย่างบ้าคลั่ง
"เฮ้ย มันอลังการไปปล่า ในนี้เขียนว่าฉันมีรถประจำตัวแล้วยังมีที่พักให้พร้อมสหวัดติการค่ารักษาประกันรับผิดชอบทางครอบครัวด้วย แต่ไม่ให้ติดต่อ คือ?" ฉันถามพวกเขา
"เราต้องการบุคลที่มีความสามารถด่วนครับ"
"งั้นฉันขอคิดอีก3วันให้คำตอบ"ฉันบอกเท้าเอวแต่ผู้มาเยือนเริ่มมีท่าทางแปลกไป
"เราต้องการเดียวนี้หากคุณปฎิเสธหรือพลัดวัน เราต้องใช้แผนสองอย่างที่คุณลูแปงสั่งมา"
"หะ/หะ" ฉันและอาต่างร้องเสียงแอะใจ ก่อนจะบางอ่อเหมือนควายเดินถูกทาง
"เราต้องการเดียวนี้หากคุณไม่ เราจำเป็นต้องใช้กำลัง คุณมีเวลา 30 วินาที"
"ชิบหายละ" ฉันอุทาน ก่อนจะมองมาที่คุณอารายนั้นก็ไม่มีอะไรมาเขามีท่าทางคิดหนัก
"แต่เงินตอบแทนนั้นงดงามดั่งผลไม้ในวันพีช" อามองมาที่หน้าฉันเหมือนกับจะหลอกล่อเด็กให้เลือกของที่ตัวเองชอบ
     ฉันมองไปที่ชายทั้ง5หนึ่งในนั้นจ้องมาที่ฉันและอีกคนก็จ้องนาฬิกา ฉันตัดสินใจลงชื้อที่สัญาญบนกระดาษสีทองเนื้อดีนั้น ก่อนที่จะโดนทั้ง5ล้องต้อนขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน

     "โห" ฉันลากเสียงยาวเหมือนร้องแห่ขบวนขันหมากเมื่อสิ่งก่อสร้างที่อยู่ตรงหน้านั้นเป็นอาคารใจกลางเมืองสีขาวสูงใหญ่อลังการ เสาที่ตั้งอยู่ทางเข้านั้นกว้างพอๆกับเนื้อที่บ้านทั้งหลังที่ฉันอยู่
     "คุณลูแปงให้คุณจันรอที่ห้องนี้ค่ะ" เลขาขาวสวยหน้าแปะรายงานก่อนจะนะฉันเข้าไปนั้งรอในห้องฉันเดินตามเธอแม้แต่หญิงแท้อย่างฉันยังอดไม่ได้ที่จะจ้องก้นงอลของนาง
     ที่แห่งนี้เหมือนหลุดออกจากโลกภายนอกห้องนี้แต่งด้วยไม้เนื้อดีเฟอร์นิเจอร์สีดำกำมะยี่นุ่มกว่าฟูกนอนที่เคยนอนฉันเอาตัวเองไปนั้งที่โซฟานั้น ก็อย่างที่รู้ๆกันว่าฉันมาในสภาพตื่นนอนเสื้อยืดเสีเทาก่าๆตัวโตที่สกลินรูปผลงานจิตกรเอกของโลกสครีมแถมยังโนบลาอีกต่างหาก

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา