YAOI R18 มีนายกับฉัน เท่านั้นก็พอแล้ว

5.4

เขียนโดย Kaori_Chan

วันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.52 น.

  9 ตอน
  2 วิจารณ์
  12.13K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2558 10.05 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

8)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          ต่อจากตอนที่แล้ว
ยูมะ:อะ...อื้มม//หน้าแดง
ทาดาชิ:อื้ม จะว่าไป เราก็ควรกลับบ้านได้แล้วล่ะ นี่มันก็ดึกพอแล้ว//ลุกขึ้น//ไปกันเถอะ
ยูมะ://ดึงเสื้อ
ทาดาชิ:หืม มีอะไรหรอ
ยูมะ:ถ้าไม่รังเกียจ ช่วยไปบ้านชั้นได้ไหม?
ทาดาชิ:ห๊ะ ?
ยูมะ:ตะ..แต่ ถ้าไม่อยากไป ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ//หน้าแดง
ทาดาชิ:ยิ้ม+จับมือ//ถูกคนรักขอร้องมาขนาดนี้ จะไม่ไปก็ไม่ได้หรอกนะ//จุ๊บมือ
ยูมะ:หน้าแดงx2//อะ..อื้ม ^//^
          พอมาถึงบ้านยูมะ
ยูมะ:เอ่อ ทำตัวตามสบายเลยนะ
ทาดาชิได้มองรอบบ้านได้ไปเหลือบเห็น ไดอารี่ เล่มหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ
ทาดาชิ:หืม? ไดอารี่เล่มนี้ของนายหรอ...//เปิดดู
ยูมะ:ไม่ ห้ามเปิดนะ//วิ่งเข้าไปหยิบไดอารี่ที่ทาดาชิถืออยู่
ทาดาชิ:.... นี่ ไม่ต้องแอบหรอกน่า ชั้นอ่านหมดแล้วล่ะ//ยิ้ม
ยูมะ:นะ..นายอ่านหมดแล้วหรอ
ทาดาชิ:ใช่ มันเขียน"หลังจากที่ทำงานเสร็จ อีก 10 นาทีก็จะเริ่มคาบบ่ายโดยที่ชั้นยังไม่ได้กินข้าว แล้วบังเอิญชั้นรีบมากด้วยแล้วไปชนกับ ผช อีก (คนก็รีบอยู่ หลีกๆหน่อยก็ได้ ฮึ่ม แต่..น่าตาเค้าก็หล่อนะ) แถมเขายังยื่นข้าวปั้นมาให้อีก ใจของชั้นมันเต้นตึกตักมากๆ" ประมาณนี่ล่ะมั้ง
ยูมะ:โอ้โห นายจำได้หมดเลยหรอ ใช่คนหรือเอเลี่ยนเนี่ย
ทาดาชิ:คนสิเฟ้ยย! //จับมือ//อะไรๆที่ยูมะ เขียน หรือ ทำอะไร ชั้นจำได้หมดแหล่ะ
ยูมะ:หน้าแดง//หลายใจ ปากหวาน คำพูดมันเชื่อไม่ได้หรอกนะ//หันหน้าหนี
ทาดาชิ:จุ๊บมือ//ชั้นพูดจริงนะ//ยิ้ม
ยูมะ:หันมามอง//จริงนะ
ทาดาชิ:จริงสิ//จูบบนริมฝีปากอย่างเบาบาง
ยูมะ:อืมม~//เคลิ้ม~
ทาดาชิ://ปลดกระดุมเสื้อออกเว็บขีดเขียน
ยูมะ:อะ อ่า!//เดี๋ยวก่อนสิ มาทำตรงนี้ไม่ได้นะ
ทาดาชิ:มอง+อุ้ม//นำทางชั้นไปห้องของนายหน่อยสิ
ยูมะ:เอิ่ม//หน้าแดง//ขึ้นบันไดไปแล้วเลี้ยว..ขวา
ทาดาชิ:ครับ//จุ๊บแก้ม(น่ารักจริงๆ)
          เมื่อไปถึงห้องนอนของยูมะ
ทาดาชิ://วางตัวยูมะลง//ค่อยๆจูบแล้วเอาลิ้นสอด
ยูมะ:อื้มม~
ทาดาชิ://ค่อยๆถอดกางเกงของยูมะออกทีละชิ้น
ยูมะ://หน้าแดง//หันหน้าหนี
ทาดาชิ://ค่อยถอดของตนออกด้วย
ยูมะ:พะ...พูดอะไรสักอย่างสิ อย่าเอาแต่เงียบอย่างเดียว ชั้นกลัวนะ!
ทาดาชิ:ขอโทษ ชั้นตื่นเต้นมากเลยล่ะ แถมดีใจที่มาบ้านนายอีก มันตื่นเต้นจนพูดไม่ออกเลยล่ะ//ถอดเสื้อออก
ยูมะ:มอง+หน้าแดง(นี่คือร่างกายของทาดาชิ คุง งั้นหรอ ช่างเร่าร้อนเหลือเกิน ต่างจากเมื่อวันก่อน)
ทาดาชิ:เลียหัวนม
ยูมะ:อะ...อ่าาา~ ทา..ดาชิ คุง อะ..อื้มม//มือปิดปาก
ทาดาชิ://มอง+จับมือยูมะที่ปิดปาก//ไม่ต้องปิดปากไปหรอกนะ ปล่อยเสียงของนายออกมาเถอะ ชั้นอยากได้ยิน//ดูดหัวนมต่อ.
ยูมะ:อะ..อ่าาา~ ตรงนั้น...ไม่ได้.. อ่าา~ ชั้นจะออกแล้ว
ทาดาชิ:ปล่อยออกเลย ชั้นอยากเห็นทุกสิ่งทุกอย่างของนาย!
ยูมะ:มะ..ไม่ไหวแล้ว อะ..อ้าาา!~//ปล่อยไปโดนหน้าทาดาชิ
ทาดาชิ:....
ยูมะ:อะ...เอ๋ ทิชชู่ ทิชชู่อยู่ไหนๆ //เช็ดหน้าให้ทาดาชิ//ขอโทษนะ ที่ปล่อยไปโดนหน้านาย//ลนลานๆ
ทาดาชิ:หึๆ//จับกดลงเตียง//ทีนี้ตาชั้นแล้วละนะ
ยูมะ:เอ๊ะ..เอ๋?!
ทาดาชิ://ถอดกางเกง//ยูมะ ผ่อนคลายนะ//ค่อยๆใส่
ยูมะ:อ่าาา~! ทาดา...ชิ ค..คุง //น้ำตาคลอ
ทาดาชิ:เจ็บหรอ ถ้าไม่ไหวชั้นจะเอาออกแล้วกันนะ//กำลังจะเอาออก
ยูมะ:ไม่! อย่าเอาออก ใส่เข้าไปอีก เพิ่มมากกว่านี้ ชั้นต้องการแค่ทาดาชิ คุง คนเดียวเท่านั้น!! อ่าา~
ทาดาชิ://หน้าแดง+สวบต่อ//นายนี่ยั่วชั้นตลอดเลยนะนายเนี่ย แต่ข้างในตัวนายนี่รู้สึกดีมากเลยล่ะ//สวบเข้าสวบออก
ยูมะ:อ่าาา! อ่า อะ...อ้าาา ~
ทาดาชิ:นี่ชั้นใกล้จะออกแล้วล่ะ ปล่อยในตัวนายได้ไหม ยูมะ
ยูมะ:อื้อ ชั้นก็เหมือนกัน ปล่อยออกมาปล่อยออกมาเลย ชั้นอยากสัมพัสนายมากกว่านี้
ทาดาชิ:อึ๊ก ยูมะ!//ปล่อยออก
ยูมะ:อะ...อ้าาาง์~!!//ปล่อยเหมือนกัน
          เช้าวันหยุดต่อมา
ยูมะ:อะ..อื้มม//บิดขี้เกียจ//เช้าแล้วหรอเนี่ย
ทาดาชิ:ZZZ//หลับ
ยูมะ:น่ารักจัง//จุ๊บบนหน้าผาก
ทาดาชิ://หลับต่อ
ยูมะ:อูยย ร่างกายชั้น ขยับไปไหนไม่ได้เลย ปวดไปทั้งตัว
ทาดาชิ:มอง
ยูมะ:อะ! ตื่นแล้วหรอ ชั้นไปปลุกนายให้ตื่นหรือเปล่า?
ทาดาชิ:เปล่าหรอก รอแปปนึงนะ เดี๋ยวไปทำอะไรมาให้กิน//ลุกจากเตียง
          30 นาทีผ่านไป
ทาดาชิ:มาแล้ว ถือกับข้าวมา
ยูมะ:เอ๋ แกงกระหรี่งั้นหรอ แต่ทำไมนายทำไวจังล่ะ
ทาดาชิ:ชั้นค้นหาทางอินเตอเนตแหละ ทำกับข้าวให้ไว โดยไม่ต้องไปเรียนไงล่ะ//ยิ้ม
ยูมะ:โห สุดยอดเลย//ตักแกงกระหรี่ใส่ปาก
ทาดาชิ:เป็นไง อร่อยไหม
ยูมะ:อร่อยมากกๆๆๆๆๆๆเลย!!!
ทาดาชิ:ดีใจมากเลย ที่ได้ยินนายพูดคำนี้//ยิ้ม
ยูมะ://มอง+เข้าไปกอด
ทาดาชิ:หวาา ยูมะ ระวังกับข้าวหกนะยูมะ
ยูมะ:ขอบใจมาก ขอบใจมากๆเลยนะ //น้ำตาไหล
ทาดาชิ:ขะ..ขอบใจเรื่องอะไรกัน เรื่องอาหารหรอ เรื่องนั้นไม่ต้องขอบใจหรอก มันแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆเอง..
ยูมะ:ไม่ใช่เรื่องนั้น ทุกๆอย่างไม่ว่าตอนที่ชั้นหิวข้าวแล้วนายเอาข้าวปั้นมาให้ชั้น แถมยังปกป้องชั้นจากผู้ชายคนนั้นอีก ทุกๆอย่าง ต้องขอบใจนายจริงๆ ถ้าชั้นไม่มีนาย ชั้นคงต้องโดดเดี่ยวอยู่คนเดียว ฮึกๆ
ทาดาชิ:มอง+ลูบหัว//ไม่ต้องร้องหรอกนะ ชั้นสัญญาว่าจะไม่ทำให้นายอยู่คนเดียวอีก//จุ๊บบนหน้าผาก//ชั้นรักนาย
ยูมะ:อื้มม~//เช็ดน้ำตา//ชั้นก็รักนาย มากที่สุด//ยิ้ม
ทาดาชิ:อึ้ย//หน้าแดง//มาทำกันอีกหรอบเถอะ ยูมะ
ยูมะ:เอ๋??!!
.
.
.
.
. จบ
....................................................................................................................................................

 


ยังมีต่ออีกค่ะ แต่จะเป็นตอนพิเศษนะคะ ยังไงๆก็ขอบคุณที่เข้าไปอ่านนะคะ ผิดพลาดตรงไหน วิจาร์ณได้เลยนะคะ จะได้ไปปรับปรุงแก้ไขค่ะ

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา