ศพที่1

 ศพที่1

ผมชื่อ จอร์น สยนยดรนราอายุ 2 ปี ทำงานอยู่ในบริษัทผลิตเครื่องกล เมื่อสามวันที่แล้วนี้

ผมกำลังกลับจากการทำงาน ในหัวคิดถึงแต่เตียงอยากดีดตัวลงแล้วผล่อนคลายลง ระหว่าง

นั้น ทางบ้านผมนั้นต้องผ่านถนนสายร้างแห่งหนึ่ง ซึ่งเคยเป็นสวนสาธารณะมาก่อน ผมขับรถ

ผ่านตึกแถวนั้นก่อนจะชะงัก มีเสียงขอความช่วยเหลือจากตึกตรงหน้าผม มันดึงดูดเอามากๆ

เสียงเด็กขอความช่วยเหลือประมาณว่า "ช่วยด้วย" พร้อมส่งเสียงกรีดร้องแสบแก้วหูจนผมแทบ

ไม่อยากจะเงี่ยหูฟัง ผมจอดรถไว้ ก่อนจะรวบรวมความกล้าทั้งหมดแล้วตะโกนว่า

"เฮ้ !! มีใครอยู่ในนั้นมั้ย..." ต่อมาไร้เสียงตอบกลับโดยสิ้นเชิง ผมรวบรวมความกล้าอีกครั้ง

หยิบไฟฉายมาแล้วก้าวเท้าเข้าไปในตึกนั้น พร้อมปืน 1 กระบอก อย่าถามนะ ว่าเอามาจากไหน

พ่อผมท่านเอาไว้ให้ก่อนท่านจากไปน่ะ เอาล่ะเข้าเรื่องเลยเเล้วกัน เหมือนผมจะเคยได้ยิน

ประวัติเกี่ยวกับที่นี่จากคุณป้าข้างบ้านเพราะเเกเคยอาศัยอยู่ที่นี่ก่อนทั่วทั้งตึกจะถูกไฟไหม้

วินาศสันตะโรด้วยฝีมือไอ้เด็กดอกมือบอนคนนึงกับพักพวกของเขา และไม่แปลกไปกว่านั้น

ที่นี่ยังเคยเป็นสุสานเก่าซะด้วย แต่ไม่ว่ายังไงที่นี่เคยเกิดการฆาตกรรมกว่า 8-9 ครั้งได้แล้วมั้ง

โดยเด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง เมื่อวานนี้เองเเหละ ฆาตกรชื่ออะไรนะ นิค อะไรซักอย่าง ผม...ไม่อยากเข้าไป

แล้วดีกว่ามั้ง ยิ่งตอนกลางคืนแบบนี้อยู่ด้วย ตอนนี้ผมเริ่มป๊อดแล้ว แต่งช่างมัน เอาปืนยิงก็เเล้ว

เรื่องล่ะ... "มีใครอยู่มั้ย ตอบด้วย" ผมพูดออกไปท่ามกลางความมืด ท่าทางที่นี่จะถูกทิ้งร้างมา

นานของโคตรนานจริงๆ .... "ช่วยด้วย...ช่วยเราด้วย............" อะไรกันเนี่ย " แล้วอยู่ไหนกันล่ะ"

"ข้างหลังคุณ ... ขอบใจที่มาร่วมงานครั้งนี้นะ..."

มีดอันแหลมคมเจาะทะลุผ่านร่างของเขา มือที่ถือไฟฉายค่อยๆร่วงลงกระทบพื้นเสียงดัง

ดวงตาเบิกโพลง เลือด สาดกระเซ็น พร้อมมืออีกข้างของฆาตกรแทงผ่านหลังกระชาก

เครื่องในออกมาซะเสร็จสรรพ ดวงตาคู่นั้นมองอย่างไร้อารมณ์ เสื้อสีฟ้าเปลื้อนเลือดไปโดย

ปริยาย " Nick Vanill..."