We love... เรื่องรักของเรา

“นี่! จื่อเหว่ย...นายยังไม่บอกฉันนะว่าเราเคยจูบกันมาก่อนเมื่อไหร่?”

ระหว่างทางกลับร้าน จื่อเหว่ยอาสาไปส่งฉันที่บ้านเพราะเกรงว่าหากฉันกลับด้วยตัวเองโดยรถโดยสารอาจไม่รอดปลอดภัยอยู่ครบ 32 ส่วนกลับบ้านแน่ และเพื่อให้เรื่องค้างคาใจจบลง(ส่วนหนึ่ง)ฉันจึงเปิดประเด็นที่ค้างคามานาน

“เธอจำเรื่องเมื่อ 10ปีก่อนได้มั้ย?”

“เรื่องอะไรล่ะ มีเยอะแยะเลย...เรื่องที่นายต่อยพี่ลุ่ยฉี่ เรื่องที่ฉันทำหัวนาย(เกือบ)แตก เรื่องที่นายต่อยกับรุ่นพี่เพราะ(เข้าใจผิดเรื่อง)ผู้หญิง หรือว่า....เรื่องที่ฉันทะเลาะกับเพื่อนเพราะนาย...”

“ใช่” เขายิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี “ฉันไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนบ้าบิ่นเท่าเธอมาก่อน เธอรู้จักฉันแค่อาทิตย์เดียวแต่เข้ามาปกป้องฉันเหมือนกับเรารู้จักกันมาเป็นสิบปี”

“ก็พวกนั้นมันปากเสียหนิ ต่อหน้าก็ทำเป็นชมนายว่าดีอย่างโน้นดีอย่างนี้ แต่พอลับหลังก็ใส่ไฟหาว่านายเลวบ้างล่ะ นิสัยไม่ดีบ้างล่ะ ใช้เส้นบ้างล่ะ พูดถึงแล้วของขึ้น!!!”

“ฮ่าฮาฮ่าฮา... เพราะแบบนี้ไงฉันถึงตกหลุมรักเธอ”

“นายตอบไม่ตรงคำถามหนิ >////<”

“เธอไม่ได้อยากรู้หรอว่าฉันตกหลุมรักเธอได้ยังไง?”

“อยาก! แต่ที่ฉันอยากรู้มากกว่าคือเราจู...”

“ที่ห้องสมุด”

“ห้องสมุด!?”

“จำวันที่เธอแอบไปช่วยฉันคัดขอโทษส่งอาจารย์ได้มั้ย? จูบแรกของเราเริ่มต้นที่ห้องสมุด เธอแอบช่วยฉันคัดขอโทษที่ใต้โต๊ะและเผลอหลับไปจำได้มั้ย นั่นล่ะคือจูบแรกของเรา”

...อ้อ ฉันจำได้ล่ะ ฉันรู้มาว่าเขาไม่ได้เป็นคนผิดอย่างที่ถูกกล่าวหาแต่เรื่องมันไปไกลเกินกว่าจะแก้ตัว และเขาก็ผิดจริงที่ไปต่อยหน้ารุ่นพี่ อาจารย์จึงสั่งให้เขากับรุ่นพี่คนนั้นคัดคำขอโทษ500ตัว ฉันว่ามันไม่ยุติธรรมจึงแอบไปช่วยเขาคัดอยู่ใต้โต๊ะ(ห้องสมุด)เพราะกลัวอาจารย์จะเห็น และเผลอหลับไปตอนไหนหว่า?

“จูบที่สองก็น่าจะหลังเลิกเรียน ตอนเธอหลับเกินเวลาเรียนและเพื่อน(ทั้งห้อง)แกล้งทิ้งเธอไว้ที่ห้องคนเดียว”

“จูบที่สอง!?”

“จูบที่สามก็ตอนไปติวหนังสือที่บ้านเธอ จูบที่สี่ตอนที่พวกเราไปเที่ยวทะเลกัน จูบที่ห้าตอนทัศนศึกษา จูบที่หก...”

“ดะ...เดี๋ยวๆๆๆๆ นี่นายแอบจูบฉันไปแล้วกี่ครั้งเนี่ย?”

“ปีแรกก็เดือนละครั้งเอง แล้วก็เพิ่มมาเดือนละครั้งตามปีที่เรารู้จักกัน”

หมายความว่า... ปีที่ 2 ที่เรารู้จักกันก็เดือนละ 2ครั้งสินะ... ปีที่ 3 เดือนละ 3ครั้ง... เฮ้ย! เป็นไปได้ยังไงที่ฉันจะไม่รู้ตัวเลย? เรารู้จักกันมา 10ปี ฉันโดนจูบไปกี่ครั้งแล้วเนี่ย!!!!!!!?

“งั้น...ตอนที่ฉันไปค้างห้องนายก็ด้วยหรอ?”

“ฉันห้ามใจไว้ไม่อยู่จริงๆ แต่สุดท้ายก็ทำได้แค่จูบเท่านั้น” เขาทำหน้าเศร้าเสียใจ นายจะเสียใจอะไรห๊ะ!!!?

“แต่ปีนี้ฉันใช้สิทธิยังไม่คุ้มเลย เธอเล่นหนีหายไปจากฉันก่อน เพราะฉะนั้นฉันจะใช้สิทธิตอนนี้ให้มันคุ้มเลยล่ะ”

กรี๊ดดดดด~ นะ...นายจะทำอะไรน่ะ!!!! เขายื่นหน้ายื่นตาพร้อมกับดึงหัวและตัวฉันให้เข้าไปใกล้เขา ที่บอกว่าจะใช้สิทธิให้คุ้มคงไม่คิดจะปล้ำฉันตรงนี้หรอกนะ กรี๊ดดดดดดดดดดดด~

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะกระจกรถฝั่งทางด้านฉันดังขึ้น ฉันสะดุ้งสุดตัวเลยล่ะ O///o ทำให้จื่อเหว่ยหยุดการกระทำของเขา ฉันรีบจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ก่อนจะเดินลงมาจากรถด้วยความปกติ...มั้งนะ >////< ยี่เหว่เป็นคนมาเคาะกระจก เขายื่นมองฉันด้วยท่าทางแปลกๆเหมือนอยากจะถามอะไรแต่ไม่กล้าพูด

“รูปนี่...” ยี่เหว่โชว์รูปบนมือถือให้ฉันดู รูปที่จื่อเหว่ยบอกโดนแฮ็ค “จริงสินะพี่เหม่ยลี่”

จื่อเหว่ยเดินลงมาจากรถพร้อมกับเข้ามาคว้าเอวฉันทำให้ยี่เหว่เข้าใจสถานการณ์ เขาไม่ถามอะไรเพียงแต่โค้งคำนับให้จื่อเหว่ยก่อนจะเดินกลับเข้าร้านไป

“ในร้านเธอมีพนักงานผู้ชายกี่คน?”

“3คน ทำไมหรอ?”

“ฉันไม่ชอบ ไล่ออกให้หมดเลยนะ”

“นายจะบ้าหรอ! พวกเขาช่วยเหลือฉันมาตั้งเยอะ...เยอะกว่านายอีก! จะมาให้ฉันไล่พวกเขาออกได้ยังไง”

“ไม่ไล่ก็ได้” พูดจบเขาก็ดันฉันให้ถอยไปติดกับประตูรถ เขาเท้าแขนทั้งสองข้างดักซ้าย-ขวาฉันกันไม่ให้หนี “งั้นเธอต้องชดเชย”

“ชดเชยทำไม? ทำไมต้องชดเชย? ชดเชยอะไร?”

“ก็ไอ้เด็ก(ผู้ชาย)พวกนั้นได้ทำงานใกล้ชิดเธอ ฉันหึง”

“หะ...หึงก็เรื่องของนาย >////<”

“ไม่ได้! ถ้าฉันหึงเธอก็ต้องง้อ” รอยยิ้มBadๆของเขาปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง รู้สึกได้ถึงความซวยกำลังคืบคลานเข้ามา “เพราะฉะนั้นเรามาต่อจากเมื่อกี้กัน”

เขาประทับริมฝีปากลงมาทันทีที่พูดยังไม่ทันจบประโยค ฉันไม่ได้ขัดขืนแถมฉันยังโต้ตอบเขาด้วย เรายืนจุมพิตรักสวาทกันอยู่ตรงนั้นนานพอสมควร หลังจากที่เขาถอนริมฝีปากออกไปนั้น

“จื่อเหว่ย...” เขาสวมแหวนเงินลงบนนิ้วนางขวาให้ฉันโดยไม่ทันตั้งตัว

“ขอบคุณที่ยอมกลับมายืนเคียงข้างฉันอีกครั้ง ฉันรักเธอนะ เหม่ยลี่!” เขาเข้ามาสวมกอดฉัน น้ำตาแห่งความดีใจ สุขใจเอ่อล้นออกมา

“ฉันก็รักนาย จื่อเหว่ย ^_^;”

[END]